Uczestnictwo w polityce jako moralna powinność obywatela

• Autorzy: Paweł Bogumił Sobuś

Warianty tytułu

The Participation in Politics as a Moral Duty of a Citizen

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Problem wzajemnych relacji pomiędzy osobą a społeczeństwem ciągle nie przestaje być aktualny w refleksji naukowej. Już Arystoteles z właściwą sobie precyzją twierdził, że człowiek jest z natury zwierzęciem stworzonym do życia w społeczności. Uważał on, iż jedynie w ramach wspólnoty na skutek wzajemnej komunikacji możliwy jest osobowy rozwój. Dokonuje się to poprzez rozliczne działania, które pozwalają na pozostawanie w wielopłaszczyznowym dialogu z innymi ludźmi. (...) Należy zatem stwierdzić, że pełne stawanie się człowiekiem, a więc jego całościowy rozwój i życie, może znaleźć swoją realizację tylko i wyłącznie w szeroko pojmowanym życiu społecznym. Byłby jednak wielkim niedopatrzeniem przy omawianiu zagadnienia relacji osoby ludzkiej i społeczności brak podkreślenia, iż urzeczywistnia się ona dwukierunkowo. Jednostka ma nie tylko potrzebę czerpania ze społeczności. Występuje w niej bardzo intensywna potrzeba dawania, zaangażowania się i ofiarowania dla innych. Kiedy nie ma możliwości zrealizowania tego naturalnego impulsu, wówczas nie dokonuje się rozwój ludzkiej osobowości. Urzeczywistnienie i rozwój osobowej egzystencji człowieka wymaga, aby treścią jego życia było ofiarowywanie się innym i współżycie z innymi. Zatem charakter społeczny człowieka nie jest wyłącznie bierny, receptywny, lecz także aktywny, donacyjny. (fragment tekstu)

EN

According to the Aristotelian definition, politics is a co-formation of social life within human capacity in the conditions of freedom and equality, while under specific authority. In a more narrow sense, it is understood as the art of administration. In a broader sense, it denotes any care for public life. Every citizen, as a member of a community, takes advantage of goods it has produced. Their participation cannot resemble the situation of a person subjected to a transfusion; instead, it must manifest itself in their contribution to the development of society. One of the aspects of the commitment to social life is political activity. It should not limit itself to the activity of politicians themselves, but, to a greater or lesser extent, it should engage all citizens. It is by their participation in political elections that citizens undertake an effort of shaping reality. The formation of the young generation's attitudes is another manner in which parents and teachers manifest their care for social life. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Relacje państwo-obywatel; Społeczeństwo obywatelskie; Polityka; Katolicka nauka społeczna

EN

State-citizen relations; Civic society; Politics; Catholic social teaching

• Czasopismo: Annales : etyka w życiu gospodarczym
• Rocznik: 2008
• Tom: 11
• Numer: nr 2
• Strony: 217--224

Twórcy

autor

Paweł Bogumił Sobuś

• Wyższe Seminarium Duchowne Archidiecezji Częstochowskiej

Bibliografia

• J. Höffner, Chrześcijańska nauka społeczna, WAM, Kraków 1992, s. 205.
• S. Pyszka, Prawda w polityce, [w:] M. Renkielska (red.), Wobec socjotechniki. Zeszyt 5, Jedność, Kielce 1998, s. 55.
• C. Valverde, Etyka, chrześcijaństwo a porządek polityczny, "Communio" 1996, nr 2, s. 58.
• R. Dubos, Pochwała różnorodności, PIW, Warszawa 1986, s. 85.
• Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallottinum, Poznań 1994, nr 357.
• J. Nagórny, Posłannictwo chrześcijan w świecie. T. 1: Świat i wspólnota, RW KUL, Lublin 1997, s. 113.
• H. Skorowski, Moralność społeczna. Wybrane zagadnienia z etyki społecznej, gospodarczej i politycznej, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa 1996, s. 22.
• A. Rodziński, Zła wolność, "Ethos" 1992, nr 1, s. 33-34.
• J. Kowalski, Człowiek jako obraz Boży w świetle konstytucji "Gaudium et spes", "Częstochowskie Studia Teologiczne" 1973, s. 121.
• J. Galarowicz. Na ścieżkach prawdy. Wprowadzenie do filozofii, WAM, Kraków 1992, s. 555.
• W. Granat. Osoba ludzka. Próba definicji, Sandomierz 1961, s. 244.
• S. Olejnik, Teologia moralna fundamentalna, Włocławskie Wydawnictwo Diecezjalne, Włocławek 1998, s. 132.
• E. Podrez (red.), Podstawowe zasady życia społecznego. Materiały studium nauki społecznej Kościoła, ATK, Warszawa 1988, s. 49.
• Paweł VI, Populorum progressio, nr 17.
• S. Kowalczyk, Podstawy światopoglądu chrześcijańskiego, TUM, Wrocław 1995, s. 95.
• W. Szewczyk, Kim jest człowiek. Zarys antropologii filozoficznej, BIBLOS, Tarnów 1993, s. 74.
• Teologia moralna fundamentalna, cz. 1: Antropologia moralna, RW KUL, Lublin 1974, s. 116.
• Sobór Watykański II, Gaudium et spes, nr 25.
• Jan Paweł II, Centesimus annus, nr 38, 54-55.
• J. Majka, Wychowanie chrześcijańskie - wychowaniem personalistycznym, "Chrześcijanin w Świecie" 1976, nr 4-5, s. 62.
• C. Walesa, Rozwój moralności człowieka (ze szczególnym uwzględnieniem okresu dzieciństwa), "Roczniki Filozoficzne" 1980, z. 4, s. 146.
• M.A. Krąpiec, Ja - człowiek. Zarys antropologii filozoficznej, RW KUL, Lublin 1979, s. 388.
• Problem możliwości etyki, RW KUL, Lublin 1972, s. 143.
• M. Szymonik, Ku antropologii adekwatnej. Jana Pawła II filozofia człowieka, "Częstochowskie Studia Teologiczne" 2003, s. 63-64.
• Arystoteles, Etyka nikomachejska, IW PAX, Warszawa 1982, s. 219-220.
• J. Kondziela. Sposoby pojmowania polityki, "Colloquium Salutis" 1985, s. 78-79.
• J. Wagner, Polityka, [w:] W. Piwowarski [i in.] (red.), Słownik katolickiej nauki społecznej, IW PAX - Palabra, Warszawa 1993, s. 133.
• C.S. Bartnik, Różne sposoby pojmowania polityki, "Chrześcijanin a Współczesność" 1986, nr 4, s. 55.
• A. Zwoliński. Życie społeczno-polityczne, [w:] T. Borutka, J. Mazur, A. Zwoliński, Katolicka nauka społeczna, Paulinianum, Częstochowa 1999, s. 197.
• M. Czajkowski, Czy Pan Jezus mieszał się do polityki? "Więź" 1986, nr 5-6, s. 80.
• P. Nitecki, Ewangelizacja i polityka, Katowice 1994, s. 11.
• J. Krokos, Czym jest tak zwana "polityka Kościoła"?, "Chrześcijanin w Świecie" 1982, nr 3, s. 40.
• C. Skrzeszewski, Natura i cel życia politycznego, "Ateneum Kapłańskie" 1971, t. 76, s. 9.
• F. Ryszka, Wstęp do nauki o polityce. Uwagi metodologiczne, Pallottinum, Warszawa-Poznań 1980, s. 12-13.
• F. ryszka, Nauka o polityce. Rozważania metodologiczne, Warszawa 1984, s. 18.
• J. Majka, Działalność polityczna czy profetyczna funkcja Kościoła, "Chrześcijanin w Świecie" 1986, nr 1-2, s. 1.
• Jan Paweł II, Laborem exercens, nr 20.
• Jan XXIII, Mater et Magistra, nr 65.
• L. Lorenzetti, Politica, Lexicon. Dizionario Teologico Enciclopedico, Casale Monferrato 1993, s. 801.
• A. Zwoliński, Katolik i polityka, Gotów, Kraków 1995, s. 7.
• Paweł VI, Octogesima adveniens, nr 46.
• J. Krukowski. Państwo światopoglądowo neutralne? [w:] M. Rusecki (red.), Problemy współczesnego Kościoła, RW KUL, Lublin 1997, s. 31-32.
• Jan Paweł II, Reconciliatio et paenitentia, nr 16.
• Jan Paweł II, Sollicitudo rei socialis, nr 38.
• B. Sutor, Etyka polityczna. Ujęcie całościowe na gruncie chrześcijańskiej nauki społecznej, Kontrast, Warszawa 1994, s. 42-43.
• J. Nagórny, Wezwanie do odpowiedzialności, [w:] J. Nagórny, A. Derdziuk (red.), Człowiek. Sumienie. Wartości, RW KUL, Lublin 1997, s. 152-153.
• J. Kowalski, Jan Paweł II o osobie ludzkiej jako kryterium rozwoju, [w:] J. Nagórny, A. Derdziuk (red.), Vivere in Christo. Chrześcijański horyzont moralności. Księga pamiątkowa ku czci Księdza Profesora Seweryna Rosika w 65. rocznicę urodzin, RW KUL, Lublin 1996, s. 137.
• A. Rodziński, Osoba wśród wartości, "Roczniki Filozoficzne" 1975, z. 2, s. 9.
• S. Rosik, Wezwania i wybory moralne. Refleksje teologiczno-moralne, RW KUL, Lublin 1992, s. 52.
• S. Olejnik. Eudajmonizm. Studium nad podstawami etyki, RW KUL, Lublin 1958, s. 171.
• H. Niemiec, Praca jako dobro wspólne, "Częstochowskie Studia Teologiczne" 2005, s. 93.
• J. Krucina, Dobro wspólne. Teoria i jej zastosowanie, TUM, Wrocław 1972, s. 84-85.
• N. Monzel, Katholische Soziallehre, Köln 1965, s. 219-220.
• S. Janeczek, Z. Żyźniewski. Indywidualizm. IV. W teologii, Encyklopedia Katolicka, t. 7, kol. 181.
• B. Sorge, Ewangelizacja i zaangażowanie polityczne, "Chrześcijanin w świecie" 1975, nr 1, s. 54.
• Jan Paweł II, Centesimum annus, nr 58.
• Paweł VI, Pacem in terris, nr 147-152, 162.
• M. Spiker, Kościół i społeczeństwo w procesie transformacji krajów postkomunistycznych. Co może wnieść nauka społeczna Kościoła?, "Społeczeństwo" 1996, nr 1, s. 47-48.
• Jan Paweł II, Familiaris consortio, nr 44.
• A. Zwoliński, Ewolucja nauczania Kościoła o zaangażowaniu chrześcijan w sprawy społeczne, [w:] A. Marcol (red.), Zaangażowanie chrześcijan w życiu społecznym, Wydawnictwo Św. Krzyża, Opole 1994, s. 62-63.
• K. Ryczan, Zaangażowanie katolików polskich w życie społecznopolityczne. Próba diagnozy, [w:] A. Marcol (red.), Zaangażowanie chrześcijan w życiu społecznym, Wydawnictwo Św. Krzyża, Opole 1994, s. 21-22.
• Jan Paweł II, Fides et ratio, nr 60.

Identyfikatory

DOI

11089/2607