Częstość analizowania piśmiennictwa naukowego zgodnego z kierunkiem zainteresowań zawodowych przez lekarzy medycyny

• Autorzy: Alina Kowalska , Judyta Milczarek , Adam Rzeźnicki , Jan Krakowiak

Warianty tytułu

Frequency of Anaylsing Professional Scientific Literature Complying with the Direction of Professional Interest of Medical Doctors

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Jedną z metod samokształcenia, zasługującą na uwagę ze względów praktycznych i ekonomicznych jest systematyczne czytanie i analizowanie piśmiennictwa naukowego. W przypadku lekarzy medycyny ta metoda doskonalenia zawodowego jest szczególnie rekomendowana, gdyż może być stosowana w czasie dyżurów o mniejszym obłożeniu pracą z pacjentem. W przypadku osób wykonujących zawód lekarza aktualizowanie i systematyczne poszerzanie wiedzy musi mieć miejsce przez cały okres aktywności zawodowej. Głównym celem badania było ustalenie częstości analizowania piśmiennictwa naukowego zgodnego z kierunkiem zainteresowań zawodowych lekarzy, ukazującego się w języku polskim oraz w językach obcych. W 2011 roku przeprowadzono badanie, posługując się kwestionariuszem ankiety audytoryjnej wśród 280 lekarzy medycyny zatrudnionych w szpitalu wojewódzkim w dużej aglomeracji miejskiej oraz w trzech szpitalach zlokalizowanych w miastach liczących poniżej 100 tys. ludności. Prawie 30% ankietowanych stwierdziło, że w okresie 12 miesięcy poprzedzających badanie przeczytali tylko jeden lub dwa artykuły w języku polskim, a prawie 13% odpowiedziało, że nie przeczytali ani jednego artykułu w języku angielskim. Zaledwie 36% respondentów przeczytało cztery lub więcej artykułów w języku polskim, a 24% deklarowało systematyczne analizowanie piśmiennictwa w języku angielskim. Istnieje konieczność wypracowania metod inspirujących lekarzy do systematycznego czytania artykułów naukowych.(abstrakt oryginalny)

EN

One of the methods of self-education that deserves attention due to practical reasons and economic ones is systematic reading and analyzing of professional scientific literature. In case of medical doctors this method of self-education is particularly worth noting as it may be applied during such shifts when there is a smaller workload directly with patients. In case of people who perform the job of a doctor, analyzing and systematically broadening their knowledge must take place throughout their whole professional career. The main aim of this study was to establish frequency of analyzing professional literature complying with the professional interests of doctors, which appears both in Polish and foreign languages. In 2011 there was a study in form of a questionnaire, carried out among 280 doctors employed in a regional hospital of a big agglomeration and in three hospitals localized in cities of fewer than 100 thousand people. Almost 30% of the questioned claimed that throughout the 12 months prior to the study, they had read only one or two articles in Polish, and almost 13% responded that they had not read any article in English. Barely 36% of the respondents had read four or more articles in Polish and 24% declared systematic analysis of English professional literature. There is a necessity to work out methods that would encourage doctors to systematic reading of scientific articles

Słowa kluczowe

PL

Medycyna; Piśmiennictwo naukowe; Samokształcenie

EN

Medicine; Scientific literature; Self-education

• Czasopismo: Przedsiębiorczość i Zarządzanie
• Rocznik: 2013
• Numer: t. 14, z. 10, cz. 3 Zarządzanie w ochronie zdrowia - wybrane aspekty
• Strony: 197--212

Twórcy

autor

Alina Kowalska

• Uniwersytet Medyczny w Łodzi

autor

Judyta Milczarek

• Uniwersytet Medyczny w Łodzi

autor

Adam Rzeźnicki

• Uniwersytet Medyczny w Łodzi

autor

Jan Krakowiak

• Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Bibliografia

• Aleksander T. (2002), Cele, kierunki i funkcje edukacji dorosłych, [w:] Wujek T. (red.), Wprowadzenie do andragogiki, Instytut Technologii Eksploatacji, Radom, ss. 257- 258.
• Cote L., Leciere H. (2000), How clinical teachers perceive the doctor-patient relation -ship and themselves as role models, "Academic Medicine", nr 75; ss. 1117-1124.
• Davey L.M. (2001), The oath of Hippocrates: an historical review, "Neurosurgery", nr 49, ss. 554-566.
• Dziubiński K. (2005), Punkty edukacyjne-kolejne jarzmo dla lekarzy?, "Gazeta Lekarska", nr 5, ss. 10-12.
• Franken R.E. (2006), Psychologia motywacji. Gdańsk, ss. 13-14.
• Knypl K. (2009), Droga przez punkty, "Menedżer Zdrowia" , nr 3, ss. 42-44.
• Kwiatkowski S.M. (2001), Edukacja zawodowa wobec rynku pracy i integracji europejskiej, Warszawa, ss. 143-147.
• Mrówka B. (1999), Kształcenie ustawiczne a doskonalenie umiejętności profesjonalnych, "Studia Europejskie", nr 3, ss. 5-6.
• Nitsch-Osuch A., Targowski M., Wardyn K.A. (2007), Knowledge and opinions of GPs concerning continuous medical education, "Family Medicine & Primary Care Review", nr 9, ss. 69-72.
• Pachniak K., Piotrowski R. (1995), Nauczanie i uczenie się. Na drodze do uczącego się społeczeństwa. Biała księga kształcenia i doskonalenia. ITE, Radom, ss. 44-45.
• Paredll H. (2005), Internationale standardization of continuous medical training credits. A peer review committee statement. "Medicina Clinica", nr 125(1), ss. 14-15.
• Ziółkowska E. (2008), CME-CPD, czyli punkty za aktywność, "Przegląd Urologiczny", nr 9, ss. 65-66.