Obowiązek zawiadamiania stron o kontynuacji rozprawy w aspekcie gwarancji procesowych oraz zasady koncentracji procesu

• Autorzy: Piotr Rogoziński

Warianty tytułu

Obligation to Notify Parties of the Continuation of a Hearing in the Aspect of Proceedings Securities and the Principle of Process Concentration

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Podstawowym uprawnieniem stron procesowych w stadium postępowania jurysdykcyjnego jest możliwość brania udziału w rozprawie głównej, czyli na forum, na którym rozpoznawana jest kwestia odpowiedzialności prawnej oskarżonego za zarzucany mu czyn. Zapewnienie przez ustawę rzeczywistej możliwości udziału stron w rozprawie głównej świadczy o respektowaniu przez dany system prawny najważniejszych zasad procesowych, przede wszystkim: trafnej reakcji karnej, kontradyktoryjności, równouprawnienia stron, obrony, skargowości, prawdy materialnej, bezpośredniości czy rzetelnego procesu. (fragment tekstu)

EN

The paper refers to the issue of a court's obligation to notify the parties to a hearing of its continuation. Implementation of a mechanism ensuring that parties to a trial are given a real opportunity to engage in a hearing proves that a given legal system respects the most important rules and proceedings securities. The obligation to notify the parties of the continuation of a hearing should be considered in relation to the proceedings securities of the parties and the principle of the concentration of the process, because these concepts reflect the directions of the major interests that clash in a trial, namely the individual interests (mainly of the parties) and the public interest. Those interests are frequently divergent. The issue of notifying the parties of the continuation of a hearing occurs when there is a break in the process. Pursuant to the existing laws, this happens in connection with the following: suspension of the proceedings, postponement of the hearing, break in the hearing, adjournment of the passing of the judgment and reopening of the hearing. Doubts arise especially in the event when a hearing is being adjourned and a new time and place where it will be continued is announced but not all the parties are present at the time of the announcement of a decision to discontinue the hearing. The paper attempts to analyse some important issues that arise in relation to the above. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Postępowanie sądowe; System prawny; Kodeks postępowania karnego

EN

Legal proceedings; Legal system; Code of Criminal Procedure

• Czasopismo: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
• Rocznik: 2013
• Numer: nr 2
• Strony: 99--111

Twórcy

autor

Piotr Rogoziński

• Uniwersytet Gdański

Bibliografia

• A. Bojańczyk, T. Razowski, W kwestii optymalnego czasu przerwy i odroczenia w postępowaniu karnym, w: J. Warylewski (red.), Czas i jego znaczenie w prawie karnym, Gdańsk 2010.
• A. Murzynowski, Zasada ciągłości rozprawy w polskim procesie karnym, w: P. Hofmański, K. Zgryzek, Współczesne problemy procesu karnego i wymiaru sprawiedliwości. Księga ku czci Profesora Kazimierza Marszała, Katowice 2003.
• A. Ważny, w: K.T. Boratyńska et al., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2012.
• C. Nowak, w: P. Wiliński (red.), Rzetelny proces karny w orzecznictwie sądów polskich i międzynarodowych, Warszawa 2009.
• H. Kmieciak, T. Kacperski, "Wojskowy Przegląd Prawniczy" 1979, nr 4.
• J. Grajewski (red.), Prawo karne procesowe - część ogólna, Warszawa 2011.
• J. Grajewski, L.K. Paprzycki, S. Steinborn, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. 1, Warszawa 2010.
• J. Grajewski, Przebieg procesu karnego, Warszawa 2012.
• J. Kudrelek, Obecność oskarżonego na rozprawie głównej - prawo czy obowiązek? Uwagi de lege lata i de lege ferenda, w: Z. Sobolewski, G. Artymiak, C.P. Kłak, Problemy znowelizowanej procedury karnej, Kraków 2004.
• J. Kudrelek, Zasada ciągłości w postępowaniu karnym, Szczytno 2008.
• J. Wróblewski, Sądowe stosowanie prawa, Warszawa 1988.
• K. Marszał, Proces karny. Zagadnienia ogólne, Katowice 2008.
• L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010.
• M. Cieślak, Polska procedura karna. Podstawowe założenia teoretyczne, Warszawa 1984.
• M. Cieślak, Z. Doda, "Palestra" 1980, nr 2.
• M. Siewierski, J. Tylman, M. Olszewski, Postępowanie karne w zarysie, Warszawa 1974.
• M. Urbaniak, Prowadzenie rozprawy pod nieobecność oskarżonego - art. 377 k.p.k., "Prokuratura i Prawo" 2002, nr 3.
• M. Wąsek-Wiaderek, Zasada równości stron w polskim procesie karnym w perspektywie prawnoporównawczej, Kraków 2003.
• M.J. Urbaniak, Rozpoznawanie spraw pod nieobecność oskarżonego w polskim procesie karnym, Poznań-Kalisz 2003.
• P. Hofmański, E. Sadzik, K. Zgryzek, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. 1, Warszawa 2011.
• P. Hofmański, Konwencja europejska a prawo karne, Toruń 1995.
• P. Rogoziński, Obecność oskarżonego na rozprawie sądowej i jego prawo do prowadzenia obrony materialnej w świetle norm konstytucyjnych i konwencyjnych, "Gdańskie Studia Prawnicze" 4, 1999.
• Postanowienie Sądu Najwyższego z 14 kwietnia 2005 r., II KZ 14/05, Lex, nr 149627.
• Postanowienie Sądu Najwyższego z 29 maja 2009 r., IV KZ 34/09, OSNKW 2009, z. 10, poz. 88.
• Postanowienie Sądu Najwyższego z 3 marca 2009 r., III KK 330/08, Lex, nr 491166.
• R. Kmiecik, E. Skrętowicz, Proces karny. Część ogólna, Warszawa 2009.
• R.A. Stefański, w: Z. Gostyński (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. 2, Warszawa 2004.
• Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 23 lutego 2007 r. - Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. Nr 38, poz. 249 ze zm.).
• S. Stachowiak, Rozprawa główna prowadzona pod nieobecność oskarżonego w polskim procesie karnym, "Prokuratura i Prawo" 1999, nr 4.
• S. Śliwiński, Polski proces karny przed sądem powszechnym. Zasady ogólne, Warszawa 1948.
• T. Grzegorczyk, J. Tylman, Polskie postępowanie karne, Warszawa 2011.
• T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2008.
• T. Nowak, S. Stachowiak, Prawo karne procesowe. Dynamika postępowania, Bydgoszcz 2000.
• Uchwała z 28 kwietnia 1960 r., VI KO 6/60, OSNPG 1960, z. 7, poz. 125.
• Uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z 3 lutego 2004 r., III KK 274/03, OSNwSK 2004, poz. 248.
• Uzasadnienie wyroku SN z 6 listopada 2003 r., IV KK 456/02, OSNKW 2004, z. 3, poz. 23.
• W. Daszkiewicz, "Państwo i Prawo" 1980, z. 4.
• W. Daszkiewicz, Prawo karne procesowe. Zagadnienia ogólne, t. 2, Bydgoszcz 2001.
• W. Mendyka, "Wojskowy Przegląd Prawniczy" 1979, nr 3.
• Wyrok Sądu Najwyższego z 10 stycznia 1977 r., V KR 215/76, OSNKW 1977, z. 6, poz. 64.
• Wyrok Sądu Najwyższego z 28 lipca 1995 r., II KRN 55/95, "Prokuratura i Prawo" - wkładka "Orzecznictwo" 1996, nr 2-3, poz. 11.
• Wyrok Sądu Najwyższego z 28 lutego 1983 r., II KR 25/83, OSNKW 1983, z. 9, poz. 78.
• Wyrok Sądu Najwyższego z 6 listopada 2003 r., IV KK 456/02, OSNKW 2004, z. 3, poz. 23.
• Wyrok Sądu Najwyższego z 7 października 1998 r., V KKN 271/97, OSNKW 1998, z. 11-12, poz. 55.
• Wyrok Sądu Najwyższego z 8 grudnia 1978 r., Rw 447/78, OSNKW 1979, z. 5, poz. 59.
• Z. Gostyński (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. 1, Warszawa 2003.
• Z. Gostyński, Zawieszenie postępowania w nowym ustawodawstwie karnoprocesowym, Warszawa 1998.