Polityka zmiennych składników wynagrodzeń w domach maklerskich

• Autorzy: Agata Wieczorek

Warianty tytułu

Policy on Variable Components of Remuneration in Brokerage Houses

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Nieefektywna polityka wynagradzania w sektorze finansowym została uznana za jedną z głównych przyczyn wybuchu ostatniego kryzysu finansowego. Zachęcała ona bowiem kadrę zarządzającą do podejmowania nadmiernego ryzyka, a także do koncentrowania się na krótkookresowych wynikach, które miały przynosić wysokie roczne premie. Konsekwencją kryzysu było wiele reform odnośnie do regulacji w zakresie polityki wynagradzania kadry kierowniczej najwyższego szczebla na szczeblu zarówno międzynarodowym, jak i krajowym. W Polsce najgłośniejsze zmiany w zakresie polityki wynagradzania osób zarządzających miały miejsce w sektorze bankowym. Wynikały one z przeniesienia przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego z 2010 roku, przez Komisję Nadzoru Finansowego, do uchwał z dnia 4 października 2011 roku, a także implementacji przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego z 2013 roku do ustawy z sierpnia 2015 roku. Niewiele się jednak mówi o zmianach wprowadzonych w regulacjach obowiązujących inne spółki działające w sektorze finansowym. Celem artykułu jest przybliżenie nowych regulacji w zakresie polityki wynagradzania kadry kierowniczej najwyższego szczebla w domach maklerskich. Zostanie zbadane, w jakim zakresie domy maklerskie prowadzące działalność w Polsce zaimplementowały nowe przepisy. Z przeprowadzonej analizy wynika, iż zakres stosowania polityki zmiennych składników wynagrodzeń w domach maklerskich nie jest duży (około 40% instytucji finansowych tego nie robi bądź nie podaje żadnych informacji). Może to wynikać z faktu, iż rozporządzenie ministra finansów jest pierwszą tego typu regulacją skierowaną do domów maklerskich. W związku z tym mogą one początkowo z pewną nieufnością podchodzić do koncepcji wynagradzania za pomocą zmiennych składników płacy. Można jednak przypuszczać, że z roku na rok coraz więcej domów maklerskich zdecyduje się na ich stosowanie.(abstrakt oryginalny)

EN

Inefficient remuneration policies in the financial sector have been recognized as one of the main causes of the recent financial crisis. This is because it encouraged executives to take excessive risks, and focus on short-term results, which could bring high annual bonuses. The crisis was followed by a series of reforms of the regulation of executive remuneration policy at international and national levels. In Poland, the deepest changes in the executive remuneration policy took place in the banking sector. They resulted from the transfer by the Polish Financial Authority of regulations from the Directive of the European Parliament of 2010, to the Polish Resolutions of 4 October 2011, as well as from the implementation of the regulations from the Directive of the European Parliament of 2013 to the Polish Act of August of 2015. However, little is known about changes in regulations in other companies operating in the financial sector. The aim of this article is to present new regulations regarding remuneration policy of executives in brokerage houses. The study examines the extent to which brokerage houses operating in Poland have implemented new rules. The analysis shows that the variable components remuneration policy in brokerage houses is not widespread (it is not applied by about 40% of financial institutions or they do not provide any information). This may be due to the fact that the Ordinance of the Minister of Finance is the first of this type of regulations addressed to brokerages. Because of that, they may initially approach the concept of remuneration involving variable components with a certain distrust. However, we can assume that from year to year more and more brokerages will decide to use this policy. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Wynagrodzenia; Składniki wynagrodzenia; Sektor finansowy; Dom maklerski

EN

Remuneration; Components of remuneration; Financial sector; Brokerage house

• Czasopismo: Ekonomia XXI Wieku
• Rocznik: 2016
• Numer: nr 2 (10)
• Strony: 62--76

Twórcy

autor

Agata Wieczorek

• Uniwersytet Łódzki

Bibliografia

• Calder A., 2008, Corporate Governance. A Practical Guide to the Legal Frameworks and International Codes of Practice, KOGAN PAGE, London.
• Deloitte, 2004, Report on the impact of the directors' remuneration report regulations. A report for the Department of Trade and Industry, November.
• Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 roku w sprawie zmiany dyrektyw 2006/48/WE oraz 2006/49/WE w zakresie wymogów kapitałowych dotyczących portfela handlowego i restrukturyzacji oraz przeglądu nadzorczego polityki wynagrodzeń (Dz.U. UE, L 329/3).
• https://www.knf.gov.pl/dla_rynku/PODMIOTY_rynku/Podmioty_rynku_kapitalowego/DomyMakler. html, stan na dzień 14.05.2015.
• Izba Domów Maklerskich, 1990, Kodeks dobrej praktyki domów maklerskich, 17 listopad 2004.
• Jensen M.C., Murphy K.J., 1990, CEO incentives - it's not how much you pay, but how, Harvard Business Review, no. 3, May-June.
• Komisja Nadzoru Finansowego, 2012, Interpretacja Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zasad ustalania przez dom maklerski polityki zmiennych składników wynagrodzeń osób zajmujących stanowiska kierownicze, 27 kwietnia.
• Komisja Nadzoru Finansowego, 2014, Zasady Ładu korporacyjnego dla instytucji nadzorowanych, Warszawa, 22 lipca .
• Komitet Europejskich Organów Nadzoru Bankowego, 2010, Wytyczne w sprawie polityki i praktyki wynagrodzeń, 10 grudnia.
• Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 604/2014 z dnia 4 marca 2014 roku uzupełniające Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych w odniesieniu do kryteriów jakościowych i właściwych kryteriów ilościowych ustalania kategorii pracowników, których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka instytucji (Dz. U. UE, L 167/30).
• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 grudnia 2011 roku w sprawie zasad ustalania przez dom maklerski polityki zmiennych składników wynagrodzeń osób zajmujących stanowiska kierownicze (Dz.U. nr 263, poz. 1569).
• Słomka-Gołębiowska A., 2013., Rola komitetu wynagrodzeń w bankach w Polsce, Zarządzanie i Finanse, vol. 11, no. 2, part 6.
• Urbanek P., 2006, Wynagrodzenia zarządu w spółkach kapitałowych, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.
• Ustawa z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. 2005, nr 183, poz. 1538).
• Wieczorek A., 2012, Komitet audytu i komitet ds. wynagrodzeń w polskich bankach publicznych, Studia Prawno-Ekonomiczne, tom LXXXV.
• Wieczorek A., 2013, Wynagrodzenie kadry kierowniczej w polskich i amerykańskich bankach - analiza porównawcza, Zarządzanie i Finanse, vol. 11, no. 2, part 6.

Identyfikatory

DOI

10.15611/e21.2016.2.05