Zmiany standardu mieszkaniowego wielkich miast Polski

• Autorzy: Antoni Sobczak

Warianty tytułu

Changes in the Housing Standard of Big Cities in Poland

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Termin "standard mieszkaniowy" używa się zwykle przy precyzowaniu ilościowych i jakościowych kryteriów przydatnych do oceny aktualnych i przyszłych warunków mieszkaniowych, pojęcie to przybiera najczęściej trojakie znaczenie. W postulatywno-normatywnym znaczeniu standard mieszkaniowy określa poziom zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych w zakresie powierzchni, wyposażenia i wykończenia mieszkań na danym etapie społecznego, ekonomicznego i technicznego rozwoju. Formułuje się go zazwyczaj za pomocą nielicznych wskaźników, a których najistotniejsze znaczenie mają: przeciętna liczba izb w mieszkaniu, przeciętna liczba osób na izbę, przeciętna powierzchnia użytkowa mieszkania, przeciętna powierzchnia użytkowa na osobę oraz przeciętna liczba gospodarstw domowych na 100 mieszkań. Tak pojęty standard mieszkaniowy może mieć charakter normy kierunkowej (określać poziom pożądany) lub normy obowiązującej. Wyrażony za pomocą wielkości średnich, może mieć zastosowanie w pracach planistycznych. Wyróżnia się przy tym standard mieszkaniowy minimalny i maksymalny. Standard minimalny ma na celu oznaczenie minimum biologicznych i użytkowych warunków dla mieszkańców. W tym znaczeniu standard mieszkaniowy może stanowić kryteria wycofywania z użytkowania zasobów o charakterze substandardowym. Maksymalny standard mieszkaniowy wyznacza górną granicę, której nie powinno się w zasadzie przekraczać, aby nie dopuścić do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych jednostek na poziomie popytu wirtualnego. Poziom minimalnego, a zwłaszcza maksymalnego standardu mieszkaniowego zależy w dużej mierze od ekonomicznej sytuacji kraju. Standard mieszkaniowy może być zróżnicowany pod względem czasowym i przestrzennym. Zależy on również od istniejących różnic regionalnych, osobliwości grup społeczno-zawodowych, podziału środowiskowego itp. (fragment tekstu)

EN

Housing standard is understood as a synthetic, expressed in points indicator of the conditions of living which takes into account both measurable as well as nonmeasurable housing features. It is composed of two main factors: cumulative indicator of utility value of flats and cumulative indicator of quantitative satisfaction of housing needs. The study embraces all cities in Poland which in 1978 had 100 thousand or more inhabitants. Data from the general census from 1960, 1970 and 1978 were the basis of the calculations. Progress in the general housing standard noted in the years 1960-1978 was not sufficient. The biggest gaps could be observed in self-contaiment of living. There still exist distinct spatial differences in the degree of satisfying of the housing needs. Utility standard of flats is out of keeping with satisfying quantitative housing needs. It is a competitive value for them. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Standard mieszkaniowy; Wielkie miasta; Mieszkalnictwo

EN

Housing standard; Great city; Housing

• Czasopismo: Zeszyty Naukowe. Seria 1 / Akademia Ekonomiczna w Poznaniu
• Rocznik: 1989
• Numer: nr 170 Prace z zakresu gospodarki przestrzennej
• Strony: 5--27

Twórcy

autor

Antoni Sobczak

Bibliografia

• A. Andrzejewski: Zarys polityki mieszkaniowej. Warszawa: Arkady 1969.
• A. Sobczak: Analiza sytuacji mieszkaniowej Poznania w świetle spisów statystycznych. Poznańskie Roczniki Ekonomiczne. T. 27.
• A. Sobczak: Standard mieszkaniowy jako czynnik dzietności rodzin. Zeszyty Naukowe AE w Poznaniu Seria I nr 121. Poznań 1986.
• A. Sobczak: Statystyczna estymacja potrzeb mieszkaniowych. Warszawa-Poznań: PWN 1974.
• B. Rychlewski: Popyt budowlany. Warszawa: PWE 1973.
• E. Bittnerowa: Zasady metodyczne ustalania wartości majątku trwałego w wewnętrznym podziale terytorialnym województw. Planowanie Regionalne. Materiały. Zeszyt 7. Warszawa 1974. KPRN.
• W. Litterer-Marwege: Standard mieszkaniowy w miastach Polski. Studium Metodologiczne. Prace IBM 1959 nr 26.