Udzielanie świadczeń zdrowotnych z wykorzystaniem teleinformatycznych środków przekazu

• Autorzy: Justyna Zajdel

Warianty tytułu

ICT Media in the Treatment Process

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Celem niniejszej pracy jest zidentyfikowanie płaszczyzn, na których dopuszczalne jest udzielanie świadczeń zdrowotnych z pominięciem osobistego kontaktu z pacjentem (udzielanie świadczeń zdrowotnych na odległość), z jednoczesnym wykazaniem, że wykorzystanie teleinformatycznych środków przekazu w procesie diagnostycznoterapeutycznym stanowi realizację lekarskiego obowiązku dołożenia należytej staranności. Materiał badawczy stanowiły w niniejszej pracy aktualne regulacje normatywne, a także stanowisko doktryny i judykatury, które odnoszą się do udzielania świadczeń zdrowotnych z pominięciem osobistego kontaktu z pacjentem i dołożenia należytej staranności w procesie leczenia. W pracy wykorzystano metodę analizy rozumianą jako "rozkładaniem" treści przepisów na czynniki pierwsze, co jest bliskie rozumieniu kartezyjskiemu4, z jednoczesnym określeniem, jaki wpływ mają poszczególne części składowe na tworzenie całości regulacji, co nawiązuje do zasad filozofii analitycznej [Russell 1984, s. 119]. W analizie sensu stricto, zawarto elementy analizy lingwistycznej. (fragment tekstu)

EN

Telemedicine is the latest form of the provision of health services, which in many areas replaces the classic process of diagnostic and therapeutic medical implying personal contact with the patient. Before the entry into force of the amendment of the Act on professions of physician and dentist, the law allowed for the use of ICT tools only in an indirect way. Not sanctioning their use directly, and not only by banning their use in specific situations. Current law permits the use of ICT media in the treatment process. The use of ICT tools in the treatment process is the possibility of execution by the medical profession duty to exercise due diligence through the use of optimal methods and forms of conduct in promising the greatest chance of success. In addition, as shown by solutions from other countries where telemedicine healthcare services are funded in part with public funds, the use of ICT media in the treatment process has a direct impact on the consideration of criteria of efficiency of financial and organizational, and thereby reducing health care costs. Although the amendment to the Act on the profession of doctor and dentist allows teleconsultation and tele-supervision, such rules do not contain a clear and precise algorithms relating to the question of responsibility for the failure in a broad treatment or the occurrence of adverse medical events in during the provision of health "at a distance". Current regulations do not apply to principles of providing information and collecting consent to the treatment provided through ICT tools. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Świadczenia zdrowotne; Leczenie; Technologie teleinformatyczne; Usługi teleinformatyczne

EN

Health care benefits; Medical treatment; Information and communication technologies; Teleinformation services

• Czasopismo: Przedsiębiorczość i Zarządzanie
• Rocznik: 2016
• Numer: t. 17, z. 10, cz. 3 Zarządzanie w zdrowiu publicznym - aspekty społeczne i ekonomiczne
• Strony: 369--382

Twórcy

autor

Justyna Zajdel

• Społeczna Akademia Nauk

Bibliografia

• A health telematics policy in support of WHO's Health-For-All strategy for global health development: report of the WHO group consultation on health telematics, (1997), 11-16 December 1997, Geneva, World Health Organization, Geneva 1998.
• Granade P.F., Sander J.H. (1996), Implementing Telemedicine Nationwide: Analyzing the Legal Issues, "Defense Counsel" 63.
• http://www.americantelemed.org
• Kartezjusz (2002), Reguły kierowania umysłem, [w]: Kartezjusz. Rozprawa o metodzie, Warszawa.
• Kodeks Etyki Lekarskiej z 2.01.2004 r., Obwieszczenie nr 1/04/IV Prezesa Naczelnej Rady Lekarskiej z 2 stycznia 2004 r., Biuletyn NRL z 2004 r. Nr 1(81).
• Lavoisier L.J., Steinberg J., Cardozo S., Vikas V., Deol B., Lepczyk M. (2011), Implementing the Chronic Disease Self Management Model in Vulnerable Patient Populations: Bridging the Chasm through Telemedicine, [w:] Advances in Telemedicine: Technologies, Enabling Factors and Scenarios, Detroit.
• Noel H.C., D.C. Vogel, J.J. Erdos, D. Cornwall, F. Levin (2004), Home telemedicine reduce costs, "Telemed Health", 10.
• Orzeczenie SA w Krakowie z 12.10.2007 r., sygn., I ACa 920/07.
• Orzeczenie SA w Poznaniu z 8.03.2006 r., sygn., IACa 1018/05.
• Orzeczenie SN z 10.10.2010 r., sygn., V CSK 287/09.
• Russell B. (1984), Theory of Knowlegde, London.
• Safjan M. (red.) (2011), Prawo wobec medycyny i technologii. Zbiór orzeczeń z komentarzami, Warszawa.
• Sood SP, et al. (2007), Differences in public and private sector adoption of telemedicine: Indian case study for sectoral adoption, "Studies in Health Technology and Informatics", 130.
• Spradley P. (2011), Telemedicine: the law is the limit, "Tulane Journal of Technology and Intellectual Property", 12.
• Strehle E.M., Shabde N. (2006), 100 years of telemedicine: does this new technology have a place in pediatrics?, "Archives of Disease Child", 91(12).
• Ustawa o działalności leczniczej z 15.04.2011 r., tj. Dz. U. 2015 r., poz. 618.
• Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego z 19.08.1994 r., tj. Dz. U. 2016, poz. 546.
• Ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym z 8.09.2006 r., tj. Dz. U. 2014, poz. 757.
• Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta z 6.11.2008 r., tj. Dz. U. 2012, poz. 159, ze zm.
• Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z 25.06.1999 r., tj. Dz. U. 2016, poz. 372.
• Ustawa o zawodzie lekarza i lekarza dentysty z 5.12.1996 r., tj. Dz. U. z 2015, poz. 464.
• Vyborny K.M. (1996), Legal and Political Issues Facing Telemedicine, "Annals Health", 5.
• WHO (2010), Telemedicine. Opportunities and development in Member States, Report on the 2nd global survey on eHealth.
• www.sjp.pwn.pl
• Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 23.06.2015 r., sygn., I SA/Kr 721/15.
• Zanaboni P., Knarvik U., Wootton R. (2014), Adoption of routine telemedicine in Norway: the current Picture.
• Zajdel J., A. Krakowiak, J. Zajdel (2010), Analiza legalności podstaw telekonsultacji i telediagnostyki w codziennej praktyce klinicznej, Czy wolno konsultować pacjentów przez telefon?, część II, "Medycyna Pracy", 61(4).