Kapitał polityczny w koncepcji zrównoważonego rozwoju

• Autorzy: Sławomir Kantyka
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

W literaturze dotyczącej zrównoważonego rozwoju wskazuje się na jego związek z kapitałem społecznym zarówno w perspektywie konceptualnej, jak i empirycznej, ale nie pisze się o kapitale politycznym. Współcześnie w coraz większym stopniu wskazuje się na odpowiedzialność rządów za realizację zasad zrównoważonego rozwoju. Od rządzących zależy, czy uda się wykorzystać narzędzia polityczne w celu zachęcenia do stosowania zasad zrównoważonego rozwoju. W tym kontekście zasadne wydaje się odwołanie do pojęcia kapitału, a szczególnie kapitału politycznego, który umożliwia realizację wybranej strategii rozwoju. Zrozumienie istoty kapitału politycznego i czynników go kształtujących stwarza możliwość wyjaśnienia zjawisk i procesów społeczno-politycznych. Wskazanie na wzajemne przenikanie kapitałów i ich wpływ na integrację sfery politycznej pozwala powiązać sferę społeczną, ekonomiczną i ekologiczną oraz ocenić, w jakim stopniu kapitał polityczny je równoważy (fragment tekstu)

Słowa kluczowe

PL

Rozwój zrównoważony; Kapitał; Rozwój społeczno-gospodarczy

EN

Sustainable development; Capital; Social economic development

• Czasopismo: Prace Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach
• Rocznik: 2020
• Tom: Innowacyjny rozwój. Inteligentne organizacje
• Strony: 53--65

Twórcy

autor

Sławomir Kantyka

• Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

Bibliografia

• Baumann P. (2000), Sustainable Livelihoods and Political Capital: Arguments and Evidence from Decentralisation and Natural Resource Management in India, Working Paper No. 136, Overseas Development Institute, London, http://lib.icimod.org/ record/10554/files/3367.pdf (dostęp: 28.09.2019).
• Birner R., Wittmer H. (2003), Using Social Capital to Create Political Capital: How Do Local Communities Gain Political Influence? A Theoretical Approach and Empirical Evidence from Thailand [w:] N. Dolšak, E. Ostrom (eds.) The Commons in the New Millennium. Challenges and Adaptation, Massachusetts Institute of Tech-nology, Cambridge-Massachusetts-London, s. 291-332.
• Bourdieu P. (1986), The Forms of Capital [w:] J.G. Richarson (ed.), Handbook of Theory and Research for the Sociology of Education, Greenwood Press, New York, s. 241-258.
• Carney D. (2003), Sustainable Livelihoods Approaches: Progress and Possibilities for Change, Department for International Development, London.
• Casey K.L. (2008), Defining Political Capital: A Reconsideration of Pierre Bourdieu's Interconvertibility Theory, "Critique: A Worldwide Student Journal of Politics", Illinois State University, s. 1-24.
• Coleman J. (1988), Social Capital in the Creation of Human Capital, "The American Journal of Sociology", Vol. 94, Suppl., Organizations and Institutions: Sociological and Economic Approaches to the Analysis of Social Structure, s. 95-120.
• Delgado M., Humm-Delgado D. (2013), Asset Assessments and Community Social Work Practice, Oxford University Press, New York.
• Green G.P., Haines A. (2008), Asset Building and Community Development, SAGE Publications, Los Angeles - London - New Delhi - Singapore - Washington.
• Heinelt H. (2010), Governing Modern Societies. Towards Participatory Governance, Routledge, New York.
• Jeżowski P. (2012), Rozwój zrównoważony i jego nowe wyzwania, "Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego. Studia i Prace", nr 2, s. 99-124.
• Kauppi N. (2004), Bourdieu's Political Sociology and the Politics of European Integra-tion [w:] D.L. Swartz, V.L. Zolberg (eds.), After Bourdieu. Influence, Critiqe, Elab-oration, Kluwer Academic Publishers, New York - Boston - Dordrecht - London - Moscow, s. 317-331.
• Laconte P. (2012), Towards Sustainability in European Cities Contrasts between the Overall Effects of European Union Policies and Achievements at the Level of Indi-vidual Cities, "International Society of City and Regional Planners - ISOCARP Review", Vol. 08, s. 2-17.
• Lopez E.J. (2002), The Legislator as Political Entrepreneur: Investment in Political Capital, "The Review of Austrian Economics Kluwer Academic Publishers", Vol. 15, No. 2/3, s. 211-228.
• Marchewka K. (2000), Główne nurty w teorii kapitału, "Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny", nr 3, s. 105-120.
• Naydenov N.J. (2011), Political Capital Conceptualization: Reclaiming the Heart of Democracy, https://ssrn.com/abstract=2041998 (dostęp: 20.04.2019).
• Pelling N. (2004), Knowledge Literatures (Intangible Capitals, Sociology of Knowledge, Tacit/Explicit, Knowledge Management, etc.) [w:] The Network Is the Knowledge: Ideology & Strategy in Mintzberg's Ten Schools, MBA Dissertation, Kingston University Business School, Surrey, s. 11-38.
• Putnam R.D. (1995), Demokracja w działaniu. Tradycje obywatelskie we współczesnych Włoszech, Wydawnictwo Znak, Kraków.
• Putnam R.D. (2008), Samotna gra w kręgle. Upadek i odrodzenie wspólnot lokalnych w USA, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa.
• Radzik-Maruszak K. (2019), Rada gminy jako uczestnik lokalnego współrządzenia. Przykład Anglii, Finlandii, Polski i Słowenii, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa.
• Realizacja Celów Zrównoważonego Rozwoju w Polsce. Raport 2018, http://unic.un. org.pl/files/259/Polska_VNR_20180615.pdf (dostęp: 23.08.2019).
• Riedel R. (2007), Kapitał polityczny - budowa modelu eksplanacyjnego, "Politeja", nr 8, s. 501-516.
• Safire's Political Dictionary (2008), Oxford University Press, New York.
• Sartori G. (1998), Teoria demokracji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
• Sørensen E., Torfing J. (2003), Network Politics, Political Capital, and Democracy, "International Journal of Public Administration", No. 6, s. 609-634.
• Sztompka P. (2016), Kapitał społeczny. Teoria przestrzeni międzyludzkiej, Wydawnictwo Znak, Kraków.
• Tindall D.B., Cormier J.J. (2008), Gender, Network Capital, Social Capital, and Political Capital: The Consequences of Personal Network Diversity for Environmentalists in British Columbia [w:] N. Lin, B.H. Erickson (eds.), Social Capital an Inter-national Research Program, Oxford University Press, New York, s. 282-307.
• Uchwała nr 8 Rady Ministrów z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie przyjęcia Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju do roku 2020 (z perspektywą do 2030 r.), M.P. z 2017 r., poz. 260.
• Wnuk-Lipiński E. (1996), Demokratyczna rekonstrukcja: Z socjologii radykalnej zmiany społecznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
• Wolanik Boström K. (2012), Opowiadania o karierze - zawodowe paradygmaty i gra dystynkcji [w:] B. Glinka, M. Kostera (red.), Nowe kierunki w organizacji i zarządzaniu. Organizacje, konteksty, procesy zarządzania, Wolters Kluwer, Warszawa, s. 576-593.