BazEkon - Yadda

1

Celowość i indywidualizacja kary w ujęciu Aleksandra Mogilnickiego

100%

Grudzińska A.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2012

|

17

135-150

Na gruncie polskiej teorii prawa karnego na początku XX w. przedstawicielami kierunku socjologicznego byli m.in. J. Makarewicz, W. Makowski, S. Wróblewski oraz A. Mogilnicki. (...) Temat niniejszego opracowania to: pojęcie kary, jej cel, indywidualizacja, zasady orzekania. Stanowiło to przedmiot zainteresowań Mogilnickiego w ciągu wielu lat pracy naukowej. W związku z dużą ilością materiałów źródłowych niniejsze opracowanie dotyczyć będzie okresu od 1897 r. do 1919 r., kiedy to Mogielnicki został powołany w skład Komisji Kodyfikacyjnej II RP. (fragment tekstu)

2

Istota i kryminalnopolityczne znaczenie przedawnienia w prawie karnym

100%

Soćko M.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2012

|

17

193-212

W artykule przedstawiono rozważania dotyczące przedawnienia uregulowanego w kodeksie karnym i wskazania jego następstw procesowych. Omówiono istotę i skutki przedawnienia, uzasadnienie przedawnienia oraz ukazano jego związek z polityką kryminalną państwa.

3

O zawartości normatywnej przepisów art. 18 § 1-3 k.k.

100%

Siwek K.

Ius Novum

|

2021

|

15

|

nr 1

85-106

W opracowaniu podjęto zagadnienie dotyczące charakteru normatywnego przepisów art. 18 § 1-3 k.k. Z perspektywy wyznaczników derywacyjnej koncepcji wykładni prawa oraz teorii legislacji i zasad techniki prawodawczej, podjęto próbę rozstrzygnięcia istniejącego w nauce o prawie karnym sporu dotyczącego tego, czy w odniesieniu do sprawstwa kierowniczego i sprawstwa polecającego przepisy art. 18 § 1 k.k. są przepisami uzupełniającymi przepis typizujący części szczególnej k.k., czy też wysławiają zrębowo normę sankcjonującą zabraniająca sprawstwa kierowniczego i sprawstwa polecającego. Opowiedziano się za pierwszy wariantem interpretacyjnym. W opracowaniu przyjęto również, że przepisy art. 18 § 2 i 3 k.k. nie są przepisami zrębowymi, lecz modyfikatorami przepisów określających rodzajowy typ czynu zabronionego. W konsekwencji podżeganie i pomocnictwo nie są odrębnymi typami popełnienia czynu zabronionego charakteryzującymi się własnym zestawem ustawowych znamion i nie uzupełniają opisu rodzajowego typu czynu zabronionego o dodatkowe znamię czynnościowe. Tym samym w każdej postaci przestępnego współdziałania może dojść do realizacji przedmiotowych znamion rodzajowego typu czynu zabronionego, w tym znamienia czynności wykonawczej. (abstrakt oryginalny)

4

Kara łączna po nowelizacji. Krótkie uwagi

100%

Wysoczyńska M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2012

|

nr 71 Roczniki prawa ubezpieczeń I. Świadczenie pieniężne ubezpieczyciela w umowie ubezpieczenia - zagadnienia prawne

125-130

Wymiar kary łącznej stanowi istotną kwestię, nie tylko dla oskarżonych i skazanych, ale i sędziów, zobowiązanych do obligatoryjnego jej orzekania, gdy zachodzą przesłanki z art. 85 k.k. i następnych. W praktyce występuje naturalna rozbieżność oczekiwań, co do funkcji, jaką instytucja kary łącznej ma pełnić. Dlatego godne uwagi są wszystkie próby odniesienia się do tej problematyki, w szczególności próby nowelizacyjne podejmowane przez ustawodawcę w tym celu, aby usunąć wątpliwości interpretacyjne. Przedmiotem krótkich rozważań uczyniono treść przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego z 1997 r., a w szczególności art. 86 k.k. i 89 k.k. oraz wybrane tezy orzecznictwa i piśmiennictwa odnoszące się do tych regulacji, ponieważ przepisy te w ciągu ostatnich miesięcy uległy istotnym znamion. Upływ czasu uprawnia do pierwszych, wstępnych ocen tych zmian. (fragment tekstu)

5

Zasada ne bis in idem a art. 10a Kodeksu wykroczeń. Uwagi na tle wyroku Sądu Najwyższego z 18.05.2017 r., IV KK 447/16

100%

Jan Kluza J.

Przegląd Prawa Publicznego

|

2022

|

nr 9

104-114

Artykuł dotyczy problematyki związanej z dokonaną w 2018 r. nowelizacją Kodeksu karnego i Kodeksu wykroczeń, która zaostrzyła odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko mieniu. Na podstawie nowych przepisów wprowadzona została regulacja, która pozwala połączyć odrębne wykroczenia węzłem jednego czynu i osądzić je jak przestępstwa, jeśli łączna wartość szkody to uzasadnia. Nie jest to jednak czyn ciągły, lecz ciąg wykroczeń. W związku z tym powstały wątpliwości, czy węzłem tym można objąć wykroczenia już prawomocnie osądzone. Ze względu na to, że odpowiedzialność wykroczeniowa nie jest realizowana w postępowaniu karnym, nie zachodzi tu zakaz ne bis in idem, a w konsekwencji można objąć osądzone już wykroczenie węzłem ciągu wykroczeń, a wymierzona za wykroczenie kara podlega zaliczeniu na poczet nowo orzeczonej kary jak za przestępstwo.(abstrakt oryginalny)

6

Przestępstwa o charakterze ekonomicznym, popełniane na terytorium Federacji Rosyjskiej i ich unormowanie w rosyjskim Kodeksie karnym

100%

Duraj N.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2017

|

t. 18, z. 9, cz. 1 Globalna i lokalna ekonomia rozwoju - szanse i zagrożenia

101-112

Zasadniczym celem artykułu jest przedstawienie problematyki odnoszącej się do przestępstw o charakterze ekonomicznym popełnianych na terytorium Federacji Rosyjskiej oraz ich unormowania w Kodeksie karnym Federacji Rosyjskiej. (fragment tekstu)

7

Przekroczenie granic obrony koniecznej pod wpływem strachu lub wzburzenia usprawiedliwionych okolicznościami zamachu (art. 25 § 3 k.k.), a zabójstwo pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami (art. 148 § 4 k.k.) - wzajemne relacje

100%

Raj Ł.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2019

|

nr 3

198-203

Autor omawia wzajemne relacje zachodzące pomiędzy przekroczeniem granicy obrony koniecznej pod wpływem strachu lub wzburzenia usprawiedliwionych okolicznościami zamachu a zabójstwem pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami. Autor dochodzi do wniosku, że pojęcie "wzburzenie" użyte w art. 25 § 3 k.k. jest pojęciem o szerszym zakresie znaczeniowym, niż "silne wzburzenie", o którym mowa w art. 148 § 4 k.k. Zdaniem autora na gruncie Kodeksu karnego uzasadniony jest podział na strach i lęk. Strach występuje wtedy, kiedy istnieją realne przyczyny mogące zagrażać nam, naszym najbliższym, znajomym, ojczyźnie. Lęk to niepokój, napięcie psychiczne nieuzasadnione sytuacją. Art. 25 § 3 k.k. dotyczy strachu, a nie lęku. Autor uważa, że art. 25 § 3 k.k. jest sprzeczny z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., albowiem narusza konstytucyjną zasadę równości wyrażoną w tym przepisie. Autor proponuje wykreślenie art. 25 § 3 z kodeksu karnego, przedstawiając jednocześnie propozycję nowelizacji art. 25 § 2 i 2a kodeksu karnego.(abstrakt oryginalny)

8

Stalking jako nowy czyn zabroniony w polskim kodeksie karnym. Aspekt prawny oraz znaczenie społeczne

100%

Staręga M.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach. Administracja i Zarządzanie

|

2012

|

21

|

nr 94

191-201

W polskim systemie prawnym pojawiło się nowe przestępstwo tzw. stalking. Przestępstwo to definiowane jest jako uporczywe nękanie lub wzbudzanie uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia lub istotne naruszenie prywatności innej osoby lub osoby jej najbliższej. Stalking jest zjawiskiem znanym od dawien dawna, lecz w ostatnich latach przybierającym na sile, głównie dzięki rozwojowi techniki i nowych metod komunikacji. Gwałtowne rozprzestrzenianie się zjawiska stalkingu stało się podstawą do usankcjonowania tego czynu zabronionego w polskim kodeksie karnym. (abstrakt oryginalny)

9

Dopuszczalność orzekania kary wolnościowej na podstawie art. 37a k.k. a instytucja występku o charakterze chuligańskim

100%

Bernal J.

Studia Prawno-Ekonomiczne

|

2016

|

99

11-27

W artykule omówiono problematykę dotyczącą możliwości zastosowania art. 37a k.k., przewidującego możliwość zamiany kary pozbawienia wolności na kary o charakterze wolnościowym, który obowiązuje od 1 lipca 2015 roku, w wypadku popełnienia występku o charakterze chuligańskim. Analizie poddano wprowadzony art. 37a k.k., a w szczególności kwestie dotyczące charakteru tego przepisu jako normy przednawiasowej wpływającej na zagrożenie ustawowe przepisów zrębowych. W konkluzji wskazano, że poprzez eliminację art. 58 § 4 k.k. i wprowadzanie art. 37a k.k. jest możliwe zastosowanie grzywny albo kary ograniczenia wolności w przypadku sprawców występków o charakterze chuligańskim.(abstrakt oryginalny)

10

The Tendencies and Issues of Transposing EU Law to the General Part of Lithuanian Criminal Code1

100%

Švedas G., Veršekys P.

Studia Prawno-Ekonomiczne

|

2016

|

99

89-115

Artykuł dotyczy teoretycznych i praktycznych kwestii związanych z wdrożeniem prawa unijnego do Części ogólnej litewskiego Kodeksu Karnego, jak również niektórych aspektów unijnego prawa karnego. Prawo to w istotny sposób wpływa na litewskie prawo karne, co może wywołać określone problemy w przyszłości.(abstrakt oryginalny)

11

O potrzebie uchylenia lub zmiany art. 87 Kodeksu karnego

100%

Nowosad A.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2017

|

Vol. 26, nr 2

77-85

Wprowadzając reformą z dnia 20 lutego 2015 r. możliwość jednoczesnego orzeczenia kar ograniczenia wolności i pozbawienia wolności, ustawodawca powinien konsekwentnie uchylić art. 87 Kodeksu karnego nakazujący w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności wymierzenie obligatoryjnie kary łącznej pozbawienia wolności. Przewidziane w art. 37b k.k. sekwencyjne wykonanie kar dezaktualizuje ratio legis unormowania art. 87 § 1 k.k. Skoro bowiem ustawodawca uznał za słuszną ideę kolejnego wykonania obu kar, nie powinien utrzymywać obowiązku zamiany kary ograniczenia wolności na karę pozbawienia wolności przy karze łącznej. (abstrakt oryginalny)

12

The Draft of the Military Criminal Code and the Law of the Czechoslovak Legion in Russia

100%

Novak J.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio G. Ius

|

2023

|

70

|

nr 3 Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Wiesławowi Piotrowi Tekely

49-65

W artykule przedstawiono przyczyny powstania, treść i losy projektu kodeksu karnego wojskowego opracowanego na potrzeby Legionu Czechosłowackiego na Syberii w czasie jego zaangażowania w rosyjską wojnę domową. Po wprowadzeniu do historycznego tła działalności Legionu w Rosji opisano funkcjonowanie improwizowanego systemu prawnego, który legioniści, odcięci na Syberii od swojego dowództwa w Europie, musieli stworzyć i utrzymać. Następnie omówiono przyczyny konieczności stworzenia nowego kodeksu karnego w środku trwania wojny domowej oraz proces jego tworzenia, a także krótko podsumowano treść poszczególnych części projektu. Ostatni rozdział rzuca światło zarówno na powody, dla których kodeks ostatecznie nie wszedł w życie, jak i na "drugie życie", które tchnął w niego Sąd Korpusu (Najwyższy Sąd Armii Czechosłowackiej na Syberii) w swojej uchwale S-2/19. Oprócz powszechnie znanej literatury historycznej dotyczącej czechosłowackich legionów źródłami do niniejszego artykułu były w szczególności materiały archiwalne Wydziału Prawnego Oddziału Czechosłowackiej Rady Narodowej w Rosji, zawierające m.in. oryginalny projekt kodeksu, oraz opublikowane w formie książkowej wspomnienia przewodniczącego Wydziału Prawnego Viktora Svobody. (abstrakt oryginalny)

13

Miejsce sprawiedliwości naprawczej w polskim systemie karnym

100%

Silecka-Marek E.

Konińskie Studia Społeczno-Ekonomiczne

|

2021

|

7

|

nr 1 Wydanie specjalne : Współczesne wyzwania dla teorii i praktyki resocjalizacyjnej

69-84

Sprawiedliwość retrybutywna, pisał Jim Consedine, pyta, jak ukarzemy tego przestępcę, podczas gdy sprawiedliwość naprawcza pyta, jak naprawimy szkody spowodowane przez to przestępstwo. Tym samym dostarczają one dwóch znacząco odmiennych punktów wyjścia, obejmujących dwie odmienne filozofie (Consedine, 2004, s. 207). Skoro przestępstwo jest szkodą, to prawo niech naprawi szkody i promuje uzdrowienie, i to nie tylko uzdrowienie jednostek -ofiary i sprawcy, ale także społeczności, która przestępstwem została dotknięta. Idee sprawiedliwości naprawczej (restorative justice-RJ) pojawiły się w latach 70. XX w. jako odpowiedź i alternatywa na niską efektywność wymiaru sprawiedliwości opartego na koncepcjach retrybutywnych. (fragment tekstu)

14

Słowacki kształt przestępstwa mowy nienawiści

100%

Palka K.

Kwartalnik Prawo-Społeczeństwo-Ekonomia

|

2019

|

nr 3

57-68

Celem artykułu jest przedstawienie słowackich regulacji dotyczących przestępstwa mowy nienawiści w kodeksie karnym Republiki Słowackiej z 2005 roku. Kwestia ta jest szczególnie istotna w kontekście coraz częstszych doniesień dotyczących tego rodzaju czynów. Niniejszy artykuł podzielony jest na 5 zasadniczych części. Pierwsza z nich jest krótkim wprowadzeniem w tematykę, następne trzy przedstawiają z kolei odpowiednio regulacje prawa konstytucyjnego, międzynarodowego oraz karnego. Ostatnia z nich przedstawia najważniejsze wnioski płynące z tekstu. (abstrakt oryginalny)

15

Uwagi (aprobujące z uwagami) do wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 6 listopada 2008 roku w sprawie 30352/03

100%

Sydor P.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2012

|

13

|

z. 1 Aktualne wyzwania w zarządzaniu podmiotami gospodarczymi

241-244

Wskazanym orzeczeniem wydanym na podstawie skargi obywatela polskiego dotyczącego orzeczenia, wydanego w reżimie prawnym polskiego kodeksu postępowania karnego i kodeksu karnego, przepadku pieniędzy, jakie skarżący posiadał przy sobie, próbując dokonać ich przemytu, Trybunał uwzględnił skargę. Pieniądze pochodziły ze źródła legalnego - otrzymanego spadku, skarżący nie był osobą notowaną, nie ustalono, że przemyt pieniędzy miał dotyczyć popełnienia innego czynu zabronionego, w szczególności związanego z międzynarodowym terroryzmem, praniem brudnych pieniędzy itp., skarżący nie zadeklarował zaś przewożonej kwoty w odpowiednim organie administracyjnym. (fragment tekstu)

16

Prawo oskarżonego do wyłączenia indywidualnie wskazanych przysięgłych (challenge to the polls, in capita) w angielskim procesie karnym (od XIII do I poł. XVI w.)

100%

Złamańczuk P.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2010

|

13

283-300

Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do wyłączenia z postępowania sądowego wskazanych przysięgłych. Omówiono wyłączenie przysięgłych "per causam" oraz prawo bezwzględnego wyłączenia przysięgłych. Przedstawiono również instytucję wyłączenia przysięgłych jako taktykę stosowaną przez oskarżonych, konsekwencje nadużycia oraz trudności pojawiające się w praktycznym stosowaniu tego prawa oskarżonych.

17

Zmiany przepisów dotyczących przedawnienia wprowadzone ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

100%

Kulik M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio G. Ius

|

2016

|

63

|

nr 1

61-79

Artykuł dotyczy podstawowych skutków prawnych nowelizacji Kodeksu karnego z dnia 20 lutego 2015 r. w zakresie przedawnienia karalności i przedawnienia wykonania kary. Przedstawiono zmiany wprowadzane nowelizacją, ich skutki prawne, sygnalizując dostrzeżone błędy i ewentualne potrzeby w zakresie dalszych zmian przepisów. (abstrakt oryginalny)

18

Środki karne w świetle nowelizacji kodeksu karnego z dnia 7 lipca 2022 roku - wybrane problemy

100%

Szeleszczuk D.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2023

|

nr 105 Varia

105-122

Przedmiotem artykułu są zmiany dotyczące środków karnych wynikające z nowelizacji Kodeksu karnego oraz niektórych innych ustaw z 7.07.2022r. Dokonuje ona daleko idących przeobrażeń w systemie środków karnych. Zasadniczo zmierzają one do zwiększenia represyjności prawa karnego przez poszerzenie podstaw orzekania tych instrumentów polityki karnej i przez wprowadzenie rozwiązań ograniczających dyskrecjonalną władzę sędziego (obligatoryjny tryb orzekania wielu środków karnych). Celem artykułu jest próba oceny przyjętych rozwiązań przez pryzmat polityczno-kryminalnych założeń, uzasadniających wprowadzone zmiany, oraz kryteriów racjonalnego tworzenia prawa. (abstrakt oryginalny)

19

Procesowe aspekty nowelizacji kodeksów karnych z 7.07.2022 r. (zagadnienia wybrane)

100%

Łukowiak B.

Młoda Palestra. Czasopismo Aplikantów Adwokackich

|

2023

|

nr 1 Nauka i samorząd

12-25

Ustawą z 7.07.2022 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw przeprowadzono gruntowną zmianę polskiego prawa karnego sensu largo. Komentując założenia tej nowelizacji, skupiono się jednak przede wszystkim, a niekiedy wręcz wyłącznie, na modyfikacjach dotyczących prawa karnego materialnego, podczas gdy przywołany akt prawny wprowadza wiele zmian m.in. również w zakresie prawa karnego procesowego. Celem tej pracy jest analiza nowelizacji właśnie pod kątem wybranych zmian o charakterze procesowym. W artykule omówiono kolejno zmiany dotyczące wpływu wniosków kasacyjnych na skład sądu rozpoznającego kasację, kręgu podmiotów uprawnionych do wystąpienia z wnioskiem o przekazanie sprawy innemu sądowi z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości, procedury uzyskiwania prawa do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia, sposobu wyrażenia przez prokuratora zgody na dobrowolne poddanie się przez oskarżonego odpowiedzialności oraz możliwości konsensualnego zakończenia postępowania w sprawach o zbrodnie.(abstrakt oryginalny)

20

Kara pozbawienia wolności jako ostateczny środek karny. Założenia i implikacje praktyczne Kodeksu Karnego z 1997 r.

100%

Zylik B.

Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne

|

2013

|

nr 2

383-396

Okres transformacji ustrojowej od 1989 roku to czas zmian społecznych, poli-tyczno-gospodarczych oraz nowelizacji prawa i reformy systemu karnego i karno-wykonawczego. W 1996 roku weszła w życie Ustawa o Służbie Więzien-nej zaś Kodeks Karny oraz Kodeks Karny Wykonawczy w roku 19971. Przyjęte zmiany w prawie karno wykonawczym miały w swych założeniach wpłynąć na sposób i celowość wykonywania kary pozbawienia wolności a także wyznaczyć nowy kierunek polityki karnej. Koniecznością było też dostosowanie prawa do wymogów państwa demokratycznego oraz wywiązania się z podpisanych kon-wencji międzynarodowych.2 W niniejszym artykule chciałbym prześledzić spektrum zagadnień związanych ze zmianami, jakie dokonały się w wyniku wprowa-dzenia nowej kodyfikacji. W tym celu zaprezentowane zostaną najważniejsze założenia, które przyświecały autorom kodeksów z 1997r., dane odnośnie orzecznictwa, poziomu punitywności systemu sprawiedliwości oraz populacji skazanych w odniesieniu do zasady "ultima ratio" kary pozbawienia wolności. Postaram się także wskazać na czynniki, które przyczyniły się do obecnego stanu systemu karno-wykonawczego w Polsce.(abstrakt oryginalny)