Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 319

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 16 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Biotechnology
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 16 next fast forward last
1
Content available remote Charakterystyka i perspektywy wykorzystania Citrobacter spp
100%
Citrobacter spp. to względnie beztlenowe, Gram-ujemne pałeczki, należące do rodziny Enterobacteriaceae. Do przedstawiceli rodzaju zalicza się 11 gatunków m.in. C. amalonaticus, C. freundii, C. koseri (diversus). W niniejszym artykule sklasyfikowano, scharakteryzowano i podano sposoby izolacji oraz identyfikacji Citrobacter spp. Przedstawiono także wyniki badań nad biotechnologicznymi możliwościami wykorzystania bakterii z rodzaju Citrobacter w procesach bioremediacyjnych, produkcji związków o dużym znaczeniu gospodarczym, np. pirogalolu czy 1,3-propanodiolu, oraz wytwarzaniu enzymów (amylaz, lipaz, metylaz). (abstrakt oryginalny)
Celem pracy była ocena syntezy biosurfaktantów przez drożdże Candida bombicola w podłożach zawierających glukozę i wybrane produkty uboczne i/lub odpady przemysłu spożywczego i oleochemicznego. Synteza biosurfaktantów była większa gdy w podłożu znajdowała się glukoza i hydrofobowe źródło węgla, a zadowalające wyniki uzyskano, gdy do podłoża YPG dodano sopstok. Po 7 dniach hodowli, gdy początkowe stężenie sopstoku wynosiło 20 lub 30% (v/v) uzyskano, odpowiednio 98,50 lub 99,91 g/L biosurfaktantów. Nie uzyskano większego stężenia biomasy i soforolipidów, gdy sopstok dodawano do podłoża hodowlanego po 24-godzinnym namnożeniu biomasy drożdży w podłożu jedynie z glukozą, bez odpadu. Otrzymano od 12,70 do 14,70 g/L biosurfaktantów, gdy do podłoża hodowlanego z glukozą dodawano frakcję glicerolową zawierająca 1,45-1,63% substancji lipidowych oraz od 62,40 do 70,10% wolnego glicerolu. (abstrakt oryginalny)
W hodowlach okresowych zbadano wpływ obrotów mieszadła w zakresie 400- -1200 rpm na produkcję erytrytolu z glicerolu przez mutanta octanowego Y. lipolytica Wratislavia K1. W badaniach wykorzystano glicerol odpadowy pochodzący z produkcji biodiesla. Wydajność procesu produkcji erytrytolu była na zbliżonym poziomie i wahała się od 0,46 (przy 1200 rpm) do 0,53 g/g (przy 800 rpm). Wyższą szybkość właściwą produkcji erytrytolu obserwowano przy szybkości obrotowej mieszadła w zakresie od 800 do 1200 rpm. W tych warunkach stopień nasycenia podłoża tlenem (pO2) w fazie produkcji erytrytolu wynosił około 60%. W hodowli prowadzonej przy 800 rpm uzyskano najwyższe stężenie erytrytolu, 80 g/L, podobnie jak najwyższą objętościową i właściwą szybkość produkcji erytrytolu, odpowiednio 1,01 g/L/h i 0,068 g/g/h. (abstrakt oryginalny)
Rozwijająca się produkcja biodiesla generuje duże ilości produktu odpadowego, jakim jest odpadowy glicerol. Mikrobiologiczna synteza 1,3-propanodiolu z odpadowego glicerolu jest korzystna z ekonomicznego i ekologicznego punktu widzenia. Celem niniejszej pracy był screening bakterii z rodzaju Clostridium zdolnych do wydajnej konwersji glicerolu do 1,3-propanodiolu. Wyizolowano 45 szczepów, z których większość okazała się bardzo dobrymi producentami 1,3-propanodiolu. Szczepy testowano na różnych pożywkach produkcyjnych, co pozwoliło na wytypowanie pożywki zapewniającej wysoką wydajność syntezy 1,3-propanodiolu. Szczególną uwagę zwrócono na rodzaj użytego surowca (glicerol czysty i odpadowy). Najlepszy zidentyfikowany szczep (Clostridium butyricum 1.1.) namnażano w hodowli bioreaktorowej. (abstrakt oryginalny)
Ekstrahowano kwasy jabłkowy i fumarowy przy użyciu wielkocząsteczkowych amin (trójoktyloaminy, Amberlite LA-1 i LA-2) rozpuszczonych w ksylenie oraz nitrobenzenie. Wykazano znaczący wpływ rodzaju rozcieńczalnika na wartości stałych równowagi tworzonych kompleksów kwas-amina. Ustalono występowanie kompleksów kwas-amina w szerokim zakresie proporcji od 1:1 do 3:2. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że najbardziej odpowiednim układem do selektywnej ekstrakcji kwasu jabłkowego jest anionit Amberlite LA-2 rozpuszczony w nitrobenzenie.(abstrakt oryginalny)
6
Content available remote Ekstrakcja białek przy użyciu odwróconych miceli
100%
Odwrócone micele, czyli mikroemulsje typu woda w oleju są trójskładnikowymi systemami, które składają się z wody, cząsteczek surfaktantu i rozpuszczalnika organicznego. Mogą one być wykorzystywane do ekstrakcji w układzie ciecz-ciecz celem oczyszczania i wydobywania białek i innych cząsteczek. Odwrócone micele są atrakcyjnymi narzędziami w biotechnologii, ponieważ ekstrakcja w tych systemach jest tania, wydajna i łatwo jest w niej powiększać skalę. Wydajność ekstrakcji białek i ich rozpuszczanie w odwróconych micelach zależy od wielu czynników, takich jak pH, siła jonowa czy rodzaj i stężenie surfaktantu. W poniższym artykule przedstawiono proces ekstrakcji białek w odwróconych micelach i ich potencjalne zastosowania. Określono także i omówiono czynniki, które wywierają wpływ na ekstrakcję w układzie ciecz-ciecz. (abstrakt oryginalny)
7
Content available remote Molecular Dialogue Between Plant Resistance Pathways - SAR and ISR
100%
During normal vegetation, plants are exposed to many stress factors, such as the presence of heavy metal ions in the soil, chemical pesticides, excessive UV radiation or pathogenic microorganisms. In response to local infections, plants activate salicylic or jasmonic acid-dependent signaling pathways. Systemic Acquired Resistance (SAR) and Induced Systemic Resistance (ISR) are two forms of induced resistance. The SAR pathway requires the accumulation of endogenous salicylic acid and provides protection against biotrophic pathogens. ISR requires the biosynthesis of jasmonic acid and protects against necrotrophic pathogens. Based on recent scientific research, cross-talk between SAR and ISR signaling pathways is thought to be involved in whole-plant resistance against a wide range of pathogens. (original abstract)
Testowano przydatność pomiarów potencjału oksydacyjno-redukcyjnego do identyfikacji zmian metabolizmu hodowanych drobnoustrojów Aspergillus niger w warunkach tlenowej hodowli wgłębnej. Zmiany stanu metabolicznego kultury były odzwierciedlane w zmianach potencjału redoks wyrażonego wartością rH2. W oparciu o nie, możliwe było rozpoznanie zmian w metabolizmie grzybni wynikających z zakończenia fazy wzrostu i rozpoczęcia fazy intensywnej nadprodukcji kwasu cytrynowego. Pozwoliło to na dostosowanie warunków środowiskowych hodowli do warunków optymalnych, zależnych od fazy procesu i uzyskanie wydajności substratowej produkcji zbliżonej do wartości teoretycznej. (abstrakt oryginalny)
9
100%
Three hesperetin Schiff bases: hesperetin thiosemicarbazone (HTSC), hesperetin isoniazone (HIN) and hesperetin benzhydrazone (HHSB) have been synthesized and characterized by using analytical and spectral techniques. The influence of substituents on hesperetin antioxidant activity has been studied in vitro using mitochondrial assays. The studied compounds have been found to exhibit both antioxidant and pro-oxidant activity. (original abstract)
10
Content available remote Hydroliza fruktanów w warunkach symulujących działanie soku żołądkowego
80%
Fruktany, podobnie jak błonnik, nie ulegają trawieniu w przewodzie pokarmowym ze względu na brak w soku żołądkowym, trzustkowym i jelitowym enzymów hydrolizujących wiązania β-(21) glikozydowe, jednakże ulegają one częściowej hydrolizie w środowisku kwaśnym. Celem pracy była hydroliza fruktanów w warunkach symulujących działanie soku żołądkowego. Hydrolizę prowadzono w temp. 36,6-37°C, w ciągu 30-180 min, przy pH = 2, a w przypadku mączki cykoriowej z użyciem pepsyny. Badaniom poddano handlowe preparaty fruktooligosacharydów: FOS Wako Pure, Raftilose oraz preparaty otrzymane w Politechnice Łódzkiej: preparat FOS-PŁ, inulinę krystaliczną z cykorii, mączkę cykoriową, nystozę oraz sacharozę. Do oznaczenia składu preparatów przed i po hydrolizie zastosowano chromatografię cieczową HPLC. Stwierdzono, że stała szybkości hydrolizy fruktanów wyznaczona wg mechanizmu reakcji jednocząsteczkowej wynosi od 0,0006 do 0,0035. Najbardziej odporne na hydrolizę, prowadzoną w warunkach symulujących działanie soku żołądkowego, były: inulina krystaliczna, której po upływie 180 min pozostało 95% początkowej ilości oraz inulina zawarta w nisko przetworzonej mączce cykoriowej (93%). Najłatwiej ulegały hydrolizie preparaty zawierające β-fruktooligosacharydy homogenne (Raftilose) oraz oligomery o DP 3-4 (FOS Wako Pure, FOS-PŁ). Najwięcej cukrów metabolizowanych (do 30%) uwalniało się podczas hydrolizy preparatów (Wako Pure i FOS-PŁ) zawierających jako główne FOS kestozę, nystozę i fruktozylonystozę. (abstrakt oryginalny)
11
Content available remote Wpływ metabolitów Geotrichum Candidum na wzrost Fusarium
80%
Przedmiotem badań były mikrohodowle 3 gatunków grzybów Fusarium: Fusarium culmorum, F. graminearum i F. avenaceum prowadzone w zautomatyzowanym aparacie Bioscreen C. W mikrohodowlach oceniano wpływ metabolitów drożdży Geotrichum candidum pochodzących z hodowli tych drożdży z dodatkiem biomasy grzybów Fusarium na wzrost tych grzybów. W celu zróżnicowania białkowych i niebiałkowych czynników płyny pohodowlane drożdży (supernatanty), dodawano zarówno nieinaktywowowane jak i poddane inaktywacji w temp. 95°C przez 20 min. Wykazano antagonistyczną aktywność badanych metabolitów G. candidum w stosunku do reprezentantów 2 gatunków: F. graminearum i F. culmorum, natomiast stymulującą wobec F. avenaceum. Metabolity drożdży wydłużały czas kiełkowanie zarodników grzybów (lag-fazę) nawet do 34 godz. w porównaniu z hodowlą kontrolną (bez dodatku płynów). Również plon biomasy był znacznie zmniejszony w hodowlach zawierających metabolity drożdży. Szczep stymulowany (F. avenaceum 1) w obecności metabolitów rósł znacznie szybciej (do 60%) i efektywniej (do 25%) niż w hodowli kontrolnej. Hamujące działanie płynów pohodowlanych może być wynikiem obecności w nich aktywnych metabolitów, jak i enzymów produkowanych przez drożdże. (abstrakt oryginalny)
12
Content available remote Inaktywacja termiczna spor Geobacillus stearothermophilus w procesie sterylizacji
80%
Celem pracy było porównanie i ocena różnych metod sterylizacji termicznej środowiska na podstawie inaktywacji obecnych w nim spor Geobacillus stearothermophilus. Spory Geobacillus stearothermophilus ATCC 10149 zawieszano w 5 % roztworze tryptonu oraz buforze cytrynianowym. Obróbkę cieplną wykonywano w kapilarach szklanych, uwzględniając warianty jedno- i dwuetapowe. W wariancie jednoetapowym stosowano proces sterylizacji w temp. 125 °C. W wariancie dwuetapowym dodatkowo wprowadzono wstępną obróbkę termiczną (115 °C przez 6 min), a następnie wykonywano sterylizację w 125 °C. W jednoetapowym wariancie badań wykazano, że przy wyższej temperaturze (125 °C) zastosowanie niskiego pH (4,0) środowiska poddawanego sterylizacji zawsze przyspiesza proces inaktywacji zawieszonych w nim przetrwalników, jednak może wystąpić ogonowanie na krzywych przeżycia co wymusza znaczne wydłużenie czasu sterylizacji. Na podstawie przebiegów inaktywacji spor w procesie sterylizacji realizowanej różnymi metodami wykazano, że zastosowanie wstępnej obróbki cieplnej zawsze eliminuje garb występujący w początkowym etapie na krzywej przeżycia. Przy czym w żadnym przypadku nie stwierdzono całkowitego wyeliminowania ogonowania, pojawiającego się na tych krzywych. Stwierdzono, że wprowadzenie wstępnej obróbki cieplnej przed głównym procesem sterylizacji nie jest korzystne, ponieważ nie powoduje ona odpowiedniego skrócenia czasu sterylizacji medium w 125 °C. Przeszkodą, która nie pozwala na znaczne skrócenie czasu sterylizacji są wyjątkowo ciepłooporne komórki obecne w populacji spor. Komórki te, aby przejść w stan zaktywowany, wymagają dłuższego czasu działania podwyższonej temperatury niż pozostałe spory obecne w populacji, nawet po zastosowaniu wstępnej obróbki cieplnej. (abstrakt oryginalny)
Hodowla in vitro drzew leśnych stwarza wiele możliwości i jest propagowana na całym świecie, uzależniona jest jednak od wielu czynników, które mają wpływ na jej efektywność. Podstawowe metody, których efektem jest uzyskanie sadzonek drzew, tj. metoda somatycznej embriogenezy i organogenezy, muszą być opracowane dla każdego gatunku indywidualnie, aby współczynnik mikrorozmnażania był zadowalający. Do podstawowych uwarunkowań hodowli, dzięki której możemy uzyskać in vitro siewki drzew na skalę komercyjną, należy zaliczyć nie tylko opracowanie zoptymalizowanych pożywek, których skład jest bardzo istotny dla prawidłowego przebiegu wszystkich etapów hodowli, ale również inne czynniki determinujące hodowlę in vitro oraz trudności podczas jej przebiegu. Należą do nich m.in.: rzadki okres obradzania drzew, szczególne narażenie materiału roślinnego pochodzącego z lasu na porażenia grzybowe, fizjologiczne anomalia eksplantatów zapoczątkowujących hodowlę, trudności w natrafieniu na genotypy roślin o wysokim potencjale regeneracyjnym, produkowanie przez tkanki roślinne uciążliwych fenoli podczas hodowli in vitro, trudna aklimatyzacja siewek do warunków zewnętrznych, ograniczenia czasowe. (abstrakt oryginalny)
14
Content available remote UVA Radiation Enhancement of β-carotene Yields in Rhodotorula mucilaginosa
80%
Badano wpływ promieniowania UVA i VIS na biosyntezę β-karotenu przez drożdże Rhodotorula mucilaginosa. Określano wpływ promieniowania charakterystycznego na wzrost biomasy, zużycie substratu i produkcję β-karotenu we wgłębnej hodowli okresowej prowadzonej w bioreaktorze. Zastosowano trzy różne rodzaje źródeł światła: VIS - 15 W, zakres długości fali od 400 do 800 nm, największa emisja przy 420 nm; UVA1 - 18 W, zakres długości fali od 350 do 430 nm, największa emisja przy 370 nm; UVA2 - 20 W, zakres długości fali od 350 do 575 nm, największa emisja przy 350 nm. W kulturach prowadzonych za pomocą promieniowania UVA otrzymano najwyższe stężenie β-karotenu i karotenoidów, odpowiednio 63,20 μg/gs.m. i 0,97 mg/gs.m. W hodowlach napromieniowanych lampą VIS uzyskano niższe stężenie β-karotenu (43,60 μg/gs.m) i karotenoidów (0,83 mg/gs.m). Promieniowanie ultrafioletowe ze szczytem emisji promieniowania przy 370 nm promowało produkcję β-karotenu i karotenoidów w komórkach drożdży Rhodotorula mucilaginosa.(abstrakt oryginalny)
Pomimo stosunkowo ustabilizowanej gospodarki kraje Unii Europejskiej nie wytrzymują tempa w rywalizacji o postęp naukowo-techniczny z USA i Japonią. Kraje te wyprzedzają Europę Zachodnią pod względem wielkości nakładów na badania naukowe.
Celem niniejszej pracy jest ocena wpływu metanolu na biosyntezę kwasu cytrynowego w hodowli w podłożu stałym, zawierającym wysłodki buraczane jako podstawowy substrat. (fragment tekstu)
Badano wpływ siedmiu handlowych preparatów pektynolitycznych na proces uwalniania endogennego fosforu z mieszanki pszenno-sojowej dla kurcząt brojlerów. Analizy prowadzono z wykorzystaniem metody in vitro, symulującej warunki panujące w poszczególnych odcinkach przewodu pokarmowego ptaków. W obecności pektynaz stwierdzono istotny statystycznie wzrost ilości fosforu uwalnianego z paszy, korelujący z ogólną aktywnością pektynolityczną badanych preparatów, oznaczaną wiskozymetrycznie. Współczynnik determinacji, modelu liniowego, opisującego tę zależność, wynosił 58,62%. Analiza efektów współdziałania preparatów pektynolitycznych z wprowadzanym jednocześnie do paszy preparatem fitazy A ujawniła dodatni wpływ pektynaz na efektywność akcji katalitycznej wysycającej dawki fitazy. Zdolność pektynaz do intensyfikacji procesu defosforylacji fitynianów, wywołanego obecnością egzogennej fitazy, korelowała z towarzyszącą pektynazom aktywnością fosfatazy kwaśnej (R2 = 93%). Intensyfikujący wpływ preparatów pektynolitycznych na proces defosforylacji fitynianów utrzymywał się nawet wtedy, gdy do paszy wraz z fitazą dodano wysycającą dawkę fosfatazy kwaśnej, ale wówczas był on skorelowany ujemnie (R = - 0,949) z aktywnością pektynoesterazową badanych preparatów. Ujemną zależność pomiędzy aktywnością pektynoesterazy i ilością fosforu uwalnianego z paszy przy wysycających dawkach fitazy i fosfatazy kwaśnej najlepiej opisywał model funkcji y = 3,831 + 0,059x-1. Prawdopodobnie wysoka aktywność pektynoesterazy w preparatach pektynolitycznych była przyczyną eliminacji jonów Ca2+ ze środowiska reakcji i tworzenia pektynianów selektywnie obniżających efektywność działania enzymów fosfolitycznych. (abstrakt oryginalny)
18
Content available remote Ekstrakcja dwufazowa lizozymu z białka jaja kurzego
80%
W pracy badano przydatność wodnych układów dwufazowych do separacji lizozymu z białka jaja kurzego oraz opracowano optymalne warunki procesu. Separację lizozymu wykonano w wodnym układzie dwufazowym PEG/fosforan potasu. Stosując czysty preparat lizozymu, w doświadczeniach modelowych określono optymalne warunki jego separacji metodą płaszczyzny odpowiedzi. Zbadano wpływ wielkości masy cząsteczkowej PEG, pH roztworu fosforanów oraz stężenia chlorku sodu w układzie dwufazowym na wartość współczynnika podziału lizozymu K. Stwierdzono, że w badanym zakresie stężeń NaCl w układzie dwufazowym, wzrost stężenia chlorku sodu zwiększał wartość tego współczynnika. Z kolei wzrost pH i masy cząsteczkowej glikolu polietylenowego zmniejszał wartość współczynnika K. Największą jego wartość uzyskano w układzie: PEG 4000 (20% m/m) / K2HPO4 + KH2PO4(25% m/m), o pH równym 6,0 i stężeniu NaCl wynoszącym 0,85 mol/dm3. Zastosowanie tego układu do separacji lizozymu z białka jaja kurzego umożliwiło piętnastokrotne zwiększenie jego aktywności. (abstrakt oryginalny)
Uniwersytety i instytuty badawcze mają na celu transfer technologii do sektora prywatnego, a zatem uzyskania korzyści z komercjalizacji ich innowacji i praw własności intelektualnej (IPR). Dokument ten zawiera krótką analizę opcji opartych na technologii z wykorzystaniem firm spin-off, w szczególności w domenie biomedycznych i omawia ich potencjalną wartość ekonomiczną. (skrócony abstrakt oryginalny)
Na terytorium Rosji wdrażana jest nowoczesna technologia oczyszczania ścieków i obrotowego zaopatrzenia w wodę produkcji galwanicznych. Przedstawiona technologia, pozbawiona niedostatków tradycyjnych oczyszczalni, pozwala na głębokie oczyszczenie ścieków złożonego składu, znaczne skrócenie wodoodprowadzenia. Wpływa więc na podniesienie rentowności produkcji galwanicznej. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 16 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.