Wirtualne biuro w toku postępowań kontrolnych i podatkowych - wybrane problemy

• Autorzy: Aleksandra Sędkowska
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Od 2012 r. można zauważyć rozwój działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu tzw. wirtualnych biur. Ulokowanie firmy w wirtualnym biurze ma co do zasady obniżyć koszty działalności przedsiębiorstwa. Przedsiębiorca, zawierając umowę dotyczącą korzystania z wirtualnego biura, otrzymuje adres dla firmy i - jeżeli umowa to przewiduje - wsparcie dotyczące prac biurowych. Ze standardowej oferty świadczenia usług wirtualnego biura wynika, że umowa zostaje sporządzona głównie w celu "udostępnienia adresu do rejestracji finny", z czasową lub stałą usługą odbioru korespondencji. Przy tym przedmiotem najmu lub użyczenia nie jest nieruchomość, a jedynie "część pomieszczenia w lokalu" lub tylko sam "adres". Analiza udostępnianych publicznie (w Internecie) ofert wirtualnych biur wskazuje, że biura te z reguły proponują kilka pakietów usług. Możliwe jest skorzystanie np. z opcji "adres do rejestracji finny" lub opcji "skrytka pocztowa". W ramach wykupionego pakietu podmiot otrzymuje usługę nazwaną tak: adres do rejestracji finny, adres do korespondencji, możliwość posługiwania się adresem w urzędach, do celów prowadzonej działalności gospodarczej, możliwość fizycznego korzystania z biura zgodnie z cennikiem. Ostatnia usługa jest zwykle dodatkowa. Treść oferty, a w konsekwencji i umowy, zostaje tak skonstruowana, aby umożliwić klientowi realizację w pierwszej kolejności usługi "adres do rejestracji firmy", dającej jedynie realne prawo posługiwania się adresem w urzędach. Należy zauważyć, że taka forma prowadzenia działalności gospodarczej i organizacji siedziby oraz miejsca jej wykonywania jest dopuszczalna przez prawo. Wydaje się jednak, że powinna dotyczyć głównie osób, które działalność wykonują samodzielnie; ze względu na rodzaj aktywności gospodarczej i jej charakter nie wymagają dodatkowego zaplecza, specyficznego wyposażenia, nie zatrudniają pracowników, nie posiadają towarów itp. Jednak przy innych rodzajach działalności, wybór siedziby i miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w wirtualnym biurze następuje jedynie na potrzeby rejestracji, natomiast faktyczne czynności związane z prowadzeniem działalności odbywają się w innym miejscu lub wcale. Dostrzegając zachodzące zmiany w standardach prowadzenia działalności gospodarczej, nie sposób nie zauważyć, że pewność obrotu gospodarczego wymaga autentyczności siedziby, szczególnie jeżeli podmiotem prowadzącym działalność jest spółka prawa handlowego. Adres wirtualnego biura może natomiast świadczyć o pozorności adresu siedziby, która przecież w znaczeniu potocznym jest miejscem, gdzie ktoś stale przebywa (mieszka), gdzie znajduje się jakaś instytucja. Poza tym przyjęte przez podmiot korzystający z wirtualnego biura rozwiązanie w zakresie lokalizacji siedziby i miejsca prowadzenia działalności gospodarczej naraża organy oraz kontrahentów na ryzyko utrudnionego lub wręcz niemożliwego kontaktu. Dla organów podatkowych największym problemem jest tu ryzyko wadliwego doręczania korespondencji. Dla doręczyciela może bowiem stanowić trudność właściwe zidentyfikowanie miejsca doręczenia lub osoby upoważnionej do odbioru korespondencji. Pod adresem wskazanym jako adres siedziby podmiotu nie funkcjonują odpowiednie organy, częstokroć też organy zastają zamknięty lokal, ze skrzynką pocztową opatrzoną napisem "wirtualne biuro". (fragment tekstu)

Słowa kluczowe

PL

Finanse publiczne; Kontrola finansowa; Kontrola podatkowa; Prawo finansowe

EN

Public finance; Financial control; Tax audit; Financial law

• Czasopismo: Prace Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach
• Rocznik: 2015
• Tom: Prawne i ekonomiczne determinanty systemu kontroli finansowej realizującej politykę fiskalną
• Strony: 26--35

Twórcy

autor

Aleksandra Sędkowska

• Uniwersytet Śląski, doktorant

Bibliografia

• Adamiak B., Borkowski J., Mastałski R., Zubrzycki J.: Ordynacja podatkowa. Komentarz. Wrocław 2010.
• Bonarski J. w: Ordynacja podatkowa. Stan obecny i kierunki zmian. Red. R. Dowgier. Białystok 2015.
• Kosikowski C., Etel L., Brolik J., Dowgier R., Pietrasz P., Popławski M., Presnarowicz S., Stachurski W.: Ordynacja podatkowa. Komentarz. Warszawa 2013.
• Łaszczyca G., Matan A.: Doręczenie w postępowaniu administracyjnym ogólnym i podatkowym. Kraków 1998.
• Ordynacja podatkowa. Komentarz. Red. H. Dzwonkowski. Warszawa 2008.
• Strzelec D.: Naruszenia przepisów postępowania przez organy podatkowe. Warszawa 2009.
• Ustawa o kontroli skarbowej. Komentarz. Red. K. Kandut, A. Sędkowska. Warszawa 2011.
• Nowosielska M., Pasternak R.: Doręczenia w postępowaniu podatkowym. "Monitor Podatkowy" 2000, nr 6.
• Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).
• Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r., nr 41, poz. 553 z późn. zm.).
• Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2010 r., sygn. aktIFSK 127/09.
• Postanowienie NSA z dnia 13 marca 2013 r., sygn. akt IFSK 120/14.
• Wyrok NSA z dnia 5 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 3549/13.
• Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 21 października 2008 r., sygn. akt I SA/Bk 326/08.
• Wyrok WSA w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 436/13.
• Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 grudnia 2013 r., sygn. akt VIII SA/Wa 552/13.
• Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Gi 1314/13.
• Wyrok WSA w Kielcach z dnia 5 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Ke 172/14.