Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 203

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 11 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Analiza portfelowa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 11 next fast forward last
Jak pokazała symulacja, dynamiczne zarządzanie niedużym portfelem, oparte na parametrze delta, przynosi znacznie lepsze wyniki niż strategia "kup i trzymaj", szczególnie w długim okresie. Strategii tej nie można stosować dla dużych portfeli ze względu na konieczność ciągłego korygowania jego składu, co często prowadzi do zbycia całego portfela. W przypadku małych portfeli strategia ta może również okazać się mało efektywna ze względu na stosunkowo wysokie koszty transakcyjne, w takim przypadku korzystniejsze wydaje się utrzymywanie portfela o zrównoważonym składzie. Zaprezentowane wyniki dowodzą, iż najkorzystniejsze jest przyjęcie okresu jednego dnia do wygaśnięcia opcji będącej podstawą strategii. Dodatkowych badań wymaga określenie okresu, z którego należałoby wyznaczać średnie, które miałaby być podstawą do wyznaczania ceny sprzedaży konstruowanej syntetycznej opcji sprzedaży. (fragment tekstu)
Artykuł zawiera propozycje zastosowania podejścia mającego u podstaw funkcje połączeń w teorii portfela dwóch składników. Autor przedstawia podstawy teorii funkcji połączeń, a następnie wskazuje ich zastosowanie w analizie portfela dwóch składników, gdzie kryterium tworzenia portfela określone jest jako prawdopodobieństwo osiągnięcia zadanych stóp zwrotu przez każdy składnik portfela. (abstrakt oryginalny)
3
Content available remote Value of Skills in Fixed Income Investments
100%
Jednym z efektów globalizacji na rynkach finansowych jest powszechny spadek rentowności inwestycji. Rosnąca współzależność gospodarek powoduje spadek możliwości dywersyfikacyjnych, a to z kolei zmusza do poszukiwań nowych możliwości inwestycyjnych. Celem artykułu jest analiza procesu inwestycyjnego ze względu na umiejętności alokacyjne samego inwestora w portfel. Zastosowanie narzędzia "niedo-skonałych prognoz" (imperfect foresight), rozumianego jako alternatywna miara oceny umiejętności inwestorskich, pozwoliło na zbadanie tychże umiejętności w przypadku polskich Otwartych Funduszy Emerytalnych. Zakres danych obejmował wyniki 14 funduszy funkcjonujących w latach 2001-2012. Badanie objęło dwa typy decyzji: pierwszy dotyczący długości (duration) oraz drugi dotyczący problemu wyboru pomiędzy instrumentami o stałym a zmiennym dochodzie - obie w połączeniu z prognozowaną polityką zmiany stóp procentowych przez fundusz(abstrakt oryginalny)
W artykule podano kilka propozycji zastosowania teorii wartości ekstremalnych w analizie portfelowej. Rozpatrzono dwa przypadki: przypadek jednowymiarowy i przypadek wielowymiarowy. Artykuł rozpoczyna syntetyczna prezentacja teorii wartości ekstremalnych, a w dalszej części zaprezentowano zastosowania praktyczne ilustrowane przykładami z rynku finansowego. (abstrakt oryginalny)
Klasyczne metody wyboru portfela inwestycyjnego nie biorą pod uwagę wartości fundamentalnej spółek. Model portfela fundamentalnego dodaje ten wymiar do klasycznych kryteriów zyskowności i ryzyka. Zakłada się w nim, że inwestor wybiera spółki według ich atrakcyjności inwestycyjnej, mierzonej za pomocą pewnych wskaźników fundamentalnych. W artykule przedstawiono propozycję analitycznego rozwiązania problemu optymalizacyjnego konstrukcji portfela fundamentalnego. Zaprezentowano też przykłady wyznaczania tą metodą portfeli fundamentalnych złożonych z akcji spółek notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.(abstrakt oryginalny)
Metodologia rozwinięta w teorii adaptacyjnego sterowania jest przeznaczona dla. zadań, w których występują elementy działania i uczenia się jednocześnie. Aby dobrze działać, trzeba mieć pewną niezbędną wiedzę o tym fragmencie rzeczywistości, którego działanie dotyczy. Jednak nie często mamy komfort posiadania takiej wiedzy jeszcze przed działaniem. Zwykle uczymy się na błędach, co jest metaforą zdobywania informacji o rzeczywistości, ale informacji uzyskiwanych w trakcie przypadkowych, tj. nieplanowanych doświadczeń. Wspomniana na początku metodologia proponuje bardziej aktywną i zdecydowaną postawę w rozpoznawaniu rzeczywistości. Strategie adaptacyjnego sterowania komponują elementy samouczenia działania w proporcji optymalnej dla danego zadania.(fragment tekstu)
W niniejszej pracy rozważamy zagadnienie z geometrii finansowej. Jej celem jest przedstawienie geometrycznych własności przestrzeni portfela akcji w kategorii przestrzeni różniczkowych. Przestrzenie różniczkowe są uogólnieniami rozmaitości różniczkowych. Mogą zawierać punkty, które nie są typu rozmaitościowego. Wydaje się więc, że mogą być brane pod uwagę jako uogólnienie rozważań z zakresu geometrii finansowej. (fragment tekstu)
Celem pracy jest pokazanie możliwości rozszerzenia zastosowań dominacji stochastycznych, które nie wymagają założenia o typie rozkładu stopy zwrotu, a jednocześnie pozwalają wybrać mały zbiór efektywnych inwestycji. Tak jak w podejściu klasycznym, kryterium momentów, dopuszczamy możliwość pożyczania i lokowania pieniądza o stopie wolnej od ryzyka. Otrzymujemy zmodyfikowane kryterium dominacji stochastycznych możliwe do dywersyfikacji pomiędzy instrumentami ryzykownymi a wolnymi od ryzyka. (fragment tekstu)
Głównym celem tej pracy jest wskazanie możliwości zastosowania świec japońskich w analizie portfelowej. W literaturze przedmiotu znajdujemy już opisy świecy japońskiej za pomocą skierowanej liczby rozmytej. W przedstawianym artykule jeden z tych modeli świecy został wykorzystany jako oszacowanie nieprecyzyjne określonej wartości bieżącej. Zastosowany model opisu świecy japońskiej został jednoznacznie określony. W ten sposób wartość bieżąca pojedynczego instrumentu finansowego jest dana jako skierowana liczba rozmyta. Wykorzystano tutaj zrewidowaną definicję skierowanej liczby rozmytej. Zorientowana wartość bieżąca portfela jest przedstawiona jako liniowa kombinacja świec japońskich składników portfela. Dzięki takiemu ujęciu portfela aktywów finansowych pokazano możliwość zastosowania świec japońskich do analizy portfelowej. W podsumowaniu wskazano na istniejące zorientowane rozmyte indeksy finansowe mogące znaleźć zastosowanie w tak ujętej analizie portfelowej.(abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawiono wyniki badania efektywności wielu podejść wykorzystujących metody wielkowymiarowej analizy porównawczej (szczególnie syntetycznego miernika rozwoju TMAI) oraz klasycznych na polskim rynku kapitałowym. Przedmiotem badań były wszystkie spółki notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie na rynku notowań ciągłych w latach 2001- 2013 (do 14 marca 2013 r.). Zasadniczym celem było porównanie podejścia klasycznego z podejściem łączącym analizę fundamentalną z analizą portfelową. Dokonana została też ocena zasadności takiego połączenia w warunkach polskiego rynku kapitałowego. (abstrakt oryginalny)
Celem poniższego referatu jest przedstawienie podstawowych metod konstrukcji portfela akcyjnego o minimalnym ryzyku. Na podstawie danych historycznych zgromadzonych z 23 tygodni notowań Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie przeanalizujemy na przykładzie, jaki skład, ryzyko i stopę zwrotu posiada portfel minimalizujący ryzyko. (fragment tekstu)
W opracowaniu przeprowadzono analizę porównawczą portfeli zbudowanych zgodnie z zasadami dywersyfikacji ryzyka pionowej i poziomej. Do porównań wybrano portfele zbudowane na podstawie analizy wskaźników rynkowych oraz syntetycznego miernika rozwoju TMAI. (fragment tekstu)
Dane finansowe, generowane przez rynki światowe każdego dnia i stanowiące podstawę obserwacji i prognoz statystycznych, są przetwarzane według różnorodnych metod inżynierii finansowej [3]. W ostatnich latach obserwuje się tendencję do budowy metod przetwarzania informacji i oprogramowania naśladujących sposoby percepcji i podejmowania decyzji przez człowieka [11]. W opracowaniu podjęto próbę ukazania narzędzi pozwalających wyrazić w sposób analityczny wiedzę wyrażaną na ogół w kategoriach lingwistycznych. (fragment tekstu)
Wybór portfela i dokonywanie zmian w portfelu jest jednym z głównych zagadnień teoretycznych matematyki finansowej. Teoria portfela ma bezpośrednie zastosowanie w praktyce inwestorów na rynku kapitałowym. Niniejsze podejście korzysta z bogatego dorobku decyzyjnych łańcuchów Markowa. Oparte jest na dwóch procesach stochastycznych. Pierwszy to wielowymiarowy proces stochastyczny opisujący zachowanie się walorów na rynku kapitałowym, a drugi właściwy proces decyzyjny dotyczący wyboru portfela. Model pierwszego procesu jest klasycznym łańcuchem Markowa, gdzie stany są opisane przez oczekiwane stopy zwrotu z inwestycji w akcje oraz ich wariancję będącą miarą ryzyka, w drugim, zbudowanym na pierwszym, osiągane stany są połączeniem stanów ekonomicznych dla walorów ze strukturą portfela. Jest właściwym decyzyjnym procesem Markowa. Zasadność stosowania łańcuchów decyzyjnych w teorii portfela wymaga dyskusji i weryfikacji przyjętych założeń oraz oczekiwanych własności. W opracowaniu nie będzie mowy o procedurach rozwiązywania zadań decyzyjnych, a jedynie o formułowaniu ich i weryfikacji założeń. Procesy Markowa zajmują znaczące miejsce wśród stochastycznych modeli opisujących zjawiska gospodarcze oraz wśród metod podejmowania decyzji. To znaczące miejsce wynika ze względnej prostoty tych modeli, możliwości uzyskania parametrów dla różnych danych oraz przede wszystkim ze zgodności ideowej oraz numerycznej obserwowanych zjawisk i modelowego opisu. (fragment tekstu)
Przedstawione wyżej modele linearyzują problem zarządzania portfelem aktywów kapitałowych. Jest to rozwiązanie ograniczone do dziedziny aktywów kapitałowych pozbawionych ryzyka wartości przyszłej. Zbiory decyzji dopuszczalnych pokazanych tutaj zadań optymalizacyjnych można dodatkowo ograniczyć warunkami powstającymi znajdują przy rozważaniu problemu immunizacji portfela. Zaprezentowane modele mogą zostać wykorzystane przy zarządzaniu portfelem obligacji stałokuponowych. Znajdują także zastosowanie przy wyznaczaniu Linii Rynku Kapitałowego opartej na punkcie obrazującym instrument finansowy wolny od ryzyka. Reasumując, przedstawione wyniki mogą znaleźć zastosowanie w deterministycznych sektorach dowolnych rynków finansowych. (fragment tekstu)
W teorii Sharpe'a wyznacza się zależność pomiędzy stopą zwrotu waloru a stopą zwrotu portfela rynkowego. W praktyce zależność ta wyznaczana jest z modelu prostej regresji liniowej metodą najmniejszych kwadratów. Estymatory wyznaczone w ten sposób mają minimalną wariancję tylko w przypadku spełnienia pewnych założeń, między innymi wymagany jest warunek, by zmienna niezależna obserwowana była bez błędu losowego. Zaburzenie losowe dopuszczane jest tylko na wartościach zmiennej zależnej. W przypadku, gdy zmienna zależna i niezależna są obserwowane z błędami losowymi o rozkładzie normalnym, estymatory metody najmniejszych kwadratów są obciążone. Do estymacji zależności liniowej między zaburzonymi zmiennymi losowymi stosuje się wówczas metodę największej wiarogodności, która funkcjonuje tylko w przypadku, gdy znana jest wariancja zaburzenia jednej ze zmiennych lub gdy znany jest stosunek wariancji obu zaburzeń. Gdy nie są znane te parametry, buduje się bardziej złożone modele liniowe, w których replikuje się obie zmienne uzyskując w ten sposób ogólny model liniowy z replikacjami [1]. Przedmiotem pracy jest propozycja modyfikacji metody Sharpe'a budowy portfela. Zaproponowana modyfikacja opiera się na założeniu, ze obie zmienne: zależna jak niezależna podlegają zaburzeniom losowym. Przyjęto, że zarówno stopa zwrotu danego waloru jak i stopa zwrotu portfela rynkowego są pewnymi zaburzonymi już wartościami, między którymi istnieje zależność liniowa. Nieznane parametry i zależności wyznaczono budując model z replikacjami. (fragment tekstu)
Prowadzone badania nad podejmowaniem decyzji w warunkach ryzyka i w warunkach niepewności pokazują nowe ścieżki postępowania w odróżnieniu od podejść klasycznych. W pracy (...) warunki związane z kryterium oczekiwanej użyteczności są zastąpione poprzez pesymistyczne kryteria decyzyjne. (fragm. tekstu)
Klasyczny problem Markowitza, tzn. wyznaczający optymalny portfel akcji, jest w istocie problemem dwukryterialnym, w którym maksymalizujemy stopę zwrotu portfela i minimalizujemy jego ryzyko. (...) Proponujemy też zastosowanie algorytmów specjalnych, pozwalających wyznaczyć rozwiązanie optymalne (z przyjętą dokładnością) dla szerokiego zestawu zadań analizy portfelowej. Przykładem specjalnego algorytmu dla zadania konstrukcji portfela jest metoda Eltona, Grubera, Padberga, służąca rozwiązywaniu zadania Sharpe'a. (fragment tekstu)
W przypadku asymetrycznych rozkładów stóp zwrotu papierów wartościowych, budowa portfeli inwestycyjnych jedynie na podstawie dwóch pierwszych momentów centralnych może prowadzić do nieuwzględnienia pewnych aspektów ryzyka. Ponadto, zarówno stopień dywersyfikacji portfela, jak i osiągana stopa zwrotu uzależnione są od wykorzystywanych miar ryzyka. Uwzględnienie w analizie większej liczby miar umożliwia dokonanie pełniejszej i bardziej kompletnej oceny poszczególnych papierów wartościowych. W pracy (...) przedstawiono metodę wprowadzenia za pomocą rankingów wielokryterialnych dodatkowych warunków ograniczających w zadaniu Markowitza. Postępowanie takie skutkuje uszeregowaniem spółek w zależności od preferencji decydenta względem wybranych miar ryzyka, a dodatkowe warunki ograniczające nałożone na zbiór rozwiązań dopuszczalnych umożliwiają uwzględnienie tych preferencji przy konstrukcji portfela. Stopy zwrotu osiągnięte dla tak zbudowanych portfeli zostały następnie porównane z wybranymi benchmarkami. (fragm. tekstu)
first rewind previous Strona / 11 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.