Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 350

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 18 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Architektura
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 18 next fast forward last
1
Content available remote Progeny of Tholoses in the Architecture of Classicism. Part I
100%
W artykule dokonano analizy architektury tolosów w architekturze osiemnastowiecznej Anglii w kontekście tradycji antycznej oraz nowożytnych przekazów ikonograficznych w grafice, rysunkach i malarstwie. Podejmuje także kwestię konstrukcji ich zwieńczenia w formie stożków bądź kopuł. Tolosy występowały przede wszystkim jako pawilony ogrodowe, natomiast ich kluczowym wzorem było Tempietto Bramantego. (abstrakt oryginalny)
2
Content available remote Światło słoneczne a atmosfera w bazylice Miłości Miłosiernej w Collevalenzy
100%
Tematem artykułu jest zależność między światłem słonecznym a atmosferą architektury w bazylice Miłości Miłosiernej w Collevalenzy, w Umbrii. Przedstawiono zarys historii Sanktuarium i jego bazyliki, wzniesionej w latach 1963-1967 według projektu Julio Garcia Lafuentego na zlecenie Siostry Madre Speranzy, założycielki Dzieła Miłości Miłosiernej i kompleksu, związanego z odkryciem źródeł o uzdrawiających właściwościach. Zauważono, że projekt bazyliki architekt oparł na idei światła słonecznego - starannie obmyślonych sposobach jego wprowadzania do konkretnych części wnętrza. Metodę badania oparto na analizie projektu, tekstów o Sanktuarium oraz osobistego doświadczenia percepcyjnego autorki. Sprecyzowano przyjęte znaczenie atmosfery architektury. Poddano badaniu relację architektury i światła we wnętrzu kościoła górnego bazyliki w aspekcie jej rezultatu - eksponowania właściwości fizycznych architektury i astrofizycznej natury światła słonecznego. Analiza potwierdziła ścisły związek światła i atmosfery w kościele w Collevalenzy. We wnioskach zauważono, że światło słoneczne może być formotwórczym czynnikiem architektury związanym nie tylko z jej materiałami, ale też z bryłą, kształtem, strukturą, przestrzenią. Jest ono skutecznym środkiem budowania atmosfery sacrum. Rozeznanie architektonicznych sposobów operowania światłem słonecznym we wnętrzu zwiększa szansę na kreowanie za pomocą światła oczekiwanej atmosfery wnętrza. (abstrakt oryginalny)
Współczesna architektura Szwajcarii swoje początki zawdzięcza Le Corbusierowi, który był jej prekursorem. Modernizm, który został przez niego rozpoczęty charakteryzuje się estetyką puryzmu i wprowadzeniem w latach pięćdziesiątych brutalizmu. Próbował połączyć ludzką egzystencję ze społeczeństwem przemysłowym, budując Jednostkę Marsylską. Współczesna architektura to unowocześnienie architektury historycznej oraz postawienie człowieka w centrum miejskiej przestrzeni. Oprócz Le Corbusiera modernistycznym architektem jest Peter Zumthor, Aldo Rossi, Mario Botta, Anette Gigon i Mike Guyer , Jacques Herzoga i Pierre de Meuron, Roger Diener czy Max Frish. Wielu szwajcarskich architektów przyczyniło się do stworzenia budowli, które miały służyć jako przestrzeń dla społeczeństwa, na przykład: muzea, uzdrowiska, budynki użytku publicznego. Używane materiały budowlane to beton, drewno i szkło, które umożliwiają stworzenie przemyślanej, oryginalnej i ponadczasowej architektury. Zdaniem wielu, architektura Szwajcarii została zaprojektowana idealnie pod jej kulturę i pejzaż. Należy przy tym pamiętać, że architekturę tworzą ludzie, posługując się swoją pomysłowością, wyobraźnią i wizją zagospodarowania danej przestrzeni. Przy projektowaniu każdemu twórcy powinna towarzyszyć oryginalność i kreatywność, która będzie określać ich styl projektowania, pozwoli im wyróżniać się na tle innych. Podczas tworzenia jednak powinien zachowany zostać pewien rytm, aby w efekcie końcowym nie powstał chaos czy też totalna abstrakcja. Projekty unowocześniają historyczną architekturę, nie zaburzając i nie zmieniając drastycznie jej charakteru. Wzniesione budowle wzbogacają i ożywiają szwajcarski skansen łagodnymi kontrastami i nowoczesnymi akcentami. Opisany kraj posiada przykłady każdego ważnego kierunku w europejskiej architekturze. Miasta i wsie zachowały wiele z ich osadniczej struktury. Jednymi z ciekawszych atrakcji architektonicznych są budynki mieszkalne, prezentujące oryginalne i regionalne cechy charakterystyczne dla Szwajcarii.(abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest porównanie stanu zachowania i walorów krajobrazowych oraz kulturowych cmentarzy położonych w czterech gminach powiatu kłodzkiego w południowo-zachodniej części Polski, w woj. dolnośląskim. Na potrzeby artykułu wstępie przeprowadzono analizy dotyczące historii wsi, opisano demografię, rozwój miejscowości, budowę kościołów oraz cmentarzy. badania kameralne opierały się o kwerendę biblioteczną i obejmowały analizę literaturę, wykorzystano również zasoby zbirów ikonograficznych i kartograficznych. W artykule porównano zmiany dotyczących układu, architektury, krajobrazu na terenie cmentarzy w powiecie kłodzkim we wsiach: Sokolec, Pasterka, Orłowiec i Kamieńczyk. Zwrócono uwagę na to. że obecnie przykościelne cmentarze będące reliktem przeszłości ulegają powolnemu i systematycznemu niszczeniu i z biegiem czasu zaciera się ich układ przestrzenny, zniszczeniu ulegają bramy, ogrodzenia, nagrobki, czasem zniwelowane zostaje całe pole grzebalne oraz mała architektura.(abstrakt oryginalny)
Central areas of major cities have always been of interest to totalitarian regimes. All publicly accessible areas were meant not only to be highlights of the metropolis, but also symbols of political ideologies. In communist times the glamour of the regime was supposed to be reflected in large scale and representative urban and architectural complexes. This article presents some such examples from the era of Soviet domination in Eastern Europe. Following the typology by Krzysztof Nawratek we took a closer look at how the central public space was shaped in Kiev, Warsaw, Sofia, Bucharest and Vilnius. (original abstract)
Tekst dotyka problematyki zastosowania cegły jako podstawowego materiału wykończeniowego elewacji budynków. Charakteryzuje to między innymi styl, określany w architekturze mianem "Backsteinexpressionismus", występujący głównie na terenach niemieckojęzycznych. Artykuł ma więc na celu rozstrzygnięcie, na ile popularność stosowania ceglanych wykończeń elewacji wynika z pragmatyzmu, a na ile z uwarunkowań historyczno-kulturowych. Przykłady różnorodnego kształtowania powierzchni ceglanych wskazują bowiem na to, że materiał ten może być podstawowym środkiem budującym ekspresję formy architektonicznej. (abstrakt oryginalny)
7
Content available remote Ogród przy obiekcie sakralnym w krajobrazie miasta
80%
Przedmiot badań opisanych w niniejszym artykule stanowią 22 ogrody przy obiektach sakralnych, położone w południowej części Warszawy, ze szczególnym uwzględnieniem ich kontekstu przestrzennego. Ogrody te są zróżnicowane pod względem skali, rangi obiektu, któremu towarzyszą, czasu założenia i sposobu osadzenia w lokalnym układzie urbanistycznym, co daje możliwość wyciągnięcia wniosków co do obecnej ich roli w krajobrazie miasta. Stwierdzono, że 19 świątyń wraz z ogrodami to wyraźne dominanty, wpływające na kształtowanie ładu przestrzennego, budowanie poczucia tożsamości lokalnej i ułatwiające orientację w mieście, 5 zespołów sakralnych ma charakter zabytkowy. O uznaniu ich za zabytki przesądziły ich wartości historyczne, artystyczne i naukowe, których zachowanie leży w interesie społecznym, sprzyjając budowaniu tożsamości lokalnej i ponadlokalnej. Tereny zieleni przy przebadanych obiektach sakralnych są też ważnym składnikiem systemu terenów zieleni miejskiej, zwiększając potencjał przyrodniczy miasta i zapewniając mieszkańcom Warszawy korzystne warunki wypoczynku wśród zieleni. (abstrakt oryginalny)
Temat tworzenia przestrzeni zamieszkania dla osób starszych, uwzględniającej ich specyficzne, a wynikające z niepełnosprawności funkcjonalnej potrzeby, w kontekście stale powiększającej się populacji osób w podeszłym wieku, jest jednym z kluczowych wyzwań współczesnej architektury. Architektura powinna realizować potrzeby użytkowników, w związku z tym przeanalizowano - przedstawiając stan badań, wpływ teorii związanych z psychologią środowiskową, czy też z socjologią na kreowanie przestrzeni. Rozważania te dowodzą, że związki te pozwalają tworzyć otoczenie przyjazne, czytelne, dostępne, co z punktu widzenia ludzi starszych jest niezwykle istotne. Następnie przedstawiono specyficzne wymagania osób starszych oraz ich środowisko zamieszkania, którym są między innymi domy seniora - w Polsce, w formie zinstytucjonizowanej, występujące jako domy pomocy społecznej. Przyjęto założenie, że istnieje szereg uwarunkowań przestrzennych, które mogą stać się elementami wspierającymi osoby starsze w tym specyficznym środowisku zamieszkania, związanych z kształtowaniem środowiska terapeutycznego. Istotne jest również uwzględnienie nie tylko funkcjonalnych rozwiązań, ale również zdolności adaptacyjnych i potrzeb życiowych odczuwanych przez osoby starsze, znajdujące się w fazie życia wymagającej stabilności środowiska życiowego oraz osobowego bezpieczeństwa. W związku z tym, poprawa standardu wyposażenia technicznego i modernizacja przestrzeni zamieszkania nie będzie automatycznie prowadzić do wzrostu poczucia jakości życia ludzi starych. Konieczne jest również uświadomienie sobie przez projektantów, że pod uwagę należy wziąć kompetencje przestrzenne przyszłego użytkownika, znaczenie kapitału ludzkiego, jaki stanowią seniorzy w naszym społeczeństwie, standaryzację norm kulturowych, zawartą w praktykach życiowych seniorów. Są to czynniki pozwalające prawidłowo zorganizować sposób użytkowania przestrzeni. (fragment tekstu)
9
Content available remote Ekspresjonizm w architekturze europejskiej; ciągłość tradycji
80%
Nurt architektury ekspresjonistycznej, rozwijającej się w Europie w latach 1910-1930, wprowadził nowy typ ekspresji w architekturze, oddającej w rzeźbiarskich biomorficznych i geomorficznych formach dynamikę pracy konstrukcji i plastykę formy architektonicznej, którą umożliwiło stosowanie innowacyjnych technologii żelbetu, stali i szkła. Celem artykułu jest przedstawienie ciągłości tradycji ekspresjonistycznej w odmiennych uwarunkowaniach społecznych, politycznych i echnologicznych. Do idei zainicjowanych przez twórców początku XX wieku powracano w połowie poprzedniego stulecia oraz obecnie. Koncepcje szklanych domów i krystalicznie przejrzystych wieżowców, pozostające w czasach I wojny światowej w sferze fantazji, doczekały się pod koniec poprzedniego stulecia nie tylko realizacji, ale stały się modernistycznym standardem. Dziś ekspresjonistyczne formy, z pominięciem metafizycznych treści, kreują twórcy posługujący się komputerowymi technikami algorytmicznymi i parametrycznymi. Metoda badawcza opiera się na analizie przedstawianych obiektów architektury, przeprowadzonej na podstawie literatury, dostępnej dokumentacji architektonicznej, ale przede wszystkim własnego doświadczenia i znajomości omawianych przykładów. Przeprowadzone studia przypadku i badania mają wartość edukacyjną i praktyczną, stanowiąc źródło wiedzy i inspiracji dla twórczości architektonicznej. (abstrakt oryginalny)
The aim of this paper is twofold: firstly, to present a critique of mainstream transport thinking based on the so-called 'mobilities turn', and secondly to connect this to a design perspective. The aim is thus to establish this reflection based upon a theoretically informed discussion. In this paper, we shall explore the potential for a better understanding of contemporary urban challenges through the cross-disciplinary approach of 'mobilities design'. The paper investigates how this notion is based on an understanding of materialities and social action that is framed under the heading of 'material pragmatism'. The paper critically discusses transport versus mobilities and uses the combination of urban design and mobilities not just to argue for a pragmatic approach to urban transformation, but also to illustrate how such a different frame of understanding is better suitable for the 'kind of a problem a city is' to paraphrase the well-known urban scholar Jane Jacobs. (original abstract)
11
Content available remote Hemp-Lime Composites in Architectural Design
80%
Tematyka artykułu dotyczy kompozytów konopno-wapiennych (betonu konopnego) - nowego, naturalnego i ekologicznego materiału budowlanego, i jego praktycznych zastosowań w projektach architektonicznych. Celem publikacji jest charakterystyka technologii oparta na wielu międzynarodowych artykułach i istniejących analizach przykładów, zwiększających i systematyzujących wiedzę o tym zagadnieniu, która pomoże w zdobyciu spójnych i wyczerpujących informacji na temat tego konkretnego rozwiązania technicznego - zwłaszcza architektom. W artykule w poszczególnych rozdziałach omówiono właściwości fizyczne, wpływ na środowisko, techniki budowlane, zastosowanie w architekturze, potencjał projektowy i ograniczenia betonu konopnego. (abstrakt oryginalny)
Drzewo we współczesnej architekturze pełni funkcje użytkowe jako obiekt przyrodniczy pozytywnie oddziałujący na środowisko życia człowieka. Coraz częściej należy też do zestawu środków pomagających spełniać wymagania w zakresie polityki zrównoważonego rozwoju. Jako żywa roślina posiadająca wraz z bryłą korzeniową określone gabaryty i ciężar stanowi także konkretny problem techniczno-budowlany. Jednocześnie drzewo pozostaje figurą pełniącą w architekturze ważne funkcje symboliczne. Suma tych zagadnień powoduje, że drzewo może stanowić swego rodzaju badawczą próbkę pokazującą stan wielorakich związków środowiska zbudowanego ze środowiskiem przyrodniczym, i szerzej - określającą relacje między kulturą a naturą. Wiedzę tę istotnie wzbogaca dyskurs na ten temat prowadzony w obszarze socjologii i estetyki. Pomaga on architektom w zrozumieniu historycznych i współczesnych koncepcji przyrody, które są tworami społecznymi, w znacznym stopniu kształtowanym przez praktykę zamieszkiwania środowiska zbudowanego. (abstrakt oryginalny)
13
Content available remote Brutalizm w architekturze; ciągłość tradycji
80%
Brutalizm, nurt architektury modernistycznej, który rozwinął się w Europie wkrótce po II wojnie światowej, wyróżniający się surowym monumentalizmem kubicznych form i szczerą ekspresją użytych materiałów, przeżywa dziś renesans. Wzrost zainteresowania tego typu architekturą potwierdzają werdykty jurorów corocznie przyznawanej nagrody Pritzkera. Charakter budowli, autorstwa nagrodzonych w dwóch ostatnich latach laureatów - chilijskiego architekta Alejandro Aravena (Pritzker 2016) oraz zespołu RCR Arquitectes (Rafael Aranda, Carme Pigem i Ramon Vilalta) z Hiszpanii (Pritzker 2017) zdaje się potwierdzać, że idee zainicjowane przez liderów brutalizmu połowy XX wieku - Le Corbusiera, Jaapa Bakemę, Alison i Petera Smithsonów, Louisa Kahna, Paula Rudolpha oraz Marcela Breuera, odkrywane są dziś ponownie. Zważywszy na nieporównywalny kontekst polityczno-ekonomiczny i technologiczny, w którym działali twórcy połowy XX wieku i współcześni, dzisiejsza fascynacja brutalizmem wydaje się szczególnym fenomenem. Celem artykułu jest analiza tego zjawiska oraz przedstawienie ciągłości tradycji brutalistycznej w odmiennych uwarunkowaniach społecznych i cywilizacyjnych. Metoda badawcza opiera się na analizie przedstawianych obiektów architektury, przeprowadzonej na podstawie literatury, dostępnej dokumentacji architektonicznej, ale przede wszystkim własnego doświadczenia znajomości kilku omawianych przykładów z autopsji. Przeprowadzone studia przypadku i badania mają wartość edukacyjną i praktyczną, stanowiąc źródło wiedzy i inspiracji dla twórczości architektonicznej. (abstrakt oryginalny)
14
Content available remote Barwa w architekturze dla dzieci jako element kształtowania przyjaznych wnętrz
80%
Celem opracowania jest zwrócenie uwagi na zróżnicowane procesy percepcji koloru, ich analiza oraz propozycja rozwiązań projektowych z zakresu architektury wnętrz dedykowanych dzieciom. Barwa jako jedna ze składowych architektury ma istotny wpływ na kształtowanie przyjaznych przestrzeni dziecka. Kolor spełnia różne funkcje w przestrzeni architektonicznej (kolor funkcjonalny), podstawowe to: wyodrębnienia, kamuflażu, informacyjne, symboliczne. (abstrakt oryginalny)
Autorka przybliżyła czytelnikowi ideę projektowania uniwersalnego oraz wykorzystywania tej idei do znoszenia barier i ograniczeń wynikających z niedostosowania otoczenia do różnorodnych potrzeb ludzi, w tym potrzeb osób niepełnosprawnych.(fragment tekstu)
Artykuł stanowi refleksję nad współczesną architekturą w ujęciu rozwiązań ergonomicznych. Analizą objęte będą nieprawidłowości obiektów użyteczności publicznej, takie jak nieprawidłowości związane z oświatą, wydarzeniami kulturalnymi czy handlowe, a w szczególności ich części wspólne: strefa wejściowa - w terenie i w budynku, klatka schodowa, recepcja (pomieszczenia do przyjmowania klientów, sekretariaty, poczekalnie), sanitariat. Są to przestrzenie przeznaczone m.in. dla osób w różnym wieku, o zróżnicowanych możliwościami motorycznymi, znających mniej lub bardziej dany obiekt. Powinny się one charakteryzować dostępnością, czytelnością, a ich rozwiązania nie mogą wpływać negatywnie na bezpieczeństwo. Osoby odpowiedzialne za bezpieczeństwo i wygodę użytkowników to m.in.: projektant, właściciel (zarządca) i ustawodawca zapewniający wymagania w aktach prawnych. Każdy z tych podmiotów ma na uwadze dobro użytkownika, jednakże nietrudno wprowadzić rozwiązanie, które odbiega od zamierzonych celów. Przykładowo w projekcie architektonicznym, który jest wielkim przedsięwzięciem inwestycyjnym, zajmującym się makroskalą założeń przestrzennych w terenie, łatwo przeoczyć taki detal jak układ płytek w sanitariatach. Istotne jest współgranie nowoczesnych, pięknych rozwiązań z potrzebami psychofizycznymi człowieka. Artykuł jest zestawieniem i analizą wybranych przypadków istniejących nieprawidłowości zaobserwowanych przez autorkę. (abstrakt oryginalny)
Architektoniczna tożsamość miejsca należy do dziedzictwa historycznego i kulturowego związanego z architekturą krajobrazu. Ma ona ogromny wpływ zarówno na postrzeganie danej przestrzeni przez obserwatorów, jak i na ich stosunek emocjonalny. Głównym celem autorów było stworzenie narzędzia, które umożliwiłoby obiektywną ocenę i pomiar zjawiska tożsamości miejsca. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie rezultatu tego podejścia - architektonicznego wskaźnika tożsamości miejsca. Celem pracy jest podtrzymanie dyskusji i zainicjowanie kolejnych prób badań w tym temacie. Zawiera ona również definicję i wyjaśnienie analizowanego pojęcia. Wskaźnik pomiaru wybranego zjawiska został przedstawiony na tle Wrocławia i jego miejskich przestrzeni publicznych. Zastosowana metoda pozwoliła na zbadanie analizowanych zagadnień w zadanym zakresie przestrzennym. Artykuł zawiera pełny, teoretyczny opis badania oraz ujawnia wszystkie możliwości jego wykorzystania w praktyce(abstrakt oryginalny)
Obecny stan prac badawczych nad komunikacją w Internecie wskazuje na brak dostatecznej elastyczności komunikacji spowodowany możliwościami obecnego sprzętu. Urządzenia mobilne mają wciąż trudności w przekazywaniu komunikatów z jednego urządzenia do drugiego bez przerywania połączenia. Podobna sytuacja jest z zastosowaniami, mimo wielu dostępnych programów nie jest jeszcze możliwe przekazanie komunikatu z jednej aplikacji do drugiej danego urządzenia bez przerywania połączenia. Jedynie mobilność urządzeń jest obecnie zapewniona, ale też w sposób bardzo ograniczony. Mamy szeroki dostęp do warstwy 2 w takich technologiach, jak WiFi, WiMax i 3 + G. Mamy również ograniczony dostęp do warstwy 3 mobilności z architekturą IP Mobile. W artykule przedstawiono nową architekturę, której zadaniem jest stworzenie możliwości globalnej elastyczności w komunikacji internetowej. (abstrakt oryginalny)
Artykuł obejmuje zagadnienia związane z iluminacją obiektów architektonicznych ze szklanymi elementami elewacji. Dokonano oceny wpływu powierzchni o wysokim poziomie gładkości, będących elementami obiektu, na możliwość eksponowania go w porze nocnej. Analizie poddano wariant oświetlenia dekoracyjnego z rozmieszczeniem opraw oświetleniowych na zewnątrz elewacji oraz oddziaływanie świetlne na obserwatora z wewnątrz obiektu. Szczególnej analizie poddano chętnie wykorzystywany we współczesnym projektowaniu architektonicznym przypadek pełnej elewacji szklanej, bez dodatkowych elementów wystroju, realizujących odbicie lambertowskie, oraz bez możliwości iluminacji obiektu od wewnątrz. Dla wybranego obiektu rzeczywistego zaproponowano zintegrowany system iluminacji, wykorzystujący półprzewodnikowe źródła światła. Ekspozycja świetlna realizowana jest przez oddziaływanie na obserwatora składowej bezpośredniej strumienia świetlnego zespołu opraw iluminacyjnych, bez zastosowania klasycznego dla iluminacji odbicia światła od elewacji. Przedstawiono możliwość wykorzystania tego systemu do iluminacji statycznej, iluminacji dynamicznej oraz jako wielkoformatowego ekranu do prezentacji okazjonalnych.(abstrakt oryginalny)
Artykuł prezentuje nowoczesną inwestycję w centrum Gdyni, najwyższy budynek mieszkalny w Polsce - SEA TOWERS. Kompleks posiadający ciekawą, wymagającą żelbetową konstrukcję i postmodernistyczną architekturę, dobrze wkomponowaną w zabudowę Gdyni. Szare elewacje wykorzystujące szkło, stal, aluminium i granit. Wykonane przeszklenia powstałe w oparciu o specjalnie dostosowaną do tego budynku technologię. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 18 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.