"Obcość" jest kategorią analityczną stosowaną w naukach społecznych, która wydaje się szczególnie użyteczna w analizach relacji międzygrupowych, międzyetnicznych, międzykulturowych czy wreszcie międzynarodowych. Kategoria ta jest stosowana głównie na gruncie socjologii i antropologii społecznej, rzadziej - na gruncie politologii i stosunków międzynarodowych. "Swojskość-obcość" to tymczasem jedna z głównych opozycji w postrzeganiu świata. Ludzie kierują się nią w sposób intencjonalny i nieintencjonalny, uświadomiony i nieuświadomiony, uzasadniony okolicznościami i wynikający z błędnej ich interpretacji. Opozycja "swojskość-obcość" jest związana z genezą stosunków międzynarodowych: "prehistoryczna geneza nawiązywania i rozwijania kontaktów między rodami, plemionami, narodami i państwami obejmowała właśnie styk »obcych« i »nieznanych«, nie byli oni ani wrogami, ani przyjaciółmi. Byli tylko »inni«, gdyż różnili się warunkami bytowania, zachowaniami, językiem, wierzeniami, wyglądem lub zainteresowaniami". "Obcy" zawsze wzbudzali pewne obawy, co należy uznać za rzecz naturalną. Jak stwierdził William Polk, obawa przed cudzoziemcem "płynie z naszego wnętrza i jest nam wrodzona. Wszystkie nasze zmysły mówią nam, że nie jesteśmy z cudzoziemcem spokrewnieni, nie mamy wspólnych wspomnień z dzieciństwa, nie łączy nas zażyłość, płynąca ze wspólnoty rytualnej lub religijnej, brakuje nam pocieszających podobieństw. Bez względu na to jak wściekamy się na brata lub kuzyna, widzimy w nim coś z siebie". (fragment tekstu)