Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 489

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 25 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Bezpieczeństwo międzynarodowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 25 next fast forward last
Autor omawia proces kontroli zbrojeń konwencjonalnych w Europie CFE (Conventional Armed Forces in Europe) oraz tzw. Dokumenty Wiedeńskie 1990-1999 na temat środków budowy zaufania i bezpieczeństwa.
Autor próbuje odpowiedzieć czym jest wspólna polityka bezpieczeństwa UE. Przedstawia istotę tej polityki w aspekcie materialnym, instytucjonalnym, instrumentalno-politycznym i prawnym oraz opisuje główne cele tej polityki. Opisuje relacje między wspólną polityką bezpieczeństwa UE a systemem bezpieczeństwa ONZ.
W Traktacie z Maastricht zostały określone ogólne założenia wspólnej polityki bezpieczeństwa i współpracy zagranicznej Unii Europejskiej. W artykule omówiono założenia polityki bezpieczeństwa oraz sposób ich realizacji.
Autor zajmując się problemem bezpieczeństwa krajów nadbałtyckich scharakteryzował cztery czynniki: rozwój sytuacji wewnętrznej w tych krajach, stosunki bałtycko-rosyjskie, stanowisko państw zachodnich (w tym Stanów Zjednoczonych) wobec bezpieczeństwa i współpracy państw bałtyckich, rozwój sytuacji w regionie, a w szczególności relacje między państwami bałtyckimi a państwami skandynawskimi. Te czynniki zdaniem autora kształtują politykę w rejonie Bałtyku.
Przedstawiono stanowisko Niemiec wobec faktu rozszerzenia struktur NATO o kraje Europy Środkowo-Wschodniej. Rząd niemiecki jest głęboko przekonany o konieczności stworzenia efektywniejszej Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (WPZiB) i rozwinięcia autonomicznej Europejskiej Tożsamości Bezpieczeństwa i Obrony (ESDI).
Jest to esej na temat koncepcji bezpieczeństwa międzynarodowego na kontynencie europejskim. Autor wychodząc od czasów średniowiecza przedstawia idee zmian porządku międzynarodowego koncentrując się na dwudziestowiecznym modelu ładu europejskiego. Pararelnie omawia tendencje w dziedzinie bezpieczeństwa międzynarodowego sprzyjające realizacji idei jedności europejskiej.
Przedstawiono kierunki rozwoju brytyjskiej polityki bezpieczeństwa po rozszerzeniu struktur NATO o kraje Europy Środkowo-Wschodniej. Autor przytacza opinie politologów o polityce rządu brytyjskiego wobec bezpieczeństwa międzynarodowego. Istnieje przekonanie, że w myśleniu brytyjskim o przyszłym modelu bezpieczeństwa europejskiego "jest zakorzeniona konieczność współpracy z USA oraz ambiwalencja co do zdolności struktur europejskich do przyjęcia funkcji obronnych".
Autor omawia trzy raporty amerykańskich analityków CBO (Congresional Budget Office - CBO), RAND Corporation oraz Raport Departamentu Stanu i Obrony. Następnie przedstawia próby oceny kosztów wstąpienia do NATO opracowane przez polskich ekspertów i zestawia koszty integracji z możliwościami budżetu państwa polskiego w latach 1994-2012, w konkluzji autor stwierdza, że koszt wejścia Polski do NATO jest zdecydowanie niższy niż to przewidują eksperci zachodni.
Autor przedstawia pokrótce rys historyczny debat Kongresu Stanów Zjednoczonych w sprawie rozszerzenia NATO o kraje europejskie. Od pierwszych inicjatyw i ustawy Gilmana (NATO Expansion Act of 1994) do Ustawy H.R.7 i drugiej poprawki Browna. Inicjatywy ustawodawcze z 1996 roku (NATO Engargement Facilitation Act of 1996) czyli "trzecia poprawka Browna" nie zawierały konkretnych dat przyjmowania do sojuszu nowych członków, aż wreszcie po poprawce Nunna-Hutchisona zobowiązano się, że 1 lutego 1997 r. prezydent przekaże raport o rozszerzeniu NATO do Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Sił Zbrojnych Senatu oraz Komisji Bezpieczeństwa Narodowego i Komisji Stosunków Międzynarodowych Izby Reprezentantów.
Autor omawia politykę bezpieczeństwa Unii Europejskiej, przedstawia główne argumenty związane z rozwojem w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony po okresie zimnej wojny.
Stan stosunków między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi autor przedstawia jako dynamicznie zmieniający się, współzależny system współpracy i rywalizacji, nie budzący zarazem obaw co do trwałości jego podstaw czy perspektyw rozwoju na przyszłość.
Artykuł prezentuje raport, który stanowi próbę wzbogacenia trwającej obecnie debaty na temat przyszłości bezpieczeństwa transatlantyckiego. Ważne pytania, przed jakimi staje obecnie Sojusz Północnoatlantycki to: jaką nową strategią powinien się on kierować i w jaki sposób należy na nowo zdefiniować relacje między NATO i UE w sprawach bezpieczeństwa.
13
100%
Tematem artykułu są rozważania dotyczące optymalnego dla Polski oraz całego naszego kontynentu systemu bezpieczeństwa. Przedstawiono genezę i uwarunkowania współczesnego systemu bezpieczeństwa europejskiego. Omówiono zasadnicze determinanty i wymogi modelu bezpieczeństwa z punktu widzenia Polski oraz Europy Środkowej.
Omówiono problem udziału UZE i Unii Europejskiej w tworzeniu systemu bezpieczeństwa w Europie. Przedstawiono także problem reformy zadań Unii Europejskiej i UZE w konstrukcji systemu bezpieczeństwa.
Przedstawiono ewolucję koncepcji bezpieczeństwa KBWE/OBWE. Omówiono funkcjonowanie paneuropejskiego mechanizmu bezpieczeństwa.
Omówiono nowe zadania NATO w ramach przemian europejskiego systemu bezpieczeństwa. Przedstawiono aktualnie istniejące zagrożenia i wyzwania dla europejskiego bezpieczeństwa.
Przedstawiono główne założenia koncepcji bezpieczeństwa Polski po 1989 roku. Omówiono stanowiska Polski w szczegółowych kwestiach Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (ESDP).
Rozprzestrzenianie (proliferacja) rakiet balistycznych ma silny wpływ na lokalną równowagę sił militarnych i wyścig zbrojeń. Równocześnie trudno analizować ten proces, ponieważ obie strony: dostawca i użytkownik są zwykle niechętne do ujawniania detali transakcji, a często nawet ich nie potwierdzają. Pierwszym przypadkiem proliferacji technologii rakietowych był transfer wiedzy oraz sprzętu III Rzeszy do państw zwycięskiej koalicji. Pierwsze rakiety balistyczne odpalane przez oba supermocarstwa były w całości wyprodukowane w Niemczech. Później wiele krajów kupowało proste rakiety balistyczne, a niektóre uruchamiały produkcję ich klonów. Na ich bazie konstruowano tam z czasem potężniejsze rakiety. Dla państw rozwijających się wejście w posiadanie rakiet balistycznych jest prostym sposobem zwiększenia swego potencjału militarnego i prestiżu. Równocześnie zakup rakiet balistycznych przez jakiś kraj często zmusza jego sąsiadów do poszukiwania podobnej broni. Ponadto rakiety balistyczne zwiększają "promień zagrożenia" powodowanego przez niestabilne/ nieprzewidywalne kraje i znacznie skracają niezbędny czas reakcji na zagrożenie z ich strony, czyniąc świat mniej bezpiecznym i przewidywalnym. Pierwszą próbą spowolnienia procesu proliferacji rakiet balistycznych było osiągnięcie w 1987 r. przez kraje grupy G-7 nieformalnego porozumienia politycznego, zwanego Missile Technology Control Regime (MTCR), które zakazuje sprzedaży rakiet balistycznych o zasięgu ponad 300 km z głowicą bojową o masie 500 kg lub więcej. MTCR nie jest jednak traktatem i nie nakłada żadnych zobowiązań prawnych na jego sygnatariuszy. Do dziś 35 krajów zdecydowało się na przestrzeganie zasad MTCR. Zebranie informacji na temat rozprzestrzeniania rakiet balistycznych oraz celów, jakie przyświecają eksporterom i importerom powinno ułatwić zrozumienie mechanizmów wyścigu zbrojeń, w szczególności w krajach rozwijających się. Syntetyczna informacja o obecnym stanie posiadania rakiet balistycznych przez poszczególne kraje ułatwia zrozumienie ich powiązań i zachowań na arenie międzynarodowej.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 25 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.