Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 54

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Bezpośredni cel inflacyjny
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
This paper aims at examining the relationship between macroeconomic variables, the consumer price index, economic growth measured as Gross domestic product (GDP), the nominal effective exchange rate NEER, the money market rate TMM and the money supply M2 in the case of Tunisian economy. After a brief overview of the theoretical discussions on the link between the consumer price index and the macroeconomic variable as an essential condition for an inflation targeting policy, we first present some observations for Tunisia. The limit testing approach of cointegration and error correction models, developed in an autoregressive distributed delay (ARDL) framework combined with the CUSUM and CUSUMQ tests, is presented to the annual data for the period 1990 to 2018 in order to examine whether there is a long-term equilibrium relationship between the consumer price index and the key macroeconomic variables. The result of the limit test indicates that there is a stable long-term relationship between the consumer price index (CPI), economic growth, money supply, and money market rate. The estimated results show that the variables in the model are positively linked in the long and short term. This empirical evaluation shows the existence of predictable which is one of the main conditions for the adoption of an inflation targeting policy. (original abstract)
Począwszy od połowy lat 70. XX wieku wiele banków centralnych zaczęło ogłaszać cele monetarne - monetary target, czyli planowaną stopę wzrostu wybranego agregatu pieniężnego. Praktyka ta wynikała z przesłanek teoretycznych oraz z przekonania, że istnieje stabilny związek między podażą pieniądza a inflacją. W związku z tym oczekiwano, że polityka pieniężna realizująca stabilny wzrost podaży pieniądza zaowocuje odpowiednim (przewidywalnym) wzrostem cen. Ponadto uznano, zgodnie z zaleceniami monetarystów, że polityka pieniężna nie powinna być stosowana dla osiągnięcia krótkookresowych celów czy działań antycyklicznych, gdyż i tak w długim okresie ewentualne efekty realne zostaną zneutralizowane, a kosztowne dla gospodarki błędne oczekiwania w odniesieniu do inflacji mogą wywołać fluktuacje produkcji i zatrudnienia. Najlepiej zatem, jeśli ze strony naczelnej władzy monetarnej nie wychodzą dodatkowe impulsy, utrudniające ocenę sytuacji przez podmioty rynkowe. (fragment tekstu)
3
Content available remote Inflation Targets - What Factors Can Help to Explain Their Levels
75%
Inflation targeting is nowadays used by around 40 countries, with each of them tailoring some features of the strategy to its own needs. This holds especially for deciding on the level of inflation targets. The analysis conducted in the paper aims at identifying factors affecting the choice of the target levels, with macroeconomic, structural and institutional characteristics of the reviewed economies being investigated. The main conclusion is that both backward- and forward-looking models can help to explain how inflation targets are set. Evidently inflation and GDP growth (past and forecast) together with information on a possibly ongoing disinflation process are of key importance, but - especially for emerging market economies - also inflation variance and the level of economic development seem to influence the target levels. Moreover, many of the institutional features related, among others, to transparency and accountability of the reviewed central banks, were found significant in the analysis. (original abstract)
4
Content available remote Polityka monetarna Polski w świetle bezpośredniego celu inflacyjnego
75%
Celem artykułu jest analiza polskiej polityki antyinflacyjnej, przedstawienie jej dylematów, narzędzi, a także próba oceny jej skuteczności. Analizę poprzedzono rozważaniami teoretycznymi, a konkretnie - ewolucją merytorycznego podejścia do zadań polityki monetarnej; takie ujęcie pozwala spojrzeć na nasza politykę pieniężną przez pryzmat zmieniającej się teorii monetarnej. (fragment tekstu)
Omówiono strategię bezpośredniego celu inflacyjnego oraz przedstawiono, jak to podejście zostało wdrożone w praktyce.
Cel - Celem niniejszego opracowania jest analiza struktury przychodów banków notowanych na GPW w Warszawie na tle sektora bankowego w kontekście zmian stóp procentowych wynikających z realizacji celów polityki pieniężnej przez Radę Polityki Pieniężnej (RPP). Metodologia badania - Badaniu poddano sprawozdania finansowe banków giełdowych za lata 2011-2014, czyli okres, w którym RPP podejmowała decyzje o sukcesywnym obniżaniu poziomu stóp procentowych. Dodatkowo analizie poddano zagregowane dane dla całego sektora bankowego oraz dane na temat zmian stóp procentowych NBP. Analizie poddano zarówno wartości nominalne, jak i strukturę oraz dynamikę wybranych parametrów finansowych. Wynik - Analiza sprawozdań finansowych wskazała, iż spadek poziomu stóp procentowych bezpośrednio wpływa na wartość przychodów osiąganych przez sektor bankowy. Ponadto spadający poziom przychodów idzie w parze ze zmianą ich struktury. Obniżenie poziomu stóp procentowych skutkowało wzrostem znaczenia przychodów z tytułu opłat i prowizji kosztem przychodów z tytułu odsetek. Oryginalność/wartość - Przeprowadzona analiza wskazuje aktualne trendy w sektorze bankowym oraz wpływ badanych parametrów na zmiany polityki produktowej banków i sytuację klientów. (abstrakt oryginalny)
Autorzy analizują wykonalność strategii bezpośredniego celu inflacyjnego w Polsce. Za warunek konieczny powodzenia strategii uznaje się: 1. niezależność banku centralnego, 2. wysoki stopień odpowiedzialności, przejrzystości działania oraz skuteczności polityki informacyjnej banku centralnego, 3. przewidywalne i stabilne zależności pomiędzy inflacją a instrumentami polityki pieniężnej. O ile dwa pierwsze warunki są stosunkowo łatwe do przeanalizowania, o tyle warunek trzeci wymaga formalnej analizy statystycznej, którą przeprowadzono w artykule. Ostatecznie autorzy potwierdzają wykonalność polityki bezpośredniego celu inflacyjnego w Polsce.
Artykuł charakteryzuje politykę prowadzoną przez bank centralny Węgier. Autorzy porównują działania NBH z działaniami Narodowego Banku Polskiego. Konsekwencją prowadzonej na Węgrze polityki monetarnej, polegającej na łamaniu fundamentalnych zasad strategii bezpośredniego celu inflacyjnego była utrata wiarygodności NBH.
W artykule opisano rolę oczekiwań inflacyjnych w nowoczesnej polityce monetarnej oraz problemy związane z wdrażaniem strategii nakierowanej na oczekiwania w okresie zaburzeń na rynku finansowym i w sferze realnej. Przełożenie oczekiwań na inflację odzwierciedla nowokeynesistowska krzywa Phillipsa. Zgodnie z jej formułą inflacja ma charakter antycypacyjny i zależy od dzisiejszych oczekiwań przyszłej inflacji. Zależy również od luki popytowej. Drugi kanał ujawnia możliwość krótkookresowego wpływu banku centralnego na sferę realną. Zaburzenia na rynkach oznaczają zmianę modelu kształtowania oczekiwań oraz ich wyższą zmienność. Zjawiska te zależą w dużej mierze od reputacji banku centralnego. W artykule krótko opisano te problemy. (abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie niestandardowych rozwiązań przyjętych przez turecki bank centralny. W artykule opisano dwa nowatorskie elementy zmodyfikowanej strategii bezpośredniego celu inflacyjnego: mechanizm wyboru waluty rezerwowej (reserve option mechanism, ROM) oraz wykorzystanie korytarza stóp procentowych (interest rate corridor, IRC). Zaprezentowano argumenty przemawiające na korzyść przyjętych rozwiązań i na kilku przykładach pokazano ich wykorzystanie w polityce pieniężnej. Omówiono trudności związane z prowadzeniem polityki pieniężnej nakierowanej na osiągnięcie stabilności finansowej. Zaprezentowano podstawowe wskaźniki makroekonomiczne Turcji oraz komentarze i opinie formułowane przez instytucje międzynarodowe (przede wszystkim MFW) i ekonomistów z krajów rozwiniętych zarówno pod adresem sytuacji gospodarki tureckiej, jak i przyjętych rozwiązań niekonwencjonalnych. (abstrakt oryginalny)
Celem pracy jest analiza strategii bezpośredniego celu inflacyjnego stosowanego w Wielkiej Brytanii jako narzędzia polityki pieniężnej. Pokazane zostały główne zalety oraz wady tej strategii. Udzielona zastała odpowiedź na pytanie odnośnie efektywności strategii bezpośredniego celu inflacyjnego dla gospodarki. Okres czasowy obejmuje lata 2001-2014. (abstrakt oryginalny)
Artykuł zawiera obszerne omówienie, klasyfi kację i porównawczą ocenę polityki pieniężnej i walutowej stosowanej przez poszczególne kraje Ameryki Południowej oraz jej stosunku do modelowej polityki rekomendowanej przez międzynarodowe organizacje finansowe i opartej na tradycyjnej teorii ekonomii, ukierunkowanej na osiągnięcie przyjętego celu inflacyjnego, przy zmiennym kursie walutowym i swobodnym przepływie kapitałów. Autor pokazuje, że konkretne standardy monetarne i walutowe stosowane w poszczególnych krajach Ameryki Południowej są bardzo zróżnicowane i zmieniają się wraz z upływem czasu, ale instrumenty i rozwiązania stosowane w tym zakresie wykraczają daleko poza wąsko pojętą strategię celu inflacyjnego, płynnego kursu walutowego i swobodnego przepływu kapitałów. Niektóre odchylenia od tradycyjnego modelu polityki pieniężnej i walutowej były związane z wpływem globalnego kryzysu finansowego, ale najważniejszym czynnikiem leżącym u podstaw niekonwencjonalnych rozwiązań jest dążenie do podtrzymania i przyspieszenia wzrostu krajowej gospodarki i podniesienia poziomu dobrobytu społecznego. Artykuł jest głosem w dyskusji nad stosowalnością różnych systemów monetarnych i standardów walutowych w szczególnej sytuacji krajów rozwijających się. (abstrakt oryginalny)
Cele realizowane w ciągu ostatnich 40 lat przez banki centralne przeszły ewolucję. Początkowo główną słabością polityki monetarnej była wielość celów. W przypadku Banków Rezerwy Federalnej ilustruje ją np. dyrektywa z marca 1970 r. Jako główne cele banku określała ona pożądane zmiany zagregowanych wydatków w relacji do potencjalnego produktu, wpływ pieniądza i zagregowanego popytu na zatrudnienie i ceny, skutki tych polityk dla poszczególnych sektorów i międzynarodowych rezerw walutowych, dystrybucję dochodów, gospodarkę mieszkaniową, centralne i lokalne finanse publiczne i inne obszary pod wpływem zmian w ilości pieniądza i kredycie1. Na początku XXI wieku dominuje pogląd o podstawowym znaczeniu polityki pieniężnej jako stabilizatora wartości waluty narodowej. (fragment tekstu)
Podsumowując rozważania zawarte w niniejszym opracowaniu należy stwierdzić, że akcesja Polski do ERM2 wywoła konieczność zmiany strategii polityki pieniężnej. Z zaprezentowanych w 3 punkcie strategii najbardziej prawdopodobne, a zarazem najkorzystniejsze z punktu widzenia wymogów stawianych przez ERM2 są: strategia eklektyczna oraz strategia BCI w "nieczystej" postaci. Od strony praktycznej różnica między nimi nie jest zbyt duża i dotyczy głównie (zakładanego) stopnia aktywności ingerencji w kurs walutowy. Jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że NBP zakłada szybkie wejście do UGW, a jednocześnie nie informuje o zmianach w strategii BCI, to można wnioskować, iż ostatecznie opowie się za strategią BCI w luźnej formie. Strategia ta implicite zakłada nieduże naciski kursowe w obrębie pasma ± 15% wokół parytetu centralnego. Mimo, że założenie to może okazać się nietrafne to jest ono w pełni zgodne z kursowym kryterium zbieżności, które nie tylko nakazuje utrzymać kurs w obrębie pasma, ale także nie dopuszcza zbyt dużych napięć kursowych w dwuletnim okresie referencyjnym. Bez względu na to, jaka strategia zostanie ostatecznie wprowadzona w ERM2 wskazane byłoby przeprowadzenie przez NBP odpowiednio wczesnej polityki informacyjnej (chociażby w postaci opublikowania stosownego dokumentu). Niestety takiej polityki obecnie brakuje, a przecież mogłaby wprowadzić więcej przejrzystości w działania władz monetarnych i sprawić, że polityka NBP okazałaby się "mniej bolesna" i bardziej skuteczna u progu akcesji do UGW. (fragment tekstu)
Problem polityki stabilizacji cen w krajach Unii Europejskiej należy niewątpliwie do najważniejszych aspektów polityki ekonomicznej. To bowiem, jak formułowane są cele w tym obszarze, decyduje o charakterze tej polityki a w rezultacie również o dynamice procesów rozwojowych w ramach ugrupowania. Analiza procesów inflacyjnych w krajach Unii wiatach 1993-2003 oraz analiza zasad formułowania celu inflacyjnego przez banki centralne, w tym również EBC, nasuwa przypuszczenie, że polityka „równania do lidera cenowego", a następnie dążenie do stabilizowania cen w poszczególnych krajach Unii na niskim poziomie, nie musi być wcale optymalne z punktu widzenia średniookresowych perspektyw rozwoju gospodarczego w tych krajach. Przeciwnie, część krajów tego ugrupowania, charakteryzujących się wyższym poziomem inflacji neutralnej, może w wyniku tej polityki rozwijając się wolniej, nie wykorzystując w pełni swoich możliwości produkcyjnych. Pojawia się więc potrzeba rewizji zasad polityki stabilizacji cen, a zwłaszcza zasad formułowania celu inflacyjnego przez EBC. (fragment tekstu)
Celem opracowamia jest stworzenie syntetycznego obrazu relacji pomiędzy przeobrażeniami sytuacji gospodarczej i przeobrażeniami polityki pieniężnej w Polsce. Szczególną uwagę poświęcono faktycznej dynamice stóp procentowych w sektorze banków komercyjnych, kształtującej się w warunkach zmian instrumentów w polskiej polityce pieniężnej. Istniejące prace dotyczące polityki pieniężnej w Polsce nie eksponują w sposób wystarczający tego ogniwa w mechanizmie transmisji monetarnej. Zakres czasowy analizy obejmuje zarówno przeobrażenia strukturalne, zapoczątkowane pod koniec lat osiemdziesiątych, jak i okres poprzedzający wprowadzenie w Polsce strategii bezpośredniego celu inflacyjnego.(fragment tekstu)
Wśród rozwiązań przyjętych przez niektóre kraje latynoamerykańskie, mających na celu obniżenie inflacji, znalazła się strategia bezpośredniego celu inflacyjnego. Z doświadczenia wynika, że w istocie wdrożenie tego reżimu spowodowało zatrzymanie procesów inflacyjnych, a także stopniową redukcję poziomu inflacji. Opracowanie prezentuje istotę przyjętego przez niektóre gospodarki latynoamerykańskie mechanizmu bezpośredniego celu inflacyjnego, a także efekty wdrażania tego reżimu. Niemniej jednak ustabilizowanie inflacji na niskim poziomie nie gwarantuje skutecznego zapobiegania ewentualnym kryzysom sektora bankowego. Pojawiające się kryzysy bankowe w gospodarkach latynoamerykańskich, a także warunki - jak się wydaje - konieczne do zapobiegania możliwym kryzysom sektora bankowego w regionie stanowią podstawę rozważań dotyczących otoczenia instytucjonalnego w gospodarkach latynoamerykańskich. (fragment tekstu)
18
Content available remote Neutral Inflation and the Costs of Joining and Staying in the Eurozone
63%
Joining the Eurozone is a challenge for the countries which are less developed in relation to the economic leaders of the continent. On the one hand, this challenge is connected with the necessity to satisfy the rigorous Maastricht criteria (narrowing down the possibilities of using the economic policy tools in order to maintain an economic boom) on the other hand with a highly uncertain impact of adopting the Euro on the long-term economic growth. The key to participation in the project is keeping the inflation rates at a low level, which the economic policy has been subordinated to, subject to strict restrictions. Economic growth receded to the background in full conviction that market mechanisms will be able to fully satisfy European aspirations in this respect. The hopes, although deeply rooted in the neo-classical approach to the processes of growth, turned out to be rather deceptive. In the 1990s the "European growth model" - actually characterised by a fairly strong stability but a low growth rate, much lower than that noted in competitive centres of the world economy -became the fact. One of the key elements in increasing the growth dynamics in the Eurozone countries could be limiting the costs of joining and staying in the Eurozone by the countries displaying the ability to develop faster in the situation of inflation exceeding the ECB arbitrarily established inflation target. In such a case the ECB monetary policy should provide individual member countries with more flexibility in the field of price formation and especially a possibility of maintaining inflation rates at the level at which a country's economy achieves the highest economic growth rates in the long run while maintaining external equilibrium. This level is described by the term of neutral inflation or Non-Decelerating Economic Growth Rate of Inflation (NDEGRI). (original abstract)
W polityce pieniężnej pojawiła się w latach dziewięćdziesiątych XX w. nowoczesna koncepcja jej realizacji - strategia bezpośredniego celu inflacyjnego (BCI). Zdobyła ona zwolenników zarówno wśród banków centralnych wysoko rozwiniętych gospodarek rynkowych, jak również we władzach monetarnych państw przechodzących transformację, a także na tzw. rynkach wschodzących. Trudności w pokonaniu wysokiej na ogół inflacji w tych państwach skłoniły je do poszukiwania nowych sposobów walki z inflacją, a w implikacji strategii bezpośredniego celu inflacyjnego starały się znaleźć remedium na stopniowe obniżanie napięć inflacyjnych i doprowadzenie do stabilizacji cen w gospodarce. W opracowaniu przedstawiono realizację zamierzeń polityki pieniężnej NBP, wykorzystując strategię bezpośredniego celu inflacyjnego (BCI). Analizą objęto okres 1999-2005, w którym z jednej strony realizowano kolejne etapy dezinflacji, a z drugiej strony - celem stało się utrzymanie niskiego poziomu cen w krótkim i średnim czasie. Wskazano na główne czynniki kształtujące w badanym okresie poziom cen w Polsce. Jednocześnie dokonano pomiaru skuteczności wpływu stóp procentowych na poziom inflacji z wykorzystaniem narzędzi ilościowych - korelacji i badania przyczynowości. (fragment tekstu)
Strategia celu inflacyjnego jest jedną z wielu strategii monetarnych, charakterystyczne dla nie jej koncentracja na inflacji jako zmiennej ekonomicznej, którą bank centralny może zarządzać i jednocześnie przekonanie, że inflacja jest tak istotna dla podmiotów gospodarczych i gospodarki, że można za jej pomocą wpływać na zachowania podmiotów. Celem zarządzania inflacją w strategii celu inflacyjnego jest sprowadzenie i utrzymywania jej na wybranym pożądanym poziomie. Celem artykułu jest weryfikacja empiryczna, czy strategia celu inflacyjnego okazała się być skuteczna w osiąganiu celu, jaki przed nią się stawia oraz czy możliwość realizacji tego celu jest uzależniona od warunków zewnętrznych, jakim jest kryzys globalny. Analiza obejmuje wszystkie kraje stosujące strategię celu inflacyjnego i obejmują lata 1990-2010. Poczynione badania pozwalają wyciągnąć wniosek, że obserwacja sytuacji inflacyjnej przed i po wprowadzeniu strategii celu inflacyjnego wskazuje na spadek inflacji i jej zmienności po wprowadzeniu strategii. Nie można jednak jednoznacznie mówić o zależności przyczynowo-skutkowej. Obserwacja zachowania inflacji w krajach celu inflacyjnego w czasie kryzysu globalnego wskazuje, że z reguły nie udało im się utrzymać inflacji na wcześniejszym poziomie, a niejednokrotnie inflacja przekroczyła dopuszczalne zakładane poziomy. Pytanie jest czy jest to efekt odejścia od zobowiązań zawartych w strategii, czy też niemożności jej realizacji. W obu przypadkach może to wskazywać na nieadekwatność strategii celu inflacyjnego w sytuacji globalnego kryzysu ekonomicznego i przynajmniej na konieczność jej modyfikacji. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.