Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 25

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Choroby psychiczne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Artykuł dotyczy znaczenia szoku sceny pierwotnej w rozwoju zaburzeń psychicznych. We wprowadzającej części artykułu przedstawiono okoliczności powstania pomysłu Z. Freuda na temat istoty i siły sprawczej widoku sceny pierwotnej powodującej trudne do wyleczenia zmiany w zachowaniu jego pacjenta. Następnie zaprezentowano rozwinięcie tego pomysłu przez jedną z kontynuatorek myśli ojca psychoanalizy Melanię Klein, przedstawiając w zarysie główne punkty jej poglądów. W tej części artykułu ukazano także poglądy K.G. Junga mówiące o tym, że odkrycie przez Z. Freuda szoku sceny pierwotnej było równoznaczne z ukazaniem destrukcyjnej roli psychotraumy. Ostatnia część artykułu przedstawia współczesne poglądy upatrujące w szoku sceny pierwotnej przyczyny coraz częściej występujących dewiacji i przestępstw seksualnych. (abstrakt oryginalny)
Głównym celem przeprowadzonych analiz była ocena modelu leczenia środowiskowego osób z podwójną diagnozą psychiatryczną (PDP). Szczegółowe cele dotyczyły procesu realizacji projektu, w tym aktywności pacjenta w procesie leczenia i zmian w zakresie jego umiejętności niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania w życiu. Ewaluacja projektu opierała się na danych pozyskanych od terapeutów oraz członków rodzin pacjentów z PDP. Ankieta ewaluacyjna, przeprowadzona wśród realizatorów programu i członków rodzin pacjentów - uczestników programu - była skoncentrowana na ewaluacji formatywnej (ocena procesu realizacji programu) oraz sumatywnej (ewaluacji wyników - np. w postaci uzyskanego wsparcia). Tym samym ewaluatorem w omawianym modelu były zarówno osoby bezpośrednio zaangażowane w projekt, np. terapeuci (ewaluacja wewnętrzna), jak i osoby z zewnątrz (ewaluacja zewnętrzna) - członkowie rodzin pacjentów. (fragment tekstu)
Autyzm jest pojęciem wieloznacznym, nieostrym. W nomenklaturze medycznej kilkakrotnie już zmieniał się jego zakres semantyczny. W artykule przedstawiono sposoby występowania tego pojęcia w klasyfikacjach międzynarodowych DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) i ICD (International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems). Cechą wspólną tych definicji jest redukcjonistyczne podejście do pacjenta (jednostki zredukowanej do objawów chorobowych) i myślenie w kategoriach choroby bądź zaburzenia (ASD - Autism Spectrum Disorder). Obecnie istnieją również inne ujęcia autyzmu, o uznanie prawomocności których zabiegają aktorzy społeczni/grupy interesu spoza establishmentu medycznego. W opinii publicznej silnie zakorzenione jest skojarzenie autyzmu z puzzlem bądź kolorem niebieskim spopularyzowane przez fundację Autism Speaks. Ponadto w wydarzeniach medialnych, publikacjach o charakterze popularno-naukowym, naukowym, w tym w literaturze terapeutycznej, coraz częściej występuje określenie "stany ze spektrum autyzmu" (Autism Spectrum Condition). Ukazanie sporu o definicję autyzmu jest istotne, gdyż z argumentacji każdej ze stron wynikają implikacje w stosunku do zdrowia. (abstrakt oryginalny)
Alkoholizm jest chorobą chroniczną, nieuleczalną. Jej istotę stanowi uzależnienie psychofizyczne od substancji psychoaktywnej, jaką stanowi alkohol. Niniejszy artykuł przybliża problematykę samotności odczuwanej przez młodych dorosłych, u których zdiagnozowano chorobę alkoholową. Celem przeprowadzonych badań ustanowiono oszacowanie samotności globalnej oraz emocjonalnej, psychicznej i egzystencjalnej w grupie młodych dorosłych zmagających się z uzależnieniem od alkoholu, a za przed- miot badań obrano analizę zjawiska samotności w grupie młodych dorosłych (mężczyzn i kobiet) uzależnionych od alkoholu. (abstrakt oryginalny)
Niemal pół wieku od publikacji Prawnokarnej problematyki samobójstwa Andrzeja Wąska tocząca się w obrębie polskiej dogmatyki prawa karnego dyskusja o powodach kryminalizacji pomocnictwa i namowy do samobójstwa pozostaje otwarta. Ośrodkiem sporu jest fundamentalne pytanie o prawny obraz człowieka: o to mianowicie, czy "najwyższym prawem" powinna być autonomia jego woli, czy może raczej ochrona abstrakcyjnie pojętego życia ludzkiego. Problemem tym zajęły się ETPCz i Sąd Najwyższy USA, przyjmując stanowisko dające zdecydowane pierwszeństwo ochronie życia. Jednak w 2015 r. kanadyjski Sąd Najwyższy wydał orzeczenie w głośnej sprawie Carter, jednogłośnie odrzucając obowiązujący uprzednio w Kanadzie blankietowy, bezwzględny zakaz współdziałania w cudzym samobójstwie: wyjątek uczyniono dla osób ciężko chorych i cierpiących. Przedstawiona w uzasadnieniu tego wyroku argumentacja stanowi wyraźne odejście od ustalonej wcześniej linii orzeczniczej. Może ona dać asumpt do rozważenia rewizji aksjologicznego uzasadnienia regulacji zawartej w art. 151 k.k. Pytanie, na które postaram się odpowiedzieć, brzmi: kogo i dlaczego powinien chronić prawny zakaz współdziałania w samobójstwie oraz czy należy wprowadzić od niego wyjątek?(abstrakt oryginalny)
Opracowanie zostało poświęcone problematyce odpowiedzialności karnej sprawcy z konwersyjnymi zaburzeniami tożsamości. Jego celem jest więc ukazanie dylematów, jakie rodzi rozdwojenie jaźni w kontekście niepoczytalności sprawcy czynu zabronionego. Bazując na przykładzie Kennetha Bianchiego (analiza przypadku), ukazano trudności związane ze zdiagnozowaniem tego zaburzenia i konsekwencje tego w odniesieniu do odpowiedzialności karnej. Z kolei metodę analityczno-dogmatyczną wykorzystano przy podjęciu rozważań nad kwestią związaną z uznaniem tych zaburzeń za określoną kategorię przyczyn stanu, o którym mowa w art. 31 § 1 k.k. Niezależnie od tego, w opracowaniu zaprezentowano jednak również takie podejście do tego zagadnienia, które odbiega od dotychczas prezentowanego w literaturze przedmiotu. Wyciągnięte na tej podstawie wnioski pozwalają zarazem na wypełnienie pewnej luki, jaką w polskim piśmiennictwie prawnokarnym stanowi brak opracowań dotyczących tytułowej problematyki. (abstrakt oryginalny)
Mental disorders are common non-communicable diseases whose occurrence rises at epidemic rates globally. The determination of the severity of a mental illness has important clinical implications and it serves as a prognostic factor for effective intervention planning and management. This paper aims to identify the relevant predictors of the severity of mental illnesses (measured by psychiatric rating scales) from a wide range of clinical variables consisting of information on both laboratory test results and psychiatric factors . The laboratory test results collectively indicate the measurements of 23 components derived from vital signs and blood tests results for the evaluation of the complete blood count. The 8 psychiatric factors known to affect the severity of mental illnesses are considered, viz. the family history, course and onset of an illness, etc. Retrospective data of 78 patients diagnosed with mental and behavioural disorders were collected from the Lady Hardinge Medical College & Smt. S.K, Hospital in New Delhi, India. The observations missing in the data are imputed using the non-parametric random forest algorithm. The multicollinearity is detected based on the variance inflation factor. Owing to the presence of multicollinearity, regularisation techniques such as ridge regression and extensions of the least absolute shrinkage and selection operator (LASSO), viz. adaptive and group LASSO are used for fitting the regression model. Optimal tuning parameter ? is obtained through 13-fold cross-validation. It was observed that the coefficients of the quantitative predictors extracted by the adaptive LASSO and the group of predictors extracted by the group LASSO were comparable to the coefficients obtained through ridge regression. (original abstract)
Jak ścisły jest związek między "zdrowym społeczeństwem" a zdrowiem psychicznym i zdrową jednostką starali się wykazać wybitni psycholodzy i diagności współczesnej cywilizacji Karen Horney oraz Erich Fromm. Zwłaszcza ten ostatni twierdził, że społeczeństwo jako całość może nie być w pełni zdrowe oraz, ze problem zdrowia psychicznego w społeczeństwie nie jest wyłącznie problemem liczby "nieprzystosowanych" jednostek, a możliwego nieprzystosowania całej kultury. Zdaniem Fromma, nie zagadnienie patologii jednostkowej, lecz patologii normalności, zwłaszcza patologii współczesnego społeczeństwa jest problemem, który trzeba właściwie naświetlić. Symptomy niektórych zaburzeń psychicznych wskazują na źródło, które tkwi w społeczeństwie, a nie w jednostce. Chodzi tutaj zwłaszcza o związki choroby psychicznej z przestępczością, przemocą w rodzinie, powstawaniem sekt, uzależnieniami od substancji psychoaktywnych, samobójstwami i innymi formami patologii życia społecznego. (fragment tekstu)
Wybór schizofrenii jako "typowej" choroby psychicznej podyktowany jest również jej obecnością w świadomości społecznej. Jako choroba, której pewne cechy są niezwykle widowiskowe, medialne, stała się ona tematem żywym zarówno w literaturze (np. Lot nad kukułczym gniazdem Kena Keseya), jak i w filmie (np. Piękny umysł w reżyserii Rona Howarda). Na podstawie przedstawionych powyżej przesłanek teoretycznych sformułowane zostały następujące pytania badawcze:1. Czy istnieją różnice w postawach studentów medycyny i psychologii wobec osób cierpiących na schizofrenię?2. Czy czas trwania edukacji jest czynnikiem różnicującym postawy studentów medycyny i psychologii wobec osób cierpiących na schizofrenię?3. Jakie przemyślenia i opinie mają studenci pierwszych i ostatnich lat studiów psychologicznych i lekarskich na temat osób cierpiących na schizofrenię? (fragment tekstu)
W artykule dokonano zoperacjonalizowania i odtworzenia profilu seryjnego mordercy na podstawie modus operandi sprawców; źródłem materiału jest studium wybranych przypadków. Na wstępie należy postawić tezę, że narodowość nie jest istotnym czynnikiem, gdy rozważamy kwestie związane z uwarunkowaniami, które przekształciły ofiary (z okresu dziecięcego) w seryjnych zabójców (w okresie dorosłości). Wybrano przedstawicieli różnych państw, aby udowodnić, że najważniejszym czynnikiem jest indywidualna osobowość człowieka, a nie narodowość. Zwrócono uwagę na predestynację wiktymologiczną seryjnych sprawców zabójstw, ponieważ biografie tych osób świadczą o tym, że większość z nich, nim stała się okrutnymi oprawcami, była skrzywdzona. W niniejszym artykule uwaga będzie skupiona szczególnie na analizie dzieciństwa oraz okresu młodzieńczego seryjnych zabójców, na ich sytuacji rodzinnej oraz środowisku rówieśniczym, w którym dorastali. (fragment tekstu)
Celem prezentowanego teksu jest teoretyczna analiza funkcjonowania systemu rodzinnego, w którym jest adolescent dotknięty zaburzeniem depresyjnym. W pierwszej części tekstu przybliżono dane na temat częstotliwości występowania zaburzenia depresyjnego w grupie nastoletnich Polaków. Dane te wskazują, iż problem jest poważny, acz często niedoszacowany. Brakuje w literaturze opisów odnoszących się do funkcjonowania systemu rodzinnego, w którym znajduje się chory na depresję nastolatek. Kolejne części artykułu zawierają opis zagadnień związanych z systemem rodzinnym. Uwzględniono dane na temat specyfiki pełnionych w systemie rodzinnym ról oraz zaburzeń ich realizacji, będących wynikiem zachorowania na depresję nastoletniego członka rodziny. W tekście podjęto próbę opisu funkcjonowania rodziców adolescentów chorujących na depresję. Zawarto też przypuszczenia na temat specyfiki funkcjonowania rodzeństwa depresyjnych nastolatków. Wywiedziono je z dostępnych w literaturze danych dotyczących funkcjonowania rodzeństwa dzieci chorujących przewlekle i dotkniętych zaburzeniami lękowymi. Odnotowano braki w literaturze dotyczące informacji na temat funkcjonowania rodzeństwa dzieci z depresją. Ostatnie sekcje tekstu poświęcono opisowi wskazówek dla rodziców oraz rodzeństwa nastolatków chorujących na depresję. Podkreślono konieczność włączenia rodzeństwa w programy wsparcia dla rodzin depresyjnych adolescentów. Zwrócono uwagę na konieczność prowadzenia programów psychoedukacyjnych dla całych rodzin. Podkreślano znaczenie grup wsparcia. Wskazano na wagę podejmowania działań umożliwiających pozostałym członkom rodziny chorego na depresję nastolatka angażowanie się w zwyczajne aktywności, nie polegające na całkowitym przejmowaniu obowiązków i/lub wyręczaniu chorego. Zwrócono również uwagę na zagrożenia wynikające z odseparowywania się rodziny, w której jest osoba chorująca, od środowiska zewnętrznego. Całość tekstu zakończona została konkluzją o konieczności prowadzenia kolejnych analiz oraz badań empirycznych poświęconych funkcjonowaniu systemów rodzinnych, w których znajduje się adolescent chory na depresję.(abstrakt oryginalny)
Pracownicy służby zdrowia codziennie spotykają pacjentów mających specyficzne potrzeby i wymagających zwiększonej opieki leczniczej i pielęgnacyjnej. Do tej grupy należą również pacjenci z chorobami psychicznymi, których ilość obecnie ciągle rośnie. Choroby psychiczne, szczególnie psychozy, wpływają na postrzeganie rzeczywistości, obniżają jakość życia pacjentów, nawet w niektórych przypadkach prowadzą do prób samobójczych. Istotną częścią leczenia, poza najbardziej zaawansowanymi medycznymi i psychotera-peutycznymi procedurami, jest właściwa postawa pracowników służby zdrowia wobec chorego psychicznie, polegająca na komunikacji niedyrektywnej, empatycznej i wspierającej. Częścią takiego podejścia jest opieka nad pacjentem bez poniżania go i naruszania jego godności osobistej. (abstrakt oryginalny)
W tekście podjęto próbę opisu zagadnienia statusu osoby z zaburzeniami psychicznymi, który nabywany jest na mocy norm prawa administracyjnego w drodze właściwej procedury administracyjnej. Status ten ma cechy tzw. statusu formalnego, z uwagi na kwestie proceduralne. Za reprezentatywny przykład nabycia statusu osoby z zaburzeniami psychicznymi uznano posiadanie przez osobę (co najmniej) jednej z dwóch grup orzeczeń: tj. o niepełnosprawności lub niezdolności do pracy. Możliwość wyszczególnienia pojęcia formalnego statusu osoby z zaburzeniami psychicznymi zdecydowanie zwiększa zakres ochrony podstawowych wartości dla prawa administracyjnego do jakich zalicza się zdrowie, życie i godność ludzką. Dla uzyskania założonych celów w opracowaniu posłużono się metodologią dogmatyczno-prawną. (abstrakt oryginalny)
Psychologia i rynek przenikają się wzajemnie w wielu obszarach. Z tego powodu skala, w jakiej prezentuje się zakres występowania chorób i zaburzeń psychicznych, często bywa znacząco przerysowana. Podobnie rynek wpływa na jakość badań nad efektywnością terapii. Marketingowe hasła zawyżają rzeczywisty wpływ stresu na nasze zdrowie. Ponadto powiększa się przepaść pomiędzy marketingowym wizerunkiem neuronauki a jej rzeczywistymi możliwościami. W psychologii pozostały jednak nieskomercjalizowane i rzetelne obszary, np. bezpieczeństwo transportu lub wybrane aspekty psychologii zdrowia. Przykłady rzetelnych praktyk psychologicznych pochodzą najczęściej z tych dyscyplin, w których analizuje się zachowanie. Mimo to w ostatnich kilku dekadach zaobserwowano znaczący odwrót od obserwacji zachowania na rzecz introspekcyjnych samoopisów i hipotetycznych odpowiedzi dotyczących wyobrażanych sytuacji. Wśród wielu przyczyn wzrastającej podatności tej dyscypliny na komercjalizację jedną z najważniejszych jest właśnie ta ogromna zmiana w samej istocie przedmiotu psychologii. (abstrakt oryginalny)
W latach 1989-1990 Instytut Medycyny Wsi przeprowadził reprezentacyjne badania stanu zdrowia ludności wiejskiej. W ich ramach zebrano obszerny zasób informacji obejmujący zarówno dane demograficzne i ściśle medyczne, jak też zmienne opisujące środowisko oraz poziom neurotyczności i ekstrawersji badanych osób (abstrakt oryginalny)
U niektórych osób jedną z wielu diagnozowanych chorób jest schizofrenia paranoidalna, charakteryzująca się urojeniami i omamami oraz swoistymi symptomami nie przypominającymi żadnej innej choroby. Osoba chora pozostaje sobą, ale jej osobowość stopniowo ulega dezorganizacji, przenosi ją w inny "świat" wewnętrznych przeżyć. Najczęściej rodzina i pielęgniarka sprawują opiekę nad osobą chorą. Pielęgniarka zajmuje się nie tyko problemami natury medycznej osoby chorej, ale również jej wsparciem przy problemach natury psychicznej, społecznej i duchowej. Wykonuje wiele działań wykorzystując wszechstronną wiedzę medyczną, psychologiczną, pedagogiczną, socjologiczną, etyczną. Materiał i metody: Badaniem objęło osobę chorą na schizofrenie paranoidalną. Zastosowano studium przypadku. Wyniki: Wyniki badań pokazały, że osobie chorej potrzebne jest wsparcie rodziny, pielęgniarki i specjalistów. Wnioski: Aby poprawić jej jakość życia należy opracować i wdrożyć skuteczny system wczesnego rozpoznania objawów choroby, ich leczenie, edukowanie rodziny i społeczeństwa. Kluczowe znaczenie ma do spełnienia edukacja adresowana do pacjenta i jego rodziny oraz do społeczeństwa w celu przełamywania istniejących jeszcze stereotypów. (abstrakt oryginalny)
The purpose of this study is to investigate the role of mental disorders in employee innovative performance. Decision making and creativity among the employees of Indonesian fertilizer companies was also considered in this study. By implementing a research survey, 200 questionnaires were distributed among the employees of fertilizer companies. Structural Equation Modeling (SEM) was the preferred method for data collection. The study concludes that mental disorders play a crucial role in employee innovative performance. The employees suffering from mental disorders do not perform worse and cannot contribute to the innovative activities of the company. Mental disorders decrease the employee performance and influence decision making which further affects innovative performance. Mental disorders also influence employee creativity which affects innovative performance. Therefore, mental disorders have an effect on innovative performance of the employees, as influences decision making and employee creativity. (original abstract)
Celem niniejszego artykułu jest zwrócenie uwagi na ryzyko dysfunkcyjności systemu rodzinnego wśród rodzin, w których rodzic mierzy się z zaburzeniami afektywnymi zarówno jedno-, jak i dwubiegunowymi. Artykuł ma charakter przeglądu literatury naukowej dotyczącej dysfunkcyjności rodziny oraz konsekwencji wystąpienia zaburzeń afektywnych wśród rodziców. Przedstawiono w nim najczęstsze trudności w realizowaniu podstawowych funkcji rodziny wyszczególnionych przez Z. Tyszkę, a także wskazane zostały zmiany w jej funkcjonowaniu, wywołane wystąpieniem zaburzeń afektywnych u rodziców, które mogą przyczyniać się do wystąpienia dysfunkcji w systemie rodzinnym. Materiał i metody: Artykuł przeglądowy Wyniki: Artykuł przeglądowy Wnioski: Zaburzenia afektywne rodzica ze względu na swoją specyfikę mogą spowodować w rodzinach wystąpienie ryzyka dysfunkcji. Zmiany wywołane w rodzinach, wynikające ze stanu zdrowia osoby chorej, znacząco mogą wpływać na realizowanie funkcji przypisanych rodzinie, a tym samym przyczynić się do zaburzenia jej struktury oraz prawidłowego wypełniania zadań. (abstrakt oryginalny)
19
Content available remote Economic Development and the Spread of Diseases of Affluence in EU Regions
67%
Choroby cywilizacyjne z definicji charakteryzują się większą zachorowalnością i/lub umieralnością w krajach wysoko rozwiniętych niż w tych mniej rozwiniętych. Dlatego można spotkać się z hipotezą, że to rozwój cywilizacji (bezpośrednio lub pośrednio, przez zmiany w diecie, stylu życia, aktywności fizycznej, stres itp.) stymuluje zachorowalność na pewne choroby (nowotwór, choroby układu krążenia i oddechowego, cukrzyca, choroby psychiczne). Z drugiej strony zasoby finansowe, wykwalifikowany personel medyczny, zastosowanie nowoczesnych rozwiązań technologicznych w krajach bogatszych powinny znaleźć odzwierciedlenie w efektywniejszej prewencji, diagnostyce i leczeniu tych chorób. Unia Europejska - jako całość, jak również poszczególne państwa członkowskie i regiony - uznawana jest za obszar wysoko rozwinięty gospodarczo i społecznie. Czy oznacza to zatem, że jest ona jednorodna pod względem epidemiologii chorób cywilizacyjnych? Czy stosunkowo małe różnice w poziomie ekonomicznego rozwoju regionalnego (w porównaniu z nierównościami światowymi) stanowią istotną determinantę przestrzennego rozkładu chorób cywilizacyjnych? W celu zbadania potencjalnych dyspersji w epidemiologii prawdopodobnych chorób cywilizacyjnych i ich związku z rozwojem regionalnym zastosowano narzędzia statystyki przestrzennej. Badanie obejmuje 261 regionów NUTS 2 UE w latach 2003-2010. Niniejsza analiza może dostarczyć odpowiedzi na pytanie, czy choroby cywilizacyjne istnieją i jaki jest rozkład ich zachorowalności. (abstrakt oryginalny)
Depresja jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych zaburzeń psychicznych i stanowi ogromny problem społeczny. Pomimo że depresja jest przedmiotem wielu badań i naukowa wiedza na temat tego zaburzenia jest dość szeroka, niewiele wiadomo o potocznej, społecznej wiedzy na jej temat, a jeszcze mniej - na temat zachowania laików w stosunku do osób chorujących na depresję. Wyniki dotychczasowych badań nad społeczną percepcją chorób psychicznych pokazują, że pomimo wzrastającej świadomości społecznej postawy względem osób chorujących psychicznie utrzymują się na względnie stałym, negatywnym poziomie. Jednak w związku z tym, że większość badań nad społeczną percepcją depresji opartych jest wyłącznie na miarach deklaratywnych, w niniejszym projekcie wykorzystana została gra ekonomiczna "zaufanie", która pozwoliła na zweryfikowanie zachowania w stosunku do osób chorujących na depresję, a nie jedynie deklaracji takiego zachowania. W badaniu (N = 205) sprawdzano, czy informacja na temat choroby współgracza (jego depresji lub cukrzycy) wpłynie na wysokość kwoty, jaką w grze "zaufanie" zaoferują mu badane osoby. Uczestnicy przesyłali najniższe kwoty, okazując tym samym najmniejsze zaufanie wtedy, kiedy poinformowano ich, że grają z osobą chorującą na depresję, w porównaniu z innymi warunkami eksperymentalnymi. Wykazano także istotną sekwencyjną mediację: osoby, które dowiedziały się, że grają z osobą chorą na depresję, przekazywały mniejsze kwoty, przez co były mniej zadowolone z podjętej przez siebie decyzji, a następnie mniej zadowolone z faktu, że drugi gracz nie odwzajemnił zaufania. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.