Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Wizerunek mafii we Włoszech na wybranych przykładach filmowych

100%

Baszak E.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2019

|

nr 30

123-131

Artykuł prezentuje sposoby obrazowania mafii w kinie włoskim. W pierwszej części skupia się na przedstawieniu korzeni włoskich organizacji przestępczych, zaczynając od Cosa Nostry na Sycylii pod koniec XIX wieku. Następnie autor krótko opisuje cechy charakterystyczne pozostałych organizacji w Italii: Gomorry działającej w Kampanii, 'Ndranghety aktywnej na obszarze najbiedniejszego regionu w kraju - Kalabrii. Druga część artykułu przedstawia wybrane obrazy mafii w kinie włoskim, zaczynając od analizy jednego z pierwszych filmów o mafii, a mianowicie Pod niebem Sycylii (1948, reż. Pietro Germi). Kolejne analizowane dzieła to: Sto kroków (2004, reż. Marco Tullio Giordana), opisujący męczeńską śmierć Peppino Impastaty; twórczość Damiano Damianiego, który jest przedstawicielem kina mafijnego, oraz Gomorra (2008, reż. Matteo Garrone), w tym wypadku zarówno film, jak i telewizyjny serial, jako przykład kina realistycznego, zrywającego z takim sposobem obrazowania i taką perspektywą narracyjną, która w recepcji dzieła skutkuje "sprzyjaniu" gangsterom jako bohaterom fabuł. (abstrakt oryginalny)

2

Playing the Old Tunes: A Fiskean Analysis of Baz Luhrmann's 2013 Cinematic Adaptation of The Great Gatsby

80%

Khodamoradpour M., Anushiravani A.

International Letters of Social and Humanistic Sciences (ILSHS)

|

2016

|

71

60-70

Scott Fitzgerald's The Great Gatsby has been adapted many times by different directors. However, the two prominent adaptations standing out throughout history are Jay Clayton's 1974 adaptation as the most sincere rendering of the book, and the recently adapted movie by the Broadway director, Baz Luhrmann. The latter adaptation is important in that it has been accomplished in the age of technology, in 3D format, and at the time of the new readings, i.e. cultural or new historical readings, of the novel. This paper is an endeavor to analyze the movie through John Fiske's theory on media studies. Also, an effort has been made to see whether in this new adaptation, the idea of the new studies of the novel have been shown by the director, or else the movie is a mere representation of struggle for money discussed by the traditional Marxist scholars, metaphorically playing the old tunes. (original abstract)

3

Miejsce jako matryca filmowej wyobraźni - problematyka relacji pomiędzy przestrzenią rzeczywistą a ekranową w najnowszym "Kinie Śląskim"

80%

Copik I.

Przegląd Nauk Stosowanych

|

2015

|

nr 6 Relacje w przestrzeni społeczno-ekonomicznej

56-69

Celem artykułu jest analiza wybranych dzieł filmowych zaliczanych do nurtu tak zwanego "kina śląskiego" pod kątem sposobu ujmowania w nich problematyki przestrzeni regionalnej. Zastosowana perspektywa relacji pomiędzy miejscem - artystyczną kreacją a rzeczywistą przestrzenią społeczno-kulturową sytuuje tę refleksję naukową w obrębie badań z zakresu socjologii i antropologii kina. Główne tezy wywodu dotyczą zatarcia granic pomiędzy rzeczywistością oraz jej reprezentacjami artystycznymi oraz faktu produkowania współczesnych przestrzeni w toku nawiązywania wzajemnych relacji pomiędzy różnymi aktorami społecznymi i wytworami kultury(abstrakt oryginalny)

4

British Heritage Films in the 1980s and 1990s

80%

Weseliński A.

Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula

|

2019

|

nr 65(2)

5-15

Filmy nurtu dziedzictwa kulturowego zrealizowane w ostatnich dekadach XX wieku spotkały się z żywym zainteresowaniem krytyki filmowej i literackiej. Pierwsza część artykułu przedstawia główne wątki refleksji filmoznawczej i literaturoznawczej na temat tego zjawiska w kontekście głębokich przemian społecznych i kulturowych na Wyspach Brytyjskich. W części drugiej omówione zostały kolejne fazy rozwojowe i proces międzynarodowej ekspansji tego nurtu. W późniejszej fazie, szczególnie w latach 90.tych, "brytyjskie" z nazwy filmy dziedzictwa kulturowego stały się ważnym segmentem międzynarodowego przemysłu filmowego. (abstrakt oryginalny)

5

Polityka Wspólnoty Europejskiej wobec kinematografii

61%

Hejduk-Gromek M.

Wspólnoty Europejskie

|

2001

|

nr 12 (124)

55-61

Omówiono wytyczne Komisji w zakresie stosowania pomocy państwa dla kinematografii, poruszono kwestię ochrony europejskiego dziedzictwa audiowizualnego i jego wykorzystywanie, oraz kwestie podatkowe.

6

Kreowanie wartości dla klientów kin w Polsce

61%

Wolny R.

Handel Wewnętrzny

|

2018

|

nr 4 tom 1

390-399

Tworzenie wartości dla klientów kin w Polsce jest procesem trudnym i złożonym, na który składa się definiowanie, rozwijanie i dostarczanie wartości. Poznanie oczekiwań klientów oraz zdefiniowanie wymagań, które pozwolą te oczekiwania spełnić, mogą doprowadzić do wyższego zadowolenia klienta niż oczekiwał. Na sumę emocji związanych z wyjściem do kina, a tym samym tworzenie wartości, wpływa wiele czynników. Dla jednych będą to odczucia wywołane jedynie doznaniami estetycznymi, które wywołał obejrzany film. Dla innych emocje (pozytywne lub negatywne) będą potęgowane infrastrukturą, warunkami, w jakich oglądali film. Celem artykułu jest identyfikacja elementów tworzących wartość dla klientów kin w Polsce oraz próba modelowego przedstawienia procesu zarządzania relacjami w kontekście tworzenia wartości dla klientów kin w Polsce. (abstrakt oryginalny)

7

Kino dla zuchwałych

61%

Piasecka-Wiszniewska M.

Nasz Rynek Kapitałowy

|

2008

|

nr 2

70-72

W artykule przybliżono indyjski przemysł filmowy. Jedna czwarta wszystkich produkcji kręconych w Indiach (rocznie prawie 1000 pełnometrażowych filmów) to produkcje Bollywood. Zwrócono uwagę na fenomen ogromnej popularności filmów z Bombaju (obecnie Mumbaju - stolicy kinematografii realizowanej w języku hindi).

8

Grzegorz Łęcicki, "Widmo prawdy, projekcja fałszu. Ekranowa indoktrynacja, manipulacja i propaganda na przykładzie fabularnych oraz serialowych obrazów wojny, okupacji i stalinizmu w kinematografii polskiej 1944-2019"

61%

Stępniak K.

Studia Medioznawcze

|

2022

|

t 23, nr 2 (89)

1206-1209

Nieczęsto spotykamy w medioznawstwie w Polsce opracowania naukowe dotyczące kinematografi i, które obejmowałyby tak rozległy okres, jak książka Grzegorza Łęcickiego, której tytuł, gdyby nie jego rozwinięcie w podtytule, brzmiałby tajemniczo: Widmo prawdy, projekcja fałszu. Choć piśmiennictwo polskie dotyczące fi lmu jest już bogate, nie brakuje też pozycji z fi lmowej biografi styki, poświęconych choćby takim postaciom kina, jak Smosarska, Bodo, Wajda, Kutz czy Holoubek, to do tej pory nie było publikacji, w której poddano by analizie tak bogaty materiał empiryczny, obejmujący ponad 500 fi lmów, 80 seriali i wybranych spektakli telewizyjnych. Z tym większym zaciekawieniem wziąłem do ręki opracowanie, którego podtytuł także brzmi intrygująco: Ekranowana indoktrynacja, manipulacja i propaganda na przykładzie fabularnych oraz serialowych obrazów wojny, okupacji i stalinizmu w kinematografi i polskiej 1944-2019. Autor książki, która ukazała się w Wydawnictwie Naukowym UKSW w roku 2020, od lat zajmuje się fi lmem jako wykładowca w Instytucie Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, gdzie obecnie pełni funkcję dyrektora tegoż Instytutu i kieruje Katedrą Teologii Mediów. Urodził się w rodzinie o bogatych tradycjach patriotycznych i katolickich. Jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie, czyli "Żoliborskiej Jedynki". Studiował na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej, pracował jako dziennikarz i publicysta w prasie chrześcijańskiej i katolickiej. W latach 1980-1981 należał do Niezależnego Zrzeszenia Studentów, w stanie wojennym uczestniczył w podziemnym ruchu wydawniczym jako kolporter nielegalnych publikacji. Po roku 1989 współpracował z prasą "solidarnościową".(fragment tekstu)

9

Filmmaker on Democracy: the Case of Agnieszka Holland's Work

61%

Grodź I.

Studia Medioznawcze

|

2023

|

t 24, nr 4 (95)

11-20

This essay explores the influential role of cinematic artists in shaping discussions around democratic values and addressing contemporary European challenges. It focuses on the works and public statements of Agnieszka Holland, a renowned Polish filmmaker. Holland, known for her film Europa, Europa, predominantly explores individual experiences. However, these personal narratives are intricately interwoven with broader communal, historical-political, and cultural themes. This text aims to highlight key democratic principles through Holland's perspectives, emphasising the educational impact of her films. Particularly, it examines how her work confronts various forms of discrimination, including those based on gender, religion, and nationality, while simultaneously fostering a 'culture of dialogue'. The approach used in this research is an analysis of media content. (original abstract)

10

Artystka filmowa o demokracji. Casus twórczości Agnieszki Holland

61%

Grodź I.

Studia Medioznawcze

|

2023

|

t 24, nr 4 (95)

1-10

Tematem eseju jest rola artysty filmowego w debacie o wartościach demokratycznych i aktualnych problemach Europy. Przedmiotem rozważań są twórczość i wypowiedzi medialne polskiej reżyserki Agnieszki Holland. Autorka filmu Europa, Europa skupia się co prawda przeważnie na jednostkowych doświadczeniach, ale jednocześnie są one uwikłane w wydarzenia o wspólnotowym, historyczno-politycznym czy kulturowym, znaczeniu. Celem tekstu jest przypomnienie, na przykładzie wypowiedzi Holland, najważniejszych wartości demokratycznych i podkreślenie edukacyjnego potencjału jej twórczości filmowej, przede wszystkim w kontekście przeciwdziałania wszelkim przejawom dyskryminacji (m.in. płciowej, religijnej czy narodowej), a jednocześnie tworzenie przestrzeni popularyzującej "kulturę dialogu". Przyjęta metoda badawcza to analiza zawartości mediów. (abstrakt oryginalny)

11

Animowane filmy jako narzędzie propagandy politycznej w ZSRR w latach 1941-1942

61%

Wirowska A.

Doctrina. Studia społeczno-polityczne

|

2010

|

nr 7

197-206

Film animowany zalicza się do klasycznej propagandy wizualnej, której podstawowym środkiem wyrazu jest obraz. Dzięki łącznemu zastosowaniu w filmie takich elementów, jak ruch i dźwięk, możliwe jest większe zaangażowanie ludzkich emocji. Tym, co odróżnia wizualny przekaz od innych form propagandy jest przewaga warstwy emocjonalnej nad informacyjną. Dodatkowym atutem produkcji filmowych jest to, że umożliwiają one "przekazanie w tej samej jednostce czasu, nieporównywalnie większej ilości informacji". Zatem, w konsekwencji wykorzystania wielu środków przekazu przez film, potencjalny odbiorca przy jednoczesnym odrzuceniu treści, może "ją przyjąć emocjonalnie, pod naciskiem podświadomych impulsów".(fragment tekstu)

12

Product placement jako narzędzie promocji we współczesnej polskiej kinematografii

61%

Mroczkowska A.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2014

|

t. 15, z. 4, cz. 1 Komunikacja marketingowa we współczesnych działaniach prowizerunkowych

155-168

Celem publikacji jest przedstawienie plasowania produktu jako narzędzia promocji wykorzystywanego we współczesnej polskiej kinematografii. W artykule podjęto próbę przedstawienia product placement jako nieodłącznego elementu polskich filmów i seriali. Tak sformułowana hipoteza badawcza stała się głównym punktem rozważań. (fragment tekstu)

13

Pograniczność sztuki i filmoznawstwo interdyscyplinarne : przykład poezji "filmowej"

61%

Koschany R.

Człowiek i Społeczeństwo / Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział Nauk Społecznych

|

2012

|

34 Nowe perspektywy filmoznawstwa

79-91

Omówiono zagadnienie interdyscyplinarności filmoznawstwa, skupiając uwagę na obecności tematu filmu w poezji.

14

Rashomon : kinematografia okresu PRL

61%

Adamczak M.

Człowiek i Społeczeństwo / Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział Nauk Społecznych

|

2012

|

34 Nowe perspektywy filmoznawstwa

177-195

Nie ulega dyskusji, iż o kinie PRL powstało wiele wartościowych prac. Wydaje się jednak, że wciąż paradoksalnie sporo o nim nie wiemy, a sam PRL - amorficzny, trudno uchwytny, zadziwiająco długo "niezakrzepły" w obowiązującym dyskursie - naturalnie wyczerpującemu ujęciu nie sprzyja. Wydaje się, iż wątkiem zdolnym przynieść jeszcze obfity badawczy plon jest przyjrzenie się "kulturze produkcji" polskiej kinematografii okresu PRL. Szczególnie istotne wydaje się to w kontekście kluczowych dla tamtej kinematografii relacji z władzą. Trudno oprzeć się wrażeniu, iż explicite bądź implicite wciąż jesteśmy niewolnikami pewnego uproszczonego obrazu sytuacji, w którym to w PRL władza (zła) posługiwała się cenzurą (złą), by ograniczać szeroko sprzeciwiających się jej filmowców (dobrych), którzy w przymierzu ze społeczeństwem (dobrym) władzy tej byli przeciwnikami, z wyjątkiem nielicznych reżyserów partyjnych (złych). Korci tutaj nieco mniej manichejskie spojrzenie, raczej z ducha filmu Kurosawy z 1950 roku. Akcentowałoby ono wielość perspektyw w pisaniu o osobliwej kinematografii, w przypadku której wnikliwa lektura traktujących o niej dokumentów przekonuje, iż niemal na każde zdanie czy przykład znaleźć możemy kontr-zdanie i kontr-przykład. Tekst ten jest skromną próbą zwrócenia uwagi na kilka takich niejednoznaczności. (fragment tekstu)

15

Pamięć o rodzeństwie Scholl w filmach Michaela Verhoevena i Percy'ego Adlona - konteksty i interpretacje

61%

Klejsa K.

Człowiek i Społeczeństwo / Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział Nauk Społecznych

|

2012

|

34 Nowe perspektywy filmoznawstwa

11-30

Antynazistowski ruch oporu w Niemczech jest zjawiskiem, które doczekało się dziesiątek tytułów opowiadań i powieści oraz - last but not least - studiów, analiz i monografii historycznych. W Republice Federalnej Niemiec centrum owych Widerstandsnarrative stanowi nieudany zamach na Adolfa Hitlera z 20 lipca 1944 roku, dokonany w Wilczym Szańcu przez pułkownika Clausa von Stauffenberga. Z kolei w NRD antynazistowskie ugrupowania chadeckie były uznawane za faszyzujące, natomiast tradycja komunistycznego ruchu oporu stanowiła ważny element legitymizujący Niemcy Wschodnie jako samodzielny byt państwowy. Swego rodzaju "neutralnym" symbolem, najmniej kontrowersyjnym dla obu kultur pamięci, była Biała Róża [WeiBe Rose] - nielegalna organizacja działająca w Monachium na przełomie 1942 i 1943 roku, skupiająca wedle różnych szacunków od kilku do kilkudziesięciu młodych ludzi, głównie studentów. Grupa ta w potocznej świadomości Niemców utożsamiana jest z Hansem i Sophią Scholl - rodzeństwem, które 18 lutego 1943 roku zosta o zatrzymane na monachijskim uniwersytecie pod zarzutem kolportowania antynazistowskich ulotek, a po krótkim śledztwie stracone pięć dni później. Okoliczności tych wydarzeń zostały drobiazgowo opisane przez historyków; przypomnę je krótko w dalszej części tekstu, ale to nie one stanowią przedmiot mojej uwagi. Interesują mnie bowiem ich filmowe reprezentacje, a mianowicie dwa filmy fabularne opowiadające o Schollach: Die WeiBe Rose (Biała Róża, reż. Michael Verhoeven, 1982) oraz Fünf letzte Tage (Pięć ostatnich dni, reż. Percy Adlon, 1982). W toku wywodu będę się również odwoływał do późniejszej produkcji Sophie Scholl - ostatnie dni (Sophie Scholl - die letzte Tage, reż. Marc Rothemund, 2005). (fragment tekstu)

16

Autorytet serialu dokumentalnego : na przykładzie "Trzeciej części meczu : rzecz o reprezentacji"

61%

Piepiórka M.

Człowiek i Społeczeństwo / Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział Nauk Społecznych

|

2012

|

34 Nowe perspektywy filmoznawstwa

93-107

Najczęstszym zarzutem kierowanym w stronę audiowizualnych przekazów dokumentalnych jest ich niezdolność do obiektywizmu. To główny argument przeciwników filmowych dokumentów, przesądzający według nich o tożsamości filmów faktów i fikcji. Wśród teoretyków trwa spór o status niefikcjonalnych przekazów audiowizualnych, choć coraz mniejszą popularnością cieszą się sądy o uprzywilejowanej roli dokumentu w przedstawianiu realności. Wydaje się jednak, że niektórzy twórcy, dziennikarze, jak i widzowie wciąż traktują filmy faktów jako przekazy posiadające uprzywilejowany kontakt z rzeczywistością. Widać to na przykładzie komentarzy zamieszczonych zarówno przez autorów, jak i dziennikarzy w Internecie, przy okazji emisji w stacji Orange Sport serialu dokumentalnego Trzecia część meczu. Rzecz o reprezentacji. Na przykładzie recepcji tego tekstu telewizyjnego chciałbym udowodnić, że filmowe dokumenty traktuje się jak medium obiektywnie przekazujące wiedzę o świecie, a nawet odkrywające przed widzami jakąś wcześniej skrywaną rzeczywistość. Następnie przyjrzę się samemu serialowi i retorycznym chwytom w nim zastosowanym, które mają zaświadczać o faktycznym odkrywaniu wcześniej niedostępnej wiedzy o świecie. Wykażą ponadto, dzięki przeprowadzonym na grupie respondentów swobodnym wywiadom pogłębionym, że również widzowie definiują seriale dokumentalne poprzez ich specyficzny stosunek do rzeczywistości, pozwalający obiektywnie przedstawiać fakty o świecie. Analiza tych trzech źródeł (internetowych tekstów dziennikarskich, serialu i wypowiedzi respondentów) ma udowodnić, że przekazy dokumentalne posiadają autorytet, dzięki któremu są postrzegane jako teksty obiektywnie przekazujące informacje o rzeczywistości. (fragment tekstu)

17

Kino i pamięć

61%

Kijko M.

Człowiek i Społeczeństwo / Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział Nauk Społecznych

|

2012

|

34 Nowe perspektywy filmoznawstwa

151-161

Zaprezentowano zaangażowanie kina, jako elementu kultury masowej, w dyskusję na temat najważniejszych historycznych doświadczeń, a dokładniej, w procesie konstruowania i rekonstruowania pamięci społecznej i tożsamości zbiorowej. Analizie poddano dwa filmy: "Upadek" Oliviera Hirschbigela i "Różę" Wojciecha Smarzowskiego.

18

Niebieska jak niebo, biała jak wapno, czerwona jak krew : cała prawda o Rewolucji Francuskiej... na podstawie filmu "Danton" w reżyserii Andrzeja Wajdy

61%

Kandulski S.

Człowiek i Społeczeństwo / Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział Nauk Społecznych

|

2012

|

34 Nowe perspektywy filmoznawstwa

163-176

Szczegółowo omówiono historię powstania i treść filmu Andrzeja Wajdy pt. "Danton", zwracając uwagę na jego odbiór w Polsce i we Francji.

19

Na Wschodzie, czyli nigdzie : spojrzenie na kino Europy Środkowo-Wschodniej w perspektywie postkolonialnej

61%

Bartczak M.

Człowiek i Społeczeństwo / Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział Nauk Społecznych

|

2012

|

34 Nowe perspektywy filmoznawstwa

31-53

Opowiadające wciąż na nowo swoją przeszłość kino Środkowej Europy często porusza więc takie tematy jak melancholia, resentyment, poczucie niedookreślenia, peryferyzacji i niestabilności. Poniższe analizy będą dotyczyć tego, jak wspomniane motywy wybrzmiewają w kulturowej narracji Węgier, Rumunii i Bałkanów, a punktem wyjścia do rozważań będzie kino Zoltana Huszarika, Béli Tarra, autorów nowego kina rumuńskiego oraz mistrzów kinematografii bałkańskiej: Theo Angelopoulosa, Emira Kusturicy i Danisa Tanovicia. (fragment tekstu)

20

Eurotrash jako praktyka, lektura i kultura filmowa : przypadek Jesúsa Franco

61%

Kamińska M.

Człowiek i Społeczeństwo / Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział Nauk Społecznych

|

2012

|

34 Nowe perspektywy filmoznawstwa

131-149

Omówiono pracę reżyserską Jesusa Franco, jako przedstawiciela, którego twórczość można zaklasyfikować pod nazwą 'eurotrash'. Przedstawiono działalność Franco w dziedzinie kina popularnego jako nieustannej walki z cenzurą. Zwrócono uwagę na nowe sposoby produkcji w kinie.