Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Civil war
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
W artykule przedstawiono przyczyny powstania, treść i losy projektu kodeksu karnego wojskowego opracowanego na potrzeby Legionu Czechosłowackiego na Syberii w czasie jego zaangażowania w rosyjską wojnę domową. Po wprowadzeniu do historycznego tła działalności Legionu w Rosji opisano funkcjonowanie improwizowanego systemu prawnego, który legioniści, odcięci na Syberii od swojego dowództwa w Europie, musieli stworzyć i utrzymać. Następnie omówiono przyczyny konieczności stworzenia nowego kodeksu karnego w środku trwania wojny domowej oraz proces jego tworzenia, a także krótko podsumowano treść poszczególnych części projektu. Ostatni rozdział rzuca światło zarówno na powody, dla których kodeks ostatecznie nie wszedł w życie, jak i na "drugie życie", które tchnął w niego Sąd Korpusu (Najwyższy Sąd Armii Czechosłowackiej na Syberii) w swojej uchwale S-2/19. Oprócz powszechnie znanej literatury historycznej dotyczącej czechosłowackich legionów źródłami do niniejszego artykułu były w szczególności materiały archiwalne Wydziału Prawnego Oddziału Czechosłowackiej Rady Narodowej w Rosji, zawierające m.in. oryginalny projekt kodeksu, oraz opublikowane w formie książkowej wspomnienia przewodniczącego Wydziału Prawnego Viktora Svobody. (abstrakt oryginalny)
Libia jest państwem pogrążonym w chaosie. W wielu regionach na północy toczą się walki. W północno-zachodniej części państwa silną pozycję ma koalicja islamistów. Sytuacja polityczna w Libii jest niezwykle skomplikowana. 18 grudnia 2015 r. członkowie Izby Reprezentantów i Powszechnego Kongresu Narodowego podpisali Libijskie Porozumienie Polityczne (Libyan Political Agreement). W wyniku tej umowy doszło do utworzenia Rady Prezydenckiej i Rządu Porozumienia Narodowego (Government of National Accord - GNA). Izba Reprezentantów nadal istnieje jako organ ustawodawczy i doradczy, znany jako Wysoka Rada Stanu (High Council of State). W rzeczywistości libijski rząd nadal pozostaje podzielony pomiędzy Izbę Reprezentantów a Powszechny Kongres Narodowy, a więc dwa niezależne rządy. Jeden z nich - Izba Reprezentantów, ma swoją siedzibę w Trypolisie, stolicy kontrolowanej przez islamistów, zaś drugi - Powszechny Kongres Narodowy, w Tobruku. (abstrakt oryginalny)
Problem redefiniowania czy samouświadomienia tożsamości kulturowych, wspólnotowych, narodowych mieszkańców Bliskiego Wschodu jest fundamentalny dla kształtowania się regionu w wymiarze społecznym i politycznym w ciągu ostatnich kilkunastu lat. Niektórzy tłumaczą tamtejszą dynamikę wydarzeń opóźnionym wychodzeniem z systemu kolonialnego oraz potrzebą rewizji granic państwowych i stref wpływów ustanowionych na mocy układu Sykes-Picot. W tym ujęciu konflikty w Afganistanie i Iraku, a następnie wypadki określane mianem arabskiej wiosny, wojna domowa w Syrii, niepodległościowe aspiracje Kurdów, lokalno-mocarstwowe aspiracje Turcji, exodus mniejszości etnicznych i religijnych, a także powstanie i sukcesy tzw. Państwa Islamskiego, to wzajemnie powiązane etapy tworzenia postkolonialnego ładu w regionie. (fragment tekstu)
Wojna domowa w Grecji tocząca się w latach 1946-1949 podzieliła społeczeństwo na sojuszników monarchii i zwolenników kierowanego przez Komunistyczną Partię Grecji Tymczasowego Rządu Demokratycznego Wolnej Grecji. Zbrojnym ramieniem lewicowego ośrodka była Demokratyczna Armia Grecji. Do pewnego czasu siłom komunistycznym aktywnego wsparcia udzielały państwa bloku wschodniego: Albania, Bułgaria, Jugosławia, Czechosłowacja i Rumunia. Jednak nasilający się od 1948 r. konflikt na linii Stalin-Tito przyczynił się do klęski Demokratycznej Armii Grecji, wywołanej przygniatającą przewagą militarną sił monarchistycznych. W połowie 1949 r. podjęto decyzję o ewakuacji do Albanii oddziałów partyzanckich oraz pozostającej do tej pory pod ich kontrolą ludności cywilnej. Także Polska - kraj, który ogromnie ucierpiał w wyniku II wojny światowej - pomagała Grecji, najpierw dostarczając żywność, sprzęt wojskowy i medyczny, później przyjmując na swoje tereny ponad 13 tys. dzieci i dorosłych, bojowników i cywili z terenów objętych wojną, wszystkich bardzo zmęczonych wojną i tułaczką. Grupie migrantów zapewniono opiekę medyczną, socjalną, pracę, edukację, dostęp do kultury. Wędrówki ludności w poszukiwaniu schronienia przed konfliktami, prześladowaniami oraz ubóstwem nie są tylko współczesnym problemem Unii Europejskiej. W niniejszym artykule przedstawiono reformy, jakie zainicjował rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej pod wpływem eskalacji kryzysu na Bałkanach. Uchodźcy z Grecji zastali w Polsce zupełnie nowe dla nich warunki bytowe, cywilizacyjne, kulturalne, geograficzne i gospodarcze. Stopniowo udało im się w tym obcym kraju zaaklimatyzować. Dziś wielu z nich jest Polsce wdzięcznych za okazaną pomoc.(abstrakt oryginalny)
5
Content available remote The Impact of Syrian Refugees on Jordan: A Framework for Analysis
63%
The civil war in Syria has caused a mass influx of Syrian refugees into other countries throughout the region and beyond. Jordan has received a large share of Syrian refugees, currently totaling to the alarming number of 1.2 mln people. Addressing the need of Syrian refugees has drained the resources of Jordanian government and has had its substantial impact on Jordanian society overall. In an effort to better understand the humanitarian, political, economic, sociocultural and environmental challenges to Jordan and its government, this study has developed a comprehensive analytical framework. The comprehensive analytical framework has been developed based on the system thinking approach and the systematic review of gray literature and peer-reviewed articles. This framework provides a better capacity to discover the potential consequences of a massive refugee influx and covers the vital factors based on the realistic criteria regarding the burden of refugees on the formulation of policies. The analytical framework is applied to Jordan as the receiving state since the influx of Syrian refugees into Jordan in 2011 to 2015 and it potentially could be used as a comparative analytical tool for other receiving states.(original abstract)
Dramatic development of events in Syria of the last 6 years in an unprecedented way impacted not only the Middle East countries, but also a number of other, the USA included, and probably indirectly affected the international system as a whole. Said events claimed at least 400,000 casualties and immeasurable loss in terms of material and cultural value. They additionally focused the world attention on the relatively small country of more that 2000 year-long history, extraordinary diversity of cultural heritage and tradition. The article attempts at casting light at the Syria conflict in all its complexity. Particular emphasis was put on the role Russia (formerly the USSR) plays in it. The country's influence is possible due to the withdrawal of colonial forces. Acting as a natural successor of the USSR, Russia continues to be present in the region taking advantage of its geopolitical importance and building a zone of influence. In recent years Russia has been solidifying its presence utilizing the bloody conflict that grew to something more than just civil war involving external forces. Said forces refer to various reasons and motives to justify any open or covert intervention due to the escalating situation and the increasing threat of spreading of the conflict to the whole Middle East, and therefore the danger of a world war. The article analyzes the numerous internal factors conditioning the civil war and points to its causes intensified by a cumulating conflicts of various origin - ethnic, religious, cultural, historic. Furthermore it determines conflicting economic and strategic interests threatened by external forces struggle connected to the involvement of neighboring and world powers. Regardless of other conflicts and events impacting the destabilization of international situation, the Syrian conflict is currently the most serious in terms of world peace and international order. (original abstract)
Wojna domowa w Syrii znalazła się w centrum uwagi mediów i polityków za sprawą wykorzystania w czasie walk broni chemicznej. Prowadzona przez Baracka Obamę polityka zagraniczna zdecydowanie unikała poważniejszego zaangażowania w tamtejszy konflikt, choć prezydent Obama wyraźnie wskazywał, że reżim Asada nie może przekroczyć "czerwonej linii", którą było właśnie wykorzystanie broni chemicznej. Mało zdecydowana reakcja Stanów Zjednoczonych, pomimo wcześniejszych deklaracji tak prezydenta, jak i sekretarz stanu, Johna Kerry'ego, doskonale ilustruje słabość amerykańskiej wizji polityki zagranicznej. Przy tym zaniechaniu aktywności przez Stany Zjednoczone na znaczeniu zyskuje Rosja, która w bardziej realny sposób może przeciwdziałać umocnieniu sojuszu między Syrią i Iranem. (abstrakt oryginalny)
Wojna potrzebuje nauki i zaawansowanej technologii, aby ewoluować. Do czasów rewolucji technologicznej wojny miały charakter lokalny, a nie globalny. Artykuł przedstawia koncepcję nowej idei wojny zdecentralizowanej jako wojny domowej i hybrydowej. Celem badawczym artykułu jest zainicjowanie dyskusji na temat ewolucji wojny i broni masowego rażenia. Problem badawczy został sformułowany w następujący sposób: czy jest to nowe wyzwanie wymagające doskonalenia w zakresie edukacji, szkolenia, wyposażenia oraz uzupełniania luk w regulacjach prawnych i istniejącej strategii? Czy obowiązujące akty prawne oraz działania wyspecjalizowanych instytucji i organów mogą przyczynić się do zmniejszenia ryzyka związanego z użyciem broni masowego rażenia? Mając na uwadze powagę problemu, autor stawia hipotezę, że broń chemiczna, biologiczna, radiologiczna i nuklearna może stać się jednym z najskuteczniejszych sposobów osiągania celów w konfliktach zbrojnych. W opracowaniu skoncentrowano się na problematyce tej broni, ponieważ nie tylko broń jądrowa może odgrywać istotną rolę w środowisku bezpieczeństwa międzynarodowego, a ograniczenia w proliferacji i stosowaniu broni chemicznej i biologicznej wydają się nieskuteczne. Artykuł, będący konsekwencją redefinicji wojennej, jest próbą ponownego przemyślenia pojęcia broni masowego rażenia, poprzez wyjaśnienie roli cyberataków, fanatyzmu politycznego i nienawistnej propagandy.(abstrakt oryginalny)
This study emphasizes the relationship between politics and economics as evident in the Syrian civil war by presenting the economic consequences of the drawn-out civil war in Syria and examining the effect of this war on the country's major economic indicators during 2011-2014. The research findings show that the continued fighting in Syria has had a harmful effect on the local economy and as a result the GDP is declining and its structure is changing, unemployment is on the rise, and the budgetary deficit is growing. This effect is also examined in comparison with Egypt and Libya, countries that underwent internal conflict and governmental chaos, reaching the conclusion that the Syrian economy was more deeply affected by the unstable security situation than the former countries. Syria's economy is disintegrating both internally and externally, gradually becoming irrelevant for global trade in general and for the oil trade in particular and losing its place to its competitors in this field. It is also encountering particularly acute internal political and socioeconomic problems, raises doubts as to Syria's ability to survive this volatile period and to sustain its government in the future. Nonetheless, it appears that Syria's slight chances of economic recovery depend primarily (or even exclusively) on international interests, further clarifying the claim concerning the major role and impact of external factors on a post-war country's chances of economic recovery and stabilization. (original abstract)
Celem artykułu jest analiza prawnych uwarunkowań interwencji zbrojnej w ramach koncepcji "odpowiedzialności za ochronę" (Responsibility to Protect, R2P). Autor przedstawił i ocenił skuteczność podejmowania działań wojskowych w jej ramach. Należy podkreślić, że zbrojny aspekt koncepcji R2P nie był szeroko analizowany w doktrynie. Autor omówił kwestie skuteczności interwencji wojskowej na przykładzie operacji "Odyssey Dawn" i "Uniied Protector" w Libii w 2011 r. Odniósł się także do koncepcji zastosowania mechanizmu interwencji wojskowej w Syryjskiej Republice Arabskiej po 2011 r. W tekście wskazano, że największą słabością koncepcji interwencji zbrojnej w ramach mechanizmu R2P jest ogólnikowość i niejasność jej form realizacji. W kontekście interwencji wojskowej w Libii, do której doszło w wyniku braku weta ze strony któregoś ze stałych członków Rady Bezpieczeństwa, autor wykazał, że jakkolwiek zastosowanie formuły interwencji wojskowej w ramach modelu R2P jest wciąż możliwe, to uzasadnione jest także założenie, iż w najbliższym czasie w zbliżonej sytuacji stali członkowie Rady Bezpieczeństwa skorzystają z prawa weta. (abstrakt oryginalny)
Wojna domowa w Syrii doprowadziła do powstania bezprecedensowej sytuacji w Turcji. Od 2011 r. w jej granicach pojawiły się ponad trzy miliony uchodźców, co czyni ją państwem o największej liczbie uchodźców na świecie. Liczba ta stanowi ponad 3,5% ogółu ludności kraju, szacowanej na 80 mln osób. Zarządzanie tak dużą społecznością uchodźców nie jest sprawą łatwą, nawet dla państwa dysponującego sprawną administracją i dużymi możliwościami ekonomicznymi. Artykuł ukazuje ewolucję tureckiej polityki zarządzania kryzysowego wobec społeczności uchodźców syryjskich od poziomu gościnności do ich społecznej integracji, łącznie z niejasną deklaracją ich naturalizacji. Przedstawiony tutaj toczący się i mało znany proces jest szczególnie interesujący w kontekście złożonej sytuacji politycznej w Turcji kreowanej przez rządzącą Partię Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP) i jej przewodniczącego, prezydenta Recepa Tayyipa Erdoğana. (abstrakt oryginalny)
12
Content available remote Znaczenie Arabskiej Wiosny
63%
Na przełomie 2010 i 2011 r. doszło na Bliskim Wschodzie do burzliwych wydarzeń, które nazwane zostały w świecie Arabską Wiosną. Początkowo miały one formę obywatelskiego nieposłuszeństwa - ludzie w miastach wyszli na ulice i zażądali ustąpienia przywódców swoich państw. Później sytuacja rozwinęła w kilku kierunkach. W Tunezji i Egipcie władze usiłowały początkowo rozbić ruch obywatelski, ale w końcu zrezygnowały i ustąpiły pod presją narastającego protestu. W Jordanii, Algierii, Maroku, Arabii Saudyjskiej, Kuwejcie, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Mauretanii, Sudanie i Omanie władzom udało się przekonać społeczeństwo, że podejmą nowe reformy i zaspokoją jego potrzeby. W Syrii, Libii, Jemenie i na Bahrajnie władze zajęły najtwardszą pozycję i albo uśmierzyły protesty siłą (Bahrajn), albo nie udało im się tego zrobić i zaczęła się długotrwała wojna domowa (Libia, Syria i Jemen)2. W Tunezji i Egipcie przeprowadzono wolne wybory i kraje te wkroczyły na drogę budowy systemu demokratycznego. Eksperyment ten został w Egipcie przerwany 3 lipca 2013 r. wraz z interwencją wojska. Czy w związku z tym można sądzić, że Arabska Wiosna jest już zamkniętym rozdziałem w historii Bliskiego Wschodu i nadzieje na demokratyzację państw regionu zostały na zawsze pogrzebane? Artykuł nawiązuje do przyczyn Arabskiej Wiosny i wskazuje na jej znaczenie dla historii regionu.(fragment tekstu)
W związku z faktem, że na syryjskim terytorium od 2011 roku trwa wojna domowa między zwolennikami i przeciwnikami prezydenta Baszszara al-Asada, skutki tego konfliktu odczuwane są także we wszystkich krajach regionu Bliskiego Wschodu, przede wszystkim jednak w Libanie. Celem artykułu jest przedstawienie wpływu konfliktu syryjskiego na sytuację polityczną i ekonomiczną kraju cedrów, w szczególności w wymiarze problemu migracji. (abstrakt oryginalny)
Niniejszy tekst przedstawia powstawanie i funkcjonowanie Rządu Jedności Narodowej, analizowane nie tyle jako element systemu politycznego Afganistanu, ile jako "przestrzeń", w której toczy się walka o władzę między oboma doktorami i ich obozami. Sporo kwestii zostało pominiętych (np. wojna domowa z talibami) lub ledwo dotkniętych (np. baza etniczna i religijna afgańskiej polityki czy historia polityczna Afganistanu), co wynika z dążenia do utrzymania klarowności wywodu. Pierwsza część prezentuje tło społeczno-polityczne wydarzeń w Afganistanie; druga przebieg przekazywania władzy w Kabulu w 2014 r. i podstawy RJN, także powód stosowania terminu kohabitacja; trzecia - funkcjonowanie rządu i problemy, z jakimi się mierzył pod koniec roku 2014 i przez cały 2015. Skoncentrowanie się na negatywnych aspektach wynika z dążenia do ustalenia zagrożeń stabilności RJN i jego perspektyw. (fragment tekstu)
15
Content available remote Wojna w Syrii a bezpieczeństwo Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego
63%
Artykuł prezentuje reakcję monarchii haszymidzkiej na konflikt oraz analizuje system bezpieczeństwa Jordanii w obliczu narastających zagrożeń, wskazując na ich złożoność i wielowymiarowość w świetle koncepcji bezpieczeństwa kompleksowego. Tezą przewodnią artykułu jest twierdzenie, że dotychczasowe zaangażowanie Jordanii w Syrii oraz niebezpieczeństwa związane z konfliktem, stawiają monarchię w patowej sytuacji. Niezależnie od dalszego rozwoju wydarzeń, jordański reżim będzie musiał zmierzyć się z licznymi problemami wywołanymi przez wojnę w Syrii.(fragment tekstu)
Republika Mołdowy (Mołdowa) jest najbiedniejszym krajem europejskim, w dużym stopniu uzależnionym od pomocy zagranicznej. Nie posiada znaczących zasobów surowców naturalnych (ważne z gospodarczego punktu widzenia są jedynie złoża wapieni, granitu, piaskowców i glin), a jej podstawowym bogactwem naturalnym są żyzne gleby. Mołdowa nie posiada dostępu do morza. Także jej znaczenie jako kraju tranzytowego jest niewielkie (przede wszystkim ze względu na bardzo zły stan infrastruktury transportowej). W efekcie kraj ten jest całkowicie uzależniony od handlu zagranicznego, w tym zwłaszcza od importu surowców energetycznych. Od początku lat 90. częste zmiany ekip rządzących nie sprzyjały jednoznacznemu sformułowaniu strategicznych kierunków polityki zagranicznej Mołdowy i utrudniały rozwój jej stosunków z UE. Politykę prowadzoną dotychczas przez Mołdowę można nazwać wielobiegunową, bowiem "balansuje" ona między zacieśnianiem stosunków z Rosją i innymi krajami WNP a opcją prozachodnią. Pomimo, że władze kilkakrotnie deklarowały integrację europejską jako swój strategiczny cel, to równocześnie podejmowane przez nie działania nie potwierdzały tych deklaracji. Wspomniane wyżej przyczyny, jak również peryferyjne położenie geograficzne, skromne osiągnięcia w zakresie reform, niestabilność polityczna, wojna domowa, która wybuchła w Nadniestrzu, oraz brak strategicznego partnera wśród państw członkowskich UE, który wspierałby aspiracje proeuropejskie Mołdowy (jak to było np. w przypadku państw nadbałtyckich), a także jej niewielkie znaczenie polityczne i gospodarcze spowodowały, że wzajemne stosunki UE z Mołdową były w latach 90. raczej skromne. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest analiza porównawcza dwóch odmiennych podejść do problemu migracji. Pierwsze z nich odnosi się do rządu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, który wyraził zgodę na przyjęcie kilkunastu tysięcy greckich i macedońskich uchodźców politycznych uciekających z Grecji po przegranej przez stronę komunistyczną wojny domowej. Polityka polskich władz komunistycznych przyniosła sukces w postaci udanego współżycia Greków i Macedończyków z Polakami. Drugie podejście prezentuje obecny polski rząd. Jest to polityka niewpuszczania żadnych migrantów sprowadzonych na granicę polsko-białoruską przez nieprzyjazne Polsce reżimy białoruski i rosyjski. Prezentowane porównanie jest oryginalną próbą wyprowadzenia wniosków dotyczących źródeł tych odmiennych podejść oraz ich politycznych i społecznych konsekwencji. Tematyka podjęta w artykule ma znaczenie nie tylko dla Polski i wschodnich krajów Unii Europejskiej, lecz także dla całej Unii, ponieważ punktem docelowym migrantów nie są takie kraje jak Polska, Litwa czy Łotwa, tylko bogatsze kraje Zachodu. (abstrakt oryginalny)
Liczba podobieństw w przebiegu i mechanizmach transformacji ustrojowej w Polsce i Nikaragui jest zaskakująca. Okazuje się, że mimo różnic historycznych i warunków socjodemograficznych, mimo znacznego oddalenia geograficznego i kompletnej izolacji społeczeństw obu krajów, mimo odmiennego charakteru konfliktu (wojna domowa w Nikaragui i ruch non-violence w Polsce) - transformacja ustrojowa przebiegała w obu krajach w podobny sposób. Wskazuje to wyraźnie na istnienie mocnych reguł obowiązujących w procesie transformacji ustrojowej państw komunistycznych. Reguły te są już częściowo opisane w odniesieniu do krajów europejskich, lecz dotychczas poza polem zainteresowania polskiej politologii pozostawały kraje komunistyczne spoza naszego regionu. Przeprowadzona właśnie wstępna analiza zbieżności procesów transformacji w Polsce i Nikaragui prowadzi do wniosku, że mechanizmy transformacji mają charakter bardziej generalny, niż dotychczas byliśmy skłonni przyjmować. Przykład Nikaragui może stanowić ciekawy punkt wyjścia do rozważań o przewidywanym tempie i przebiegu ewentualnych transformacji w krajach kontynuujących jeszcze sowiecki model polityki, ale może także dostarczyć interesujących spostrzeżeń dotyczących obecnej recydywy lewicowego populizmu w Ameryce Łacińskiej i jego dalszych losów. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.