Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Komitety i komitologia w procesie kształtowania polityki wspólnotowej

100%

Hejduk M., Kośnikowski A.

Wspólnoty Europejskie

|

1997

|

nr 12

15-17

Omówiono komitety specjalistyczne Unii Europejskiej, a także grupy, komitety i stronnictwa robocze rady oraz komitety implementacyjne.

2

Metodologia badań nad komitologią w zakresie analizy wpływu jej funkcjonowania na treść prawa uchwalanego w Unii Europejskiej

75%

Borkowska W.

Przegląd Europejski

|

2020

|

nr 1

21-28

Artykuł prezentuje teorie metodologiczne, których zastosowanie przy przyjęciu politologiczno-prawnej perspektywy badawczej umożliwia analizę wpływu funkcjonowania komitologii na kształt prawa uchwalanego w Unii Europejskiej. Autorka wychodzi z założenia, że w rozważaniach nad równie złożonymi ośrodkami decyzyjnymi jak komitety komitologiczne, których elementem konstrukcyjnym jest ich umiejscowienie pomiędzy dwoma poziomami - wspólnotowym i narodowym, niemożliwe jest ograniczenie się wyłącznie do jednej metody badawczej. Celem artykułu jest zatem próba wykazania, że najbardziej zasadnym podejściem do badań nad komitologią jest wykorzystanie analizy instytucjonalno-prawnej, opartej na założeniach teoretycznych łączących nauki polityczne i prawne oraz uzupełnienie jej dla wyjaśnienia zjawisk zachodzących w łonie komitetów komitologicznych zastosowaniem założeń teorii PAT (Principal-Agent Theory), teorii legitymizacji władzy Scharpf'a, teorii fuzji Wessels'a i przeprowadzeniem analizy danych empirycznych. Takie podejście ma za zadanie umożliwić zarówno badanie aktów normatywnych, w których ugruntowane są podstawy prawne dla funkcjonowania instytucji komitologii (traktatów założycielskich UE, rozporządzeń komitologicznych oraz orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej), jak i unaocznienie szeregu kwestii istotnych dla praktycznego aspektu funkcjonowania komitetów komitologicznych. (abstrakt oryginalny)

3

Komitologia - system wykonywania aktów prawnych we Wspólnocie Europejskiej

75%

Herma C.

Zeszyty Naukowe / Szkoła Główna Handlowa. Kolegium Gospodarki Światowej

|

2007

|

nr 22

8-23

Artykuł dotyczy systemu wdrażania aktów prawnych we Wspólnocie Europejskiej. Przybliża istotę i podstawowe zasady komitologii oraz omawia procedury komitologiczne.

4

Procedura komitetowa i komitety w procesie podejmowania decyzji w UE - ramy prawne i praktyka ich funkcjonowania

63%

Ostrzyniewska K.

Wspólnoty Europejskie

|

2003

|

nr 3 (138)

6-20

Podstawą prawną procedury wydawania aktów wykonawczych przez Komisję Europejską są przepisy art. 202 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE) w powiązaniu z artykułem 211 TWE. Rada, lub Rada wspólnie z Parlamentem Europejskim, formułują upoważnienia dla Komisji do wydawania aktów wykonawczych w wydanym przez siebie akcie prawa pochodnego (np. rozporządzeniu lub dyrektywie). Akt prawny zawierający takie upoważnienie nazywany jest aktem podstawowym, natomiast akt wydany przez Komisję Europejską na podstawie upoważnienia to akt wykonawczy. W procesie przyjmowania aktów wykonawczych Komisja jest wspierana przez komitety (choć Traktat nie zawiera żadnej podstawy prawnej do ich funkcjonowania, art. 202 TWE stanowi jedynie, iż Komisja wypełnia kompetencje przyznane jej przez Radę w celu wykonania przepisów przez nią uchwalonych), stąd nazwa komitologia. Komitety postrzegane są jako narzędzie Rady służące monitorowaniu i kontroli uprawnień wykonawczych przekazanych Komisji. (fragment tekstu)

5

Komitologia w systemie decyzyjnym Wspólnoty Europejskiej. Metodologia projektu badawczego

63%

Tosiek P.

Przegląd Europejski

|

2007

|

nr 2

74-98

Celem projektu badawczego jest ukazanie miejsca decydowania komitologicznego w systemie decyzyjnym Wspólnoty Europejskiej poprzez analizę całego systemu decyzyjnego, podstaw prawnych komitologii, orzecznictwa sądów wspólnotowych w tym zakresie, a także praktyki komitologicznej. Jeden ze środków osiągnięcia tego celu stanowić może próba stworzenia empirycznego modelu komitetu komitologicznego, wynikająca z pogłębionej obserwacji rzeczywistej struktury i funkcjonowania wielu tego typu komitetów. Model ten może stać się podstawą teoretycznej oceny decydowania komitologicznego. (fragment tekstu)

6

Zmiana decyzji komitetowej trwałym rozwiązaniem konfliktu międzyinstytucjonalnego?

63%

Ostrzyniewska K., Piesiak A.

Wspólnoty Europejskie

|

2006

|

nr 9 (178)

3-15

Rada Europejska w czerwcu 2006 r. odnotowała w konkluzjach zakończenie dyskusji pomiędzy Parlamentem Europejskim (PE), Radą i Komisją Europejską (KE) w sprawie reformy systemu komitologii. Szefowie państw i rządów wskazali, że nowo uzgodnione przepisy, poprzez wzmocnienie nadzoru prawodawcy nad uprawnieniami wykonawczymi KE w obszarach podlegających współdecyzji, wpłyną pozytywnie na procedury komitetowe. Podkreślili również, że reforma zapewni horyzontalne i satysfakcjonujące rozwiązanie3. Reforma odpowiada bieżącej potrzebie rozwiązywania konfliktu międzyinstytucjonalnego, lecz jej właściwe skutki oceni dopiero praktyka stosowania nowych przepisów. Wstępna analiza przyjętych rozwiązań pozwala dostrzec szereg problemów wynikających z odmienności założeń systemu komitetowego w dotychczasowym kształcie oraz podstaw nowej procedury komitetowej. (fragment tekstu)

7

Implementacja polityk unijnych w Polsce i pozostałych krajach członkowskich, z perspektywy kryzysu w UE

51%

Mieńkowska-Norkiene R.

Przegląd Europejski

|

2015

|

nr 2

70-89

Autorka analizuje w artykule najważniejsze wyzwania w zakresie wdrażania polityk UE w państwach członkowskich w czasie kryzysu gospodarczego. Główne obszary analizy procesów wdrażania polityk UE w Polsce i w innych państwach członkowskich to: najważniejsze problemy, z jakimi borykają się państwa członkowskie UE w kontekście kryzysu w zakresie wdrażania prawa UE, zmiany w mechanizmach implementacji prawa UE, wyzwania dla strefy euro w czasie kryzysu, procedury komitologiczne i ich znaczenie w czasie kryzysu. Artykuł zawiera rekomendacje związane z wdrażaniem prawa UE dla specjalistów zaangażowanych w kwestie implementacji polityk unijnych zarówno na szczeblu UE, jak i państw członkowskich.(abstrakt oryginalny)