Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 40

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Common law
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Artykuł przedstawia sposoby stopniowej zmiany prawa zwyczajowego na starożytnym Bliskim Wschodzie. Dla osiągnięcia tego celu wykorzystywano istniejące instytucje prawne, modyfikując ich zakres zastosowania oraz skutki. Konserwatywny charakter zarówno bliskowschodniej kultury, jak i edukacji pisarskiej uniemożliwiał jednak jakiekolwiek nagłe, radykalne zmiany. Nawet jeśli powstawał nowy typ umowy, zachowywano przynajmniej pozory dostosowania go do powszechnie stosowanej praktyki.(abstrakt oryginalny)
2
Content available remote To Overrule or Not? Precedent and the United States Supreme Court
80%
Formuła stare decisis w porządku common law występuje w dwóch aspektach - jako związanie sądów niższych orzeczeniami sądów wyższych oraz jako horyzontalne związanie Sądu Najwyższego własnymi decyzjami. To drugie "związanie" nie jest tak mocne, jak to pierwsze, co przejawia się w przekonaniach i działaniach sędziów tego sądu, które polegają tak na przełamywaniu swoich precedensów, jak i na podkreślaniu potrzeby ich podtrzymywania. Dają się zauważyć w tym kontekście zmiany stanowiska sądu w różnych okresach jego funkcjonowania, co prowadzi jednak do negatywnej odpowiedzi na pytanie, czy precedens, który wiąże jedynie wówczas, gdy chcą tego sędziowie Sądu Najwyższego, jest w ogóle precedensem wiążącym. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest przedstawienie konfliktu norm w porządku prawnym Nowej Zelandii na podstawie zwyczajowego pochówku Maorysów (tangihanga). Konflikt pozostaje nierozwiązany, a dotyczy wielu obywateli. Prawo nowozelandzkie to hybryda zwyczajowych i religijnych norm pochodzących od rdzennej mniejszości maoryskiej i brytyjskiego systemu prawa precedensowego. Należy podkreślić, że zwyczajowe prawo Maorysów (tikanga) posiada de iure pozycję normy o charakterze ius cogens. Wszelkie orzeczenia sądów i trybunałów czy akty parlamentu w Wellington lub czynności administracyjne powinny być podejmowane zgodnie z tikanga. Dotyczy to również prawa cywilnego, w tym pochówku. W ostatnich latach toczyło się kilka postępowań cywilnych między osobami pochodzenia maoryskiego. Ustawa o pochówku i kremacji z 1964 roku była sprzeczna z wolą rdzennych testatorów. Jednak bardzo często te tradycyjne rytuały pogrzebowe są niezgodne ze standardami prawa stanowionego. Niniejszy artykuł jest zatem próbą wykazania trudności w prawie cywilnym Nowej Zelandii. Temat ten zyskał na znaczeniu wraz z większą świadomością społeczeństwa obywatelskiego i szerszymi możliwościami kontaktu (zarówno prawnego, jak i pozasądowego) z państwem.(abstrakt oryginalny)
4
Content available remote Merger Clauses in Contracts Governed by Polish Law
80%
The use of so-called merger clauses while drafting contracts governed by the civil law is becoming increasingly popular. Since merger clauses originated from the common law, it is not easy to ascertain their legal effects under the civil law. This is also the case in Polish law. Not only is there little mention in the legal literature of the effects of merger clauses, but also legal scholars' views on the issue differ widely. This article tries to answer the question of what the legal effects of using merger clauses under Polish law are. Among others, it tackles the important issue of how a merger clause inserted into a contract influences the process of its interpretation and closing its loopholes. Moreover, it attempts to compare merger clauses' legal effects under Polish law and European private law model rules. The starting point of the analysis performed in the paper is the distinction between two functions of contractual clauses, which leads to a clearer description of the consequences of merger clauses' usage. The adoption of the aforementioned distinction leads to the conclusion that the legal effects of merger clauses under Polish law may be far more significant than is often considered. Additionally, it can be observed that these effects do not differ from the legal effects of merger clauses under European law model rules as much as has been claimed. (original abstract)
5
Content available remote Warunki kontraktowe fidic jako wzorce umowne nienormatywnego pochodzenia
61%
Warunki kontraktowe FIDIC są powszechnie stosowanymi na świecie wzorcami kontraktowymi umów o prace projektowe lub roboty budowlane, mającymi w założeniu ułatwić realizację inwestycji budowlanej dla wszystkich jej uczestników. Praktyka budowlana wielu krajów świata (w tym Polski) chętnie posługuje się tymi powszechnie uznanymi międzynarodowymi standardami, mimo że ich charakter prawny różni się w poszczególnych państwach je stosujących i niejednokrotnie ciężko jest określić, jakie jest miejsce warunków kontraktowych FIDIC w krajowych porządkach prawnych. Nie bez znaczenia jest również pochodzenie tychże wzorców umownych. Kształtowane na przestrzeni lat w Wielkiej Brytanii, wywołują znaczące skutki w postaci swej prawnej odmienności ( jako standardy anglosaskiego systemu common law) wobec kontynentalnego porządku prawnego obowiązującego chociażby w naszym kraju. Nie do końca określone zostały konsekwencje prawne stosowania warunków kontraktowych FIDIC w polskim porządku prawnym, a także interpretacja postanowień ich klauzul (związana z koniecznością tłumaczenia angielskich w oryginale wzorców na język polski) nie jest zadaniem łatwym dla polskich prawników. Mając zatem na uwadze popularność warunków kontraktowych FIDIC w polskiej praktyce budowlanej, warto przeanalizować zagrożenia, jakie wiążą się z ich stosowaniem w kontraktach na prace projektowe lub roboty budowlane. (abstrakt oryginalny)
The main problem with surveying customary international economic law is that there is no universally accepted understanding of the term international economic law. On the contrary, there are huge differences in this regard, ranging from classifying it as a part of public international law to a broad area of law, covering parts of international, municipal and other law, distinguished by the object of regulation - international economic relations of public and private nature.(original abstract)
The 'old' source of the international law - in the sense of the form of law-making - constituted by 'custom' does not lose its position in the catalogue of international law sources. On the contrary, its significance increases in the realm of international economic law. Moreover, 'custom' is also a vehicle for introducing 'the new-generation law', which is responsive and created by self-regulation, into international economic law. (original abstract)
The study of custom in the modern law of the sea is divided into two parts. The first one will cover both introductory and general issues. First, the framework for analyses will be defined. It will be designated by the concept of international law of the sea on the one hand, and the understanding of customary law in relation to the law of the sea on the other. Next, the relationship between customary law and treaties will be considered, followed by contemporary criticism of customary law and its regulatory capacities. The second part will examine the following issues: 1) the importance of codification of the law of the sea for customary law of the sea; 2) the validity of the law of the sea treaty rules as customary rules of the law of the sea; 3) the development of customary rules under the provisions of the law of the sea treaties; 4) the importance of references to customary rules in provisions of the law of the sea treaties; 5) the issue of conflict of treaty and customary rules of the law of the sea; 6) the importance of customary law of the sea in the development of the law of the sea in areas not regulated by the law of the sea treaties and in new areas of the law of the sea. (original abstract)
9
Content available remote Does the Plenary Session of the Italian State Council Become a Common Law Judge?
61%
Artykuł obejmuje problematykę kompetencji włoskiej Rady Stanu (Consiglio di Stato) w świetle postanowień art. 99 kodeksu postępowania administracyjnego. Rada Stanu jest organem konsultacyjnym prawno-administracyjnym i zapewnia legalność administracji publicznej. Uznawana jest za bastion rządów prawa. Wobec powyższego autor zadaje pytania dotyczące przekształcenia wymiaru sprawiedliwości w sprawach administracyjnych w kierunku procesu common law. Konkluzja: sądownictwo administracyjne wykorzystuje swoje kompetencje w kierunku ochrony i korzyści obywatela. Mechanizm polegający na wykorzystaniu praktyki precedensowej, mający swoje podstawy w art. 99 kodeksu postępowania administracyjnego, narzuca formy współpracy instytucjonalnej w sądownictwie administracyjnym. Autor uważa, że wiążący precedens jest w pełni zgodny z zasadą praworządności i legalności. (abstrakt oryginalny)
10
Content available remote Precedent and United States Administrative Law
61%
Precedens w porządku common law jest nie tylko elementem stosowania, ale też środkiem tworzenia prawa, niezależnie od trudności, jakie w tym kontekście płyną z zasady podziału władz. Decydujące znaczenie dla przyjęcia tej tezy ma ograniczenie arbitralności sędziowskiej, wynikające z formuły stare decisis, wpływającej na konkretny proces decyzyjny. Dotyczy to także stosowania prawa administracyjnego w kontekście sądowej kontroli działań administracji. W jej ramach sądy posługują się precedensami w sposób, który jest określony jako doktryna Chevron, określająca zakres sądowej kontroli procesu wykładni dokonanej przez organ administracyjny, zwłaszcza w sytuacji konieczności limitowania swobody administracyjnej wykreowanej przez ustawę. (abstrakt oryginalny)
11
Content available remote Stare Decisis and Common Sense in American Civil and Criminal Jurisprudence
61%
Amerykańskie common law, kształtujące się na gruncie różnorodnych źródeł,wiąże się ze szczególną rolą wcześniejszego orzecznictwa jako podstawą praktyki sądowej. Istniejąca w jej ramach zasada stare decisis prowadzi do uznania decyzji sądów wyższych instancji jako wiążących (wiążąco rozstrzygających dany typ sprawy w konwencji res iudicata). Nie oznacza to jednak, że precedensy nie mogą być zmienione i przełamane. Umożliwia to pojawienie się takich czynników, jak: wadliwość orzeczenia, wywołanie niespójnych lub niesłusznych (niesprawiedliwych) skutków, sprzeczność z innymi precedensami oraz zmiana okoliczności, które wywołały podjęcie decyzji precedensowej. (abstrakt oryginalny)
Przedmiotem artykułu są podstawowe problemy związane z pozycją zwyczaju w stosunkach pracowniczych, ze szczególnym uwzględnieniem orzecznictwa sądowego i wypracowanej w nim metodzie posługiwania się zwyczajem w odniesieniu do prawa stanowionego. Autorka wskazuje, że zwyczaj może zaistnieć zarówno w treści stosunku pracy, uzupełniając wzajemne prawa i obowiązki stron tego stosunku, jak i stanowić niekiedy immanentny element sposobu wykonywania pracy. Co więcej, wydaje się, że niekiedy zwyczaj, stanowiąc w pierwszej kolejności o sposobie wykonywania stosunku pracy, staje się z czasem elementem treści stosunku pracy, kształtując wzajemne prawa i obowiązki stron. Warunkiem, aby tak się stało, jest znajomość i akceptacja, choćby bierna, danego zwyczaju przez obie strony stosunku pracy. (abstrakt oryginalny)
One of the key issues for conveying the modern normative structure of jus ad bellum, i.e. the international law norms governing the use of force, is the mutual relations of the treaty regulation under the United Nations Charter (the UN Charter) regime and the relevant customary law. Contrary to as it may seem prima facie, this relationship remains highly ambiguous. Obviously, it is strictly and inextricably linked with all the dilemmas and challenges of jus ad bellum regulation under the UN Charter regime in all its ambiguity. Thus, addressing the character of this relationship firstly demands referring to the mentioned dilemmas and challenges. (original abstract)
The article examines the element of will in customary international law. This brief comment is not intended to address all of the important issues that arise with respect to the formation and binding force of customary international law. It will only invite attention to a question concerning the element of the will of States. Thus, the aim of this comment is to stimulate the reader to consider the nature and essence of the will of States in customary international law. (original abstract)
Among the few other preconditions of customary law F. Savigny mentions the "undertaking of the act in the feeling of a legal necessity (opinio necessitatis)" . As K. Wolfke explained, the two-element theory of customary law (according to which there are two constituent elements, i.e. practice and opinio iuris) was introduced to the modern theory of law by the historical school of law. The purpose of this concept was a departure from well-established understanding of the customary law as a tacit consensus populi. According to the generally agreed approach, international customary law is composed of an objective element, i.e. practice and the subjective element - so-called "opinio iuris". This last one is usually understood as a feeling of doing one's duty or simply doing what is right. Practice without opinio iuris is simply a "usage". Alternatively, it can be a kind of international courtesy or protocol, which are loosely relevant for international law. The ICJ in the judgment in the case of North See Continental Shelf considered the premise of opinio iuris "the most important of all". It is the differentia specifica of the customary law. Opinio iuris resembles tacit consent at least in one: both are opposite to usage. (original abstract)
It is notorious that there are two main positions of international lawyers as to the lawfulness of the use of force in international law. According to the dominant view, the ban on the use of force under the UN Charter is absolute, and force is allowed exclusively in three situations provided in the UN Charter: upon the authorization of the UN Security Council, in self-defence, and against enemy States on the basis of Art.53 and 107, the latter option being purely hypothetical. Rare opponents invoke a strict interpretation of Art.2(4) of the Charter and emphasize that an armed force cannot be used against sovereignty, territorial integrity, or in any other manner contrary to the goals and principles of the UN. Against the background of this dispute a question can be asked whether, the UN Charter notwithstanding, the use of force is regulated by other international legal norms, in particular customary law. (original abstract)
The review of the ways in which customary norms were established and of the role that the custom played in the system of sources of the international law was undertaken by the International Law Committee in 2012, when the subject of "Formation and evidence of customary international law" was included in its agenda and started being discussed . The topic was approved, first by the Sixth Committee and then, by the whole General Assembly of the United Nations which opened the way to further codification . In 2013 the Commission appointed Sir Michael Wood as the Special Rapporteur. The Rapporteur then submitted his first report supplemented by the memorandum of the International Law Commission Secretariat and the title of the report was "Elements in the previous work of the International Law Commission that could be particularly relevant to the topic" . During further discussions the ILC changed the title of the codified issue, replacing the initial topic ("Formation and evidence of customary international law") with the following one, which better reflected the nature of the regulation: "Identification of customary international law". By doing so the Commission wanted to clarify doubts as to the meaning of the word "evidence", in particular when translated into official languages of the United Nations. (original abstract)
Regardless of how broad acceptance within the academic community is for the formula that domestic legislation is acknowledged in international law as merely a fact, nearly equally prevalent is the conviction that the unilateral acts of states can be the basis for the creation of customary norms of international law. They can initiate and reinforce a practice constituting one of the two primary elements comprising the creation of a customary norm. They therefore do not constitute in and of themselves such a basis, but a certain practice has arisen in conjunction with them. They must be implemented. In any case, law-making practice can arise and establish itself without any written act or verbal declaration. It can simply be the result of the behaviour of states - their acts and omissions. (original abstract)
Klauzule typu non-reliance są coraz częściej spotykane w polskiej praktyce kontraktowej wskutek postępującej standaryzacji i unifikacji umów zawieranych w profesjonalnym obrocie gospodarczym, w szczególności tym prowadzonym przy udziale podmiotów zagranicznych. Nie jest to jednak reguła, ponieważ polskie podmioty również często korzystają z instytucji spotykanych w innych porządkach prawnych. Klauzule te zostały zaczerpnięte z obszaru common law, gdzie są wykorzystywane w przypadku umów będących rezultatem długich oraz wielowątkowych negocjacji i służą alokacji ryzyka związanego z oświadczeniami i zapewnieniami składanymi przed zawarciem umowy. Klauzule te są pochodną tzw. klauzuli zupełności umowy (niem. Vollständigkeitsklausel albo Integrationsklausel, ang. entire agreement clause albo merger clause), której głównym celem jest doprecyzowanie treści umowy. Proces przenikania obcych konceptów/instytucji prawnych na polski grunt prawny jest różnie oceniany, a klasyfikacja z punktu widzenia polskiego systemu prawa często powoduje wiele problemów. W niniejszym artykule przedstawiono analizę powyższych klauzul z perspektywy polskiego prawa.(abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego opracowania jest analiza roli, jaką odgrywają zwyczaj i dobry obyczaj na płaszczyźnie prawa pisanego oraz w kontekście rywalizacji sportowej. Specyficzne pojmowanie tych instytucji w realiach sportu, wymaga ich zestawienia z rozumieniem przyjętym w prawie stanowionym. Pierwsza część poświęcona jest w znaczącej mierze analizie zwyczaju. Skupia się na jego istocie, koncepcjach, znaczeniu oraz porównaniu z instytucją dobrego obyczaju. Określa również przestrzeń oddziaływania zwyczaju, wyznaczaną przez prawo stanowione, a w szczególności przez system źródeł prawa, który charakteryzuje się ich zamkniętym katalogiem. Odnosi się także do roli zwyczaju jako formy presji społecznej, wpływającej na poczynania ustawodawcy. Porównawczo, wykazywany jest także jego wpływ na kształt reguł prowadzenia zawodów sportowych. Koncepcja "martwych przepisów" komentowana jest w kontekście reguły derogacyjnej, powszechnie znanej jako desuetudo, według której występujące w praktyce długotrwałe nieprzestrzeganie lub niestosowanie danej normy prawa, powoduje utratę jej mocy obowiązującej. Tekst rozpatruje również znaczenie krajowych stowarzyszeń sportowych oraz organizacji o zasięgu międzynarodowym, będących co do zasady, konfederacjami owych związków krajowych. Skupia się także na charakterystyce stanowionego przez nie prawa oraz obszarach możliwej kolizji z prawem stanowionym.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.