Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 170

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 9 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Company law
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 9 next fast forward last
1
Content available remote Z problematyki reprezentacji łącznej w spółkach osobowych
100%
Konstrukcja reprezentacji łącznej jest instytucją o szerokim zastosowaniu, które wykracza poza granice określonych konstrukcji prawnych do niej się odwołujących. Po pierwsze reprezentacja łączna może dotyczyć prokurentów, stanowiąc drugą formę prokury obok jej samoistnej postaci. Po drugie, jest domyślną regułą obowiązującą w wieloosobowych zarządach spółek kapitałowych. Po trzecie, na gruncie spółek osobowych stanowi alternatywę dla ustawowego modelu samodzielnych kompetencji wspólników. Sposób działania tej konstrukcji w praktyce obrotu jest tożsamy w każdym przypadku, lecz istnieją pomiędzy nimi subtelne różnice teoretyczne. Wyrażają się one zwłaszcza w odmiennych rolach reprezentacji łącznej, jako jednej z form prokury, modelu ustawowego w zarządzie spółki kapitałowej czy wreszcie alternatywnego rozwiązania w umowach spółek osobowych. Ponieważ zasadniczym polem zainteresowania doktryny jest funkcjonowanie tej konstrukcji w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnej (także w wariancie mieszanym - reprezentacji przez członka zarządu i prokurenta), warto poświęcić odrębny tekst spółkom osobowym.(fragment tekstu)
W stosunkach spółek handlowych - zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych - znajduje zastosowanie klauzula generalna zasad współżycia społecznego i klauzula dobrych obyczajów. W stosunkach wewnętrznych spółek handlowych klauzule te jednak podlegają uwzględnieniu w takim zakresie, w jakim przepisy kodeksu cywilnego stosuje się z uwagi na naturę stosunku prawnego spółki handlowej (art. 2 k.s.h.). Rozbieżności poglądów dotyczących istoty obu klauzul są konsekwencją występowania w nich zwrotów niedookreślonych. W obu przypadkach wskazuje się na odesłanie przede wszystkim do norm moralnych, obyczajowych, uczciwości, przyzwoitości. Specyficzny zbieg (konkurencja) klauzul generalnych zasad współżycia społecznego i dobrych obyczajów w stosunkach spółek handlowych występuje w przypadkach, gdy ten sam ich aspekt podlega ocenie w różnych spółkach przy wykorzystaniu jednej lub drugiej klauzuli. Stanowi to konsekwencję posługiwania się przez kodeks cywilny przede wszystkim klauzulą zasad współżycia społecznego, a przez kodeks spółek handlowych - klauzulą dobrych obyczajów oraz ujęcia wzajemnej relacji tych kodeksów jako lex generalis - lex specialis (art. 2 k.s.h.). Taka konkurencja obu klauzul jest widoczna przede wszystkim w dwóch płaszczyznach: oceny zakresu swobody umów przy kształtowaniu umowy spółki handlowej (art. 3 k.s.h.) oraz zaskarżania uchwał zgromadzeń w spółkach kapitałowych. Wydaje się, że na gruncie kodeksu spółek handlowych należy przyjąć, że klauzula "dobre obyczaje" jest odpowiednikiem klauzuli "zasady współżycia społecznego", występującej w kodeksie cywilnym. Ze względu na szeroki zakres stosowania tych klauzul najbardziej uzasadnione wydaje się uznanie, że wyznaczają one pewien model właściwego, uczciwego postępowania w stosunkach międzyludzkich. Można je uznać za pewien konglomerat norm społecznych o zróżnicowanej proweniencji, zarówno mających uzasadnienie moralne, jak i obyczajowe, organizacyjne czy nawet ekonomiczne. (abstrakt oryginalny)
Z analizy aktów ustawodawstwa postrzegany jest brak i wady regulacji prawnej działań założycieli w trakcie założenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Ustawodawca, określiwszy cechy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nadał założycielom możliwość według własnego mniemania działać podczas utworzenia osoby prawnej. Dlatego w przypadku braku regulacji normatywno-prawnej tych stosunków mogą powstawać sytuacje konfliktowe. Przy rozwiązaniu takich sporów prawnych ważne jest zachowanie bilansu interesów podmiotów stosunku prawnego i ochrona ich praw. Tak więc, rozumienie charakteru prawnego stosunków założycielskich da możliwość, w przypadku powstania konfliktu prawego, wybrać prawidłowy mechanizm ochrony praw i interesów założycieli spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. (abstrakt oryginalny)
Globalizacja rynków i wzrost konkurencji skłaniają zarządy spółek do sięgania po coraz nowsze narzędzia kształtowania wizerunku kierowanych przez siebie podmiotów jako prężnych, dynamicznie rozwijających się podmiotów. Umożliwia to pośrednio budowanie własnego obrazu jako dobrego administratora, stratega tudzież wizjonera czy lidera, wartego apanaży, jakie uzyskuje od spółki. Wśród podejmowanych działań, szczególnie w okresie minionych dziesięciu łat, pojawiło się niepokojąco dużo tych z katalogu "niejasnych", by nie rzec - przestępczych. Do powszechnego użycia weszły takie sformułowania, jak: "kreatywna księgowość", "czyszczenie dokumentacji" czy "zadowalanie rady zakładowej". Rosnąca konkurencja, przy nie podążającym za nią rozwojem etycznego otoczenia spółek, doprowadziła do impasu. Rozwiązań zaczęto szukać poprzez kształtowanie "ładu korporacyjnego" w sposób zapewniający wiarygodną informację o stanie spółki oraz minimalizowanie negatywnych skutków naturalnego konfliktu na linii inwestor - zarząd. (fragment tekstu)
Przeanalizowano pojęcie przedsiębiorstwa powiązanego. Przedstawiono zasady zamieszczania informacji o spółkach w Krajowym Rejestrze Sądowym. Została zaprezentowana baza danych, w której spółki publikują dwa rodzaje ogłoszeń na temat składu swoich organów.
Zanalizowano zagadnienia związane z możliwością kształtowania struktury przedsiębiorstw europejskich w ramach systemu monistycznego i dualistycznego. Na podstawie obecnych regulacji prawnych, przedstawiono zadania obowiązkowe oraz kompetencje w spółce europejskiej w zależności od zastosowanego systemu zarządzania.
Zagadnienie dopuszczalności dokonania przez organ właścicielski zmiany ogłoszonego planu podziału spółek nie jest, bez wątpienia, problemem nowym, stanowiąc przedmiot zainteresowania piśmiennictwa na gruncie Kodeksu spółek handlowych już w zasadzie od jego wejścia w życie. Wszelako, mimo stosunkowo rozległej literatury, zagadnienia nie sposób uznać za jednoznacznie rozstrzygnięte, jako że stanowiska prezentowane przez przedstawicieli doktryny trudno uznać za zgodne. Równocześnie własne doświadczenia autora pozwalają na stwierdzenie, że w praktyce działania sądów rejestrowych omawiana kwestia również daleka jest od jednolitości orzeczniczej. Jako w pełni uprawnione jawi się zatem podjęcie próby przedstawienia własnego stanowiska w poruszanej sprawie, jak również zaprezentowania kilku dodatkowych argumentów mających służyć jego uzasadnieniu. Dla systematyzacji, w pierwszej kolejności warto jednak skrótowo przedstawić zapatrywania piśmiennictwa prezentowane dotąd w omawianej materii.(abstrakt oryginalny)
Zajęcie udziału w spółce z o.o. nie należy do popularnych sposobów egzekucji. Samo zajęcie nie budzi większych wątpliwości w przeciwieństwie do zakresu tego zajęcia. W niniejszym artykule przedstawiono, czym jest egzekucja z udziału w spółce z o.o., oraz poglądowo wyjaśniono, na czym polega zajęcie udziału i w jaki sposób przebiega. W szczególności wskazano - w związku z treścią art. 9113 k.p.c. - czy komornik powinien zawiadomić spółkę dwukrotnie o zajęciu - jako poddłużnika oraz jako spółkę prawa handlowego. Przedstawiono uprawnienia o charakterze majątkowym wraz z wyjaśnieniem, w jaki sposób zajęcie udziału wspólnika-dłużnika wpływa na te uprawnienia. W szczególności udzielono odpowiedzi na pytanie: czy zajęcie udziału implikuje zajęcie wynagrodzenia za powtarzające się świadczenia wykonywane na rzecz spółki? Czy w celu zajęcia wierzytelności przypadających wspólnikowi w związku z umowami o charakterze cywilnoprawnym (np. umowa zlecenie) zawartymi ze spółką konieczne jest odrębne zajęcie dokonane przez organ egzekucyjny? Ponadto przykładowo określono i omówiono uprawnienia korporacyjne wspólnika.(abstrakt oryginalny)
9
75%
Likwidacja to ciąg czynności będących przeciwstawieństwem fazy tworzenia spółki. Likwidacja spółki handlowej ma doprowadzić do ustania jej bytu prawnego poprzez wykreślenie z rejestru przedsiębiorców. Celem likwidacji jest zatem zakończenie bieżących spraw spółki, realizacja jej wierzytelności i wykonanie ciążących na niej zobowiązań oraz ewentualny podział nadwyżek między wspólników. Powyższe cele są realizowane głównie za pośrednictwem osoby likwidatora, który reprezentuje spółkę w toku likwidacji, gdzie jego kompetencje są ściśle uregulowane przez ustawę. Przedmiotem opracowania jest analiza zagadnienia, które budzi wątpliwości osób pełniących funkcje likwidatora w spółkach kapitałowych, a mianowicie - czy możliwe jest obciążenie likwidatora przez organy administracji podatkowej odpowiedzialnością za ewentualne zaległości podatkowe spółki kapitałowej?(fragment tekstu)
10
Content available remote Corporate Disputes in a Partnership - Capacity to Sue and Be Sued
75%
W opracowaniu przedstawiono procedurę pozbawienia wspólnika handlowej spółki osobowej prawa do reprezentowania i prawa do prowadzenia spraw spółki. Scharakteryzowano pojęcia prowadzenia spraw spółki i reprezentowania spółki oraz ich kształtujące i wzmacniające znaczenie dla pozycji wspólnika. Następnie wskazano na dwie możliwości przewidziane przez prawo, które pozwalają na pozbawienie wspólnika prawa do reprezentowania spółki oraz prawa do prowadzenia spraw spółki. Pierwszą z nich jest odpowiedni zapis w umowie spółki a drugą prawomocny wyrok sądu uzasadniony istnieniem ważnych powodów. W dalszej kolejności dokonano charakterystyki istoty spółek osobowych. Podkreślone zostało, że podmioty te nie posiadają osobowości prawnej a jedynie zdolność prawną. Kolejno wskazano na obecny w doktrynie spór o to, kto ma legitymację do występowania z powództwem oraz o to, kto jest stroną pozwaną w procesie. W ostatniej części artykułu skupiono się na przedstawieniu i porównaniu norm prawnych dotyczących pozbawienia wspólnika prawa do prowadzenia spraw spółki obowiązujących w niemieckim prawodawstwie z polskimi normami prawnymi. (abstrakt oryginalny)
Kontynuacja wspólnictwa w spółce po przekształceniu jest możliwa, ale prosta kontynuacja praw majątkowych w spółce po przekształceniu jest wykluczona. Określenie zasad, na których opiera się przeniesienie praw majątkowych wspólnika natrafia na wiele trudności gdyż brakuje uregulowań w Kodeksie spółek handlowych. Omówiono prawa majątkowe wspólników w spółce cywilnej i w spółkach handlowych oraz wskazano najbardziej adekwatne zasady kontynuacji tych praw w spółkach przekształconych.
W niniejszym artykule omówiono zagadnienie funkcjonowania zarządu w spółkach prawa handlowego. Przedstawiono kompetencje zarządu oraz jego zakres i sposób reprezentacji. Zaprezentowano zagadnienie odpowiedzialności członków zarządu.
Reformy samorządu terytorialnego przeprowadzane obecnie we Francji dotyczą m.in. zacieśnienia współpracy między departamentami a regionami, wzmacniania współpracy międzygminnej oraz dostosowania funkcji i struktury regionalnych izb obrachunkowych do wymogów nowego zarządzania fi nansami publicznymi. Mając na uwadze, że systemy prawne samorządu terytorialnego Francji i Polski odznaczają się pewnymi podobieństwami, co wynika m.in. z faktu, że w przeszłości inspirowano się rozwiązaniami francuskimi, dokonując zmian w polskim porządku prawnym, autorka w opracowaniu przygląda się aktualnym kierunkom reform we Francji, zastanawiając się, czy podobne, niekiedy wręcz przełomowe rozwiązania, mają szanse być wprowadzone w Polsce. (abstrakt oryginalny)
W Kodeksie spółek handlowych są uregulowane trzy procedury przekształcenia spółki jawnej w spółkę komandytową: zwykła, uproszczona i szczególna - przymusowa. W artykule przedstawiono problem przekształcenia spółki jawnej w spółkę komandytową na gruncie Kodeksu handlowego według procedury zwykłej.
15
75%
Artykuł oparto na analizie ustawodawstwa gospodarczego powiązanego z ustawodawstwem unijnym. Uwzględniono orzecznictwo unijne w oparciu o artykuły 49 i 54 TFUE w zakresie swobody działalności gospodarczej na terenie UE i w powiązaniu z rozporządzeniem spółdzielczym oraz dyrektywą spółdzielczą.(fragment tekstu)
Projektowana nowelizacja kodeksu spółek handlowych zapoczątkowała dyskusję nad przyszłością kapitału zakładowego w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością. Celem niniejszej pracy było wykazanie, że funkcja informacyjna w praktyce nie spełnia pokładanych w niej przez ustawodawcę oczekiwań. Wysokość kapitału zakładowego jest jawna i powszechnie dostępna, ale nie przesądza, czy spółka jest wypłacalna. Kontrahent, nawiązując stosunki gospodarcze z określoną spółką z o.o. i oceniając jej wiarygodność, nie powinien kierować się wysokością jej kapitału zakładowego, lecz uzyskać informacje o jej sytuacji finansowej z innych źródeł. Reforma struktury majątkowej spółki z o.o. uczyni z kapitału zakładowego instytucję fakultatywną, która tym bardziej nie będzie tej funkcji wypełniać. W zamian zostaną wprowadzone inne metody ochrony wierzycieli. (abstrakt oryginalny)
Nowelizacja Kodeksu spółek handlowych z 9.02.2022 r. wprowadza nową w naszym prawie handlowym regulację prawa grup spółek (prawo holdingowe, prawo koncernowe). To kolejne podejście do tej regulacji po projektach z 2010 r. Uchwalenie ustawy nastąpiło wbrew krytyce zdecydowanej większości przedstawicieli doktryny, której stanowisko znów zostało zignorowane, co niestety staje się już regułą. Wprowadzona nowelizacją ochrona wierzycieli ma bardzo wąski zakres podmiotowy, ogranicza się wyłącznie do grup spółek w rozumieniu art. 4 § 1 pkt 51 w zw. z art. 211 k.s.h., a więc prawdopodobnie do niewielkiego odsetka grup spółek, ponadto obejmuje wyłącznie naprawienia szkody wyrządzonej wierzycielom spółki zależnej poprzez wydanie przez spółkę dominującą spółce zależnej tzw. wiążącego polecenia. W tej sytuacji wierzyciele powinni korzystać z konstrukcji odpowiedzialności przebijającej. Możliwość jej stosowania jest uznawana zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie polskich sądów. W artykule omówiono krytycznie przesłanki odpowiedzialności spółki dominującej wobec wierzycieli w nowej regulacji, a także wskazano na możliwości stosowania odpowiedzialności przebijającej w prawie polskim de lege lata.(abstrakt oryginalny)
Dnia 06.05.2011 r. w Dzienniku Ustaw ogłoszono tekst ustawy z 01.04.2011 r. o zmianie ustawy - Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 92, poz. 531). Ustawa weszła w życie 01.01.2012 r. Umożliwia ona zakładanie i rejestrowanie spółki z o.o. przy wykorzystaniu Internetu. Celem nowelizacji jest ułatwienie i znaczne przyspieszenie zakładania spółek z o.o., a także uproszczenie związanej z tym procedury. Nie zostanie wprowadzony nowy specjalny typ spółki z o.o, zmiana dotyczy jedynie rejestracji i procedury utworzenia dotychczas istniejącego typu spółki handlowej. Nazwa S24 pochodzi od przyjętego założenia, że postanowienie o wpisie do rejestru nowej spółki będzie dokonane w ciągu 24 godzin. Tak więc od początku 2012 roku w naszej rzeczywistości prawnej istnieją trzy rodzaje spółek z ograniczoną odpowiedzialnością: spółka zawiązana tradycyjnie przed notariuszem i wpisana do KRS; spółka w organizacji, powstała z chwilą zawarcia umowy u notariusza, oraz S24 - jak potocznie będzie nazywana spółka, której rejestracja będzie co do zasady trwała jeden dzień. (abstrakt oryginalny)
Zasady ponoszenia przez piastunów organów spółek kapitałowych odpowiedzialności wobec spółki stanowią istotny element ładu korporacyjnego w polskim i w zagranicznych systemach prawnych. Zgodnie z artykułami 293 i 483 Kodeksu Spółek Handlowych, członek organu spółki kapitałowej może zostać pociągnięty do cywilnoprawnej odpowiedzialności wobec spółki, jeżeli wskutek zawinionego działania lub zaniechania sprzecznego z prawem lub postanowieniami umowy (statutu) spółki w majątku spółki powstała szkoda, zaś pomiędzy szkodą a działaniem lub zaniechaniem piastuna istnieje związek przyczynowy. Innym przypadkiem odpowiedzialności członków organów spółek kapitałowych wobec spółki jest przewidziana w artykułach 198 oraz 350 k.s.h. sytuacja bezprawnego pobrania z majątku spółki. Celem artykułu jest przedstawienie wybranych zagadnień związanych z zasadami ponoszenia odpowiedzialności cywilnoprawnej piastunów organów spółek kapitałowych wobec spółki. (abstrakt oryginalny)
20
75%
Artykuł ma na celu ukazanie praktycznych aspektów nowelizacji Ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi. Dostosowanie polskiej ustawy do wymogów Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 roku w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 wprowadziło do polskiego porządku prawnego nową instytucję prawną, jaką jest alternatywny fundusz inwestycyjny. Dotychczas funkcjonujące spółki prawa handlowego, które na mocy nowelizacji spełniają definicję AFI zostały postawione w trudnej sytuacji prawnej, z której wiele z nich nie zdaje sobie sprawy. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 9 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.