Wiodącymi tematami podjętymi w artykule jest analiza dwóch obszarów badawczych występujących w literaturze. W pracy zostały zaprezentowane badania dotyczące wpływu zmiennych zarówno wewnątrzbankowych, jak i makroekonomicznych na kształtowanie się poziomu rezerw na straty kredytowe. Ponadto przedstawiono wnioski z analiz literaturowych dotyczących wygładzania dochodów. Część empiryczna została przeprowadzona w oparciu o próbę badawczą obejmującą sektor bankowy, z wyszczególnieniem sektora banków spółdzielczych w Polsce w latach 2008-2015. Pozyskane zmienne finansowe obejmują: aktywa ogółem, kredytyw ogółem oraz wynik bankowy netto. Na podstawie analizy danych stwierdzono, iż średni udział odpisów na rezerwy kredytowe względem aktywów jest bardziej stabilny w bankach spółdzielczych niż w bankach komercyjnych. Ponadto, badanie średniej relacji rezerw na kredyty zagrożone do kredytów ogółem wykazało, że banki spółdzielcze charakteryzowały się stopniowym wzrostem udziału rezerw od 2010 roku, ze szczególnym wskazaniem na gwałtowne zwiększenie ich poziomu w 2015 roku. Natomiast w bankach komercyjnych od 2010 roku zauważalny jest niewielki spadek udziału rezerw na straty kredytowe w kredytach ogółem. Analizując przeciętny poziom rezerw na straty kredytowe w porównaniu do wyniku bankowego netto wykazuje się, że w bankach spółdzielczych udział rezerw w wyniku bankowym netto wzrastał w latach 2008-2014 do poziomu ok. 7%. Z kolei sektor bankowy po silnym wzroście w 2009 roku odnotował znaczny spadek rezerw na kredyty zagrożone w relacji do wyniku bankowego netto w latach 2010-2011, po którym nastąpiła jego stabilizacja na poziomie wynoszącym ok. 14%.(abstrakt oryginalny)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.