Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 28

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Corporate assets
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Kontynuacja wspólnictwa w spółce po przekształceniu jest możliwa, ale prosta kontynuacja praw majątkowych w spółce po przekształceniu jest wykluczona. Określenie zasad, na których opiera się przeniesienie praw majątkowych wspólnika natrafia na wiele trudności gdyż brakuje uregulowań w Kodeksie spółek handlowych. Omówiono prawa majątkowe wspólników w spółce cywilnej i w spółkach handlowych oraz wskazano najbardziej adekwatne zasady kontynuacji tych praw w spółkach przekształconych.
Powództwo o przejęcie majątku spółki jawnej (art. 66 k.s.h.) umożliwiające wspólnikowi domaganie się sądowego przyznania mu przedsiębiorstwa spółki z obowiązkiem rozliczenia z drugim wspólnikiem ma niewątpliwie doniosłe znaczenie gospodarcze. Jednocześnie oszczędna regulacja normatywna powoduje liczne wątpliwości w doktrynie i w orzecznictwie. Pojawiają się one zarówno w sferze materialnoprawnej, jak i procesowej, a dotyczą m.in. deskrypcji pojęć przyczyny i powodu rozwiązania spółki, przedmiotu przejęcia, a także legitymacji procesowej. Zmiany legislacyjne skłaniają również do odniesienia się w zakresie powództwa o przejęcie majątku spółki do kwestii właściwości miejscowej i rzeczowej sądu. Opracowanie stanowi próbę podsumowania i oceny formułowanych dotychczas zapatrywań na kanwie art. 66 k.s.h.(abstrakt oryginalny)
Kapitał zakładowy jest mocno zakorzeniony w rachunkowości. Obecnie w środowisku prawników instytucję kapitału zakładowego poddaje się krytyce. Taki też jest cel artykułu - wykazanie dysfunkcjonalności kapitału zakładowego i wskazanie na potrzebę reformy struktury majątkowej spółki. Wykorzystano krytyczną analizę literatury przedmiotu, aktów prawnych oraz porównanie projektowanych rozwiązań. Zwrócono uwagę na nie spełnianie przez kapitał zakładowy funkcji gwarancyjnej uznawanej do niedawna za jego podstawową funkcję. Opisano wady kapitału zakładowego utrudniające spółkom funkcjonowanie. Nakreślono wcześniejsze próby reformy kapitału zakładowego, które nie doszły do skutku. Wiele z tych propozycji zostało uwzględnionych w nowym modelu spółki bez kapitału zakładowego - prostej spółce akcyjnej. Skoncentrowano się na omówieniu tych jej cech, które zastępują kapitał zakładowy. Wychodzi ona naprzeciw postulatom reformy struktury majątkowej spółki. Przytoczono również reformy kapitału zakładowego w innych krajach i w tym kontekście wskazano na potrzebę reformy struktury majątkowej spółki, aby sprostać konkurencji ze strony innych systemów prawa spółek w ramach Unii Europejskiej. (abstrakt oryginalny)
Konstrukcja przejęcia majątku spółki przez wspólnika albo akcjonariusza została przewidziana expressis verbis w dwóch przypadkach. Po pierwsze, możliwość taką reguluje art. 66 k.s.h. dotyczący prawa do przejęcia majątku spółki jawnej przez jej wspólnika, jeżeli w spółce składającej się z dwóch wspólników po stronie jednego z nich zaistnieje powód rozwiązania spółki. Przepis ten znajdzie odpowiednie zastosowanie do spółki partnerskiej i spółki komandytowej (art. 89, 103 k.s.h.) oraz ewentualnie do spółki komandytowo-akcyjnej (art. 126 § 1 pkt 1 k.s.h.). Po drugie, konstrukcję taką wprowadził na gruncie spółek kapitałowych art. 300122 k.s.h. dotyczący prostej spółki akcyjnej przewidujący możliwość przejęcia majątku spółki w razie zajścia przyczyny jej rozwiązania przez oznaczonego akcjonariusza na pod- stawie uchwały walnego zgromadzenia, o ile sąd rejestrowy zezwoli na takie przejęcie. Przejęcie majątku spółki może, choć nie musi, spowodować kontynuowanie przez wspólnika albo akcjonariusza prowadzonej dotychczas przez spółkę działalności bądź wykorzysta- nie przejętej masy majątkowej do rozwinięcia innego rodzaju działalności gospodarczej. W takim przypadku może więc dojść do specyficznego "przekształcenia" spółki handlowej w przedsiębiorcę jednoosobowego. Celem artykułu jest analiza ukształtowanych normatyw- nie konstrukcji przejęcia majątku spółki przez wspólnika w spółce jawnej oraz przez akcjonariusza w prostej spółce akcyjnej oraz wskazanie występujących między nimi podobieństw i różnic, a tym samym wykazanie istnienia dwóch mechanizmów umożliwiających "przekształcenie" spółki w przedsiębiorcę jednoosobowego.(abstrakt oryginalny)
W rękach akcjonariuszy powództwo actio pro socio stanowi instrument, dzięki któremu mogą przeciwstawić się oportunizmowi organów spółki skutkującemu brakiem aktywności w dochodzeniu odszkodowania za wyrządzoną spółce szkodę. Chociaż to spółka jest podmiotem poszkodowanym, ze względu na wpływ jej sytuacji majątkowej na interesy akcjonariuszy, ci ostatni są zainteresowani w niwelowaniu - szczególnie, gdy jest ku temu możliwość - ujemnych dla korporacji skutków ekonomicznych. Pomimo, że inicjatywna w tym względzie powinna należeć do zarządu spółki, ewentualnie jej rady nadzorczej, ich członkowie, biorąc pod uwagę swoje interesy kosztem interesów spółki i akcjonariuszy, mogą zachować się biernie w dochodzeniu wyrządzonej spółce szkody. Powództwo actio pro socio postrzegane jest przede wszystkim jako instrument ochrony interesów spółki i akcjonariuszy przed zaniechaniami wywołanymi przedkładaniem interesów członków zarządu lub rady nadzorczej, a więc w ten sposób stanowi środek zapewnienia ładu korporacyjnego. Może również służyć akcjonariuszom mniejszościowym dla ochrony ich interesów przed nadużyciami ze strony członków zarządu i rady nadzorczej aprobowanymi przez akcjonariusza dominującego. Prawna konstrukcja omawianego instrumentu zbyt mocno koncentruje się jednak na uczynieniu z niego środka wyjątkowego i w ten sposób prowadzi do dość powściągliwego sięgania po niego przez osoby uprawnione. Nie bierze przy tym pod uwagę ryzyka dla akcjonariusza związanego z wniesieniem powództwa o odszkodowanie na rzecz spółki w porównaniu do potencjalnych korzyści jakie mógłby osiągnąć wskutek jego uwzględnienia. Wskutek tego obecny kształt unormowania KSH raczej zniechęca do wykorzystywania actio pro socio jako instrumentu nadzoru korporacyjnego, nawet w przypadkach uzasadnionych tj. gdy wniesienia powództwa akcjonariusz nie traktuje jako elementu rozgrywek pomiędzy organami spółki a akcjonariuszami. (abstrakt oryginalny)
Problematyka losów mienia pozostałego po podmiotach wykreślonych z KRS i uznanych za wykreślone z KRS przez lata pozostawała problemem nierozwiązywalnym, z którym nie radziła sobie praktyka. Trudnościom tym zdecydował się zaradzić ustawodawca, wprowadzając regulacje prawne przewidujące nabycie takiego mienia z mocy prawa przez Skarb Państwa (art. 9 ust. 2b zd. 1 p.w.u.KRS oraz art. 25a ust. 1 u.KRS). Bardzo szybko okazało się jednak, że przepisy te budzą dalsze wątpliwości w podstawowych wręcz kwestiach, między innymi wątpliwość, czy nabycie mienia przez Skarb Państwa na podstawie nowych przepisów ma charakter pochodny czy pierwotny. W opracowaniu przedstawiono wiele argumentów przemawiających przeciwko pierwotnemu charakterowi tego nabycia i wyjaśniających, że mamy tu do czynienia z przypadkiem sukcesji. Wyjaśniono również cel, któremu służyć mają nowe przepisy, a który również dostarcza argumentów przeciwko pierwotnemu charakterowi nabycia przez Skarb Państwa tzw. mienia polikwidacyjnego. Przesądzenie, że Skarb Państwa nabywa mienie polikwidacyjne w drodze sukcesji, stanowi punkt wyjścia do analizy dalszych szczegółowych zagadnień związanych z tym następstwem prawnym.(abstrakt oryginalny)
Przedmiotem niniejszego artykułu jest analiza poszczególnych przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej pod kątem ustalenia możliwości kierowania przez wierzycieli wspólnika spółki kapitałowej roszczeń w stosunku do niej w sytuacji, gdy zawinione zachowanie spółki skutkuje zmniejszeniem się wartości udziałów (akcji), jak również w przypadku, gdy spółka jest alter ego wspólnika. W toku rozważań uwzględniona została funkcjonująca w orzecznictwie stanowych sądów amerykańskich koncepcja odwrotnej odpowiedzialności przebijającej, w wyniku zastosowania której wierzyciele wspólnika mogą zaspokoić się z majątku spółki.(abstrakt oryginalny)
Przeanalizowano różne kryteria oceny efektywności inwestowania w spółkę, ujęte w formie zarządzania nią. Omówiono cele: zarządzania finansami, maksymalizację wartości spółki i inne cele krótkoterminowe.
Instytucja wystąpienia wspólnika ze spółki osobowej transparentnej na cele podatku dochodowego wywołuje szereg konsekwencji na gruncie prawa podatkowego, w szczególności na gruncie podatków dochodowych, a niekiedy również na gruncie podatku od towarów i usług. Skutki te różnicowane są w zależności od tego, czy wynagrodzenie występującego wspólnika wypłacane jest w pieniądzu czy też przyjmuje postać niepieniężną. Zgoła inne konsekwencje wiążą się również z przypadkiem odstąpienia od wypłacenia występującemu wspólnikowi wynagrodzenia. Przy tym kompleksowa analiza omawianej instytucji wymaga również ustalenia skutków podatkowych, jakie powstają po stronie pozostających w spółce wspólników. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie skutków podatkowych omawianej regulacji, z uwzględnieniem orzecznictwa sądów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe.(abstrakt oryginalny)
Istotą gospodarki rynkowej jest ryzyko wpisane w prowadzenie działalności gospodarczej. Nietrafne inwestycje lub brak koniunktury mogą postawić podmioty działające na rynku przed koniecznością zakończenia swojej aktywności gospodarczej. Pozostaje wtedy problem zobowiązań wobec kontrahentów, których zawsze jest więcej niż środków na ich zaspokojenie. Ustawa Prawo upadłościowe i naprawcze (dalej PrUpNU)1 zawiera przepisy mające na celu zaspokojenie wierzycieli w możliwie najwyższym stopniu. Jednym z nich jest przepis art. 75 ust. l PrUpNU przewidujący - w przypadku ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego - utratę przez upadłego prawa zarządu oraz możliwości korzystania i rozporządzania mieniem wchodzącym do masy upadłości. Zadaniem opracowania jest zanalizowanie istoty prawa zarządu majątkiem w relacji do wskazanego artykułu. Ze względu na częstotliwość występowania w obrocie gospodarczym, poddano analizie istotę prawa zarządu majątkiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej. (fragment tekstu)
Z zastrzeżeniem art. 67 § 1 in fine k.s.h., w sytuacji gdy w spółce jawnej składającej się z dwóch wspólników po stronie jednego z nich zaistnieje powód rozwiązania spółki, należy przeprowadzić jej likwidację. Wyjątek od tego przewiduje w szczególności art. 66 k.s.h. Zgodnie z nim w takim przypadku sąd może przyznać drugiemu wspólnikowi prawo do przejęcia majątku spółki z obowiązkiem rozliczenia się z występującym wspólnikiem zgodnie z art. 65 k.s.h. W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że art. 66 k.s.h. ma na celu zapewnienie ciągłości działania przedsiębiorstwa spółki jawnej w dotychczasowym kształcie, a odpowiednio stosowany - także przedsiębiorstwa innych handlowych spółek osobowych. Samo brzmienie przepisu jest jednak dość lakoniczne. Prowadziło to do różnych problemów interpretacyjnych, które stopniowo są rozwiązywane w doktrynie i orzecznictwie. W artykule poddano analizie nierozstrzygnięte dotąd ostatecznie kwestie chwili, w której roszczenie występującego wspólnika o zapłatę z tytułu rozliczenia staje się wymagalne, momentu, w którym powinien zostać sporządzony bilans służący rozliczeniu, a także z którego powinny być w nim uwzględnione ceny, skład i stan majątku spółki oraz dnia, od którego mogą być naliczane odsetki od wskazanej w bilansie należności.(abstrakt oryginalny)
Artykuł przedstawia wybrane zagadnienia dotyczące współpracy pomiędzy podmiotem publicznym a partnerem prywatnym w ramach tzw. zinstytucjonalizowanego modelu partnerstwa publiczno-prywatnego, który polega na realizacji przedsięwzięcia przez spółkę z kapitałem mieszanym, zawiązaną wspólnie przez podmiot publiczny oraz partnera prywatnego. Rozproszenie regulacji dotyczących takich spółek celowych, a także występujące niejednoznaczności interpretacyjne powodują, że podmioty publiczne nadal rzadko sięgają po tę formę współpracy, mimo iż umożliwia ona ścisłą współpracę z partnerem prywatnym w całym toku realizacji przedsięwzięcia. Mając na uwadze duży potencjał zinstytucjonalizowanego partnerstwa publiczno-prywatnego oraz wciąż niewielkie zainteresowanie taką formą współpracy, autor zwraca uwagę na podstawowe zagadnienia, które mogą stanowić potencjalne czynniki powstrzymujące podmioty publiczne od wybierania tej formuły partnerstwa. Zagadnienia te dotyczą zarówno etapu zawiązania, bieżącego funkcjonowania, jak i rozwiązania spółki celowej o kapitale mieszanym. (abstrakt oryginalny)
Przychodowość majątku obrotowego jest istotną miarą z punktu widzenia podejmowania, realizacji i kontrolowania operacyjnych decyzji gospodarczych w przedsiębiorstwie. Odzwierciedla ona powstałe ilościowe i wartościowe efekty procesu produkcji i sprzedaży, przypadające na jednostkę pieniężną posiadanych aktywów obrotowych przedsiębiorstwa. Zasadniczym celem artykułu jest przedstawienie wyników badań empirycznych nad zróżnicowaniem czynników kształtujących przychodowość majątku obrotowego giełdowych spółek akcyjnych. Do czynników tych zakwalifikowano: przychodowość kosztów, kosztochłonność kapitału obrotowego netto oraz strukturę majątku obrotowego. Dla celów badawczych pracy sformułowana została jednocześnie hipoteza badawcza twierdząca, iż w przemysłowych spółkach giełdowych realizowane są głównie strategie wysokiej przychodowości majątku obrotowego. Badaniom empirycznym poddano spółki kapitałowe notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie w latach 2007-2011, które zostały zakwalifikowane do grupy przedsiębiorstw przemysłu metalowego oraz przemysłu spożywczego. Badania empiryczne wykazały, iż zarówno w przypadku spółek giełdowych zaliczanych do grona przedsiębiorstw przemysłu metalowego, jak spółek zaszeregowanych do grona przedsiębiorstw przemysłu spożywczego, w przeważającym stopniu odnotować można było pierwszeństwo stosowania konserwatywnych strategii przychodowości majątku obrotowego. W analizowanym horyzoncie nie występowały także typowe, jednokierunkowe zmiany wielkości czynników kształtujących przychodowość majątku obrotowego. Wydaje się jednak, iż przedstawione wyniki badań nie mogą spełniać warunku generalizacji. Powinny być one poszerzone w oparciu o szersze spektrum przedsiębiorstw sektora przemysłu oraz w odniesieniu do dłuższego okresu badań. (abstrakt oryginalny)
Transakcje związane z przejmowaniem poszczególnych aktywów czy też całych przedsiębiorstw lub ich zorganizowanych części stanowią nieodłączny element krajobrazu gospodarczego. Prawidłowe odzwierciedlenie transakcji w sprawozdaniach finansowych - w tym skonsolidowanych sporządzanych przez spółkę przejmującą, wymaga znajomości przepisów ustawy o rachunkowości lub Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej, jak również znajomości specyfiki danej branży.(fragment tekstu)
Celem artykułu jest próba przedstawienia wyznaczników mających służyć określeniu, kto jest właścicielem ekonomicznym majątku i akcji spółek Skarbu Państwa, czyli kto decyduje o sposobach i formach wykorzystania majątku spółek lub ich akcji oraz kto czerpie korzyści z tych aktywów. Badania przeprowadzone przez autora miały charakter interdyscyplinarny, składały się na nie analiza regulacji prawnych oraz badania ankietowe przeprowadzone wśród członków zarządów i rad nadzorczych spółek Skarbu Państwa oraz pracowników Ministerstwa Skarbu Państwa nadzorujących spółki. Wyniki badań wskazują, że cechy właściciela ekonomicznego majątku lub akcji spółek Skarbu Państwa mogą posiadać podmioty, które nie są jednocześnie właścicielami prawnymi tych aktywów. Taki stan rzeczy może wywoływać konflikty w sytuacjach rezydualnych, prowadzić do nieefektywnej alokacji zasobów, a także generować koszty transakcyjne i koszty własności.(abstrakt oryginalny)
Przedmiotem opracowania są różne interpretacje prawne prawa własności nieruchomości wniesionej jako wkład niepieniężny do spółki.
Artykuł 15 Kodeksu spółek handlowych rodzi istotną wątpliwość interpretacyjną w związku z charakterystyczną różnicą w sformułowaniach zawartych w § 1 i 2 tego przepisu, mających określać zakres stosowania mechanizmu kontroli korporacyjnej w przypadkach uzyskiwania wsparcia finansowego przez piastunów korporacji. Ograniczenie się do zawężającej interpretacji językowej prowadzi w tym obszarze do konsekwencji aksjologicznie i funkcjonalnie nieakceptowalnych. Celem opracowania jest przedstawienie dynamicznej wykładni funkcjonalnej art. 15 k.s.h., która pozwala na uzyskanie aksjologicznie akceptowalnych rezultatów interpretacyjnych.(abstrakt oryginalny)
This paper presents the formulation and realization of real estate strategies, focusing on the use of the category of property value. Moreover, the authors formulate a possible classification of CRE, which is useful from the perspective of real estate strategies, in addition to identifying and evaluating different types of property values which can be used for real estate strategies. For the majority of operational properties, these categories differ from market value. The last part of the publication provides a reference of selected valuation methods used to determine the value of CRE in the context of formulating and implementing real estate strategies.(short original abstract)
Przedmiotem artykułu jest analiza regulacji podziału majątku wspólnego, w skład którego wchodzą udziały w spółce z o.o., po ustaniu wspólności ustawowej małżeńskiej. Autor prezentuje sposoby i tryby podziału oraz omawia jego ograniczenia i wyłączenia. W konkluzji autor stwierdza, że regulacja podziału majątku wspólnego obejmującego udziały zapewnia wystarczający poziom ochrony interesów obojga byłych małżonków (współuprawnionych). Każdy z nich może bowiem otrzymać przynajmniej część udziałów w naturze, a jeżeli nie jest to możliwe, to otrzyma ekonomiczny ekwiwalent udziałów w postaci spłaty. Regulacja ta nie jest jednak optymalna z punktu widzenia interesów spółki. Nie zapewnia ona bowiem pewnych i bezpiecznych instrumentów wpływu spółki na jej strukturę korporacyjną w przypadku podziału majątku wspólnego obejmującego udziały. Autor postuluje, aby ustawodawca w sposób jednoznaczny i niebudzący tak poważnych wątpliwości ujednolicił zasady wpływu spółki na sposób podziału udziałów w wyniku ustania ich wspólności, na wzór rozwiązania przyjętego w przypadku działu spadku obejmującego prawa udziałowe, i zastosowanie tych zasad rozciągnął także na podział udziałów po ustaniu wspólności ustawowej oraz zniesienie wspólności ułamkowej udziałów.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.