Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Creative destruction
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Celem niniejszego artykułu jest uzasadnienie tezy o istotności wpływu procesów twórczej destrukcji na kształtowanie się szeroko rozumianej efektywności przedsiębiorstwa. Zwracając uwagę na konieczność wieloaspektowego podejścia do problemu efektywności, powinno się podkreślić konieczność bycia efektywnym w wymiarze zarówno operacyjnym, jak i strategicznym. Następnie, przywołując wyniki badań prezentowanych w literaturze przedmiotu, należy wskazać na nieuchronność (w celu zachowania atrybutu efektywności) dokonywania zmian w modelach biznesowego działania przedsiębiorstwa. Zmiany te muszą być sprzężone procesami innowacji i destrukcji. Koncentracja na procesach twórczej destrukcji - czyli tej, która umożliwia wprowadzenie innowacji, tworzącej warunki do jej urzeczywistniania się - na procesach "oduczania się" przestarzałych metod działalności, stanowi dzisiaj warunek sukcesu firm na rynku i realizacji zadań przetrwania i rozwoju. (fragment tekstu)
Motivation: Studies on the impact of the Eastern enlargement on economies of the EU15 indicate that the new member states could not be a significant engine for development processes. However, this does not exclude that the Eastern enlargement and acceding countries could have a significant impact on the mechanisms of the development of the EU15. If we consider Eastern enlargement as a Schumpeterian innovation, its long-term effects should be evident in the way creative destruction affects economic development. Aim: The aim of the study was to determine the impact of the Eastern enlargement on the economic development of the EU15 in the context of creative destruction. In particular, the aim of the empirical analyzes was to determine whether and to what extent the enlargement of the EU was a factor modifying the impact of creative destruction on the development of "old" members countries, and to identify the role of the new member states in these processes. Results: Econometric analysis confirmed that creative destruction influenced economic development in the EU15, and that Eastern enlargement was a factor modifying the relationship between creation, destruction, and the rate of change of GDP per capita. The Eastern enlargement has mobilized two opposing forces. The "internal" force resulting from market selection in the EU15, which after 2004 became an active component of creative destruction, contributing however to a lower rate of change in GDP per capita. The "external" force, related to the mechanism of transmission of impulses within the grouping: synergy effects from destruction in new member countries were a catalyst for the development processes of the EU15, and synergy effects from creation were inhibitors for these processes. In the context of our research the "development leaders" can be considered the largest beneficiaries of Eastern enlargement in the EU15. (original abstract)
Cel - Celem rozważań jest analiza zmian produktywności pracy w warunkach pandemii COVID-19 w kontekście Schumpeterowskiej koncepcji kreatywnej destrukcji i prac ekonomistów dotyczących roli innowacji i selekcji rynkowej w okresach kryzysów gospodarczych. Metoda badania - W teoretycznej części artykułu zastosowano metodę dedukcji. W warstwie empirycznej wykorzystano metody ekonometryczne (modele AR, ARDL) oraz metodę ewometrii. Wyniki - Zmiany produktywności pracy w okresie pandemii COVID-19 w gospodarce pozbawionej innowacji adaptacyjnych podlegałyby mechanizmom prostej destrukcji, prowadząc w długim okresie do jej stagnacji. Oryginalność/wartość/implikacje/rekomendacje - Koncepcja destrukcji kreatywnej tworzy alternatywne ramy teoretyczne dla interpretacji zmian produktywności obserwowanych w okresie pandemii COVID-19, otwierając obiecujący kierunek badań nad zachowaniem systemów gospodarczych w warunkach anormalnych. Zgodnie z zaproponowaną koncepcją interwencjonizm państwowy mający na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się wirusa SARS-CoV-2 (lockdown) uruchamia innowacyjne działania dostosowawcze podmiotów, prowadzące do przekształcenia procesów typowych dla destrukcji prostej w destrukcję kreatywną. W kontekście koncepcji destrukcji kreatywnej warunkiem koniecznym zainicjowania pokryzysowego wzrostu jest polityka promowania innowacji już w trakcie kryzysu COVID-19, warunkiem wystarczającym natomiast jest oparcie pomocy państwa na kryterium powiązanym z efektywnością. (abstrakt oryginalny)
Reasumując, można stwierdzić, że książka Kreatywność i innowacyjność w erze cyfrowej. Twórcza destrukcja 2 stanowi intelektualnie atrakcyjny, ważny i oryginalny wkład w badania nad koncepcją kreatywności i innowacyjności gospodarki w dobie kolejnej fali rewolucji cyfrowej. To, co niewątpliwie jest największym walorem w tych badaniach, to odważna i rzeczowa dyskusja naukowa, której przyświecała próba wyjaśnienia i zrozumienia procesów twórczej destrukcji. Wartością pracy jest także interdyscyplinarne spojrzenie Autorów, które pozwoliło na przygotowanie właściwego i w miarę obiektywnego rozpoznania oraz przyczyniło się do wychwycenia i uwypuklenia wielowątkowości omawianych zjawisk. (fragment tekstu)
W artykule zaprezentowano rezultaty badania, którego celem było określenie roli kreatywnej destrukcji w kształtowaniu wahań koniunkturalnych w państwach UE w okresie 1 kw. 2000 r. - 1 kw. 2014 r. Badanie wykazało, że procesy kreatywnej destrukcji istotnie determinowały wartość wskaźnika cyklu koniunkturalnego, przy czym oddziaływanie kreacji nie było charakterystyczne jedynie dla okresów poprawy koniunktury, a wpływ destrukcji nie był domeną wyłącznie okresów jej pogorszenia. Każdy z komponentów kreatywnej destrukcji, w zależności od fazy cyklu, pełnił rolę stabilizatora lub destabilizatora gospodarki, co można uznać za przejaw podkreślanego przez Schumpetera dualizmu skutków innowacji.(abstrakt oryginalny)
6
Content available remote Twórcza destrukcja jako imperatyw rozwoju na przykładzie firmy inwestycyjnej
63%
Autor artykułu, posługując się studium przypadku firmy inwestycyjnej i wykorzystując koncepcję twórczej destrukcji autorstwa J. Schumpetera, stara się dokonać translokacji tej idei do sfery zarządzania organizacją. Traktując twórczą destrukcję jako specyficzny sposób prowokowania innowacji i wdrażania zmian, skupia się na inspirowaniu, sterowaniu i kontrolowaniu procesów twórczej destrukcji oraz ocenie efektów zastosowania tej koncepcji. Tak pojmowana identyfikacja twórczej destrukcji znajduje odzwierciedlenie w wynikach badań przeprowadzonych wśród kierownictwa i pracowników firmy inwestycyjnej, eksponując przede wszystkim konstruktywny konflikt i offshore jako przejawy jej zastosowania.(abstrakt oryginalny)
Wysokie oraz utrzymujące się zróżnicowanie w poziomach rozwoju polskich regionów zmusza do poszukiwania potencjalnych przyczyn tego zjawiska. Za jedną z nich można uznać indywidualne, charakterystyczne dla danego regionu cechy instytucjonalne, w tym dynamikę realokacji zasobów dostępnych w danym regionie, którą można utożsamić z procesami kreatywnej destrukcji identyfikowanymi przez J. A. Schumpetera. Wobec powyższego celem artykulu była identyfikacja mechanizmów oraz ocena wpływu procesów kreatywnej destrukcji na poziomy regionalnej wydajności pracy w Polsce w latach 2004-2015. Przeprowadzone analizy wykazały, że zależność obserwowana między miarami kreatywnej destrukcji a wydajnością pracy ma charakter niejednoznaczny i ograniczony. Potwierdzono ją bowiem tylko dla niektórych polskich regionów. W części województw, wbrew założeniom teoretycznym, zaobserwowano zależność odwrotną, co znaczy, że to dynamika wydajności wpływała na poziom realokacji zasobów utożsamianych z procesami kreatywnej destrukcji.(abstrakt oryginalny)
8
Content available remote Efekty BIZ dla produktywności - kreacja czy destrukcja?
63%
Celem opracowania jest analiza wpływu BIZ na kreatywną destrukcję w obszarze produktywności. Zastosowana metoda kwantyfikacji kreatywnej destrukcji umożliwia dekompozycję zmian produktywności na dwa komponenty: kreację (efekt innowacji) odzwierciedlającą skutki innowacji, imitacji i dyfuzji wiedzy oraz destrukcję (efekt selekcji) uwzględniającą konsekwencje działania selekcji rynkowej oraz towarzyszącej jej realokacji zasobów. Na podstawie opracowanej koncepcji oddziaływania BIZ na kreację i destrukcję w warunkach różnych rozmiarów luki technologicznej sformułowano następującą hipotezę badawczą: bezpośrednie inwestycje zagraniczne są czynnikiem wzmacniającym procesy kreatywnej destrukcji w obszarze produktywności, przy czym im niższa (wyższa) luka technologiczna, tym większa (mniejsza) rola BIZ w kształtowaniu procesów kreacji, a mniejsze (większe) ich znaczenie dla procesów destrukcji. Podstawą weryfikacji hipotezy było badanie ekonometryczne przeprowadzone dla krajów UE w latach 2000-2012. Odnotowane rezultaty wskazują, że BIZ zwiększały udział kreacji, a zmniejszały udział destrukcji w kształtowaniu zmian ogólnej produktywności, przy czym siła tego oddziaływania była mniejsza w warunkach dużych rozmiarów luki technologicznej. Podstawowa konkluzja z przeprowadzonych analiz sprowadza się do stwierdzenia, że w badanej zbiorowości państw BIZ pełniły funkcję stymulatora kreacji. (abstrakt oryginalny)
Celem badania jest określenie roli kreatywnej destrukcji w kształtowaniu procesów rozwojowych ugrupowania międzynarodowego - multistruktury. W artykule przyjęto hipotezę badawczą, zgodnie z którą natężenie kreatywnej destrukcji w danej gospodarce wpływa wprost proporcjonalnie na jej poziom rozwoju oraz jej udział w kształtowaniu procesów rozwojowych całego ugrupowania. Podstawą empirycznej weryfikacji sformułowanej hipotezy badawczej była analiza ekonometryczna przeprowadzona dla krajów Unii Europejskiej w latach 2006-2011. Otrzymane rezultaty wskazują, że kreatywna destrukcja była istotnym czynnikiem determinującym rozwój krajów UE: kreacja była dodatnio powiązana ze wskaźnikami rozwoju gospodarczego, destrukcja natomiast osłabiała procesy rozwojowe, co nie pozwoliło na pozytywną weryfikację przyjętej hipotezy badawczej. Podstawowa konkluzja wynikająca z podjętych analiz sprowadza się do stwierdzenia, że procesy rozwojowe ugrupowania zależą nie tylko od innowacji wprowadzanych przez pojedyncze podmioty gospodarcze, lecz także od łącznego oddziaływania selekcji na każdym szczeblu hierarchicznym multistruktury. Oznacza to, że wdrażanie innowacji jest koniecznym, ale nie jedynym warunkiem osiągania pożądanego tempa rozwoju gospodarczego. Błędnie działający mechanizm selekcji rynkowej może bowiem odsuwać gospodarkę i całe ugrupowanie od potencjalnie najwyżej położonej (przy danym poziomie innowacji) ścieżki wzrostu. (abstrakt oryginalny)
11
Content available remote Teoria Keynesa i Schumpetera - próba porównania i aktualność myśli
51%
Artykuł stanowi próbę porównania teorii dwóch najwybitniejszych ekonomistów pierwszej połowy XX wieku - Johna Maynarda Keynesa i Josepha Aloisa Schumpetera. Zwrócono uwagę na różnice i na podobieństwa w podejściu do analizy procesu gospodarczego oraz na stosunek obu do aktywnej roli państwa. Starano się również uwypuklić charakterystyczne cechy obu teorii. Teoria Keynesa wywarła przemożny wpływ na politykę gospodarczą państw zachodnich po II wojnie światowej, czas Schumpetera nadszedł znacznie później i nie był tak spektakularny, jak w przypadku "rewolucji keynesowskiej". W artykule zwrócono również uwagę na aktualność obu teorii. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.