Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 28

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Cultural anthropology
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Omawiana - jakże interesująca - książka jest zbiorem szkiców i refleksji wybiórczo poświęconych wielowymiarowym problemom z zakresu współczesnej antropologii kulturowej. Nie jest to z pewnością zbiór przypadkowy. Zarówno dobór określonych teorii, jak i sama konstrukcja całego zwartego opracowania zostały podporządkowane zasadniczemu celowi, jakim staje się nie tylko udana próba systematyzacji analizowanej problematyki, ale również prezentacja nowego syntetyzującego socjopedagogicznego podejścia uznanego w badaniach nad kulturą, prowadzonych w okresie intensywnie przebiegającej zmiany społecznej. (fragment tekstu)
Dnia 12 czerwca 2016 roku w Warszawie, w budynku Wyższej Szkoły Menedżerskiej przy ulicy Kawęczyńskiej 36, odbyła się konferencja zorganizowana przez Koło Naukowe Studentów Psychologii. W dzisiejszych czasach, kładących nacisk na wysoką specjalizację, kiedy studenci mają niewiele możliwości wymiany myśli z przedstawicielami innych kierunków, była ona niezastąpioną okazją do poszerzania intelektualnych horyzontów. Stanowiła również część obchodów pierwszej rocznicy powstania Koła Naukowego Studentów Psychologii Wyższej Szkoły Menedżerskiej. (fragment tekstu)
3
Content available remote Kłopotliwa materialność dziedzictwa przyszłości
75%
Obecny "kryzys akumulacji" (heritigization) proklamowany przede wszystkim przez anglosaskich badaczy dziedzictwa (Harrison, DeSilvey, Holtorf) idzie w sukurs z dyskutowanymi w akademii nowymi formami dziedzictwa, które miałyby się stać schedą po naszym (tj. współczesnym) życiu na ziemi. Z jednej strony mówi się o powszechnej digitalizacji dziedzictwa w razie zniszczeń wywołanych terroryzmem bądź naturalnymi klęskami, z drugiej zaś strony nieśmiało dowartościowuje się "problematyczne", trudne dziedzictwo (unruly heritage) jak np. plastikowe odpady wyrzucane przez oceany, drobne i nieznaczące obiekty codziennego użytku odkrywane podczas badań archeologów niedawnej przeszłości. W tekście refleksji poddana zostaje, w odwołaniu do powyższych dyskusji, kłopotliwa materialność dziedzictwa przyszłości - zarówno jego cyfrowa, jak i plastikowa, "zwyczajna" strona wyrzucanych rzeczy. Autorka stawia praktyczne pytania o to, jak będziemy konserwować i zarządzać tym trudnym materialnie dziedzictwem; oraz pytania teoretyczne, o to czy i jak pogodzić się z dezaktualizacją tradycyjnych kategorii pojmowania dziedzictwa (aura, autentyzm) i zaakceptować nowe oblicze zabytków. (abstrakt oryginalny)
CEL NAUKOWY: Głównym celem artykułu jest poszerzenie optyki hermeneutycznej poprzez uwzględnienie procesów zachodzących w kulturach wczesnopiśmiennych. Realizacja tego zamierzenia umożliwia uzyskanie pełniejszej - niż dotąd - odpowiedzi na pytanie: które cechy kultury sprzyjają integracji społecznej, a które są kryzysogenne? Analizy przedstawione w artykule służą wyznaczeniu zakresu badań określających cechy uprawnionych interpretacji procesów społecznych; ponadto zarysowują perspektywę dalszych analiz krytycznych, dotyczących kulturotwórczego potencjału wczesnych narracji. PROBLEM I METODY BADAWCZE: W artykule poruszany jest problem zasadności opisów kultur wczesnohistorycznych, których kontekst społeczny jest fragmentaryczny, a opisy pochodzące z epoki są silnie zabarwione mitologią. Wykorzystano podstawowe metody filozoficzne: analizę porównawczą i metafilozoficzną, połączoną z hermeneutyką i elementami dialektyki filozoficznej. PROCES WYWODU: Artykuł rozpoczyna się szkicem przedstawiającym etapy poprzedzające powstanie pierwszych kultur historycznych; szeroka perspektywa opisu ukazuje pełniejszy sens pierwszych znanych narracji, w których istotnym motywem jest odpowiedź na pytania o źródła człowieczego świata. Analizowane są wybrane treści literatury Egiptu i Sumeru; wskazane zostały istotne podobieństwa i różnice obydwu kultur, omówiona została rola realizacji wielkich zespołów architektonicznych dla procesów społecznych. Analiza struktur instytucjonalnych Egiptu i Sumeru pozwoliła przejść do uogólnionych konkluzji odnośnie do przyczyn poważnych kryzysów i sposobów ich przezwyciężenia. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Analiza porównawcza Starego Państwa w Egipcie oraz Sumeru umożliwiła uchwycenie procesów kulturotwórczych w społeczeństwach o niskim poziomie czytelnictwa. Charakterystyka cech przekazu religijnego o wysokim stopniu metamorficznego myślenia pozwoliła ukazać najważniejsze błędy interpretacji opierających się na kryteriach współczesnego pragmatyzmu. Analiza zarazem wskazała ograniczone możliwości zrozumienia społeczeństw przedfilozoficznych ukształtowanych w innych - niż współcześnie występujące - kontekstach. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Analiza porównawcza pozwoliła wskazać celowość dalszych prac badawczych, ujawniając braki w dotychczasowych opracowaniach perspektyw z zakresu filozofii religii, psychologii społecznej czy teorii twórczości; wstępnie dookreśliła postulat Piotra Steinkellera badania kultur "na ich własnych warunkach"; na poziomie ogólnym pomogła zarysować obszar badawczy, który może dostarczyć nowych argumentów wyjaśniających przyczyny wyhamowania tempa rozwoju kultur wczesnopiśmiennych, a także wskazać ogólne hipotezy dotyczące tych cech społeczno-kulturowych, które stymulują przyspieszenie tempa rozwoju, oraz tych, które go utrudniają, generując sytuacje kryzysowe. Analizy przedstawione w artykule można interpolować na badania współczesnych procesów społecznych, osłabiając dogmatyczne tendencje oparte na schematach interpretacyjnych. (abstrakt oryginalny)
Przedmiotem prezentowanych rozważań jest kształtowanie się poznawczego stosunku antropologii do wielokulturowej heterogeniczności ludzkiego świata w kontekście dyskursywnym. Chodzi tu o dyskurs w sensie Foucaultowskim, w którym, jak się wydaje, antropologia kulturowa w pewien sposób uczestniczy.
W artykule przedstawiono oraz poddano ocenie praktykę wykorzystywania odniesień do popkultury w uzasadnieniach orzeczeń polskich sądów, a konkretnie odniesień beletrystycznych, kinematograficznych, biblijnych oraz ludowych przysłów. Przeprowadzone studium orzecznictwa pokazuje utylitarną wartość odwołań do kultury powszechnej z punktu widzenia funkcji uzasadnienia sądowego. Niniejsza kategoria źródeł pozaprawnych posiada potencjał w realizacji celów eksplanacyjnych, perswazyjnych i epideiktycznych uzasadnień judykatów. Odniesienia popkulturowe w uzasadnieniach stanowią jeden ze sposobów uczynienia orzeczeń bardziej komunikatywnymi i zrozumiałymi dla adresata - zwłaszcza nieprawnika - sprzyjając poprawie społecznego wizerunku sądownictwa. Autor zaznacza, że nawiązania do kultury masowej w uzasadnieniach mogą pełnić jedynie rolę subsydiarną wobec konwencjonalnej argumentacji jurydycznej. Postuluje także pewną powściągliwość i refleksyjność w posługiwaniu się przez sędziów tą kategorią środków ekspresji, tak aby cytaty i przykłady czerpane z popkultury nie sprowadzały się do językowej ornamentyki i grafomaństwa.(abstrakt oryginalny)
There is an increasing interest in effective methods for building consumer involvement on a mass scale. This paper offers an interdisciplinary theoretical framework for consumer involvement analysis and forwards an anthropological approach to this issue. It uses categories of play and communitas to examine cultural dynamics underlying consumer involvement. It summarizes and extends theoretical understanding of the topic and provides numerous examples from contemporary marketplace such as Heineken Open'er Festival and Volkswagen 'Fun Theory' initiative. Several research propositions are formulated for future empirical endeavors and implications for practice are defined. (original abstract)
Artykuł ma na celu wyjaśnić, jakie społecznie konstruowane mity na temat artysty ulicznego utrwaliły się i dlaczego. Problemem badawczym jest mitologizacja występów ulicznych w ujęciu dyskursywnym, autonarracyjnym i autokreacyjnym. Artykuł odpowiada na trzy pytania badawcze: W jaki sposób jest określana działalność artystów ulicznych oraz oni sami? Jak tworzą i tłumaczą swoją własną historię występów na ulicy? Jak kreują i interpretują swój wizerunek? Tak sformułowane pytania mogą mieć także swoje konsekwencje w ukazania sposobu, w jaki dyskurs występów ulicznych wpływa zarówno na autonarrację, jak i na autokreację artystów ulicznych. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest ukazanie w ujęciu chronologicznym, od powstania pierwszych cywilizacji do upadku Imperium Rzymskiego w 476 r., jakie były pierwsze dyrektywy i refleksje na temat organizowania pracy, administracji państwowej, kierowania, przywództwa, motywowania, strategii działania, jakości oraz funkcjonowania organizacji społecznych. (fragment tekstu)
Trudno zrozumieć popularność terminu "Europa" bez kilku wyjaśnień, których warto dokonać bardziej z perspektywy socjologii historycznej i antropologii polityki niż - jak to obecnie często się odbywa - z perspektywy politologii, europeistyki czy stosunków międzynarodowych. Zaskakujące jest to, że nadal, kiedy mówimy "Europa", wskazujemy prawie wyłącznie na Unię Europejską. Traktujemy to niemal jak oczywistość i rzadko myślimy o "Europie" jako o po prostu geograficznym kontynencie. Tymczasem wnikliwi badacze historii idei, socjolodzy historii czy antropolodzy polityki dostrzegli już, że tego rodzaju skrót myślowy nie jest ani przypadkowy, ani nieistotny dla reguł dyskursu politycznego dotyczącego Europy i UE. Jak będę przekonywał w tym artykule, ów skrót myślowy ma kluczowe znaczenie dla odpowiedzi na postawione pytanie - "jak mówić o Unii Europejskiej?". Odpowiedź na to pytanie powinna zostać jednak poprzedzona przemyśleniem - "czym jest Europa?". Nie chodzi tylko o "bezużyteczne" akademickie rozważania. Rzecz jest dużo poważniejsza. Należy sięgnąć do najgłębszych pokładów naszego wspólnego rozumienia i języka, zobaczyć, jak różne sposoby wypowiadania się tworzą intersubiektywne znacznie tego, "czym jest Europa", oraz jak sposób mówienia o Europie i Unii Europejskiej tworzy - lub jak można powiedzieć "konstruuje" - ich polityczną rzeczywistość. Celem autora jest więc - w nawiązaniu do hermeneutyki, antropologii kulturowej oraz teorii krytycznej - wskazanie, jak "mówimy o Unii Europejskiej". Przyjęcie takiej perspektywy oznacza, że kluczowa w naszych dyskusjach o UE i Europie jest kategoria interpretacji i uznanie prymatu języka, jakim się posługujemy, mówiąc o nich. Zgodnie z założeniami hermeneutyki, każda interpretacja tworzy nowe rozumienie danego zjawiska. Podejmę więc próbę wskazania, że tylko rozumienie naszego rozumienia "Europy" pozwoli nam lepiej określić - "jak mówić o Unii Europejskiej?". (fragment tekstu)
Antropologia wizualna to część szeroko rozumianej antropologii kultury, będąca z jednej strony analizą wizualnych elementów kultury, z drugiej zaś służąca przekazywaniu treści antropologicznych za pomocą wizualnych środków wyrazu. Na podstawowym poziomie zakres analiz antropologii wizualnej w badaniach organizacyjnych obejmuje: artefakty i symbole odzwierciedlające kulturę organizacyjną, fizyczną przestrzeń organizacji oraz jej wpływ na funkcjonowanie jednostek i grup społecznych, wewnętrzny i zewnętrzny wizerunek organizacji, pracownika i menedżera oraz wykorzystywane w organizacji metody wizualizacji relacji, informacji i wiedzy. Na głębszym poziomie antropologia wizualna może poszukiwać kulturowych aspektów struktury i strategii badanych organizacji. Poprzez badanie elementów obrazujących hierarchię, relacje i wzorce estetyczne występujące w danej organizacji można lepiej zrozumieć uwarunkowania społeczne wpływające na jej tożsamość, innowacyjność, a nawet efektywność. Antropologia wizualna organizacji ma na celu uzupełnianie tradycyjnych metod antropologicznych oraz poszerzenie ich zakresu o pozawerbalne przejawy kultury organizacyjnej. Wydaje się to szczególnie ważne w dobie rosnącej roli kultury wizualnej w życiu społecznym. (abstrakt oryginalny)
W znanej i cenionej serii wydawniczej Popkultura i Media (ukazującej się pod redakcją naukową znakomitego polskiego medioznawcy prof. Wiesława Godzica) opublikowano obszerną książkę autorstwa Małgorzaty Lisowskiej-Magdziarz zatytułowaną Pasażer z tylnego siedzenia. Media, reklama i wychowanie w społeczeństwie konsumpcyjnym. Już sam tytuł jest bardzo dobry -intrygujący i znakomicie oddający zawartość publikacji. Autorka umiejętnie podjęła bardzo odważny ze względów społecznych i kluczowy problem polskiego społeczeństwa ostatnich lat - zwłaszcza komercyjnej popkultury dziecięcej, a książka - jak dotąd - nie ma w ogóle konkurencji w polskim piśmiennictwie naukowym. Można więc powiedzieć, że jest skazana na sukces. Ze względu na podjętą tematykę oraz sposób jej ujęcia książka na pewno będzie interesująca nie tylko dla badaczy: socjologów, medioznawców, specjalistów z zakresu komunikacji społecznej, pedagogiki i innych pokrewnych dyscyplin, ale również edukatorów, a przede wszystkim rodziców, którzy chcą kształtować siebie i - co niezwykle ważne - swoje dzieci - jako w pełni dojrzałych uczestników kultury konsumpcyjnej. Dla tych ostatnich jest to niezbędne, by wyrosnąć na świadomych konsumentów. Autorka pisze tutaj nawet odważnie o wychowaniu "nie-konsumenta" w sytuacji wszechstronnego nacisku prokonsumpcyjnego, choć oczywiście zaznacza, że realizowanie takiego modelu we współczesnym świecie jest nierealne. Nie można też oczywiście wyłączyć możliwości nieco sentymentalnej i melancholijnej strategii lektury książki w pokoleniu osób starszych, do których zalicza się już coraz bardziej piszący te słowa (rocznik 1965), dla których Załoga G czy Teleranek są już programami "kultowymi". Książka może być również z powodzeniem wykorzystywana w procesie dydaktycznym nie tylko, co oczywiste, na studiach wyższych - na takich kierunkach czy specjalnościach, jak dziennikarstwo i komunikacja społeczna, socjologia, PR i reklama, antropologia kultury, socjologia, pedagogika, kulturoznawstwo, ale również w edukacji w szkołach ponadgimnazjalnych, gdzie - według nowej podstawy programowej z zakresu nauczania języka polskiego - duży nacisk kładzie się m.in. na kształtowanie zachowań komunikacyjnych, umiejętność analizowania przekazu reklamowego i manipulacji. (fragment tekstu)
The article presents anthropogenic and natural factors influencing African World Heritage sites. The analysis was based on the data contained in the Conservation Outlook Assessments for 2020, including all sites on the African continent where natural values are protected, i.e., both natural (38) and mixed sites - natural and cultural (6). The assessment of current and potential threats and effectiveness of protection and management included 57 items, each of which was analyzed concerning all African properties. The results show that the African World Heritage sites are subject to various pressures from human activity and natural factors. The most common current threat is hunting and trapping, found in 33 sites. The spread of invasive (alien) species in 21 areas is second. Common threats (reported in 15-17 sites) include livestock farming and grazing, logging and wood collecting, fires, tourism, mining, and crops. The most frequently mentioned potential threats are mining, oil/gas exploration, construction of dams, and various effects of climate change - droughts, flooding, temperature extremes, and habitat shifting. The effectiveness of protection and management is not satisfactory. There are serious concerns related to law enforcement, sustainable finance, staff capacity, training, and development. Some concerns are directed to monitoring, tourism and visitation management, boundaries, and effectiveness of the management system. Results of a review show that, of all natural and mixed World Heritage sites in Africa for three areas, the conservation outlook is assessed as good, 15 - good with some concerns, 14 - significant concerns, and 12 - critical. In 2020, as many as 11 "in danger" sites were listed in Africa. At that time, there were 17 sites around the World in danger, i.e. as many as 70% of them were in Africa.(original abstract)
Przedmiotem tego artykułu jest analiza problemów poznawczych i praktycznych nurtu kultury organizacyjnej w zarządzaniu zakończona próbą zarysowania perspektywy ich rozwiązania. W badaniach trzeba pogodzić się z wielością paradygmatów i definicji kultury organizacyjnej, a także przyjąć stanowisko pluralizmu metodologicznego. Ważna jest również otwartość na koncepcje i metody płynące z innych dyscyplin naukowych. W pole badań kultury organizacyjnej wchodzą już nie tylko dyscypliny związane z humanistyką i naukami społecznymi, takie jak: socjologia, antropologia kulturowa, kulturoznawstwo oraz lingwistyka, ale również nauki ścisłe: kognitywistyka, biologia ewolucyjna oraz technologie informacyjne. Wyjaśnienia procesów kulturowych prawdopodobnie staną się częścią rewolucji naukowej wiążącej problemy nauk społecznych i przyrodoznawstwa. (abstrakt oryginalny)
W kontekście antropologii kulturowej omówiono istotę bycia człowiekiem oraz zwrócono uwagę na różnice pomiędzy ludźmi a zwierzętami.
Artykuł przedstawia możliwości wykorzystania metody etnograficznej do badania stosunków międzynarodowych. Opisuje w zarysie jej charakter i status w samej antropologii kultury oraz wybrane obszary i tematy badawcze analizowane przez badaczy stosunków międzynarodowych przy użyciu tej metody. Wskazuje na potencjalne pułapki i wyzwania stojące przez badaczami tej dziedziny, chcącymi korzystać z metody etnograficznej, w kontekście siatki pojęciowej stworzonej przez Ludwika Flecka, tj. stylów myślowych i kolektywów myślowych. Podnosi zagadnienie tożsamości dyscyplinarnej stosunków międzynarodowych i konfrontuje je z wykorzystywanymi metodami ich badań.(abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego artykułu jest po pierwsze - zdystansowanie się wobec koncepcji monokulturowej Polski, koncepcji potransformacyjnej Polski, która mimo wielu przejawów i neotradycjonalizacji, wpływów europejskich i globalnych jest nadal traktowana jako świadectwo monolitycznej wizji kultury narodowej, po drugie - przyłączenie się do badaczy, których przedmiotem namysłu i wiary jest wielokulturowość Polski współczesnej. Innymi słowy, chciałabym w zaproponowanym wyborze przypadków badawczych odejść też od przekonań, że "przestrzeń publiczna [Polski - J.K.] zdominowana jest przez dwa modele kultury - "tradycyjny konserwatyzm oraz konsumpcjonizm kultury masowej" (P i P Żuk, 2014, s. 11).(fragment tekstu)
18
Content available remote Zastosowania nowoczesnej biotechnologii z perspektywy ciała jako projektu
63%
Głównym celem niniejszego artykułu jest ukazanie miejsca ciała w kulturze i społeczeństwie jako projektu z perspektywy nowoczesnej biotechnologii. Rozważania te wpisują się w zakres socjologii ciała, socjologii kultury oraz antropologię kulturową. W dzisiejszych czasach społeczne rozumienie ciała przekroczyło dotychczasowe granice. Idąc tropem rozumowania m.in.: Chrisa Shillinga, Honoraty Jakubowskiej, Kate Nettleton, czy Francisa Fukuyamy można odnaleźć zupełnie nowe funkcje oraz granice cielesne. Ciało nie jest jedynie danym na zawsze bytem biologicznym, jest również bytem społecznym i kulturowym. Ten ucieleśniony projekt popycha jednostkę do jego ciągłego tworzenia oraz wprowadzania zmian i modyfikacji w ciele. Biotechnologia ze swoimi możliwościami doskonale zsynchronizowała się z ciałem-projektem. Obok ciała-projektu przedstawione zostały rozważania dotyczące ujmowania ciała jako kapitału oraz problematyka komodyfikacji ciała wraz z jego fragmentaryzacją. Na kanwie tych rozważań przedstawione zostały formy oraz zachowania modyfikujące ciało, przy szczególnym uwzględnieniu biotechnologii. (abstrakt oryginalny)
Czy starożytni Grecy - powiedzmy, w czasach Platona - byli społeczeństwem zimnym (to znaczy introwertycznie rozpalonym) czy gorącym (to znaczy ekstrawertycznie schłodzonym)? To dobre pytanie, bo naprowadza na trop elementarnej względności obu określeń. Platon pisze w Timajosie o greckiej "młodej duszy". "Nie ma starca między Hellenami"6. Młoda dusza to dusza gorąca. Grecka ciekawość świata i aprobata dla politycznych innowacji, a więc cechy charakteryzujące społeczeństwa gorące, kontrastują z egipskim, zimnym przywiązaniem do starych form. Jednocześnie w porównaniu z nami Grecy, ze swoją cyrkuralną koncepcją dziejów, byli zimni. Czy jednak w samym pojęciu struktury u Lévi-Straussa również nie ma czegoś zimnego, poskramiającego i wychładzającego wszelką pracę historii? Synchronia jest zimna, a diachronia gorąca, obie pozostają jednak sprzęgnięte, jakby były skrzyżowaniem lodówki (wymagającej gorącego silnika) i samochodu (wymagającego systemu chłodzenia). Ale nie dla takich rozważań zestawiam formułę platońską z lévi-straussowską. Chodzi mi raczej o obraz ewokowany przez te obie formuły. Jeśli je umiejętnie zlepić, uzyskać z nich można metaforę ontologiczną: wizję uczasowionego bytu jako pochyłego i śliskiego. Wyobrazić sobie można mianowicie, że istnienie jest pochyłą gładką płaszczyzną, po której toczy się w dół nieskończenie ciężka kula historii (ciężkość jest tutaj synonimem bezwładności materii albo śmierci - to zarazem ananke albo fatum, coś wcześniejszego od patriarchalnych bogów i prawdopodobnie od nich trwalszego). Niewidzialnym Syzyfem, który wciąż na nowo powstrzymać próbuje upadek kuli i wtoczyć ją po równi pochyłej bytu na sam jego szczyt, jest tragiczny bohater historii, który reprezentuje tutaj czynnik duchowy: duszę, wolę, rozum, podmiotowość (mniejsza w tej chwili o różnice między nimi). Szczyt - równie niewidzialny jak bohater dziejów i prawdopodobnie równie fikcyjny, być może nawet geometrycznie niemożliwy - reprezentuje zaś na tym obrazku wieczność: to hipotetyczne miejsce, w którym kula utrzymać mogłaby się w równowadze, przestając wciąż na nowo osuwać się w śmierć. Oto "podwójne wiązanie" historii: trzeba zmienić wszystko, aby nie zmieniło się nic. (fragment tekstu)
Niniejszy tekst skupia się na działalności wybranych polskich blogerów kulturalnych. Są to twórcy internetowi, którzy rozpoczęli swoją działalność w większości w latach 2010-2012, kiedy to blogi stanowiły jedno z głównych narzędzi cyfrowych do tworzenia i publikowania własnych treści. (...) Spośród licznych aspektów obecnych w działalności blogerów kulturalnych w niniejszym tekście skupiono się przede wszystkim na kwestiach zarobkowych (a więc związanych z wartościami instrumentalnymi) i ich pozostawaniu w pewnym charakterystycznym dla późnego kapitalizmu napięciu z wartościami egzystencjalnymi. Twórczość blogerska w obszarze kultury była aktywnością dalece niszową, a przy tym podejmowaną pierwotnie na podstawie motywacji egzystencjalnych - chęci poszukiwania osób o podobnych zainteresowaniach, potrzeby dzielenia się wiedzą czy własnymi przemyśleniami w sytuacji braku odpowiednich rozmówców w bezpośrednim otoczeniu. Z czasem jednak znaczenie wartości instrumentalnych wzrosło - w niektórych przypadkach na tyle, że brak realizacji w tym obszarze skutkował porzuceniem blogowania. Celem głównym tekstu jest więc sprawdzenie, czy w wypadku tej działalności w obszarze kultury można było wskazać na wzajemnie uzupełniające się i skuteczne stosowanie mierników związanych zarówno z wartościami instrumentalnymi, jak i egzystencjalnymi. Analiza opiera się na desk research (w tym także treści publikowanych przez badanych w internecie), a także na trzynastu indywidualnych wywiadach pogłębionych (IDI) z wybranymi polski- mi blogerami kulturalnymi. Każda z tych osób pozostaje anonimowa, w związku z czym w tekście przyjęto oznaczanie ich poprzez IDI_numer rozmowy. Pierwsza część tekstu skupia się na pojęciu późnego kapitalizmu i związanych z nim wartości. Druga jest wprowadzeniem do blogosfery, ze szczególnym uwzględnieniem jej kulturalnej niszy. W trzeciej omówione zostaje napięcie pomiędzy wartościami instrumentalnymi a egzystencjalnymi w wypadku działalności zbadanych blogerów. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.