Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 159

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 8 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Debt management
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 8 next fast forward last
Celem niniejszego opracowania jest prezentacja najistotniejszych zmian w zakresie procedur emisyjnych amerykańskich skarbowych papierów wartościowych, obserwowanych w ostatnich piętnastu latach. Dotyczyły one zasad przeprowadzania przetargów na rynkowe skarbowe instrumenty dłużne. Analiza doświadczeń amerykańskich w tych obszarach może stanowić jedną z przesłanek podejmowania decyzji w zakresie przekształceń instrumentarium zarządzania długiem publicznym w Polsce. (fragment tekstu)
Artykuł zawiera omówienie koncepcji optymalizacyjnej metodologii zarządzania długiem Skarbu Państwa, opracowywanej w Ministerstwie Finansów w ciągu ostatnich kilku lat. Jego treść opiera się na uzyskanych dotychczas wynikach oraz propozycjach dalszego rozwoju przedstawionych koncepcji.
Przedmiotem niniejszego opracowania jest prezentacja i ocena zarządzania długiem publicznym w Japonii na tle zasadniczych tendencji w tym zakresie w krajach OECD. Przedstawiono w nim podstawowe pojęcia związane z zarządzaniem długiem publicznym. Następnie omówiono podstawowe kierunki zmian operacyjnego zarządzania długiem publicznym w krajach OECD. W kolejnej części opracowania zaprezentowano aktualną sytuację w zakresie zarządzania długiem publicznym w Japonii. W konkluzji wskazano na konieczność dokonania zasadniczej poprawy w zakresie zarówno strategicznego, jak i operacyjnego zarządzania długiem publicznym w tym kraju. (oryg. streszcz.)
W artykule przedstawiono teoretyczne ujęcie zarządzania długiem publicznym z perspektywy finansów zrównoważonych. Wskazano na różnice w rozumieniu zrównoważonego zarządzania długiem publicznym w tradycyjnym i zrównoważonym paradygmacie finansów. Posłużono się krytyczną analizą literatury, metodą indukcji i dedukcji, metodą porównań i uogólnień oraz metodą syntezy. W wyniku przeprowadzonych analiz wykazano, że finanse zrównoważone w sposób kompleksowy opisują i objaśniają złożoność kategorii zarządzania długiem publicznym w stosunku do tradycyjnego paradygmatu finansów(abstrakt oryginalny)
Omówiono problemy związane z zarządzaniem długiem publicznym w Polsce. W pierwszej części scharakteryzowano koncepcję i instrumenty zarządzania długiem publicznym oraz genezę długu publicznego w Polsce. Następnie zaprezentowano ostatnie tendencje i perspektywy wyceny długu publicznego w Polsce. W drugiej części przedstawiono analizę ryzyka związanego z długiem.
Artykuł prezentuje proces przemian zarządzania długiem Skarbu Państwa w Polsce w okresie transformacji polityki fiskalnej oraz rozwoju rynku finansowego. Ponadto zawiera analizę zmian w zakresie zadłużenia publicznego (w tym Skarbu Państwa) oraz kosztów jego obsługi ze szczególnym uwzględnieniem okresu po 2000 n, tj. po wprowadzeniu prawnych podstaw zarządzania długiem Skarbu Państwa w Polsce oraz na tle krajów członkowskich Unii Europejskiej. W końcowej części omawiane są dwa istotne ograniczenia związane z realizacją celu zarządzania długiem Skarbu Państwa, wynikające z problemów struktury i rozkładu potrzeb pożyczkowych budżetu państwa.(abstrakt oryginalny)
W artykule autorka zwraca uwagę na dwa zagadnienia, mające duży wpływ na formułowanie polityki zarządzania długiem rządowym: 1. na jej cele, 2. na zakres niezależności, który spotyka się w rozwiązaniach przyjętych w wybranych krajach. Z analizy przedstawionych zagadnień wynika, że istnieje tendencja do formułowania przejrzystych i wiarygodnych celów działania z dużym wyważeniem kosztów i ryzyka obsługi długu oraz pozycji, jaką dany kraj pragnie zajmować na rynku. Zwraca się również uwagę na zwiększenie znaczenia niezależności polityki zarządzania długiem publicznym, szczególnie od bezpośredniego i odgórnego wpływu polityki monetarnej i fiskalnej.
Zaległości płatnicze w Polsce stale rosną. Obecnie jest u nas prawie 1,2 miliona dłużników, a ich zaległe płatności to ponad 6,73 miliarda złotych. W ciągu ostatniego kwartału średnie zadłużenie przeciętnego klienta podwyższonego ryzyka wzrosło o 10 proc. InfoDług to pierwszy w Polsce tak całościowy raport na temat nierzetelnych klientów i ich zaległości. Raport powstaje dzięki informacjom gromadzonym w Ewidencji Dłużników InfoMonitora BIG SA (zawierającej około 100 tys. rekordów) oraz w bazie Biura Informacji Kredytowej (która zawiera dane zebrane z ponad 44 mln rachunków kredytowych posiadanych przez 16,5 mln klientów banków) i bankowym rejestrze dłużników Związku Banków Polskich (zawierającym prawie 1 mln negatywnych informacji gospodarczych o konsumentach i przedsiębiorcach). Połączona baza danych obejmuje ponad 2218 tysięcy rekordów z informacjami gospodarczymi. (abstrakt oryginalny)
Z danych udostępnionych niedawno przez Factors Chain International wynika jednoznacznie, że rynek faktoringu na świecie rozwija się. Rozwój faktoringu to trwały trend, a jego dynamika utrzyma się nadal na stałym poziomie kilkunastu procent. W 2007 roku jej wskaźnik wyniósł 15 proc. Prognozy podane przez największą międzynarodową organizację faktoringową potwierdzają także dane z rynku w Polsce. (abstrakt oryginalny)
Przedmiotem niniejszego opracowania jest porównanie podstawowych metod i dostępnych instrumentów zarządzania długiem publicznym z tymi, które zostały zastosowane w Polsce, oraz wpływ realizacji strategii zarządzania długiem publicznym w Polsce, wprowadzanej w życie od roku 1999 z późniejszymi zmianami, na rynek polskich skarbowych papierów wartościowych, zarówno emitowanych w kraju, jak i za granicą. Dla potrzeb opracowania do skarbowych papierów wartościowych zaliczam bony skarbowe oraz obligacje skarbowe rynkowe i nierynkowe nominowane w złotych oraz w walutach obcych. (fragment tekstu)
Celem niniejszego opracowania jest prezentacja roli klasycznych emisji obligacji uplasowanych na międzynarodowych rynkach finansowych w zarządzaniu długiem polskiego Skarbu Państwa. Stanowią one formę zaciągnięcia nowego długu na warunkach rynkowych. Wpływy uzyskane z tego typu emisji mogą być przeznaczone na refinansowanie zapadającego zadłużenia zagranicznego Skarbu Państwa lub na finansowanie innego rodzaju potrzeb pożyczkowych budżetu państwa. Emisje takie mogą być także realizowane w celu stworzenia punktu odniesienia (benchmarku) dla emisji podmiotów prywatnych z danego kraju czy też w celu zapewnienia Skarbowi Państwa niezbędnego w przyszłości dostępu do zagranicznych rynków pożyczkowych. (fragment tekstu)
The national debt is frequently discussed in the economic literature. There are two general positions: (1) the national debt is viewed as an evil, because it is a never ending process and (2) the national debt is necessary, because the state needs it to secure its future. In order to explain the validity of each position a simple model is formulated in this article. The model shows that the national debt becomes a never ending process, when the system efficiency is not equal to one and there is no chance to repay the national debt. Even growth-oriented economic policy is not able to solve this problem. However, the national debt can be successfully managed by means of interest policy. A high level of interest will lead to national bankruptcy relatively quickly. But a decreasing level of interest prolongs the time before national bankruptcy happens. A zero interest level and no obligation to repay the national debt will prevent national bankruptcy. When it is additionally possible to stop incurring new debt, the national debt can be kept in check. A negative interest level of national bonds is an instrument which offers a chance of repaying the national debt.(original abstract)
Integracja europejskich rynków finansowych, szczególnie w ramach strefy euro, sprawiła, iż ważnym obszarem, w którym ma miejsce współzależność krajów członkowskich Unii Europejskiej stało się zarządzanie długami publicznymi. W następstwie tego podjęte zostały przez dotychczasowych członków wspólnoty działania mające na celu ograniczoną harmonizację zasad funkcjonowania rynków instrumentów skarbowych oraz metod zarządzania długami publicznymi. Jednocześnie niezależnie od procesów integracyjnych w krajach Unii Europejskiej miały miejsce w ostatnich dekadach przemiany w zarządzaniu długami publicznymi wymuszone przez rozwój technologii teleinformatycznych, globalizację i wzrost mobilności kapitału. Przedmiotem niniejszego opracowania jest prezentacja instrumentarium operacyjnego zarządzania długiem publicznym w Polsce na tle rozwiązań stosowanych w dotychczasowych krajach członkowskich Unii Europejskiej. Rozważania koncentrują się na problematyce długu Skarbu Państwa, jako największego i najważniejszego komponentu polskiego długu publicznego. Poza zakresem zainteresowania pozostaje tu natomiast zadłużenie sektora samorządowego sektora ubezpieczeń społecznych. (fragment tekstu)
Ograniczoność środków będących w dyspozycji sektora samorządowego, przy rosnących potrzebach w zakresie likwidacji zaniedbań oraz różnic poziomu infrastrukturalnego zagospodarowania i w warunkach życia ludności, wymaga poszukiwania nowych rozwiązań sprzyjających jak najlepszemu wykorzystaniu wszystkich zasobów dostępnych władzom samorządowym, w tym również zaciągania zobowiązań. Rosnącego zadłużenia samorządów nie postrzega się dziś jako zagrożenia ich sytuacji finansowej. Coraz powszechniejszym staje się pogląd, iż samorządy, które chcą podejmować poważne przedsięwzięcia inwestycyjne, muszą się zadłużać. Jednakże przepisy polskiego prawa rygorystycznie traktują zadłużanie się podmiotów zaliczanych do sektora finansów publicznych, którego nierozłączną częścią są gminy, powiaty i województwa samorządowe. (abstrakt oryginalny)
Realizacja inwestycji samorządowych, w tym współfinansowanych środkami unijnymi, skłania jednostki samorządu terytorialnego do zadłużania się i wymaga efektywnego zarządzania powstałym długiem. W artykule wskazano działania jednostek samorządu terytorialnego, które nie służą efektywnemu zarządzaniu ich zadłużeniem oraz sformułowano rekomendacje działań w celu podniesienia efektywności tego zarządzania. Rozważania zostały przeprowadzone na kanwie istoty i standardów efektywnego zarządzania długiem, głównie w ujęciu uwarunkowań ekonomicznych i prawnych zaciągania i obsługi długu przez jednostki samorządu terytorialnego. (abstrakt oryginalny)
Artykuł poświęcony jest regułom wydatkowym dotyczącym budżetu państwa, określonym w ustawie o finansach publicznych. Przedmiotem analizy jest konstrukcja i funkcjonowanie reguł wydatkowych. Artykuł stanowi próbę odpowiedzi na pytanie o skuteczność tego rodzaju ograniczeń prowadzenia polityki budżetowej. Analizie poddano reguły określone w art. 112a-112d i art. 86 ustawy o finansach publicznych. (abstrakt oryginalny)
Podstawą realizacji odpowiedniej polityki każdej instytucji, państwowej czy komercyjnej, jest wyznaczenie celów działania zarówno podstawowych, jak i dodatkowych. Ze względu na pozycję zarządzania długiem publicznym w hierarchii polityki finansowej państwa oraz jego implikacje o charakterze rynkowym i makroekonomicznym, problem formułowania celów tego obszaru ma priorytetowe znaczenie. Podobnie jak w przypadku chociażby celów polityki pieniężnej ustanowienie reguł wyznaczania celów zarządzania długiem publicznym determinuje w dalszej kolejności problem wyboru odpowiedniej strategii oraz definiowania szczegółowych zadań operacyjnych. Problematyką niniejszego artykułu jest analiza zasad wyznaczania celów zarządzania długiem publicznym zarówno w świetle rozważań teoretycznych, jak również praktycznych rozwiązań w tym zakresie stosowanych na świecie od lat 80. XX wieku. W ostatniej części opracowania autorka przeprowadzi badanie celów strategii zarządzania długiem sektora finansów publicznych w Polsce opracowywanych od 1999 roku. (fragment tekstu)
W artykule przedstawiono problem oceny wiarygodności kontrahentów w działalności przedsiębiorstw. Omówiono obszary współpracy przedsiębiorstw z podmiotami zewnętrznymi w zakresie zarządzania należnościami. Autor uważa, że należy szukać takich rozwiązań w otoczeniu zewnętrznym, jak i wewnętrznym każdej organizacji, które umożliwiłyby poprawę skuteczności zarządzania należnościami na skutek udzielania kredytów handlowych.
Artykuł porusza problemy związane z zadłużeniem sektora samorządowego w Polsce w latach 2010-2014. Głównym celem pracy była próba ustalenia zależności pomiędzy poziomem wydatków inwestycyjnych, a wielkością zadłużenia tego sektora. Według autora wzrost poziomu wydatków inwestycyjnych pociągał za sobą zwiększenie zadłużenia w przyjętym do badania okresie. Do zbadania tego problemu wykorzystano analizę danych statystycznych, a otrzymane wyniki zostały uzupełnione o wnioski z badań innych autorów dostępne w literaturze przedmiotu. W wyniku przeprowadzonych badań można powiedzieć, że niekorzystna alokacja środków pochodzących z kredytów i pożyczek na wydatki bieżące JST oraz spadek udziału w wydatkach inwestycyjnych ogółem tych podmiotów może świadczyć o nieodpowiedzialnej i nierozwojowej polityce władz tych jednostek. (abstrakt oryginalny)
W dokumentach programowych dotyczących zarządzania długiem publicznym za cel zarządzania przyjmuje się minimalizację kosztów obsługi długu, przy zachowaniu akceptowalnego poziomu ryzyka związanego z ich ponoszeniem. Kluczowe znaczenie ma definicja funkcji opisujących koszt i ryzyko. W artykule przedstawiono propozycję zadania programowania wielo-kryterialnego, w którym optymalny profil zapadalności długu jest rezultatem minimalizacji ryzyka refinansowania oraz kosztów związanych z niedostateczną płynnością emisji instrumentów dłużnych. Zaproponowana metoda pozwala na osłabienie założeń o racjonalności decydenta, w szczególności poprzez uchylenie założenia o posiadaniu przez niego dodatkowej wiedzy o przyszłych wartościach zmiennych rynkowych, np. stóp procentowych. Tym samym uzyskane rozwiązania nie zależą od arbitralnych założeń odnośnie do tych zmiennych. Przed-miotem analizy jest również rola preferencji decydenta wobec ryzyka refinansowania oraz sposobu wyznaczania wysokości premii za niedostateczną płynność w określaniu kosztu związanego z podejmowaną decyzją. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 8 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.