Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 224

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 12 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Dyplomacja
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 12 next fast forward last
The paper presents the phenomena of hasbara, an Israeli method of conducting state's pub-lic diplomacy. For Israel public diplomacy is a part of national effort, perceived as a tool to increase Israel's status on the international arena and recognition from the international com-munity. Therefore, it is a topic of utmost importance among Israeli society and scholars. The aim is to uncover trends in thoughts and opinions on the studied subject. Qualitative research methods were adopted, including historical, institutional and comparative approaches as suitable methods to describe complexity of such phenomena as hasbara. Research techniques included content analysis and case studies to uncover trends in thoughts and opinions on the presented subject. In this paper an answer to the research question on the conduct of Israeli public diplomacy is provided through deep analysis and synthesis of the author's findings, with the said findings being presented by confronting them with main assumptions of the prior research on Israeli public diplomacy and posing questions for further research. Israeli public diplomacy is based on the idea of demonstrating that there is much more about Israel than conflict, tension and fighting terror to fight with the preexisting national stereotypes. A major paradigm shift has to be noticed here as it is no longer a discourse on the right of Is-rael to exist on the international arena (apart from Arab states and Palestinians), but it became a question of what Israel did and continues to do as an existing state to maintain its existence.(original abstract)
W artykule podjęto problematykę projektu Szczyt Azji Wschodniej (EAS), stanowiącego manifestację azjatyckiego regionalizmu dyplomatycznego. Projekt ten zainicjowano w 2005 roku jako polityczne forum skupiające kraje regionu Azji Wschodniej, ewoluujące stopniowo ku formule platformy dialogu Azji i Pacyfiku ze względu na przystąpienie w 2011 roku do omawianej struktury Rosji i Stanów Zjednoczonych. Rok wcześniej rozpoczęto dyskusję o możliwości ukonstytuowania formuły ASEAN Plus Osiem. Autor studiuje genezę projektu EAS, wskazując na problematykę członkostwa w regionalnych strukturach dyplomatycznych z perspektywy drugiej co do wielkości gospodarki azjatyckiej - Japonii.(abstrakt oryginalny)
W ostatniej dekadzie dyplomacja naukowa, będąca jedną z kategorii dyplomacji wpływu, stała się przedmiotem badań naukowych i dyskursu politycznego. Państwa - adaptując się do tych zmian - tworzą ramy prawno- instytucjonalne dyplomacji naukowej, w których łączą priorytety polityki zagranicznej i polityki naukowo-innowacyjnej. Wciąż jednak grono państw zaawansowanych w tym procesie jest nieliczne. Jednym z nich jest Francja, która w połowie XX w. rozpoczęła budowę podstaw instytucjonalnych i strategicznych dyplomacji naukowej, a obecnie może być źródłem dobrych praktyk dla państw będących na początku tej drogi. W artykule zostaną przedstawione podstawy koncepcyjne dyplomacji wpływu oraz model organizacyjny dyplomacji naukowej Francji, będący przykładem dyplomacji wpływu opartej na potencjale i atrakcyjności nauki. Analizując poszczególne wymiary modelu, zostaną wskazane uwarunkowania, takie jak koncepcja polityki zagranicznej, założenia polityki naukowej czy struktura sektora naukowo-technologicznego państwa, które wpływają na specyfikę dyplomacji naukowej Francji. Na specyfikę francuskiego modelu dyplomacji naukowej składa się jej silne powiązanie z celami polityki zagranicznej i rozwojowej, traktowanie nauki jako istotnego instrumentu polityki zagranicznej i dyplomacji wpływu, ale także nacisk na wsparcie internacjonalizacji nauki i zwiększanie udziału Francji w międzynarodowych przedsięwzięciach naukowych.(abstrakt oryginalny)
Azersko-ormiański 44-dniowy konflikt o Górski Karabach, który toczył się jesienią 2020 r., zakończył trwające ponad 25 lat status quo. Azerbejdżan przywrócił kontrolę nad znaczną częścią obszaru pozostającego poprzednio pod jurysdykcją nieuznanej Republiki Górskiego Karabachu. Fakt ten ma niezwykle donośne znaczenie dla współczesnej państwowości Azerbejdżanu i narodu azerskiego. Obietnice zakończenia ormiańskiej okupacji dawnego Górnokarabaskiego Obwodu Autonomicznego (dalej: GKOA), funkcjonującego do 1991 r. w ramach Azerbejdżańskiej SRR, składał bowiem jeszcze poprzedni prezydent i ojciec aktualnej głowy państwa, Heydar Alijew. (fragment tekstu)
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie najważniejszych założeń oraz celów trzech istotnych z punktu widzenia Europy Środkowej, Środkowo-Wschodniej i Środkowo-Południowej międzynarodowych inicjatyw regionalnych: Grupy Wyszehradzkiej, Inicjatywy Trójmorza i Inicjatywy Środkowoeuropejskiej oraz rozwiązań instytucjonalno-prawnych wybranych państw w nich stowarzyszonych w zakresie prewencji terrorystycznej. Do analizy materiałów zastanych, w tym opracowań i dokumentów, została wykorzystana analiza treści, metoda syntezy informacji oraz analizy krytycznej. W uzupełnieniu zastosowano studium przypadku, analizę pojęciową i syntezę stosowaną w opisie kluczowych wniosków wyciągniętych po przeglądzie literatury dotyczącej różnych rozwiązań, koncepcji i metod związanych z przedstawianą problematyką (międzynarodowe inicjatywy regionalne, prewencji i walki z terroryzmem przykładowych państw). (abstrakt oryginalny)
Liczba kobiet zatrudnionych w służbach zagranicznych poszczególnych państw uzależniona jest w dużej mierze od ogólnej pozycji kobiet w społeczności lokalnej. Ciekawa tendencja występuje w krajach latynoskich, gdzie udział kobiet w instytucjach publicznych wzrasta w bardzo szybkim tempie. Podobnie zresztą w krajach "czarnej" Afryki. Brzmi to co prawda mało prawdopodobnie, ale wystarczy przejrzeć strony internetowych instytucji, aby się o tym przekonać. Kolejnym przykładem stały się Indie czy Chińska Republika Ludowa, gdzie kobieta ambasador nie jest już zjawiskiem abstrakcyjnym czy wręcz niemożliwym. (fragment tekstu)
7
80%
W artykule przedstawiono wyniki badań aktywności polskich ambasad i stałych przedstawicielstw Rzeczypospolitej Polskiej w mediach społecznościowych. Media te są uważane za jedne z narzędzi dyplomacji cyfrowej, która w Polsce jest obszarem stale rozwijającym się zarówno w wymiarze praktycznym, jak i teoretycznym. Analiza miała na celu przetestowanie doświadczenia technicznego z mediami społecznościowymi i wykorzystanie ich potencjału do wpływania na międzynarodową opinie publiczną, a także odpowiedzi na pytanie, czy treści publikowane przez ambasady są zaangażowane politycznie, czy też pozostają obiektywne. Badanie zostało przeprowadzone głównie przy użyciu metod ilościowych i stanowi punkt wyjścia dla dalszych rozważań dotyczących prowadzenia dyplomacji cyfrowej przez polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych, a dokładniej potencjału mediów społecznościowych dla polskiej dyplomacji. (abstrakt oryginalny)
8
Content available remote Dyplomacja cyfrowa- nowa forma polityki zagranicznej Unii Europejskiej
80%
Rozwój społeczeństwa informacyjnego zainicjował pot rzebę stworzenia nowych instru- mentów, za pomocą których władze mogą docierać do o bywateli, dlatego cyberprzestrzeń stała się w ostatnim czasie miejscem aktywności wielu podmiotów, w tym państw oraz organizacji międzynarodowych (również Unii Europejs kiej). Skutkiem tego zjawiska jest powstanie tak zwanej dyplomacji cyfrowej jako nowej jakości w miękkiej dyplomacji UE. Dyplomacja UE używa obecnie wielu e-instrumentów, m .in. Facebooka, Myspace'a, Daily Motion, YouTube'a itp. Są to bardzo dobre narzędzia służące poprawianiu i ocieplaniu wizerunku Unii na arenie międzynarodowej. Ten rodza j dyplomacji ukształtował się dopiero na początku XXI w. i ma przed sobą obiecującą perspektywę rozwoju , dlatego warto się zastanowić, w jakim kierunku ewolucja ta powinna podążać. Dyplomacja cy- frowa jest de facto odpowiedzią na problem komunikacji Unii ze światem zewnętrznym oraz na zjawisko rosnącej liczby użytkowników Internetu. (abstrakt oryginalny)
9
Content available remote The Ostpolitik of Francoist Spain
80%
Państwa Bloku Wschodniego nie utrzymywały stosunków z Państwem Hiszpańskim (dyktatura Francisco Franco) ze względu na wsparcie udzielane przez nie emigrantom politycznym. W 1969 r. zaczęła się odwilż w relacjach gospodarczych, związana z poszukiwaniem przez Hiszpanię nowych rynków. Nieśmiałe kontakty z czasem rozwinęły się, sprzyjając kontaktom, które, niezależnie od różnic ideologicznych, przynosiły korzyści wymiarze ekonomicznym. W ten sposób utorowano drogę do pełnego uznania i wymiany ambasadorów w 1977 r.(abstrakt oryginalny)
Artykuł jest trzecim z cyklu artykułów poświęconych praktycznym aspektom i zastosowaniu zasad protokołu dyplomatycznego przy organizacji oficjalnych uroczystości na szczeblu regionalnym, krajowym i międzynarodowym (artykuły opublikowane na łamach "Samorządu Terytorialnego": Członkostwo w Unii Europejskiej - wyzwania dla samorządów w zakresie nowych zastosowań zasad protokołu dyplomatycznego oraz Protokół dyplomatyczny i jego zastosowanie podczas oficjalnych uroczystości na szczeblu regionalnym, krajowym i międzynarodowym). Artykuł jest poświęcony zagadnieniom, które powinny być wzięte pod uwagę przede wszystkim podczas organizowania przez administrację publiczną (zarówno na szczeblu lokalnym i regionalnym, jak i centralnym) spotkań o charakterze oficjalnym oraz nieoficjalnym. Zasada precedencji i jej praktyczne zastosowanie ma również ogromne znaczenie podczas uroczystości różnego typu, w których biorą udział przedstawiciele jednostek samorządu terytorialnego. (abstrakt oryginalny)
Nikt w Polsce Odrodzonej nie decydował bardziej o racji stanu państwa niż Józef Piłsudski. I to on zdefiniował polską rację stanu w postaci dwóch "kanonów" w roku 1926, przez co wywarł fundamentalny wpływ na oblicze polityki zagranicznej Rzeczypospolitej, kierując nią zresztą do śmierci w maju 1935 roku. Autor artykułu usiłuje zgłębić zagadnienia: Jak Piłsudski rozumiał mechanizmy i zasady rządzące stosunkami międzynarodowymi? W jaki sposób pojmował sam fenomen tych stosunków w sobie współczesnej epoce? Czy jego myślenie kształtował realizm, czy raczej idealizm polityczny? (fragment tekstu)
This article analyzes the significance of imperial diplomacy in postwar Japan. While the emperor performed many formal duties, he played only a symbolic role in decision-making process and was usually separated from politics. Nevertheless, the symbolic importance of the emperor was periodically used by politicians to promote friendly relations with other countries. The main aim of the article is to examine to what extent Japanese decision-makers took advantage of the emperor in diplomacy through drafting his speeches, arranging his appointments with foreign statespersons, and planning his visits abroad to realize their own foreign policy goals. Relying on institutional and legal analysis as well as short case studies, the authors argue that while the emperor was used in foreign policy, the reverence towards the emperor made such initiatives particularly controversial. The article tries to fill the gap in research on imperial diplomacy, which has been dominated by biographical studies on individual emperors.(original abstract)
W niniejszym artykule przeanalizowano genezę Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) w latach 2007-2010. Postulat utworzenia unijnej dyplomacji pojawił się w trakcie obrad Konwentu Europejskiego w 2002 r., ale w rezultacie odrzucenia traktatu konstytucyjnego proces tworzenia ESDZ został przerwany na ponad dwa lata. Przyjęcie traktatu z Lizbony, w 2007 r., wywołało konieczność wznowienia prac. W artykule została przeprowadzona analiza najważniejszych dokumentów i wydarzeń, które miały miejsce między uchwaleniem traktatu a 2010 r., kiedy to przyjęto akty prawa wtórnego, regulujące organizację i zasady funkcjonowania Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych. (abstrakt oryginalny)
Niniejsze opracowanie analizuje politykę Rosji wobec Rady Państw Morza Bałtyckiego i w jej ramach w następstwie kryzysu ukraińskiego i innych kryzysów międzynarodowych. W szczególności opracowanie analizuje zainteresowanie i oczekiwania Rosji wobec RPMB, a także instytucjonalne postępowanie Moskwy w Radzie. RPMB jest postrzegana przez Rosję zarówno jako centralny element, jak i kamień węgielny regionalnego systemu zarządzania.Moskwa postrzega także RPMB jako ważne narzędzie przezwyciężenia polityczno-dyplomatycznej izolacji, w której znalazła się Rosja wraz z początkiem kryzysu ukraińskiego. Z pomocą RPMB zachowuje zdolność wpływania na rozwój społeczno-gospodarczy, polityczny, środowiskowy i humanitarny w regionie Morza Bałtyckiego. Rosja poparła trzy obszary długoterminowego priorytetu Rady: tożsamość regionalną, zrównoważony i zamożny region oraz bezpieczny i chroniony region. Rosja opowiadała się za dalszą instytucjonalizacją Rady i wzmocnieniem jej roli w regionalnym systemie zarządzania. Mimo że stosunki Rosji z innymi państwami członkowskimi RPMB pozostają napięte, a Moskwie nie zawsze udaje się wykorzystać Radę do promowania swoich interesów w regionie, Rosja nadal postrzega RPMB jako ważną platformę współpracy regionalnej.(abstrakt oryginalny)
W niniejszym artykule zbadano genezę Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) w latach 2002-2005. Postulat utworzenia unijnej dyplomacji pojawił się w trakcie obrad Konwentu Europejskiego w 2002 r. Wraz z przyjęciem traktatu konstytucyjnego w Unii Europejskiej rozpoczęła się dyskusja na temat kształtu nowej instytucji. Ten proces został przerwany w połowie 2005 r., kiedy to Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy został odrzucony. W artykule zostały omówione główne koncepcje, stanowiska państw członkowskich i instytucji Unii Europejskiej oraz przebieg toczącej się w tym okresie debaty. (abstrakt oryginalny)
Specyfika aktualnych wydarzeń na Białorusi (kryzys polityczny, społeczny, ekonomiczny oraz prowadzenie działań wywierających negatywny wpływ na funkcjonowanie ruchów opozycyjnych) powoduje, że państwo to staje się areną rywalizacji o wpływy. W kontekście przedmiotu niniejszej analizy kluczowe znaczenie ma rywalizacja zwłaszcza w zakresie oddziaływania innych państw na społeczeństwo białoruskie. Narzędzie rywalizacji o wpływy może stanowić dyplomacja naukowa. Istotne znaczenie w analizie tego problemu ma fakt, że ten rodzaj działań może być zarówno instrumentem współpracy z innymi państwami regionu, jak i narzędziem rywalizacji o wpływy. Potencjał w postaci naukowej społeczności Białorusi stanowi przedmiot zainteresowania takich państw, jak: Polska, Ukraina, Litwa i Niemcy. Bez wątpienia efektywność i skuteczność realizacji działań z zakresu dyplomacji naukowej wobec Białorusi wpisuje się w dobrze pojęty polski interes narodowy. Celem artykułu było przeprowadzenie analizy politologiczno-prawnej procesu wykorzystywania przez Polskę dyplomacji naukowej jako narzędzia oddziaływania na naukową społeczność Białorusi. Kolejnym celem badawczym było przeprowadzenie analizy działań podejmowanych przez inne państwa w regionie - Ukrainę i Litwę. W artykule przeprowadzono również analizę uwarunkowań formalnoprawnych, dotyczących rozwiązań normatywnych stosowanych w wymienionych państwach umożliwiających podejmowanie i realizację kształcenia przez obywateli Białorusi. Analizie poddano również programy edukacyjne oraz naukowe oferowane studentom i naukowcom z Białorusi w Polsce. Całość rozważań uzupełnia i zamyka próba oceny skuteczności działań dotychczas realizowanych. (abstrakt oryginalny)
W artykule przeanalizowano międzynarodowe uwarunkowania rozpadu Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii. Jest to zarys szerokiego problemu badawczego, analiza historyczna z perspektywy kilkudziesięciu lat procesu ewolucji pozycji międzynarodowej Jugosławii. Po wyrzuceniu z bloku wschodniego w 1948 r. państwo to balansowało pomiędzy Wschodem i Zachodem, stając się jednym z założycieli i liderów Ruchu Państw Niezaangażowanych. Autor koncentruje się na aspekcie roli Jugosławii w polityce Zachodu, szczególnie USA i EWG, w okresie zimnej wojny i w momencie jej zakończenia. To właśnie Zachód mógł, ewentualnie, wpłynąć na powtrzymanie rozpadu kraju na początku lat 90. XX wieku, w przeciwieństwie do ZSRR, mającego w tamtym czasie swoje problemy wewnętrzne. Jakie czynniki wpływały na wspieranie SFRJ przez państwa zachodnie podczas zimnej wojny? Jak zmieniła się pozycja Jugosławii w polityce Zachodu w momencie zakończenia zimnowojennej rywalizacji? Autor zwraca uwagę na połączenie czasowe dezintegracji SFRJ z m.in. rozpadem bloku wschodniego i Związku Radzieckiego, procesem demokratyzacji Europy Wschodniej, zjednoczenia Niemiec, integracji europejskiej czy kryzysu na Bliskim Wschodzie. Ostatecznie zabrakło realnych i spójnych działań państw zachodnich, by doprowadzić do pokojowego rozwiązania kryzysu na Bałkanach. Konsekwencją tego będą rozpad SFRJ i trwające kilka lat wojny na obszarze byłej Jugosławii. (abstrakt oryginalny)
Artykuł jest poświęcony zagadnieniom, które powinny być wzięte pod uwagę zarówno w codziennym funkcjonowaniu, jak i w czasie organizowania przez jednostki administracji publicznej (na szczeblu lokalnym i regionalnym, jak również centralnym) spotkań z przedstawicielami organów i instytucji Unii Europejskiej oraz podczas wyjazdów przedstawicieli szeroko pojętej administracji publicznej na spotkania organizowane przez UE. W artykule autorka zwraca także uwagę na najczęściej popełniane błędy w codziennych kontaktach i podczas współpracy z organami i instytucjami Unii Europejskiej. (abstrakt oryginalny)
The German problem dominated among the priorities of the Polish diplomacy after 1960. The stalemate was broken by the visit of the Prime Minister Józef Cyrankiewicz in Vienna in September 1965. Józef Cyrankiewicz's visit in Austria highlighted new possibilities in Austrian-Polish relations. The old policy of Minister Adam Rapacki had been conceived in a difficult period and had no impact on the international environment. The article aims to characterises of the conditions for developing Polish-Austrian relations in the late 60s. The articles poses several questions: how far policy towards Germany stimulated relations with Austria and how Polish authorities saw the possibilities of economic cooperation with Vienna and finally how they prepared for this cooperation. The difficult economic situation in Poland required resuming cooperation with the West. The meeting in Vienna developed further bilateral relations in a very positive way. The Minister Bruno Kreisky recognized in the Polish government both a partner and a neighbour to cooperate. Cyrankiewicz's visit launched the ratification processes of many bilateral agreements which developed trade in the Eastern Europe. (original abstract)
Artykuł jest pierwszym z cyklu artykułów poświęconych praktycznym aspektom i zastosowaniu zasad protokołu dyplomatycznego przy organizacji oficjalnych uroczystości na szczeblu regionalnym, krajowym i międzynarodowym (pozostałe artykuły z cyklu: Członkostwo w Unii Europejskiej - wyzwania dla samorządów w zakresie nowych zastosowań zasad protokołu dyplomatycznego; Zasada procedencji - sposób jej ustalania i następstwa stosowania w praktyce urzędniczej samorządów; Protokół flagowy i zasady jego stosowania w codziennej praktyce urzędu oraz podczas uroczystości oficjalnych). Artykuł dotyczy zagadnień, które powinny być wzięte pod uwagę przede wszystkim podczas organizowania przez jednostki administracji publicznej (na szczeblu lokalnym i regionalnym, jak również rządowym) spotkań o charakterze oficjalnym oraz nieoficjalnym, jak również podczas uroczystości rożnego typu, w których ich przedstawiciele biorą udział. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 12 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.