Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 72

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  EU Reform
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Skala przyszłego rozszerzenia w połączeniu ze zwiększonym zakresem działań Unii może zmniejszyć efektywność procesu decyzyjnego w ramach Rady UE, a nawet sparaliżować jej prace. Rada Europejska wskazała w wytycznych w sprawie reformy Rady UE, że poprawa funkcjonowania Rady jest ważnym elementem procesu reform instytucjonalnych mających na celu przygotowania UE do rozszerzenia. Przedstawione zostały zalecenia operacyjne dotyczące reformy Rady UE, przede wszystkim składu i organizacji posiedzeń Rady UE, jak również zaleceń dotyczących Komitetu Stałych Przedstawicieli i spotkań ministerialnych.
Zmiany jakie przyjęto podczas szczytu w Sewilli (czerwiec 2002 r.) w odniesieniu do funkcjonowania Rady UE i Rady Europejskiej, które mają usprawnić proces decyzyjny, biorąc pod uwagę zbiżające się rozszerzenie i związaną z tym konieczność usprawnienia funccjonowania instytucji unijnych.
Celem artykułu jest analiza programów dotyczących integracji europejskiej głównych partii politycznych w państwach Trójkąta Weimarskiego, czyli we Francji, w Niemczech i Polsce. Takie ujęcie tematu ma na celu pokazanie szerszego kontekstu politycznego dla dyskusji nad przyszłością reform w Unii Europejskiej w ramach formuły współpracy między trzema państwami europejskimi. Trójkąt Weimarski został powołany w 1991 r. i był dotąd okazją do rozmów na wiele tematów dotyczących UE. Dlatego zidentyfikowanie podobieństw i różnic politycznych między tymi trzema państwami daje duże możliwości dla kształtowania wzajemnych relacji.(fragment tekstu)
Przedstawiono polityczno-historyczne uwarunkowania reformy instytucjonalnej Wspólnot Europejskich. Omówiono plany reform instytucjonalnych. Przybliżono treść Traktatu Nicejskiego dotyczącą zmian instytucjonalnych. Zamieszczono ocenę skutków reformy trzech głównych instytucji Unii.
Celem pracy było przedstawienie skutków wprowadzenia reformy rynku cukru na podstawie wybranego gospodarstwa. Nowe przepisy spowodowały obniżenie wartości produkcji buraków cukrowych w przeliczeniu na l ha. Nie spowodowały obniżenia produkcji dla całego gospodarstwa, ale było to możliwe dzięki zakupowi dodatkowego limitu produkcyjnego. Jednocześnie o 37% zmniejszyła się wartość nadwyżki bezpośredniej. (abstrakt oryginalny)
Referendum w sprawie brexitu otworzyło nowy etap w historii Unii Europejskiej. Polityczny kryzys związany z wychodzeniem Zjednoczonego Królestwa z UE ożywił debatę na temat formy organizacji, skłaniając decydentów i urzędników europejskich do inicjowania reform, które mogłyby przywrócić wiarę obywateli w projekt europejski i przeciwdziałać kolejnym referendom w sprawie opuszczenia Unii. Potrzeba reformy wybrzmiała wyraźnie w deklaracji przyjętej w marcu 2017 r. w 60. rocznicę podpisania traktatów rzymskich. Dekadę wcześniej, po kryzysie związanym z nieudaną ratyfikacją konstytucji dla Europy (TK), Unia Europejska mierzyła się z podobnym wyzwaniem. Proces reformowania UE zwieńczyło wówczas - zapowiedziane w deklaracji berlińskiej - przyjęcie traktatu rewizyjnego (traktatu lizbońskiego -TL). Przypieczętował on jedność członków organizacji i kierunek dalszej integracji. W trwającej obecnie dyskusji powracają koncepcje zróżnicowanej integracji {differentiated integration). I choć nie brakuje głosów o potrzebie utrzymania jednolitego kursu Unii, coraz głośniej wybrzmiewają wezwania do ostatecznego zerwania ze "wspólnotową ortodoksją". Nasuwają się zatem pytania: czy w myśleniu o integracji europejskiej jesteśmy świadkami przejścia od wyrażonej już w traktatach rzymskich, a konsekwentnie pod-trzymanej w traktacie lizbońskim, idei ever closer Union do koncepcji ever more differentiated Union; czy zróżnicowanie przestaje być odstępstwem, a staje się regułą; i jakie konsekwencje ta zmiana niesie? Celem artykułu jest przedstawienie stanu debaty nad reformą UE w 50. i 60. rocznicę podpisania traktatów rzymskich. Punktem wyjścia są jubileuszowe deklaracje z Berlina (2007) i Rzymu (2017) oraz zgłaszane projekty reform. Analiza zmierza do sformułowania wniosków dotyczących dalszego kierunku rozwoju projektu integracyjnego. Poprzedzają charakterystyka uwarunkowań społeczno-politycznych dyskusji w latach 2007 i 2017. (fragment tekstu)
Przedstawiono instytucjonalne implikacje rozszerzenia Unii Europejskiej. Omówiono udział nowych krajów członkowskich w systemie instytucjonalnym Unii Europejskiej.
Obraduje Konwent europejski, któremu przewodniczy były prezydent Francji Valéry Giscard d'Estaing. Jeszcze przed rozpoczęciem jego obrad nakreślił on perspektywiczną wizję roli Konwentu jako forum, które stworzy podwaliny dla Unii Europejskiej na następne 50 lat. Rozważmy zatem czym mogą się zakończyć obrady Konwentu w wybranych - moim zdaniem najbardziej istotnych - kwestiach instytucjonalnych. Stworzy to także podstawę dla oceny faktycznego i pożądanego stanowiska Polski w tym względzie. Pozwoli także na osąd, w jakiej mierze wyniki prac Konwentu zaważyć mogą na rzeczywistej reformie instytucjonalnej, a także jak mogą one wpłynąć na przyszłość Unii Europejskiej w dłuższej perspektywie. (fragment tekstu)
Omówiono instytucjonalne implikacje przystąpienia Polski do UE. Przedstawiono udział Polski w systemie instytucjonalnym Unii Europejskiej. Zaprezentowano propozycje zmian w systemie instytucjonalnym.
Autor twierdzi, że po wejściu w życie Traktatu Lizbońskiego - dzięki uporządkowaniu regulacji i ich ponadnarodowemu charakterowi - powstanie (de facto zostanie rozwinięty i uporządkowany) jednolity system ochrony prawnej UE, co przyczyni się nie tylko do ochrony interesów Unii i państw członkowskich (w tym poprawy bezpieczeństwa), ale także do poszerzenia ochrony praw jednostek. Zapewnienie jego efektywności będzie jednak zdaniem autora wymagało wielkiego wysiłku implementacyjnego instytucji krajowych.
Wspólnoty Europejskie spotkały się z zarzutem, że kolejne reformy unijnego systemu preferencji taryfowych (GSP) prowadzą do nadmiernej komplikacji zasad, uprawniających beneficjentów do korzystania z preferencji taryfowych. Przepisy prawa wspólnotowego UE przewidują możliwość czasowego cofnięcia przyznanych preferencji taryfowych w przypadku, gdy dany beneficjent nie przestrzega norm konwencji międzynarodowych. Tak jest obecnie w przypadku Białorusi. Artykuł ukazuje dylematy wyboru pomiędzy koniecznością przestrzegania zasad GSP, a ekonomicznymi skutkami takich sankcji dla partnerów handlowych Białorusi. (abstrakt oryginalny)
This article addresses the impact of the new EU trademark reform and regime on businesses and their competitiveness. Under the auspices of the Europe 2020 strategy, the European Commission proclaimed its commitment to smart, sustainable and inclusive growth with the focus on supporting competitiveness. Consequently, the sphere of intellectual property became pivotal and led to the enactment of a set of Regulations and Directives designed to reform the EU trademark system. The ultimate goal of this reform was to facilitate competitiveness and to contribute to the entrepreneurial drive in this respect by reducing registration costs per class and by offering new types of trademark. The statistical data generated by the exploration of the EUIPO, along with data on all registered unconventional EUTMs and case studies of the annual filing of top applicants, provides a sufficient foundation for a critical meta-analysis in order to assess the business interest in one class of trademark, in new trademark types and in trademark portfolio strategies. The results reveal a split between the trademark perspective of the EU and that of businesses, and answer these three research questions in a surprising manner. The surrounding discussions and arguments even suggest that the entrepreneurial drive for competitiveness through the employment of EUTMs is not effectively and efficiently supported by the reform. A holistic approach and preferences recognised by businesses point to a need for the enhancement of awareness and significant changes to this reform to make it a true mechanism for protecting legitimate entrepreneurial interests and competitiveness. (original abstract)
Szczyt w Laeken podjął w grudniu 2001 r. decyzje co do dalszej procedury wprowadzania reform instytucjonalnych w Unii Europejskiej. Płaszczyzny debat i sprzeczności między krajami członkowskimi UE: rosnące sprzeczności w łonie Unii Europejskiej i jej instytucji między małymi i dużymi krajami członkowskimi, kwestia podziału kompetencji instytucji europejskich, koncepcja przekształcenia Unii Europejskiej w federację. Dylematy jakie dla nowych krajów członkowskich (w tym Polski) stwarza konwent konstytucyjny.
W 2014 r. Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej przyjęły pakiet trzech nowych dyrektyw w sprawie udzielania zamówień publicznych oraz koncesji. Termin transpozycji ich postanowień do prawodawstwa Państw Członkowskich UE upłynął 18 kwietnia 2016 r. W Republice Federalnej Niemiec konieczność wdrożenia dyrektyw stała się impulsem do przeprowadzenia głębokiej reformy istniejącego systemu zamówień publicznych. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie najważniejszych zmian prawnosystemowych oraz próba oceny wpływu, jaki mogą wywrzeć one na sytuację zarówno zamawiających, jak i wykonawców - także zagranicznych. Ze względu na szeroki zakres dziedziny analiza została zawężona do - najczęściej występujących - zamówień "klasycznych".
W referendum przeprowadzonym 12 czerwca 2008 r. Irlandczycy odrzucili Traktat z Lizbony (TL) podpisany 13 grudnia 2007 r. przez wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej. Zaprezentowano wyniki głosowania w Irlandii w referendum w sprawie ratyfikacji Traktatu z Lizbony, a także wyniki referendów europejskich w Irlandii (głosy za, przeciw i nieoddane, w procentach uprawnionych do głosowania).
16
Content available remote Zmiana systemu rządzenia w Unii Europejskiej w świetle działań antykryzysowych
75%
Unia dzięki podejmowanym w kryzysie działaniom potrafi ła nadać nowego znaczenia już istniejącym mechanizmom. Zasadniczo zachowany został układ instytucjonalny, przy czym KE uzyskała nowe kompetencje wykonawcze i monitorujące, wzmocnieniu uległa pozycja RE kosztem Rady ds. ogólnych, wzmocniona została też pozycja PE, zwiększeniu uległy również kompetencje EBC. Natomiast głosy krytyki kierowane są przede wszystkim pod adresem EBC, niezależnej instytucji, niepoddanej mechanizmowi legitymizującemu, oraz systemu "trojki" (EBC, IMF, KE) formułującej warunki dla państw zagrożonych upadłością, która także nie dysponuje wbudowanym mechanizmem legitymizującym. Kryzys sprawił również, że przybyło "uwspólnotowionych" obszarów stanowiących domenę państw i parlamentów narodowych (budżety krajowe oraz semestr europejski). Mamy więc do czynienia z postępującą centralizacją kompetencji, wzrasta też znaczenie instytucji niemających demokratycznego mandatu, można więc rzec, że przedkłada się efektywność czy też skuteczność działań nad transparentność procesu decyzyjnego. Ponadto podejmowane są działania poza ramami prawnymi Unii, przyjmujące formę porozumień międzyrządowych, z pominięciem możliwości, jaką daje instytucja wzmocnionej współpracy w ramach traktatów.(fragment tekstu)
Rozważając problem ewolucji ustrojowej Unii Europejskiej, należy odnieść się przede wszystkim do trzech problemów: kondycji Unii w świetle jej statusu ustrojowego po wejściu w życie traktatu z Lizbony (1 grudnia 2009 r.); zakresu legitymacji demokratycznej Unii oraz kwestii najistotniejszej - zachowania przez Unię spójności, zwłaszcza w świetle obecnego kryzysu finansowego w niektórych państwach strefy euro. (fragment tekstu)
18
Content available remote System monitorowania i ewaluacji polityki spójności w Polsce
75%
Niniejszy artykuł opisuje obecny kształt systemu monitorowania i ewaluacji polityk strukturalnych w Polsce. Szczególna uwaga zwrócona jest na potencjalny wpływ tego systemu na efektywność programów współfinansowanych ze środków europejskich oraz zależność między dążeniem do zapewnienia wysokiego poziomu absorpcji, a skutecznością interwencji. Opracowanie zawiera także propozycje zmian w systemie monitorowania i ewaluacji, które powinny być konsekwencją zapowiadanej reformy polityki spójności. Na początku opracowania przedstawione są główne założenia i cele systemu ewaluacji i monitorowania polityki spójności, obejmujące również system wskaźników. Następnie omówiony jest system monitorowania i ewaluacji polityk strukturalnych w Polsce. Część czwarta zawiera analizę konsekwencji wynikających z wadliwie działającego systemu monitorowania, w kontekście zapowiadanej reformy europejskiej polityki spójności. Ostatnia część pracy poświęcona jest podsumowaniu, zawierającemu najważniejsze wnioski i rekomendacje. (fragment tekstu)
Polska prezydencja w Radzie UE została zdeterminowana przez kryzys finansowy. Kwestię tę mogą jednak rozwiązać tylko państwa członkowskie należące do Eurogrupy kierowanej przez jej przewodniczącego Jeana-Claude'a Junckera, a na najwyższym szczeblu szefowie państw lub rządów w ramach Rady Europejskiej. Ponadto wybrano formę umowy międzynarodowej jako instrument wprowadzania nowych rozwiązań w polityce gospodarczej i pieniężnej UE. Taka forma nie jest przewidziana w Traktacie o Unii Europejskiej, w szczególności w art. 48 TUE. W doktrynie nazywa się to "modułem Schengen", czyli sposobem na reformę Unii bez długiego procesu ratyfikacji traktatu zmieniającego przez wszystkie państwa członkowskie. Jednocześnie tryb Schengen może doprowadzić do powstania różnych centrów integracji. Wszystkie powyższe okoliczności z jednej strony zmniejszyły spektrum polskiej działalności, aż drugiej strony wskazały na dominację metody międzyrządowej, którą kanclerz Angela Merkel nazwała "metodą związkową" w zarządzaniu europejskim. W tym kontekście postanowienia art. 12 ust. 3 Traktatu o stabilności, koordynacji i zarządzaniu, który zezwala Umawiającym się Stronom, innym niż te, których walutą jest euro, na uczestnictwo w dyskusjach na spotkaniach szczytu strefy euro dotyczących konkurencyjności Umawiających się Stron, zmiany globalna architektura strefy euro i podstawowe zasady, które będą miały do niej zastosowanie w przyszłości, a także, w stosownych przypadkach i co najmniej raz w roku, w dyskusjach na temat konkretnych kwestii związanych z wdrażaniem traktatu, można uznać za pewien sukces polskiej prezydencji. (fragment tekstu)
20
Content available remote Przebudowa instytucjonalna Unii Europejskiej wobec potrzeb legitymacji
75%
W artykule przedstawiono pojęcia legitymacji i legitymizacji. Zaprezentowano przegląd koncepcji legitymacji Unii Europejskiej. Realizacja przedstawionych w artykule postulatów stworzy warunki do zwiększenia niedostatecznego obecnie poziomu legitymacji systemu politycznego Unii.
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.