Za jedną z przyczyn powstania WPR podaje się potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego jednoczącej się Europy. Impulsem jednoczenia się Europy po wojnie była chęć uniknięcia konfliktu zbrojnego między dawniej zwaśnionymi państwami. Powstanie WPR było jedną z przyczyn, która spowodowała, że EWG okazała się organizacją o wiele trwalszą niż Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu, które zakładało liberalizacje wyłącznie w handlu artykułami przemysłowymi. Bez utworzenia mechanizmu protekcyjnego jakim jest WPR rolnictwo europejskie nie wytrzymało by konkurencji z rolnictwem amerykańskim. Cele Wspólnej Polityki Rolnej zostały zapisane już w Traktacie Rzymskim. W Polsce zmiany strukturalne w rolnictwie przebiegały inaczej niż w krajach "starej Unii". W latach 90-tych nie brakowało w Polsce opinii, że dokonując zmian strukturalnych w polskim rolnictwie i jego otoczeniu należy wzorować się na modelu zachodnio europejskim - czyli przejść tą drogą, którą kraje EWG przeszły w latach 60-tych. W Polsce od początku procesu transformacji zaczęła wzrastać stopa bezrobocia - w roku 1990 wynosiła 6,5%, a w następnym roku 12,2%. Najwyższy poziom osiągnęła w 2002 roku - 20 %, natomiast w roku 1997 (kiedy była ona najniższa) wynosiła 10,3 %. Dla porównania w Unii Europejskiej w okresie gdy stopa bezrobocia była najwyższa wynosiła 10,4 %. Wielkości te pokazują, w jak odmiennej od Unii Europejskiej sytuacji jest Polska i potwierdzają, że jest to "historycznie" zupełnie inny czas. Sytuacja w Polsce różniła się także tym, że nadwyżki siły roboczej migrowały na wieś. Wieś od początku transformacji do akcesji do Unii Europejskiej wchłonęła miliony bezrobotnych (wliczając w to bezrobocie rejestrowane i ukryte), pełniła więc funkcję wentylu bezpieczeństwa, bowiem żyjący na wsi - pomimo, że na bardzo niskim poziomie - mieli jednak zapewnioną egzystencję. Wprowadzenie w Polsce funkcjonującego w Europie Zachodniej modelu farmerskiego, nie tylko nie rozwiązało by powyższego problemu ale spowodowało by dalsze pogorszenie sytuacji i było niemożliwe, ponieważ wymagało by stworzenia do 2010 roku blisko 4 milionów miejsc pracy, co zdecydowanie przekraczało i przekracza możliwości polskiej gospodarki. W publikacjach o integracji europejskiej zazwyczaj znajdują się pochlebne oceny WPR. Za umiarkowany sukces można uznać zapewnienie standardowej żywności na dużą skalę po relatywnie niskich cen. Nie rozwiązano kwestii dochodów rolniczych. Ponadto nie rozwiązano problemów związanych z ochroną środowiska a ponadto WPR doprowadziła do zniszczenia tkanki społeczno-kulturowej, której znaczenie jest trudno przecenić. Sytuacje pogarsza fakt, że polityka ta pochłania ogromne środki finansowe. Powyższa ocena jest kompleksowa i odnosi się do sposobu i efektu w jakim funkcjonuje WPR. (fragment tekstu)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.