Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 245

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 13 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  EU regional policy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 13 next fast forward last
Celem tego opracowania jest identyfikacja zróżnicowań międzyregionalnych w jednostkach administracyjnych typu NUTS II, występujących w wybranych, krajach nowego rozszerzenia Unii Europejskiej - w Republice Czeskiej, Polsce, na Węgrzech, i w Słowacji. Pozostałych krajów z tej grupy nie uwzględniono, ponieważ nie jest możliwa identyfikacja dysproporcji wewnątrzkrajowych ze względu na pokrywanie się podziałów na obszary NUTS I i NUTS II. (fragment tekstu)
The objective of this article is to present a holistic view of the development of regional policy in the European Union. Regional policy is an important chapter of policies implemented in the process of EU's development. The article presents the basic principles of creation of the Community's regional policy, and comments upon competitiveness of regions and eco-development of the EU. (author's abstract)
W latach 2007-2013 polityka spójności, stanowiąca jeden z filarów europejskiej konstrukcji, obok jednolitego rynku i unii walutowej, stanowi najważniejszą propozycję budżetu rozszerzonej Unii Europejskiej liczącej w sumie 27 państw członkowskich. Przyjęta linia polityki, dotyczy problemów nierówności gospodarczej i społecznej. Jest to polityka transferu środków między państwami członkowskimi za pośrednictwem budżetu UE w celu wspierania wzrostu gospodarczego i trwałego rozwoju, poprzez inwestowanie w kapitał ludzki i rzeczowy. Rozszerzenie Unii do 27 państw, i więcej, jest wyzwaniem dla konkurencyjności i wewnętrznej spójności Unii. Jednocześnie, rozszerzenie doprowadzi do poszerzenia luki w rozwoju gospodarczym, poprzez geograficzne przesunięcie problemu różnic i nierówności w kierunku wschodnim i trudniejszej sytuacji na rynku pracy. Mając na uwadze efektywniejsze zarządzanie funduszami, należy dążyć do zwiększenia efektu dźwigni, poprzez uwzględnienie nowoczesnych form finansowania. Jednym z działań w tym kierunku jest wzmocnienie partnerskich stosunków z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym i Europejskim Funduszem Inwestycyjnym np. poprzez stworzenie mocniejszych powiązań stawek współfinansowania z ekonomiczną wykonalnością lub prawdopodobną opłacalnością programów i przedsięwzięć. (abstrakt oryginalny)
Przedstawiono historię powstania biur regionalnych, przyczyny ich tworzenia w Brukseli, typy biur regionalnych oraz ich główne funkcje. Omówiono także powstanie polskich biur regionalnych w Brukseli.
Celem artykułu jest przedstawienie podstawowych wad, które są na stałe wpisane w stosowane narzędzia i które implikują obniżoną efektywność europejskiej polityki regionalnej. Bez względu na to, jak duże możliwości absorpcyjne cechują gospodarkę-beneficjenta pomocy i jak bardzo system kontroli wydaje się szczelny, pewnych problemów nie można wyeliminować. Zachowanie dzisiejszego kształtu polityki regionalnej oznacza konieczność pogodzenia się z istnieniem takich zjawisk, jak efekt wypierania, pokusa do nad¬użyć oraz pogoń za rentą, których działanie zostało opisane w artykule. Ich skala pozostaje nieznana m.in. ze względu na nierejestrowany charakter powyższych działań. (abstrakt oryginalny)
Omówiono wpływ europejskiej polityki regionalnej na polska politykę regionalną. Przedstawiono proces kształtowania się polskiej polityki regionalnej, ze szczególnym uwzględnieniem roli Unii Europejskiej.
Na rozwój regionów w UE wpływają: proces integracji, istnienie wielkich korporacji, działających ponad granicami państw, wysoka dynamika przepływu zagranicznych inwestycji bezpośrednich, znoszenie barier w handlu i przepływie kapitału oraz w podejmowaniu działalności gospodarczej. Czynniki te przyczyniają się do lokalizowania inwestycji w regionach mniej rozwiniętych, dając inwestorom szansę osiągnięcia dodatkowych zysków. Jednocześnie regiony te zyskują dodatkowe możliwości rozwoju. (fragment tekstu)
Polityka regionalna Unii Europejskiej prowadzona jest od 1956 r., kiedy to w Raporcie Międzynarodowego Komitetu, który przygotowywał Traktat Rzymski, jako jeden z trzech podstawowych wspólnych kierunków działań krajów członkowskich wskazano zakres regionalny. W raporcie tym zgłaszano potrzebę maksymalnego wykorzystania zasobów do likwidacji opóźnień rozwojowych regionów krajów członkowskich w tym celu powinien powstać specjalny fundusz inwestycyjny. Wynikiem takiego podejścia było określenie podstawowego celu prowadzenia wspólnej polityki regionalnej, który wskazywał potrzebę transferu środków, umożliwiającego przejście wszystkich regionów UE na podobny poziom rozwoju społeczno-gospodarczego. W ten sposób pomoc będzie kierowana przede wszystkim do regionów, które nie wypracowują średniego PKB per capita Unii Europejskiej. Traktat Rzymski kontynuuje to podejście. Wspólny rynek to mechanizm mający zapewnić równomierny rozwój obszaru Wspólnoty. Zasadą stał się publiczny zakaz udzielania przez władze publiczne wszelkiej pomocy. W wyjątkowych sytuacjach dopuszcza się interwencję w zakresie rozwoju regionalnego, a przede wszystkim pomocy regionom opóźnionym. Warunkiem takiej pomocy jest to, że nie może ona zniekształcać podstaw wolnej konkurencji. (fragment tekstu)
Opierając się na teorii modernizacji, podniesiono kwestię wdrożenia na Ukrainie mechanizmów polityki regionalnej UE i jej składowej - regionalnej polityki strukturalnej. Na podstawie analizy porównawczej przedstawiono założenia i czynniki determinujące politykę strukturalną UE i Ukrainy. Zaznaczono ryzyka (geoekonomiczne, gospodarcze, energetyczne, demograficzne), które są związane ze strukturalnymi deformacjami i mogą negatywnie wpłynąć na integrację Ukrainy z UE. Oceniono mechanizmy regionalnej polityki strukturalnej i określono problemy ich modernizacji na Ukrainie. We wnioskach zaznaczono potrzebę radykalnych rozwiązań instytucjonalnych na Ukrainie, m.in. opracowane selektywnych programów strukturalnej korekcji ekonomii regionów.(abstrakt oryginalny)
Można przypuszczać, że wojna rosyjsko-ukraińska doprowadzi do nowej konfiguracji wzajemnych relacji w gospodarczej i politycznej sytuacji wielu krajów europejskich. Przyczyni się to do szybkiego powstawania sojuszy strategicznych pomiędzy krajami sąsiadującymi, o podobnych kulturach narodowych i "uzupełniającym" się potencjale. Region Europy Środkowo-Wschodniej wydaje się dobrym przykładem takiego integracji. W kontekście tworzenia takiego sojuszu nasuwają się pytania o jego trwałość, przesłanki, korzyści i potencjalne zagrożenia. Autorzy tego opracowania odnoszą się do przesłanek tworzenia sojuszu krajów Europy Środkowo-Wschodniej i jego potencjalnej słuszności i trwałości (z perspektywy historycznej, geograficznej, surowcowej, logistyczno-transportowej). (abstrakt oryginalny)
Omówiono genezę i cele polityki Unii Europejskiej wobec krajów śródziemnomorskich głównie z perspektywy konferencji barcelońskiej zorganizowanej z myślą omówienia polityki śródziemnomorskiej UE. Wyszczególniono układy stowarzyszeniowe z krajami basenu Morza Śródziemnego. Zwrócono uwagę na Umowę o Partnerstwie Eurośródziemnomorskim, podpisaną podczas konferencji w Barcelonie, stwarzającą perspektywy lepszej i bardziej efektywnej współpracy między krajami stowarzyszonymi południa Europy i UE.
12
Content available remote Polityka regionalna Unii Europejskiej w Polsce - teraźniejszość i przyszłość
80%
Problematyka podjęta w niniejszym artykule nawiązuje do kwestii realizacji unijnej polityki regionalnej w Polsce w latach 2007-2013 oraz 2014-2020. W publikacji podjęto próbę wyjaśnienia pojęcia "polityka regionalna Unii Europejskiej", opierając się przy tym na wybranych ujęciach prezentowanych w literaturze krajowej. Dokonano także prezentacji i oceny wpływu teorii rozwoju regionalnego na ukształtowanie się współczesnej unijnej polityki regionalnej. Zasadniczą kwestią stało się natomiast przedstawienie efektów realizacji polityki regionalnej UE w Polsce w latach 2007-2013 oraz przybliżenie spodziewanych efektów tej polityki w latach 2014-2020. Autor pokusił się także o wskazanie prawdopodobnych perspektyw zasilania finansowego Polski w sferze unijnej polityki regionalnej po roku 2020(abstrakt oryginalny)
13
Content available remote European Union - Arctic Affairs. Does Arctic Need EU?
80%
Celem niniejszego artykułu jest przedstawieni relacji pomiędzy Unią Europejską, a regionem arktycznym. Definiuje on obszar Arktyki europejskiej i wskazuje na różne typy jego oddziaływania na cały obszar Dalekiej Północy. Autorka wyróżnia 3 główne okresy relacji UE- Arktyka analizując jednocześnie powody zaangażowania UE. Artykuł analizuje poprzednie strategie UE m.in. Wymiar Północny, jak również obecne podejście z 2016 roku. Autorka prezentuje konkretne działania Unii, które mają pomoc w zdobywaniu wyższej pozycji w regionie, ale także opinię krytyków sprzeciwiających się zaangażowanie Wspólnoty w Daleką Północ. Autorka weryfikuje hipotezę czy Unia Europejska może zostać głównym graczem w regionie Arktyki. (abstrakt oryginalny)
14
Content available remote Finansowanie polityki regionalnej Unii Europejskiej a wyzwania XXI wieku
80%
W Unii Europejskiej zawsze istniały regiony o zróżnicowanym poziomie rozwoju gospodarczego. Problem ten dotyczył i dotyczy także najbogatszych państw Wspólnoty. Typowym przykładem takiego państwa są Włochy, gdzie bogata północ kraju przeciwstawiana jest biednemu południu (region Mezzogiorno). Zróżnicowanie regionalne Unii Europejskiej powiększyło się jeszcze w związku z ostatnim rozszerzeniem Wspólnoty (2004 r.). Władze unijne zawsze uważały, że zróżnicowanie poziomu rozwoju ekonomicznego poszczególnych regionów Europy jest zjawiskiem niekorzystnym, prowadzącym do zmniejszenia spoistości poszczególnych państw oraz Unii jako całości. Ostatecznym rezultatem powyższego zjawiska miałoby być zahamowanie procesów integracyjnych. W związku z tym postanowiono te różnice zniwelować poprzez wprowadzenie w życie polityki regionalnej i powiązanej z nią ściśle polityki strukturalnej. Pojęcia "polityka regionalna" i "polityka strukturalna" używane są często zamiennie, ponieważ ponad 90% środków przeznaczonych na politykę strukturalną jest ściśle powiązane z polityką regionalną. (fragment tekstu)
Artykuł omawia powstanie, rozwój, cel i zadania programu rozwoju strukturalnego STRUDER.
Celem opracowania jest przedstawienie celów i założeń strategii "Europa 2020" w kontekście ich wpływu na nową filozofię dotychczasowych funduszy strukturalnych w polityce regionalnej. Cel ów sugeruje wyodrębnienie dwóch części poświęconych odpowiednio: strategii "Europa 2020" i jej trzem wzrostom (wzrost inteligentny, zrównoważony i wzrost integracji społecznej) oraz funduszom strukturalnym w polityce regionalnej przyjętej na lata 2014-2020. "Nowa" polityka regionalna "na szczeblu ponadnarodowym oraz narodowym" uwzględnia cele i założenia strategii "Europa 2020" i jej programów, co szczególnie jest widoczne w "Agendzie Cyfrowej" czy "Unii Innowacji". Programy te "dynamizują" dotychczasowe obszary wsparcia funduszy strukturalnych zwłaszcza w odniesieniu do Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) oraz Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS). W ten sposób poprzez strategię "Europa 2020" i instrumenty funduszowe następuje oddziaływanie na gospodarkę opartą na wiedzy, która stała się obiektywną koniecznością urzeczywistniającą się w dobie globalizacji. (abstrakt oryginalny)
Omówiono rolę regionów w procesie decyzyjnym UE, dyplomację regionów, kanały dostępu regionów do instytucji wspólnotowych: instytucjonalne, Komitet Regionów, Rada Unii Europejskiej, przedstawicielstwa regionalne, stowarzyszenie I sieci międzyregionalne.
W rozwoju regionalnym, tak jak i w innych dziedzinach życia gospodarczego, istotne jest nie tylko wskazanie obszaru działań, ale też ich sposobów finansowania. Jednym z przyjętych w Polsce rozwiązań, bazujących w znacznej mierze na francuskich doświadczeniach, jest kontrakt regionalny. Dotychczasowe jego funkcjonowanie nie do końca przyniosło oczekiwane rezultaty. Założenia nowych dokumentów strategicznych wskazują na chęć utrzymania tego instrumentu. Jednak bez kompleksowej przebudowy nie można liczyć na poprawne jego funkcjonowanie. (abstrakt oryginalny)
Tekst ten został poświęcony europejskiej polityce regionalnej, nazywanej także polityką spójności, będącej drugą pozycją wydatków budżetowych Unii Europejskiej oraz najważniejszym źródłem transferów finansowych na rzecz Polski. Polityki i budżet Unii Europejskiej są programowane w wieloletnim horyzoncie czasowym, obecny dotyczy lat 2007-2013, a na temat rozwiązań kolejnego rozpoczynającego się po roku 2013 okresu prowadzony jest ożywiony międzynarodowy dialog profesjonalno-naukowy. W opracowaniu przedstawiono: dotychczasowy przebieg dyskusji nad polityką regionalną Unii Europejskiej po roku 2013, rosnące znaczenie wymiaru terytorialnego, który obok wymiaru gospodarczego i społecznego zyskuje rangę traktatową, najważniejsze tezy przedstawionej przez Komisję Europejską jesienią 2008 roku Zielonej Księgi w sprawie spójności terytorialnej, wpływ kryzysu społeczno-gospodarczego na reformę europejskiej polityki spójności, a także inne ważne tematy dotyczące reformy europejskiej polityki regionalnej, takie jak zmiany klimatyczne, przebieg procesów demograficznych czy konsekwencje globalizacji. (abstrakt oryginalny)
Procesy zachodzące w świecie cechuje nietypowa dynamika i zakres zmian. Pojęcie globalizacji jest różnie interpretowane, często używane w życiu codziennym. Wszyscy mówią o globalizacji, choć niewielu precyzyjnie ją definiuje, przez co zauważa się wiele interpretacji tego pojęcia.(fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 13 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.