Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 715

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 36 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Economic and Monetary Union (EMU)
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 36 next fast forward last
Przedstawiono stosunek rządu niemieckiego do Unii Europejskiej. Opisano między innymi niemieckie stanowisko w sprawie rozwoju Wspólnot Europejskich i niemiecką ocenę Traktatu z Maastricht. Ponadto określono stosunek Niemiec do Unii Gospodarczej i Walutowej, Agendy 2000, polityki handlowej UE oraz wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa.
Przedstawiono stosunki Niemiec z Unią Europejską w 1996 r., stanowisko Niemiec wobec członkostwa Polski i wobec wspólnego pieniądza.
Autor zastanawia się jaki będzie status krajów kandydujących do Unii po wprowadzeniu Unii Gospodarczej i Walutowej. Jego zdaniem żaden z krajów nie będzie mógł przystąpić do Unii wcześniej niż w 2002 r. po zniesieniu wszelkich ograniczeń w dziedzinie polityki gospodarczej i walutowej (swobodny przepływ kapitału pomiędzy krajem kandydującym a krajami UE).
Przedmiotem ożywionej debaty toczącej się od dłuższego czasu w krajach UE w sprawie unii gospodarczej i walutowej są potencjalne konsekwencje - dodatnie i ujemne - zarówno realizacji projektu tej Unii, jak i jego ewentualnego zaniechania. Autor przyglądając się dyskusji trwającej w UE przedstawia argumenty ekonomiczne i czynniki polityczne zwolenników Unii oraz rysuje problem tworzenia unii monetarnej.
Ekonomiczna analiza kryteriów, jakie powinny spełnić kraje starające się o wejście do Unii Gospodarczej i Walutowej - EMU (Economic and Monetary Union) zgodnie z warunkami konwergencji przyjętymi w Traktacie z Maastricht. Kryteria konwergencji a teoria optymalnych obszarów walutowych. Nowe podejście do integracji monetarnej - inflacja, deficyt budżetowy i dług publiczny.
W artykule scharakteryzowano bardzo ogólnie zadania jakie stoją przed krajami Europy Środkowo-Wschodniej w zakresie polityki gospodarczej, polityki pieniężnej i polityki kursów walutowych w związku z przystąpieniem tych krajow do UE.
Szczyt Unii Europejskiei w dniach 2-3 maja 1998 r. Brukseli zatwierdził rekomendacje co do składu członkowskiego Unii Gospodarczej i Walutowej EMU. Powołał prezesa i członków zarządu Europejskiego Banku Centralnego ECB, określił polityczne aspekty EMU. Przedstawił ekonomiczne problemy wdrożenia jednolitej waluty oraz międzynarodowa pozycję euro.
Przedstawiono etapy tworzenia Unii Gospodarczej i Walutowej, kryteria spójności warunkujące udział w Unii Gospodarczej i Walutowej, następnie tablicę krajów członkowskich w świetle w/w kryteriów (ocena z 25.03.1998 r.) oraz harmonogram podjęcia decyzji ws. uczestnictwa państw UE w Unii Gospodarczej i Walutowej, a także zbieżność legislacyjną i gospodarczą w 1997 roku.
Artykuł jest streszczeniem referatu wygłoszonego po raz pierwszy podczas seminarium w Centrum Badań Polityki Gospodarczej CEPR w Rzymie w lutym 1996 r. Omawia zadania Europejskiego Banku Centralnego po wprowadzeniu Unii Gospodarczej i Walutowej. Szczegółowe informacje można uzyskać pod elektronicznym adresem: cepr@cepr.org
Autor, profesor ekonomii w Genewie, zastanawia się na skutkami spowodowanymi nie przystąpieniem państw do Unii Gospodarczej i Walutowej (UGW). Stabilność kursów wymiany walut jest ściśle związana z europejską integracją gospodarczą i jest jednym z warunków przystąpienia do UGW.
Autor, opisując pracę Komitetu Walutowego, zastanawia się dlaczego organ doradczy odgrywa tak ważną rolę w sprawnym funkcjonowaniu UE. Przedstawia jego zadania w tworzeniu Unii Gospodarczej i Walutowej.
Spełnienie kryteriów wejścia do Unii Gospodarczej i Walutowej w 1999 r. przyczyniło się do podejmowania często trudnych decyzji przez wiele krajów aspirujących do członkowstwa w UGW. Jednym z nich była Irlandia, kraj, który w ciągu kilku lat dokonał imponujących przemian, zmieniając całkowicie swój obraz na arenie międzynarodowej: z jednej z najsłabszych gospodarek zachodnioeuropejskich stała się ona przykładem kraju sukcesu gospodarczego. (abstrakt oryginalny)
Przedstawiono zalecenia Unii Europejskiej w celu uzyskania pełnej wymienialności złotego.
Autor omawia historię powstania kompleksu integracyjnego Europy Zachodniej wychodząc od EWG poprzez traktat Delorsa, Traktat z Maastricht, Traktat o Wspólnocie Europejskiej, który to precyzował ustanowienie Unii Gospodarczej i Walutowej. Następnie szczegółowo omawia etapy ustanowienia UGiW, uczestnictwo państw w unii, wprowadzenie jednolitej waluty, intytucje i gwarancje Unii Gospodarczej i Walutowej.
Utworzona w 1958 roku Europejska Wspólnota Gospodarcza liczyła sześć państw (Francja, Włochy, RFN, Belgia, Holandia i Luksemburg) o podobnej strukturze gospodarczej, politycznej i społecznej. Utworzone wówczas na mocy Traktatu rzymskiego w 1957 roku instytucje i procedury zabezpieczały sprawność jej funkcjonowania. Sukcesywne poszerzanie składu członkowskiego Wspólnot o nowe państwa (1973 rok - Wielka Brytania, Dania, Irlandia; 1981 rok - Grecja; 1986 rok - Hiszpania, Portugalia; 1995 rok Szwecja, Austria, Finlandia) doprowadziło do powstania UE-15, tzw. starych państw unijnych. Przed i po każdej nowej akcesji określonych państw do Wspólnot głoszono, że instytucje i procedury unijne są już niewydolne dla zwiększającej się liczby państw UE. Reformowano je wycinkowo, odkładając zasadniczą, konstytucyjną reformę na przyszłe lata. Przed rozszerzeniem Unii w 2004 roku o 10 państw (Polska, Czechy, Węgry, Słowacja, Litwa, Łotwa, Estonia, Słowacja, Cypr i Malta) uznano, że trzeba kompleksowo zreformować Unię, czego nie zdołano dokonać. Nie dokonano tego także przed ostatnim rozszerzeniem członkowskim Unii w 2007 roku (Bułgaria, Rumunia). Tak więc w 2004 roku powstała UE-25, a w roku 2007 UE-27. Struktury, prawodawstwo i zasady funkcjonowania UE-27, w zasadzie niewiele zmienione wobec EWG-6, stały się niewydolne i wymagają zasadniczych zmian, reformy ustrojowej UE. Jest ona niezbędna z kilku powodów.(fragment tekstu)
16
Content available remote A Reshaped Economic and Monetary Union - Still Attractive, but Hardly Legitimate?
80%
Celem artykułu jest przybliżenie zmian instytucjonalnych, jakie dokonują się w wyniku zarządzania kryzysowego na poziomie UE, a także konsekwencji zastosowanych metod podejmowania decyzji dla procesu demokratycznego. Porusza on problem deficytu legitymizacji (uprawomocnienia) dotyczącego tak zarządzania kryzysowego, jak i jego decydentów. Wskazuje także na korelację między istnieniem legitymacji demokratycznej dla wybranych metod zarządzania a ich skutecznością i efektywnością. Rozważane są także czynniki mogące wpływać zarówno pozytywnie jak i negatywnie na atrakcyjność unii gospodarczej i walutowej (UGW), np. perspektywa włączenia w ramy mechanizmu pomocy finansowej dla państw spoza strefy euro czy "przymusowe członkostwo" w ujęciu normatywnych dla państw UGW, zważywszy, iż droga do wystąpienia z unii walutowej pozostaje de lege lata zamknięta.(abstrakt oryginalny)
W pierwszej części przedstawiono genezę Europejskiego Banku Centralnego a także jego zadania i organy. Następnie opisano podstawowy cel działalności, definicję stabilności cenowej oraz argumenty na rzecz stabilności cenowej. Ostatnia części artykułu to prezentacja dwóch filarów polityki pieniężnej Banku Centralnego oraz zestawienie wszystkich decyzji polityki pieniężnej EBC i następnie krótka ich analiza w kontekście realizacji założeń EBC.
Przedstawiono wybrane uwarunkowania ekonomiczne i prawne działalności Narodowego Banku Polskiego w procesie dochodzenia Polski do Unii Gospodarczej i Walutowej (UGW). Zwrócono uwagę na zjawiska związane ze zbieżnością makroekonomiczną Polski z krajami członkowskimi Unii Gospodarczej i Walutowej. Omówiono proces dochodzenia NBP do obszaru wspólnej waluty, co wiąże się z bardziej zaawansowanym członkostwem w Europejskim Systemie Banków Centralnych (ESBC).
Stworzenie Europejskiej Unii Gospodarczej i Walutowej (UGW) jest niezwykle ambitnym zamysłem gospodarczym. Koordynacja polityki ekonomicznej poszczególnych państw członkowskich (jej dopełnieniem jest przyjęcie wspólnej waluty euro) jest próbą trwałego połączenia gospodarek państw Europy w jedną całość. Efektem ma być powstanie zintegrowanego obszaru, który będzie w stanie ekonomicznie konkurować na rynku światowym.Decyzja o integracji była w znacznym stopniu oparta na politycznej deklaracji woli. Jednak żadna z form integracji gospodarczej nie przetrwa, jeżeli nie będzie przynosić pozytywnych efektów wszystkim uczestniczącym w niej stronom. Będzie to możliwe tylko wtedy, kiedy korzyści z uczestnictwa w unii walutowej w długim okresie będą przewyższać koszty. Dotyczy to także tak ambitnego i bezprecedensowego zadania jak stworzenie unii walutowej w Europie.Konieczne jest zatem przeprowadzenie rachunku kosztów i korzyści przed podjęciem decyzji o przystąpieniu do unii walutowej i o terminie tego przystąpienia. Celem niniejszego artykułu jest wskazanie i omówienie wybranych kosztów związanych z uczestnictwem kraju w unii walutowej. (fragment tekstu)
W ramach Unii Gospodarczo-Walutowej nie stworzono do tej pory mechanizmów zdolnych do skutecznego przeciwdziałania skutkom negatywnych szoków asymetrycznych. Proponowany mechanizm transferów fiskalnych mógłby spełniać funkcję stabilizacyjną w miejsce utraconych instrumentów dostosowawczych. Ostatni kryzys finansowy wzmocnił potrzebę stworzenia mechanizmu stabilizacyjnego opartego na solidarności, ponieważ przetrwanie strefy euro zależy w dużym stopniu od jej zdolności do stworzenia unii politycznej. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 36 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.