Prowadzenie działalności gospodarczej od 2008 roku do chwili obecnej uwarunkowane było globalnym kryzysem gospodarczym, wywołanym nadmiernym zadłużeniem Zachodu. Na potrzeby niniejszego opracowania istotę globalnego kryzysu sformułowano jako "procesy zachodzące w gospodarce światowej od sierpnia 2008 roku, czyli od czasu gwałtownych spadków cen surowców, załamania wiarygodności szeregu instytucji finansowych o znaczeniu globalnym, dużego spadku cen nieruchomości, silnego obniżenia się indeksów na głównych światowych giełdach, zwiększenia wskaźników bezrobocia na rynkach, a w konsekwencji obniżenia się popytu i zmniejszenia wartości wymiany handlowej" [Urban 2013, s. 187]. Tak negatywne procesy w skali międzynarodowej spowodowały nie tylko znaczący spadek produktu krajowego brutto (PKB) w wielu krajach, ale również dramatyczne w skutkach zagrożenie bankructwem niektórych rządów państw. Bankructwa rządów uznawane są za kolejną, drugą falę kryzysu(fragment tekstu)
Autor podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, czy obserwowane od dwóch lat spowolnienie gospodarcze w Polsce oznacza trwałe odwrócenie dotychczasowego trendu rozwojowego czy też ma charakter przejściowy i możliwy jest powrót na ścieżkę szybkiego i trwałego wzrostu. W pierwszej części przedstawiono dotychczasową ścieżkę wzrostu gospodarczego w Polsce w latach 1990-2000. Część druga jest poświęcona analizie roli oszczędności i inwestycji we wzroście gospodarczym - sytuacja Polski została tu m.in. pokazana na tle wybranych krajów Europy Środkowowschodniej. W części trzeciej przedstawiono najważniejsze strukturalne i instytucjonalne bariery wzrostu gospodarczego w Polsce.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.