Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 37

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Environmental fine
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Glosowane orzeczenie dotyczy decyzji o odroczeniu płatności administracyjnej kary pieniężnej nałożonej na gminę na podstawie prawa ochrony środowiska.
2
Content available remote Opłaty i kary za korzystanie ze środowiska - aspekty finansowo-prawne
84%
Opłaty i kary za korzystanie ze środowiska - uregulowane w ustawie Prawo ochrony środowiska - są konstrukcjami prawnymi wzajemnie ze sobą powiązanymi. Występują cztery opłaty podstawowe (za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, za wprowadzanie ścieków, za pobór wód, za składowanie odpadów), a także opłaty podwyższone i kary pieniężne za korzystanie ze środowiska. Płatności te odnoszą się do różnego rodzaju korzystania z zasobów środowiska i do różnego stopnia naruszeń związanych z tym korzystaniem. Opłaty i kary za korzystanie ze środowiska są to kategorie odrębne w stosunku do pozostałych kategorii dochodów publicznych (podatków, opłat). Są obowiązkowymi płatnościami za korzystanie wprost z poszczególnych elementów i składników środowiska, np. z powietrza, wody. Stanowią przymusowe publiczno-prawne daniny za korzystanie ze środowiska, które ustawodawca państwowy nakłada na podmioty korzystające ze środowiska, zarówno w celu ograniczania tego korzystania, jak i w celu gromadzenia środków na finansowanie zadań z zakresu ochrony środowiska. Znaczenie tych opłat i kar będzie wzrastać, środowisko i jego elementy są bowiem dobrem bardzo cennym, ograniczonym, podlegającym coraz większej ochronie. (abstrakt oryginalny)
Obecnie istotniejsze od wdrażania prośrodowiskowych rozwiązań jest rosnące zainteresowanie biznesu ekologią. Firmy, które decydują się na wdrażanie systemów zarządzania środowiskiem, mają już do kogo zgłaszać się po informacje. Na rynku działa kilkanaście reprezentacji firm międzynarodowych, które zajmują się certyfikacją systemów ISO 14 000; m.in. SGS, TQS, LLOYD, KEMA i POLSKIE CENTRUM BADAŃ I CERTYFIKACJI. Są też przedsiębiorstwa dostarczające odpowiednie urządzenia i technologie.
Nowe ustawodawstwo, które stwarza specjalne podstawy dotyczące odpowiedzialności cywilnej za straty i szkody ekologiczne, powołało do życia instytucję finansowego zabezpieczenia tej odpowiedzialności. To specjalne ustawodawstwo, obok ustawy Prawo ochrony środowiska z 27 kwietnia 2001 roku (poś), obejmuje także ustawy: z 29 listopada 2000 roku Prawo atomowe (pa), z 1 grudnia 1961 roku Kodeks morski (km), z 4 lutego 1994 roku Prawo geologiczne i górnicze (pgig), z 27 kwietnia 2001 roku o odpadach (uoo), z 11 maja 2001 roku o organizmach genetycznie zmodyfikowanych (uoogz). Autorka charakteryzując komórkę finansowego zabezpieczenia odpowiedzialności za szkody ekologiczne, stwierdził, że o ile instytucja ta na gruncie wymienionych ustaw pa i km zabezpiecza głównie roszczenia osób poszkodowanych, to w przypadku ustaw poś, pgig, upp i uoogz służy wzmocnieniu ochrony środowiska jako dobra ogólnospołecznego.
Celem autora była charakterystyka polskich instrumentów prawno-finansowych służących ochronie środowiska w kontekście dotychczasowych doświadczeń międzynarodowych. Szczególną uwagę zwrócił na kwestię przekazywania środków uzyskiwanych z tytułu opłat i kar ekologicznych na fundusze celowe. Wskazał także na pożądane kierunki zmian systemu instrumentów ochrony środowiska w Polsce.
W wykazie zawarte są prawne uregulowania: opłat za gospodarcze wykorzystanie środowiska, subwencje celowe związane z ochroną środowiska, bodźce finansowe dla egzekucji prawa i bezpośrednie regulacje prawne ochrony środowiska.
Przedstawiono istotę opłat i kar ekologicznych jako ekonomicznych instrumentów ochrony środowiska. Następnie omówiono funkcjonowanie systemu opłat i kar ekologicznych w ochronie środowiska.
W II Polityce ekologicznej państwa została sformułowana jedna z najważniejszych zasad ochrony środowiska, a mianowicie zasada: sprawca zanieczyszczenia płaci. Zgodnie z nią wszyscy sprawcy powinni ponosić koszty związane z korzystaniem ze środowiska i emisją zanieczyszczeń. Wśród użytkowników wód wyróżnia się odbiorców komunalnych, przemysł i rolnictwo. Zarówno gospodarstwa domowe, jak i przemysł ponoszą koszty odprowadzania ścieków do wód powierzchniowych w postaci opłat za korzystanie ze środowiska, które w przypadku korzystania z usługi zbiorowego oczyszczania i odprowadzania ścieków wliczone są w cenę ścieków. Kosztów nie ponosi jedynie rolnictwo. Rolnictwo wprowadza do środowiska znaczne ilości substancji biogennych - głównie azotu- w postaci spływów z terenów użytkowanych rolniczo. Są to zanieczyszczenia obszarowe, trudne do zbadania i wskazania konkretnego miejsca ich powstawania. Badania przeprowadzone we Francji metodą CVM (Contingent Valluation Method) pokazały, że rolnictwo powoduje około 40% zanieczyszczeń wód powierzchniowych, nie ponosząc przy tym żadnych kosztów wynikających ze strat, które powoduje przedostawanie się zanieczyszczeń do zasobów wodnych. Tymczasem usuwanie skutków tego rodzaju zanieczyszczeń, głównie w postaci odnowy i renaturalizacji wód, jest finansowane ze środków publicznych. W związku z tym istnieje konieczność oszacowania wielkości tych strat, aby również rolnictwo mogło ponosić konsekwencje finansowe. (fragment tekstu)
Podjęto próbę odpowiedzi na pytanie: jak przedsiębiorstwa w województwie łódzkim wdrażają i stosują instrumenty polityki ekologicznej i w jakim zakresie wpływa to na konkurencyjność tych przedsiębiorstw? Zaprezentowano wyniki badań ankietowych przeprowadzonych w wybranych przedsiębiorstwach przemysłowych województwa łódzkiego w latach 1998-2001 z punktu widzenia przestrzegania przez nie zaleceń ochrony środowiska, a zwłaszcza stosowania instrumentów polityki ekologicznej.
Przedstawiono wykaz obowiązujących (na dzień 1.VII 1991 roku) instrumentów ekonomicznych w sferze ochrony środowiska.
Przeanalizowano problematykę form działalności organów samorządowych w odniesieniu do stanu środowiska naturalnego. Zadania te realizowane są za pomocą różnorodnych form działania (opłaty i kary, ograniczenia i zakazy itp.) w większości form niewładczych, działań prewencyjnych, społeczno-organizatorskich i planistyczno-kształtujących.
Omówiono zasady wykorzystania zasobów naturalnych i ochrony środowiska przy pomocy różnych instrumentów w Estonii.
Autor omawia różnorodne ekonomiczne instrumenty wymuszające i wspomagające ochronę środowiska w gospodarce rynkowej, a także własne postulaty legislacyjne modyfikujące i wzbogacające stosowane w Polsce instrumenty.
Polityka ekologiczna Polski określa nadrzędne miejsce ochrony środowiska w polityce ekonomicznej oraz najważniejsze obszary problemowe w tym zakresie. W opracowaniu poruszono jeden z nich tj. system opłat i kar, przez pryzmat dostosowania stawek tych do regionalnych kosztów zanieczyszczenia środowiska.
Autorka stara się ocenić, czy obowiązujący system opłat i kar wymusza działania proekologiczne w przedsiębiorstwie. Przedstawia analizę opłat i kar w badanych przedsiębiorstwach przemysłowych opierając się na teoretycznych uwagach dotyczących tego zagadnienia.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.