Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 55

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  European Community Treaty
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
"Traktat konstytucyjny" czy "traktat ustanawiający konstytucję dla Europy"? Już pierwsza część nazwy jest sporna. Dlaczego "dla Europy", skoro jest to traktat Unii Europejskiej? Zostało tak jednak zapisane przez Prezydium Konwentu. Z drugiej strony projekcja politycznego projektu, jakim jest Unia Europejska, pozwala uruchomić wyobraźnię i uznać, że traktat Unii Europejskiej będzie wzorcem i standardem dla Europy. Należy tak założyć, choć nie wiadomo, czy się skończy na podobnej nazwie Traktatu, ponieważ chcę to wyraźnie podkreślić - pracujemy w świadomości, iż w przyszłości Unia Europejska nie będzie pokrywać się z kontynentem europejskim. Ma to naturalnie dalsze skutki. Zakładam, że mniej więcej do roku 2020 Unia Europejska zakończy swoje rozszerzanie najwyżej jeszcze na Serbii, Macedonii i Mołdawii. Rosja, Białoruś, Ukraina czy Kazachstan mają raczej małe szanse na przystąpienie do Unii. Wiadomo jednak, że Wspólnota nie może już funkcjonować w dotychczasowych regułach. (fragment tekstu)
Na terenie Unii Europejskiej istnieją jakby dwa systemy prawne. Pierwszym są regulacje wspólnotowe, które obowiązuja wszystkich członków UE. Drugi to ustawodawstwa krajowe, które, co do zasady, wiążą jedynie poszczególne państwa. Regulacje wenętrzne państw członkowskich nie stanowią więc prawa Unii Euroejskiej, a to ostatnie przenika niejako do prawa wewnętrznego i uzupełnia je. Podstawową zasadą prawa wspólnotowego, ustaloną w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości jest zaś zasada nadrzędności, która przewiduje, że prawo to powinno być stosowane przed prawem krajowym.
Używane na potrzeby artykułu pojęcie "błędów w tłumaczeniach" oznacza kwalifikowaną postać rozbieżności pomiędzy tekstami autentycznymi, która prowadzi do, niezamierzonego przez ustawodawcę, odmiennego uregulowania zakresu praw i obowiązków podmiotów prywatnych lub publicznych w państwach członkowskich UE. Zdaniem autorki realizacji zadania przetłumaczenia aktów prawa wspólnotowego powstałych przed dniem akcesji oraz dokonywania przekładów bieżących nie można ocenić w pełni pozytywnie, gdyż część z opublikowanych dokumentów zawiera błędy w tłumaczeniach, które powoduja rozbieżność wersji polskiej z tekstem opublikowanym w pozostałych językach urzędowych Unii Europejskiej.
Komisja Europejska niejednokrotnie apeluje, aby obywatele i przedsiębiorcy zwracali się do publicznych organów egzekwujących prawo z podejrzeniami naruszenia zasad wolnej konkurencji. W zależności od charakteru skargi, można ją wnieść do: sądu krajowego, urzędu ds. konkurencji lub Komisji Wspólnot Europejskich. Autorka kolejno opisuje te trzy warianty.
Celem artykułu jest przybliżenie orzecznictwa Trybunału dotyczącego kwestii ochrony prowizorycznej w europejskim prawie administracyjnym oraz jego wpływu na ochronę prowizoryczną w prawie polskim. Autor porusza temat zasady efektywnej ochrony prawnej w prawie europejskim i przesłanki wstrzymania wykonania aktu administracyjnego, a także kwestie zarządzania niezbędnych środków tymczasowych, ograniczenia kompetencji sądów narodowych do przyznawania ochrony prowizorycznej, ochrony tymczasowej w polskim prawie administracyjnym, ochrony prowizorycznej oraz konsekwencje nieprzestrzegania orzecznictwa ETS.
Jedną ze strukturalnych zasad systemu prawnego Wspólnot Europejskich jest reguła pierwszeństwa prawa wspólnotowego przed prawem krajowym. Zasada ta nie została jednak w sposób bezpośredni uregulowana w Traktacie ustanawiającym Wspólnotę Europejską (TWE). To ETS uznał, że prawo wspólnotowe nie mogłoby wywołać zamierzonych efektów, gdyby w przypadku konfliktu z normą prawa krajowego musiało przyznać jej pierwszeństwo.
Sądy państw członkowskich powinny stosować z własnej inicjatywy art. 81 i 82 TWE. W sytuacji, kiedy sądy krajowe nie mają obowiązku ale mają prawo do stosowania z własnej inicjatywy wiążących przepisów krajowych na warunkach ustanowionych w ich prawie wewnętrznym, muszą także stosować obowiązujące przepisy Traktatu Wspólnot Europejskich, przy czym respektują te same warunki ustanowione w prawie krajowym. W odniesieniu do reguł konkurencji zawartych w art. 81 i 82 TWE sądy krajowe mogą zostać wezwane do stosowania tych artykułów w procesach sądowych pomiędzy prywatnymi stronami. W przypadku sprzecznych decyzji zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego wymaga, aby sądy państw członkowskich nie stosowały prawa krajowego, niezależnie od tego, czy postanowienie prawa krajowego zostało przyjęte przed czy po powstaniu i przyjęciu norm prawa wspólnotowego.
Rozporządzenie rady WE nr 1/2003 z 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 TWE istotnie zmieniło proceduralne podstawy europejskiego prawa konkurencji. Od 1 maja 2004 r. przepisy dotyczące zakazu karteli (art. 81) oraz zakazu nadużywania pozycji dominującej (art. 82) są stosowane bezpośrednio. Rozwiązanie takie zostało wymuszone przede wszystkim przez poszerzenie Unii. W nowych warunkach dotychczasowa procedura nie byłaby w stanie zapewnić efektywności i skutecznej kontroli stosowania przepisów art. 81 i 82. Zapewnienie skutecznego działania wymagało uproszczenia procedur i włączenie w szerszym zakresie organów ochrony konkurencji państw członkowskich do stosowania zasad wykształconych przez czterdziestoletnią praktykę Komisji i Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Z drugiej strony konieczne było zapewnienie jednolitości stosowania wspólnotowych reguł prawa konkurencji. Realizacji tych celów ma służyć powołanie Europejskiej Sieci Konkurencji (European Competition Network) - ECN.
Akcesja do Unii Europejskiej powoduje ograniczenia w zakresie udzielania pomocy publiczej dla przedsiębiorców. Administracja państwowa nie ma obecnie takiej swobody w tym komu, ile i na jakie cele udzieli pomocy publicznej. Regulacje Unii Europejskiej bardzo ściśle limitują pole działania administracji w tym zakresie. Powodują one również dodatkowe obowiązki dla samych przedsiębiorców. Udzielenie im pomocy publicznej w sposób sprzeczny z procedurą wspólnotową może powodować konieczność zwrotu otrzymanej pomocy, włącznie z karnymi odsetkami.
Wspólny rynek otwiera przed osobami fizycznymi i prawnymi nowe mołiwości zbytu oferowanych towarów i usług na terenie innych państw członkowskich UE. Tym samym wzrasta liczba stosunków prawnych z elementem obcym. Stosunku takie są uregulowane na kilku płaszczyznach. Prawa ekonomiczne osób fizycznych i prawnych o charakterze niejako konstytucyjnym zostały im przyznane bezpośrednio przez Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską. Przewiduje on szereg środków służących ochronie tych praw przed działaniem państw członkowskich i instytucji europejskich. Dodatkowo WE podejmuje działania, których celem jest zwiększenie pewności prawnej w stosunkach cywilnoprawnych lub handlowych między podmiotami z poszczególnych państw członkowskich.
Od maja 2004 r. interpretacja artykułu 81 Traktatu Wspólnotowego, zabraniającego wszelkich porozumień wymierzonych przeciwko konkurencji, a także artykułu 82 zakazującego nadużywania pozycji dominującej na wspólnym rynku, została obostrzona. Stało się tak, gdy właśnie w dniu rozszerzenia Unii Europejskiej weszło w życie rozporządzenie Rady 1/2003 w sprawie wprowadzenia reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu. Oznacza to, że przedsiębiorstwa, szczególnie w nowych państwach członkowskich powinny zachować wielką ostrożność w tym zakresie.
W żywotnym interesie Unii Europejskiej leży utrzymanie nienaruszalności jej wartości. Katalog tych wartości przedstawiono w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej. Mechanizm ich egzekwowania został opisany w art. 7 TUE. Warunki uruchomienia oraz obawy co do konsekwencji użycia art. 7 czynią go swoistą opcją nuklearną. Charakter art. 7 wymusił stworzenie instrumentu, który może zostać zastosowany w praktyce. W odpowiedzi na tę konieczność Komisja Europejska przyjęła w 2014 r. Nowe ramy na rzecz umocnienia praworządności. W reakcji na przedłużający się kryzys konstytucyjny w Polsce Komisja Europejska po raz pierwszy sięgnęła po stworzony przez siebie instrument, który ma na celu sprawdzenie stanu praworządności w jednym z państw członkowskich UE. Celem opracowania jest krytyczna analiza mechanizmu opisanego w art. 7 oraz narzędzia stworzonego przez Komisję Europejską. Przeprowadzona analiza potwierdza niską skuteczność instrumentów egzekwowania poszanowania unijnych wartości, co ogranicza możliwość adekwatnej reakcji w wypadku ich naruszenia, a przez to również efektywnego zabezpieczenia żywotnego interesu UE. (abstrakt oryginalny)
W art. 81 i 82 Traktatu (TWE) ustanowione zostały podstawowe reguły konkurencji w prawie UE. Artykuł 81 TWE zakazuje antykonkurencyjnych kolektywnych praktyk (z reguły porozumień) przedsiębiorstw. Z kolei w art. 82 TWE przewidziano zakaz nadużywania pozycji dominującej przez jedno lub więcej przedsiębiorstw. Zasady stosowania tych reguł, jak też uprawnienia Komisji Europejskiej określono w rozporządzeniu Rady WE nr 1/2003.
Przepisy Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE) nie odnoszą się wprost do nabywania nieruchomości przez podmioty z innych państw członkowskich. Zasadnicze znaczenie należy przypisać treści art. 295 TWE, zgodnie z którą przepisy Traktatu nie naruszają obowiązujących w państwach członkowskich zasad regulujących system własności. Pojęcie "system własności" jest interpretowane szeroko i obejmuje między innymi przepisy konstytucyjne odnoszące się do własności prywatnej, wywłaszczenia oraz ograniczeń wykorzystania gruntu. Można więc stwierdzić, iż obrót nieruchomościami jest niejako wyłączony spod regulacji traktatowych. Nie oznacza to jednak, że kwestie własnościowe pozostają poza zakresem prawa wspólnotowego. Przedmiotem niniejszego opracowania będzie prawo do własności, rozumiane jako faktyczna możliwość nabycia własności (bycia właścicielem). (fragment tekstu)
Artykuł 81 TWE stanowi, że zakazane, jako niezgodne ze wspólnym rynkiem, są wszelkie porozumienia między przedsiębiorstwami, decyzje związku przedsiębiorstw i uzgodnione praktyki, kóre mogą wpływać na handel między państwami członkowskimi i których celem lub skutkiem jest wyłączenie, ograniczenie lub zniekształcenie konkurencji w obrębie wpspólnego rynku. Stanowi także, że przewidziany jest wyjątek od ogólnego zakazu pozwalajacy na wyłączenie spod zakresu zakazu porozumień między przedsiębiorstwami, decyzji grup przedsiębiorstw i uzgodnionych praktyk, które spełniają określone warunki. Wyłączęń, indywidualnych i grupowych mogła udzielić tylko Komisja. Sytuacja ta uległa zmianie 1 maja 2004 r., kiedy to weszła w życie wielka reforma proceduralna.
Mechanizm działania art. 81 TWE można, zdaniem autorki, sprowadzić do następującego schematu: pewne zachowania naruszające konkurencję na wspólnym rynku są zakazane. Porozumienia, praktyki lub uchwały zakazane sa nieważne z mocy prawa, jednakże w określonych okolicznościach postanowienia moga zostać uznane za niemajace zastoswania. Prywatnoprawne stosowanie wspólnotowego prawa konkuerncji różni się zasadaniczo od stosowania tego prawa na płaszczyźnie administracyjnoprawnej. Inne cele przyświecają stosowaniu prawa konkurencji przez organy administracji - czy to krajowej, czy to na poziomie Wspólnoty, a inne stosowaniu prawa konkurencji w procesie cywilnym.
Mozliwość zakładania spółek na terenie innego państwa Wspólnoty, jak też otwierania tam oddziałów lub agencji gwarantowana jest przez Traktat Ustanawiający Wspólnotę Europejską w ramach swobody przedsiębiorczości. Warunki, na jakich spółki działają, precyzowane są przez akty prawa wtórnego Wspólnoty, ustawodawstwo narodowe oraz orzecznictwo ETS. Jednakże brak kompletnej harmonizacji powoduje wiele kontrowersji.
Przedstawione zostały przyczyny utworzenia i rozwój mechanizmu ewaluacji Schengen i działania Stałego Komitetu ds. oceny i wprowadzenia w życie dorobku Schengen. Omówiona została współpraca Schengen w ramach prawnych i instytucjonalnych Unii Europejskiej, także w kontekście ostatniego rozszerzenia UE. Autor omawia szczegółowo mechanizm ewaluacji, rozważa jego efektywność i zastanawia się nad wykonalnymi rozwiązaniami alternatywnymi.
Do postanowień Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, mających największe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego, należa unormowania objęte wspólnym określeniem "Postanowienia podatkowe". Wśród nich umieszczony został zakaz dyskryminacji podatkowej, ustanowiony w art. 90 TWE i będący rozwinięciem, zawartej w art. 12.1 TWE, ogólnej zasady zakazu dyskryminacji ze względu na przynależność państwową. Kwestia dopuszczalności podatkowej ingerencji państwa członkowskiego UE w obrót wewnątrzwspólnotowy ma nie tylko duże znaczenie dla teoretycznej poprawności konstrukcji rynku wewnętrznego, ale przede wszystkim może mieć daleko idące konsekwencje dla budżetu państwa.
Wniosek o wydanie orzeczenia wstępnego przez ETS, w trybie prejudycjalnym, stanowi specyficzny wyraz współpracy prawnej ustanowiony na mocy Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE). Współpraca ta realizowana jest pomiędzy sędzią państwa członkowskiego a sędzią ETS. Z powodu braku regulacji prawnych dotyczących sądownictwa wspólnotowego omawiane postępowanie ustanawia hierarchię ważności pomiędzy sędzią ETS a sędziami państw członkowskich.
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.