Celem artykułu jest analiza dotychczas nieporuszanego w doktrynie problemu - stosowania przepisów prawa dotyczących przemieszczania psów i kotów przez polskie schroniska dla zwierząt na teren innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Materia ta została uregulowana w prawie unijnym oraz w prawie krajowym, a jej skomplikowanie, nakładanie się na siebie norm i powstające wątpliwości dotyczące sposobu ich stosowania przez organy administracji państwowej uzasadniają podjęcie właśnie tej tematyki. Analizą zostały objęte wymogi weterynaryjne dotyczące schronisk, z których psy lub koty przemieszczane są do innych krajów członkowskich Unii, jak również wymogi odnoszące się do identyfikacji i zdrowia samych zwierząt, które mają być przemieszczane. Ważnym problemem, który został ujawniony, jest wykonywanie przepisów dotyczących zatwierdzenia tego typu zakładów przez powiatowych lekarzy weterynarii bez dania pierwszeństwa prawu unijnemu. Polskie organy właściwe do zatwierdzania schronisk dla zwierząt wymagają bowiem od podmiotów prowadzących te zakłady spełnienia wymogów zawartych w prawie krajowym, które nie wynikają z adekwatnych rozporządzeń unijnych, co może prowadzić do dyskryminacji podmiotów krajowych prowadzących schroniska dla zwierząt.(abstrakt oryginalny)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.