Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Europejski System Nadzoru Finansowego (ESNF)
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
W artykule zaprezentowano zagadnienie dotyczące schematów kart płatniczych już funkcjo - nujących na rynku europejskim, które muszą zmierzyć się z wieloma barierami; obecnie nie powstają już żadne nowe rozwiązania. Ponadto zwrócono uwagę, że kiedy powstawały obecnie działające krajowe schematy kart płatniczych, międzynarodowe organizacje płatnicze nie miały jeszcze dominującej roli na ich rynkach i tak dużej siły pod względem potencjału marketingowego. Omówiono również największą organizację na świecie pod względem liczby wydanych kart - chiński UnionPay, który poprzez swoją ekspansję technologiczną wpłynie na rozwój rynku płatności elektronicznych. Podkreślono, że w Europie za ekspansje rynku kart płatniczych odpowiedzialny jest projekt SEPA, który został powołany w celu zbudowania ujednoliconego rynku elektronicznych instrumentów płatniczych w skali europejskiej i nowa konkurencja w postaci lokalnych schematów płatności może zagrozić jej pozycji ze względu na to, że krajowe systemy, aby przetrwać na rynku, będą zmuszone do ekspansji europejskiej. Zaprezentowano wnioski i kierunki działań w zakresie wprowadzenia krajowego systemu płatniczego w naszym kraju, który zgodnie z rządowym projektem ma za zadanie zwiększyć konkurencyjność polskiej gospodarki.(abstrakt oryginalny)
Kryzys finansowy i gospodarczy wykazał, że niektóre praktyki instytucji finansowych mogą nieść ze sobą poważne i kosztowne konsekwencje dla europejskiej i światowej gospodarki. Skuteczniejszy nadzór nad europejskimi rynkami finansowymi stał się priorytetem pokryzysowej Europy. Kształt nadzoru finansowego UE został ustanowiony od 01.01.2011 r. w postaci dwóch filarów: nadzór makro- i mikrootrożnościowy. Na ten drugi składa się Europejski System Urzędów Nadzoru, którego działania mają na celu dokładniejsze monitorowanie systemu finansowego, wykrywanie zagrożeń stabilności i lepszą koordynację nadzorów na poziomie całej UE oraz usprawnienie samych mechanizmów nadzoru. W opracowaniu zawarte zostały argumenty za, jak i przeciw strukturom ESA, jako podmiotów, które w kontekście zagrożenia kryzysem mają zapobiegać arbitrażowi nadzorczemu, gwarantować wolną konkurencję, ochronę uczestników sektora finansowego oraz zapewniać integralność, efektywność i prawidłowe funkcjonowanie tych rynków, a także nadzorować stabilność systemu finansowego. (abstrakt oryginalny)
3
Content available remote Problemy Braku Europejskiego Nadzoru Finansowego
100%
Niniejsze opracowanie stanowi próbę uporządkowania instytucji nadzoru na poziomie europejskim. Zamierzeniem autora jest charakterystyka nadzoru finansowego w Unii Europejskiej oraz próba odpowiedzi na pytanie czy obecny jego stan jest efektywny w swojej działalności. W tekście dokonano przekroju instytucjonalnej charakterystyki nadzoru w Unii Europejskiej oraz przedstawiono wyniki badań Komitetu de Larosiere'a, które są obecnie przedmiotem dyskusji Komisji Europejskiej. Artykuł powstał na bazie literatury naukowej i fachowej, komunikatów prasowych Komisji Europejskiej. Wykorzystano także artykuły publikowane w czasopismach fachowych. (abstrakt oryginalny)
Ustanowienie Europejskiego Systemu Nadzoru Finansowego (ESNF) wzmocniło unijny nadzór nad instytucjami finansowymi. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego jest odpowiedzialna za nadzór makroostrożnościowy nad systemem finansowym Unii Europejskiej w celu przyczyniania się do przeciwdziałania zagrożeniom dla stabilności finansowej. Europejski Urząd Nadzoru, odpowiedzialny za nadzór mikroostrożnościowy, dysponuje uprawnieniami do opracowywania projektów standardów technicznych, wydawania wytycznych i zaleceń w celu ustanowienia spójnych, efektywnych i skutecznych praktyk nadzorczych w ramach ESNF, wydawania zaleceń określających działania konieczne do zapewnienia przestrzegania prawa UE oraz do koordynowania wszelkich działań podejmowanych przez krajowe organy nadzoru w sytuacjach nadzwyczajnych.(abstrakt oryginalny)
Bank
|
2010
|
nr 6
52-54, 56
Kryzys finansowy i gospodarczy zmobilizował instytucje krajowe i ponadnarodowe do działań, które miałyby zapobiec kolejnym recesjom. W artykule przedstawiono nowe regulacje dotyczące. Omówiono pozytywne i negatywne aspekty zmian.
Celem artykułu jest przedstawienie procesu integracji rynku finansowego w ramach UE i jego ocena. W artykule wyjaśniono pojęcie integracji finansowej, przedstawiono kroki podjęte przez UE w celu integracji rynku finansowego oraz stopień tej integracji, wskazano także wyzwania stojące przed UE w zakresie dalszej integracji rynku finansowego UE. Przeprowadzona analiza pozwala stwierdzić, iż nie udało się, jak dotychczas, stworzyć jednolitego rynku finansowego w ramach UE. Niemniej jednak działania podjęte przez UE, czyli realizacja FSAP, wprowadzenie euro, wspólnej polityki pieniężnej, TARGET czy SEPA w istotny sposób przyczyniły się do zwiększenia stopnia integracji rynku finansowego UE. Wzrost integracji jest obserwowany przede wszystkim na rynku hurtowym usług finansowych. Rynek detaliczny pozostaje nadal rynkiem mało zintegrowanym. Kryzys finansowy XXI w. wyraźnie pokazał, iż proces integracji wymaga wprowadzenia pewnych zmian. Dotyczą one głównie kwestii nadzoru nad rynkiem finansowym. (abstrakt oryginalny)
Ostatni kryzys ujawnił istotne ułomności nadzoru finansowego zarówno w wymiarze mikroostrożnościowym, jak też w odniesieniu do systemu finansowego jako całości. Model nadzoru bazujący na działaniach poszczególnych państw okazał się niewydolny w obliczu transgranicznej integracji poszczególnych sektorów europejskiego rynku finansowego. Zjawiska kryzysowe obnażyły niedostateczną współpracę, koordynację i niespójne stosowanie prawa europejskiego. W celu przezwyciężenia tych niedoskonałości w 2011 r. ustanowiono Europejski System Nadzoru Finansowego (ESNF). Jego istotnym składnikiem jest Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego (ERRS), która sprawuje nadzór makroostrożnościowy. Nadrzędnym celem tego forum jest zapewnienie stabilności całościowo ujmowanemu rynkowi finansowemu oraz zapobieganie negatywnym reperkusjom w sferze realnej. Mimo niewiążącego charakteru decyzji podejmowanych przez ERRS oraz nadmiernej koncentracji na sektorze bankowym, aktywność Rady zasługuje na pozytywną ocenę. Rozszerzenie mandatu ESNF o kwestie globalnej stabilności poprawiło jakość sprawowanego nadzoru. Wyzwaniem stojącym przed ERRS jest jednak zbudowanie nowej formuły współpracy z Europejskim Bankiem Centralnym po ustanowieniu Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego nad bankami z krajów strefy euro. (abstrakt oryginalny)
Przedmiotem artykułu jest analiza charakteru prawno-instytucjonalnego europejskiego systemu nadzoru oraz unijny mandat krajowych organów nadzoru. Innymi słowy jest to odniesienie się do zakresu praw i obowiązków organów nadzoru finansowego, wywodzonych z bezpośrednio i pośrednio skutecznych aktów prawa pochodnego UE. Problemem szczegółowym poddanym analizie jest charakter prawny rozporządzenia i dyrektywy (w oparciu o przykłady relewantnych dla poruszanej tematyki rynku ubezpieczeń aktów prawnych). Szczególna uwaga skupiona zostanie także na znaczeniu prawa miękkiego (zalecenia i wytyczne), a zwłaszcza na skutku, jaki wywierają te akty w krajowym porządku prawnym, z uwzględnieniem relewantnego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE. Osią rozważań jest pytanie, czy regulacje przyjęte w postaci zalecenia, adresowane do krajowych organów nadzoru, stanowić mogą podstawę prawną dla tych organów do wydawania wytycznych dla zakładów ubezpieczeń, niezależnie od istnienia odpowiedniego upoważnienia w ustawodawstwie krajowym, i na ile powinny one wciąż uwzględniać krajowe uwarunkowania prawne. Stawianą w artykule tezą jest, że w Unii Europejskiej rośnie wpływ niewiążących źródeł prawa - w tym także na działania organów krajowych, które są coraz silniej i jednoznacznie zobowiązane w swych działaniach uwzględniać wytyczne organów UE. (abstrakt oryginalny)
Artykuł przedstawia proces stopniowej przebudowy europejskiego systemu nadzoru finansowego po okresie globalnego kryzysu gospodarczego. Wobec daleko idących skutków światowej dekoniunktury koniecznym okazało się przeprowadzenie nowych dostosowań prawnych i instytucjonalnych. Prace legislacyjne doprowadziły do powstania Europejskiego Systemu Nadzoru Finansowego, którego zasadniczym zadaniem jest utrzymanie bezpieczeństwa i stabilności sektora finansowego oraz ochrona konsumenta na rynku usług finansowych. Koncepcją o szczególnym znaczeniu i skali oddziaływania jest również unia bankowa. Na przestrzeni kolejnych lat ma stać się już ponadnarodową organizacją o charakterze zarówno ekonomicznym, jak i politycznym. (abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego artykułu jest analiza trybu, formy oraz skutków prawnych wydawania przez Komisję Nadzoru Finansowego (KNF) indywidualnych interpretacji w zakresie przepisów określających zasady prowadzenia działalności na szeroko pojmowanym rynku finansowym. Interpretacje takie pomimo ich konstrukcyjnego podobieństwa do znanych dotychczas prawu polskiemu rozwiązań stanowią szczególną formę działania organu administracji publicznej, niebędącą indywidualnym aktem administracyjnym ani czynnością materialno-techniczną, która umożliwia poznanie stanowiska organu nadzoru co do wykładni konkretnych przepisów prawa. W ramach przeprowadzonej analizy zasygnalizowano szereg wątpliwości interpretacyjnych związanych z procedurą wydawania przez KNF indywidualnych interpretacji, jak również przedstawiono postulaty zmian de lege ferenda.(abstrakt oryginalny)
Omówiono działania podejmowane na szczeblu Unii Europejskiej mające na celu poprawę nadzoru nad międzynarodowymi rynkami finansowymi. Finalnym efektem reformy europejskiego systemu nadzoru finansowego będzie utworzenie do 2012 roku Europejskiego Systemu Nadzoru Finansowego.
The significant repercussions of the recent crisis in the financial sector and the real economy have led to the development of policies aimed at strengthening the stability of the international banking system. Banking regulatory reforms (Basel III) improve micro-prudential supervision and involve macro-prudential supervision to avoid systemic risk. Capital requirements are tightening up and the quality of core capital is upgraded in order to provide greater coverage of losses and better risk management. In addition, a new framework for liquidity risk is introduced, as well as a complementary tool for limiting leverage. Recently, an agreement was reached in the EU to establish a Banking Union in the Eurozone, based on uniform regulation, supervision, bank clearing and deposit protection mechanisms. This framework includes a common banking capital for bank consolidation, which aims to reduce the impact on savers. This study aims to analyse the banking sector's activities and the constituent elements of the existing regulatory framework, particularly those involved in the causes of the financial crisis. It also aims to present the dimensions of the new regulatory framework for joint supervision leading to the European Banking Union and to analyse the pillars that form it, even though they are still in progress. The analysis will also build on the experiences from the recent crisis, in order to reach clear conclusions about the necessity and role of the Banking Union. (original abstract)
Powołanie na szczeblu UE nadzoru makroostrożnościowego z ERRS (Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego) na czele, a zwłaszcza zalecenie ERRS/2011/3, dało impuls prawodawczy do tworzenia w państwach członkowskich UE krajowych sieci stabilności makroostrożnościowej. [...] W artykule założono, że kształtująca się organizacja nadzoru makroostrożnościowego w postaci RRS i jej instrumentarium prawnego może w przyszłości wpłynąć bezpośrednio na jego funkcjonalną efektywność, dlatego istotne jest, czy przewidywane rozwiązania są efektywne i optymalne i czy nie będą utrudniać procesu podejmowania decyzji istotnych dla sektora finansowego, w szczególności bankowego. (fragment tekstu)
Jedną z podstawowych przyczyn obecnego kryzysu na świecie były niewłaściwie działające struktury nadzorcze narodowych systemów finansowych. Dwie dekady temu państwa skupiały uwagę na konstrukcji i jakości nadzoru bankowego. Dzisiaj problemem numer jeden jest opracowanie właściwej polityki stabilności finansowej, w ramach której sprawuje się także nadzór bankowy. (fragment tekstu)
Artykuł zawiera omówienie projektowanych przez Komisję Europejską kierunków zmian dyrektywy 2006/112/WE. Zmiany te, nakierowane głównie na zmniejszenie luki w VAT i walkę z oszustwami podatkowymi, mają fundamentalne znaczenie dla całego systemu podatku od wartości dodanej. Prezentowane przez Komisję Europejską założenia planowanej reformy z jednej strony mają wprowadzić ułatwienia dla podatników, czyniąc docelowy system VAT spójnym i mniej sformalizowanym, z drugiej zaś - zmieniają całkowicie dotychczasowy model poboru VAT. I chociaż na przeszkodzie wprowadzenia planowanych zmian może stanąć wymóg jednomyślności, to omówienie założeń jednolitego unijnego obszaru VAT należy uznać za niezbędne w dalszej dyskusji nad kształtem systemu VAT.(abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest ocena modeli nadzoru finansowego istniejących na świecie oraz próba odpowiedzi na pytanie, czy obecne zmiany, jakie mają miejsce w nadzorze nad rynkiem finansowym, będą w stanie poprawić efektywność nadzoru oraz ograniczyć konsekwencje następnych kryzysów. Artykuł zawiera dwa interesujące wnioski. Po pierwsze, nie istnieje jeden optymalny model nadzoru finansowego, którego wprowadzenie przyczyniłby się do zasadniczego wzrostu stabilności systemów finansowych. Zarówno model zintegrowany, który istnieje w Polsce, jak też model sektorowy, który posiadają Stany Zjednoczone, mają swoje wady i zalety. Wydaje się jednak, iż model zintegrowany, niezależny od banku centralnego, nie pozwala na szybkie i efektywne reakcje na rynku finansowym podczas turbulencji finansowych. Po drugie, nie jest pewne, czy obecny kształt nadzoru finansowego, jaki proponuje Unia Europejska, przyczyni się do większej stabilności systemów finansowych w UE. Wspólny nadzór tylko dla krajów strefy euro nie powinien negatywnie wpłynąć na sytuację sektora bankowego w krajach spoza strefy, w tym w krajach Europy Środkowo-Wschodniej. (abstrakt oryginalny)
Podstawowym celem nadzoru nad rynkami finansowymi w gospodarkach rynkowych niezmiennie pozostaje zapewnienie stabilności rynków, bezpieczeństwa obrotu i zaufania uczestników. Nie sposób jednak nie zauważyć faktu, że zmieniają się sfery ingerencji prawodawcy wspólnotowego, co związane jest immanentnie z postępującą integracją. O ile zatem w początkowej fazie funkcjonowania jednolitego rynku podstawowe znaczenie miało wprowadzenie wspólnych standardów dla podejmowania, prowadzenia i zakończenia działalności instytucji finansowych i ujednolicenia norm dotyczących nadzoru w tym zakresie, to obecnie owa zbieżność standardów wymusza coraz większą zbieżność również w procesie stosowania prawa. Niezależnie od powyższego nie sposób nie wspomnieć o tym, że zmiany prawa w coraz większym stopniu uwzględniają wpływ na stabilność nie tyle poszczególnych państw, co całej Wspólnoty. Z uwagi na powyższe coraz większego znaczenia nabierają mechanizmy dyscyplinujące działania uczestników rynku. Mogą one mieć dwojaką naturę: regulacyjną bądź rynkową. Na dyscyplinę rynkową i regulacyjną składają się natomiast dwa procesy: monitorowanie ryzyka działalności pośredników finansowych oraz oddziaływanie na decyzje ich kierownictw. Dyscyplinę rynkową sprawują głównie kapitałodawcy, regulacyjną zaś specjalne organy nadzoru finansowego, a także banki centralne i instytucje gwarantujące depozyty lub wypłacające inwestorom rekompensaty. Konsekwencją powyższych procesów jest zmiana optyki oraz - co wymaga podkreślenia - również mechanizmów działania organów nadzoru. (fragment tekstu)
Celem niniejszego opracowania jest analiza głównych założeń prawnych struktury nowego europejskiego nadzoru finansowego, a zwłaszcza antykryzysowych instrumentów oddziaływania na rynek finansowy UE przez organy tego nadzoru, ze szczególnym uwzględnieniem sektora bankowego. Kryzys finansowy ujawnił luki w systemach nadzorczych państw UE i znaczne dysproporcje między krajową strukturą nadzorczą a europejską płaszczyzną aktywności na rynku finansowym w UE. Przedmiotem szczególnego zainteresowania w artykule stała się próba udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy nowe instrumenty prawne walki z kryzysem finansowym mogą w przyszłości przyczynić się do zwiększenia bezpieczeństwa i stabilności rynku finansowego w UE, czy zatem faktycznie następuje integracja na szczeblu europejskim prawnych instrumentów antykryzysowych. (fragment tekstu)
Określony ustawą o nadzorze nad rynkiem kapitałowym cel nadzoru Komisji Nadzoru Finansowego, jej zadania oraz przyznane uprawnienia, wyznaczają stosunkowo szerokie spektrum kompetencji Komisji w zakresie funkcjonowania rynku kapitałowego. Cel nadzoru Komisji oraz jej zadania w znacznej mierze wpływają na przyznany Komisji przez prawodawcę zakres przedmiotowy nadzoru. Szczegółowy zakres przedmiotowy nadzoru wyznaczają przede wszystkim konkretne uprawnienia przyznane organowi nadzorującemu. Zasadnicze uprawnienia kontrolne i nadzorcze Komisji Nadzoru Finansowego (KNF) zawierają ustawy tworzące tzw. trzon prawa rynku kapitałowego, do których zaliczają się, obok wyżej wymienionej ustawy o nadzorze nad rynkiem kapitałowym, ustawa o obrocie instrumentami finansowymi, ustawa o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, ustawa o funduszach inwestycyjnych oraz ustawa o nadzorze nad rynkiem finansowym. (fragment tekstu)
Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie zasad, na podstawie których Europejskiemu Bankowi Centralnemu powierzono w ostatnich latach prowadzenie polityki makroostrożnościowej i mikroostrożnościowej na rynku finansowym UE oraz zanalizowanie nowej roli EBC na tym rynku. Realizacji tego celu podporządkowano strukturę artykułu. W pierwszej części zawarto syntetyczny opis współczesnej bankowości centralnej, którą cechuje już nie tylko dbałość o stabilność cen, ale również - a może przede wszystkim - zapewnianie stabilności finansowej. Problematyka części drugiej koncentruje się na roli Europejskiego Banku Centralnego w sprawowaniu nadzoru makroostrożnościowego nad europejskim rynkiem finansowym. Trzecia część została natomiast poświęcona analizie Europejskiej Unii Bankowej i europejskiego nadzoru mikroostrożnościowego, który sprawować będzie Europejski Bank Centralny. Artykuł kończą wnioski. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.