Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 82

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Finansowanie inwestycji ekologicznych
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
Omówiono finansowanie inwestycji w obszarze ochrony środowiska w ramach ISPA i Funduszu Spójności w Polsce w latach 2000-2006. Przedstawiono "Program ochrony wód rzek Ślęzy i Oławy" jako przedsięwzięcie zgłoszone do współfinansowania ze źródeł Funduszu Spójności w okresie programowania 2004-2006.
W artykule omówiono najważniejsze osiągnięcia EkoFunduszu w ciągu dziesięciu lat jego działalności na rzecz ochrony środowiska w Polsce.
EkoFundusz jest to niezależna fundacja zarządzająca środkami pochodzącymi z konwersji polskiego długu zagranicznego na inwestycje ekologiczne w Polsce. W artykule omówiono początki działalności funduszu, efekty prac i główne priorytety po dziewięciu latach funkcjonowania.
4
Content available remote Przedsiębiorstwa w systemie finansowania ochrony środowiska
75%
Analiza systemu finansowania ochrony środowiska umożliwia kompleksową ocenę pozycji przedsiębiorstw w finansowaniu nakładów z zakresu ochrony środowiska, co jest celem artykułu, zwłaszcza w świetle realizacji zobowiązań wynikających z przepisów ochrony środowiska Unii Europejskiej (UE) i polityki ekologicznej państwa. W opracowaniu przedstawiono także skalę i strukturę finansowania działań środowiskowych innych inwestorów poza przedsiębiorstwami. Głównym źródłem danych wykorzystanych w artykule są materiały Głównego Urzędu Statystycznego. Badania oparto na danych z raportów Ochrona Środowiska publikowanych przez GUS w zbiorczym opracowaniu z serii "Informacje i Opracowania Statystyczne". W celu możliwie wszechstronnego i obiektywnego przedstawienia wieloaspektowej problematyki ekologicznej, wykorzystano właściwą tematycznie literaturę przedmiotu, akty prawne i dane administracyjne (fragment tekstu)
Ochrona środowiska zajmuje ważne miejsce w dyscyplinie nauk o zarządzaniu. Jednym z podstawowych sposobów racjonalnego korzystania z zasobów środowiska naturalnego jest przeciwdziałanie niekorzystnym zmianom zachodzącym w środowisku na skutek działalności człowieka. Bank Ochrony Środowiska S.A. został powołany w celu wspierania działań na rzecz zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska oraz koordynowania i pomnażania funduszy na finansowanie inwestycji ekologicznych. W artykule omówiono problematykę związaną z finansowaniem inwestycji ekologicznych w Polsce na przykładzie Banku Ochrony Środowiska S.A. w latach 2000-2005. (abstrakt oryginalny)
Unia Europejska promuje rolnictwo ekologiczne oparte na pozytywnych skutkach na środowisko. Rolnicy ekologiczni mogą zwiększać efektywność i podnosić wydajność, jednocześnie nie zagrażać zdrowiu i szeroko rozumianej równowadze. Ten typ rolnictwa rozwija się intensywnie w krajach Unii Europejskiej od lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, co wynika z powstania regulacji prawnych z zakresu rolnictwa ekologicznego oraz instrumentów wspierających rozwój prośrodowiskowych sposobów produkcji rolniczej. W 1992 r. wprowadzono regulacje (Reg EC. 2078/92) dotyczące rolnych metod produkcji zgodnych z wymogami ochrony środowiska i utrzymania krajobrazu wsi.
Omówiono sytuację Banku Ochrony Środowiska bardzo uzależnionego od funduszy państwowych na inwestycje i politycznego wsparcia działaczy PSL. Sytuację jego prezesa Józefa Kozioła pogarsza fakt, że nie dokończył prywatyzacji banku, ktory wprawdzie przestał być państwowy, ale nie stał się bankiem prywatnym.
Cel: Praca stanowi próbę wypełnienia luki w badaniach dotyczących przyczyn zaprzestania uprawy ekologicznej w Polsce. Celem artykułu było rozpoznanie przyczyn rezygnacji polskich rolników z prowadzenia gospodarstwa ekologicznego oraz barier i czynników warunkujących powrót do rolnictwa ekologicznego. Metody: W pracy wykorzystano dane z badania przeprowadzonego wśród 134 polskich rolników, którzy zrezygnowali z uprawy ekologicznej. Badanie zostało przeprowadzone wśród rolników, którzy zaprzestali ekologicznej uprawy w okresie między 2014 a 2018 rokiem. Składało się z dwóch etapów: pierwszy to wywiad z grupą 18 rolników, którzy zrezygnowali z uprawy ekologicznej. Drugi etap to badanie za pomocą kwestionariusza ankietowego, który został wypełniony przez rolników, którzy zrezygnowali z produkcji organicznej. Badanie zostało przeprowadzone w 2021 roku. Pierwotnie wysłano 534 kwestionariusze. Ponieważ odsetek zwrotu był niski, procedura została powtórzona dwukrotnie. W rezultacie otrzymano 134 zwrotnych kwestionariuszy spośród ogólnej liczby 1569. Wyniki: Badania dowiodły, że najważniejszymi przyczynami rezygnacji z prowadzenia gospodarstwa ekologicznego było: zakończenie pięcioletniego okresu finansowego wsparcia, wysokie koszty produkcji, zbyt niski poziom wsparcia, niskie plony oraz nieopłacalność produkcji. Wśród trzech badanych typów rolników, dominował typ "pragmatyczny zaangażowany", który w wyborze ekologicznej metody gospodarowania kierował się zarówno motywami ,ekonomicznymi w postaci finansowego wsparcia i przychodów, jak i motywami środowiskowymi, ale wśród przyczyn rezygnacji z prowadzenia gospodarstwa główne znaczenie miał czynnik finansowy (zakończenie pięcioletniego programu wsparcia) i instytucjonalny (uciążliwa biurokracja i kontrole). Wnioski: W badaniach dotyczących rolnictwa ekologicznego ważne znaczenie ma problem przyczyn rezygnacji niektórych rolników z prowadzenia gospodarstwa ekologicznego. Jest stosunkowo niewiele opracowań z tego zakresu, pomimo że skala rezygnacji z rolnictwa ekologicznego w niektórych krajach jest znaczna. Polska jest przykładem kraju, w którym zjawisko wycofania z rolnictwa ekologicznego w kilku ostatnich latach nasiliło się i spowodowało spadek powierzchni użytków ekologicznych. W latach 2014-2018 spadek ten wyniósł 185 tys. ha. (abstrakt oryginalny)
Celem opracowania jest wskazanie możliwości wzbogacania tradycyjnych źródeł finansowania inwestycji ekologicznych o nowe dla samorządów terytorialnych rozwiązania w postaci partnerstwa publiczno-prywatnego, sekurytyzacji oraz leasingu. W globalizującej się gospodarce istotne jest rozpoznanie atutów wykorzystania takich form finansowania inwestycji w samorządach terytorialnych. W opracowaniu zaprezentowano najistotniejsze pozytywne aspekty realizacji przedsięwzięć inwestycyjnych (wykorzystujących prezentowane alternatywne źródła finansowania) oraz perspektywy ich rozwoju. (fragment tekstu)
W niniejszym artykule skoncentrowano się na wskazaniu roli funduszy celowych w finansowaniu inwestycji ekologicznych. Opisano liczne przedsięwzięcia zrealizowane przez WFOŚiGW w Katowicach w latach 2009-2012. Zawarto szczegółowe informacje środowiskowe o Śląskim Regionie, podkreślono rolę przemysłu, gospodarki komunalnej i rolnictwa na środowisko, a tym samym charakter i specyfikę działalności WFOSiGW w Katowicach. Zaprezentowano także strukturę wpływów i wydatków Funduszu, strukturę pomocy finansowej udzielanej przez Fundusz, w tym instrumenty stosowane przez ten podmiot. Nadto pokazano uzyskane efekty ekologiczne i rzeczowe oraz możliwości finansowe Funduszu realizacji przyszłych przedsięwzięć.(abstrakt oryginalny)
11
Content available remote Finansowanie polityki ekologicznej
75%
Bezpieczeństwo ekologiczne w gospodarce krajowej jest podstawowym celem polityki ekologicznej. Rozdzielenie tej polityki jest bardzo ważne z punktu widzenia polityki gospodarczej, ponieważ zarządzanie procesami ochrony środowiska naturalnego w wielu dziedzinach gwarantuje wysoką efektywność tych działań. Zasady tworzenia i realizacji polityki ekologicznej zależą od stanu środowiska naturalnego, rozwoju i stanu gospodarki narodowej, a także ogólnej polityki państwa i zobowiązań międzynarodowych w zakresie środowiska naturalnego. Kluczową rolę odgrywa rozwój inwestycji ekologicznych, które są uzależnione przede wszystkim od instrumentów polityki ekologicznej państwa.
Programy małej retencji były tworzone głównie przez wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych i przy ich planowaniu korzystano z wcześniejszych opracowań programów małej retencji, planów zagospodarowania przestrzennego gmin oraz innych dostępnych materiałów, takich jak różnego rodzaju ustawy, publikacje, artykuły czy rozporządzenia. Obejmowały one ustalenia aktualnych potrzeb budowy zbiorników oraz ich usytuowanie. Dla każdego zbiornika prowadzone jest oddzielne postępowanie, mające na celu uzasadnienie słuszności jego powstania. Podczas tworzenia programów istotną rolę miało wybranie odpowiedniej lokalizacji. W tym celu rozpatrywano zarówno aspekty przyrodnicze, jak i ekonomiczne oraz techniczne, a także jak najmniejszą ingerencję w środowisko. Przedstawiono również zarówno pozytywne, jak i niekorzystne wpływy, na które należałoby zwrócić uwagę przy opracowaniach projektowych. (fragment tekstu)
Omówiono możliwości pozyskiwania środków na finansowanie zadań służących ochronie środowiska, bankowe linie kredytowe związane z tymi zadaniami i miejsce w nich Banku Ochrony Środowiska.
"Parki narodowe stanowią najwyższą i najskuteczniejszą formę ochrony przyrody." Aby powstawały nowe i możliwe było utrzymanie istniejących już parków narodowych konieczne są odpowiednie nakłady gospodarcze. W artykule podjęto próbę scharakteryzowania źródeł finansowania tych nakładów oraz tendencji zmian w tej dziedzinie.
Referat prezentuje zmieniającą się historycznie sytuację w zakresie ochrony i kształtowania środowiska przyrodniczo-rolniczego w Polsce. Eksponuje obecne uwarunkowania systemowe, powiązane z integracją polskiej gospodarki z Unią Europejską, wpływające w zdecydowany sposób na poprawę kondycji środowiska.
Zadaniem opracowania jest prezentacja zasad funkcjonowania Funduszu Leśnego i Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych, a także ocena ich wykorzystania w aspekcie finansowania przedsięwzięć proekologicznych w Polsce.
Odnawialne źródła energii oraz ich efektywne wykorzystanie są obecnie niezwykle istotnym oraz perspektywicznym elementem rozwoju społeczno- -gospodarczego wszystkich krajów. Stąd też współczesne instytucje kredytowe zaczynają odgrywać coraz większą rolę w procesach finansowania inwestycji w odnawialne źródła energii. (fragment tekstu)
Inwestowanie w inwestycje ekologiczne jest alternatywą dla świata finansów w dobie kryzysu. Wspólne inwestowanie oraz instytucja funduszy inwestycyjnych wywodzi się z Wielkiej Brytanii. To właśnie tam, w drugiej połowie XIX w., zostało zainicjowane pierwsze towarzystwo inwestycyjne. Prekursorem wspólnego inwestowania został Robert Fleming, który powołał do życia w 1870 r. Szkocko-Amerykańskie Towarzystwo Inwestycyjne. Choć od tamtego momentu minęło prawie 140 lat, to wspólne inwestowanie nadal ma zwolenników. W Polsce drogę do tworzenia funduszy inwestycyjnych otworzyła ustawa z 22 marca 1991 r. „Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych”. Od tamtego momentu następował dynamiczny rozwój tego segmentu finansów. Z każdym rokiem wzrastała liczba towarzystw funduszy inwestycyjnych oraz aktywów zdeponowanych w TFI. (abstrakt oryginalny)
W opracowaniu podjęto rozważania odnoszące się do proekologicznej działalności banku BOŚ SA, w szczególności do określenia jego roli w finansowaniu przedsięwzięć proekologicznych. Opracowanie zostało podzielone na dwie części. I tak rozważania części pierwszej koncentrują się na charakterystyce form kredytowania przedsięwzięć proekologicznych realizowanych na rynku polskim. Rozważania części drugiej skupione są na analizie oferty preferencyjnych kredytów proekologicznych udzielanych przez BOŚ SA. (abstrakt oryginalny)
Opisano politykę gospodarowania odpadami w polskich warunkach. Przedstawiono nakłady na realizację polityki ekologicznej państwa w latach 2003 – 2006 i 2007 – 2010. Zamieszczono przykłady warunków realizowania zadań z sektora odpadów w podkarpackich gminach w latach 2003-2005.
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.