Polska gospodarka ma cechy, które powinny ograniczać skalę spadku PKB w następstwie tych działań (m. in. brak uzależnienia od pojedynczego sektora, w szczególności turystycznego i surowcowego, płynny kurs walutowy, silny sektor eksportowy i nadwyżkę na rachunku obrotów bieżących). Jednak dostępne prognozy wskazują, że po odmrożeniu gospodarki dynamika PKB w naszym kraju nie poprawi się na tyle, żeby straty wywołane zamrożeniem zostały w pełni lub przynajmniej w istotnym stopniu nadrobione. Siła odbicia, jeżeli mierzyć ją rewizją prognoz, ma być w naszym kraju najsłabsza w całej Unii Europejskiej. Wstrząs wywołany przez pandemię uwidacznia nadwątlenie fundamentów wzrostu polskiej gospodarki przez antyrynkowe działania podejmowane w ostatnich latach (np. obniżenie wieku emerytalnego, nacjonalizowanie i upartyjnianie firm, wprowadzanie nowych podatków i komplikowanie istniejących, nakładanie kolejnych biurokratycznych barier ograniczających konkurencję, upolitycznienie wymiaru sprawiedliwości). Żeby polska gospodarka miała szanse na odbicie możliwie zbliżone do V-kształtnego, polityka gospodarcza musiałaby zostać nakierowana na wzmacnianie potencjału wzrostu (bodźców do pracy, oszczędzania, inwestowania i innowacji). Samo ogłoszenie planów sprzyjających temu działań (np. radykalnego uproszczenia podatków, zatrzymania nadprodukcji prawa, prywatyzacji, przywrócenia niezależności wymiarowi sprawiedliwości) wzmacniałoby zaufania inwestorów do polskiej gospodarki. To z kolei zmniejszałoby jej wrażliwość na ewentualne dalsze wstrząsy. Biorąc pod uwagę szeroki zakres potrzebnych w naszym kraju dostosowań, strategia małych kroków nie wydaje się być dobrym rozwiązaniem. Należy wykorzystać obecny kryzys do szerokiej transformacji społeczno-gospodarczej, w swej skali przypominającej być może nawet to, z czym mieliśmy do czynienia na przełomie lat 1980/90. Samej przebudowie systemu (rozwiązań ustrojowych i instytucjonalnych) powinna towarzyszyć nowa strategia rozwoju, kładąca nacisk nie tylko na wzrost gospodarczy jako taki, ale również jego jakość. Wyrazem tej ostatniej jest zachowanie równowagi w kluczowych wymiarach, pomiędzy "dziś" a "przyszłością" (tym co zostawimy przyszłym pokoleniom), kapitałem i pracą, wsparciem socjalnym a wsparciem rozwoju. (fragment tekstu)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.