Konwencjonalna ekonomia uczy, że homo oeconomicus to odizolowana istota, której brak wymiaru społecznego czy interakcji z innymi, brak kogokolwiek, od kogo można się uczyć, a zatem brak sprzężenia zwrotnego, uwzględniającego rozwój podmiotu w ciągu jego życia. Natomiast w ekonomii personalistycznej w odniesieniu do człowieka czynu sprzężenie zwrotne jest nieustannie obecne, ponieważ jest on nie tylko indywidualną istotą, ale jednocześnie istotą społeczną, która w interakcji z innymi uczy się nowych umiejętności, a także nabywa talentów, nowych sposobów życia i pracy oraz wykorzystuje je, aby mieć więcej. Innymi słowy, pętla sprzężenia zwrotnego wpływa na dobrobyt materialny człowieka czynu. Działa ona również w inny sposób. Cnotliwe działanie wiąże się z dawaniem czegoś innej osobie za darmo, wyrażaniem koncentracji na innych, nie oczekując niczego w zamian. Osoba cnotliwa jest podziwiana za bycie "kimś więcej", za bycie lepszą osobą. Sprzężenie zwrotne jest obecne, jednak tym razem odnosi się do charakteru podmiotu gospodarczego. Z drugiej strony można postawić osobę, która postępuje złośliwie, bierze bez dawania, wbrew zwykłym normom wymiany gospodarczej, jest skrajnie egocentryczna, a "posiadanie więcej" zostaje przez nią spaczone do postawy "brać więcej". Sprzężenie zwrotne występuje także u złośliwej jednostki, która zyskuje opinię złej osoby. Niniejszy poszerzony esej rozpoczyna się od rozważenia cyklicznego sposobu myślenia o sprawach ekonomicznych, przechodzi do sposobu ewolucyjnego, a po uwzględnieniu zjawiska sprzężenia zwrotnego kończy się porównaniem homo oeconomicus ekonomii konwencjonalnej z człowiekiem czynu ekonomii personalistycznej. W dużej mierze czerpie on z własnych publikacji autora, aby pokazać, jak rozwijało się jego myślenie o podmiotowości ekonomicznej z upływem czasu.(abstrakt oryginalny)