Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Turystyka górska w Towarzystwie Gimnastycznym "Sokół" w latach 1867-2007

100%

Orlewicz-Musiał M.

Folia Turistica / Akademia Wychowania Fizycznego im. B. Czecha w Krakowie

|

2008

|

nr 19 Historia turystyki

113-140

W opracowaniu przedstawiono dzieje turystyki górskiej Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół". Pierwsze większe wycieczki w góry zostały zainicjowane w 1883, kiedy członkowie "Sokoła" lwowskiego wyjeżdżali w rejon Karpat Wschodnich. W grupie najwybitniejszych propagatorów tej formy turystyki w Towarzystwie Gimnastycznym "Sokół" znaleźli się Walery Eljasz-Radzikowski i Michał Kirkor, a wśród wybitnych działaczy najbardziej znaczącą postacią był Edward Kubalski. Wśród pasm górskich, największą popularnością cieszyły się Wschodnie Bieszczady, rejony Tatr, Pienin i pasmo Babiej Góry. Artykuł przybliża, w jaki sposób zmieniał się charakter turystyki górskiej Towarzystwa na przestrzeni lat. (abstrakt oryginalny)

2

Na tropach galicyjskiej turystyki motorowej

100%

Kurek A.

Folia Turistica / Akademia Wychowania Fizycznego im. B. Czecha w Krakowie

|

2008

|

nr 19 Historia turystyki

91-111

W artykule przedstawiono genezę turystyki motocyklowej w Galicji, wskazując na jej związki z kolarstwem. To właśnie cykliści byli pierwszymi propagatorami motocyklizmu, a właściciele motorów wstępowali do stowarzyszeń kolarskich nie zawiązując własnych, z czasem natomiast owe stowarzyszenia zmieniały statut i nazwę na kluby kolarsko-motocyklowe. Pierwsze takie stowarzyszenia powstały we Lwowie w 1907 i 1909 roku, jednak działały tylko kilka lat. W Krakowie natomiast w 1912 roku powołano klub, który już od samego początku składał się zarówno z kolarzy, jak i motocyklistów. Klub ten funkcjonuje do dzisiaj. Poszukując zatem szczegółowych informacji o programach turystycznych wyjazdów na motorach należało sięgnąć do doświadczeń turystów kolarzy. Jednak tylko w dwóch stołecznych miastach dochodziło do organizacji grupowych wycieczek motocyklowych, gdyż nie natrafiono na żadną organizację z prowincji, która zrzeszałaby i motocyklistów. (abstrakt oryginalny)

3

Rozwój miast uzdrowiskowych w XIX w. na obszarze przedrozbiorowej Rzeczypospolitej

100%

Piskozub A.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Usług

|

2010

|

nr 60 Zarządzanie i ekonomika usług: doświadczenia i kierunki zmian

312-323

Przedmiotem referatu są miasta uzdrowiskowe istniejące na obszarze do schyłku XVIII w. stanowiącym Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Jest ich łącznie trzynaście, z czego dziesięć znajduje się obecnie w granicach Polski, dwa na Litwie (Druskienniki i Połąga), a jedno na Ukrainie (Truskawiec). W stuleciu 1815-1914 owe dziesięć miejscowości uzdrowiskowych podzielonych było następująco pomiędzy poszczególne zabory: pięć w zaborze austriackim (Iwonicz, Krynica, Rabka, Szczawnica, Zakopane); trzy w zaborze rosyjskim (Busko, Ciechocinek, Nałęczów), dwa w zaborze pruskim (Inowrocław, Sopot).(abstrakt oryginalny)

4

Historia rozwoju pieszych szlaków turystycznych w Polsce

100%

Styperek J.

Studia Periegetica

|

2010

|

nr 5 Turystyka w kraju i za granicą : wybrane problemy

151-155

W artykule przedstawiono historię rozwoju szlaków turystycznych w Polsce. Szczególną uwagę zwrócono na rolę organizacji turystycznych w procesie projektowania i oznakowanie turystycznych szlaków pieszych. Niektóre dane statystyczne umożliwiające charakterystykę rozwoju wyżej wymienionych tras turystycznych w Polsce, aż do chwili obecnej, gromadzone przez PTTK, wykorzystano w pracy.

5

Początki turystyki kolarskiej w Galicji w latach 1867-1886

100%

Kurek A.

Folia Turistica / Akademia Wychowania Fizycznego im. B. Czecha w Krakowie

|

2000

|

nr 9

155-163

Autor przedstawił rozwój turystyki rowerowej w Galicji. Za początek uważa się rok 1867 kiedy to pojawił się prototyp roweru. Datę końcową dla tego opracowania stanowi rok 1886, w którym to powstało pierwsze towarzystwo cyklistów "Krakowski Klub Cyklistów". Zdaniem autora turystyka ta przerosła możliwości społeczne i ekonomiczne Galicji.

6

Z historii turystyki w Beskidach: Oddział Babiogórski Towarzystwa Tatrzańskiego w Makowie (Podhalańskim) oraz "wojna na pędzle"

75%

Sobczuk J.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Turystyki i Ekologii

|

2021

|

R. X, t. 20, nr 2

79-96

Artykuł przedstawia początki działalności Oddziału Babiogórskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, które powstało w 1905 r. w Makowie Podhalańskim i w ciągu 5 lat podjęło szereg inicjatyw z zakresu rozwoju turystyki w rejonie Babiej Góry, przede wszystkim budując schronisko na Markowych Szczawinach. Funkcjonowanie polskich organizacji było dezawuowane przez organizacje niemieckie działające w Austro-Węgrzech; jednym z konfliktów była tzw. wojna na pędzle w masywie Beskidów, której nasilenie miało miejsce już w czasach II RP. (abstrakt oryginalny)

7

Taternictwo - sport czy turystyka? Rozważania na marginesie pism taterników okresu międzywojnia

75%

Czyż M.

Folia Turistica / Akademia Wychowania Fizycznego im. B. Czecha w Krakowie

|

2015

|

nr 36 Góry i turystyka

67-83

Cel. Celem pracy jest analiza i interpretacja teoretycznych i ideologicznych poglądów polskich taterników okresu dwudziestolecia międzywojennego dotyczących taternictwa, szczególnie w zakresie jego istoty. Podjęto również próbę takiego usystematyzowania tych poglądów, które ukazałyby zarówno główne kierunki myślenia, jak i przemiany tego myślenia w diachronii. Poprzez przedstawienie tych poglądów w kontekście historycznym (okresie poprzedzającym I wojnę światową i okresie międzywojnia) starano się dążyć do określenia ich miejsca w przednaukowej wiedzy o alpinizmie. Metoda. Kwerenda archiwów oraz literatury, analiza dokumentów źródłowych. Wyniki. Z przeprowadzonych badań wynika, że pokolenie taterników międzywojennych - w przeciwieństwie do swoich poprzedników - silnie akcentowało przynależność taternictwa do sportu. Różnice międzypokoleniowe polegały przede wszystkim na nadawaniu zewnętrznym objawom sportu (współzawodnictwu, podnoszeniu osiągnięć rekordowych, nagłaśnianiu wyników) pozytywnych wartości. Ograniczenia badań i wnioskowania. Badaniom podlegały wyłącznie wypowiedzi polskich wspinaczy wysokogórskich z lat 1910-1939. Oryginalność pracy. W artykule wykorzystano niepublikowane prace jednego z czołowych ideologów taternictwa międzywojennego J.A. Szczepańskiego. Rodzaj pracy. Artykuł o charakterze przeglądowym. (abstrakt oryginalny)

8

Zimowa turystyka alpejska - uwagi o początkach zjawiska

75%

Roszkowska E.

Folia Turistica / Akademia Wychowania Fizycznego im. B. Czecha w Krakowie

|

2015

|

nr 36 Góry i turystyka

23-39

Cel. Ukazanie mało pogłębionego bądź też pomijanego w polskiej literaturze fragmentu dziejów postrzegania gór, tj. początków górskiej zimowej turystyki w Alpach, ze szczególnym zwróceniem uwagi na nieścisłości znajdujące się w istniejących publikacjach. Metoda. Metody badań historycznych, przede wszystkim metoda pośredniego ustalania faktów, porównawcza oraz techniki analizy treści. Wyniki. Zrewidowano miejsce i czas narodzin górskiej turystyki zimowej w Alpach, sprostowano istniejące poglądy oraz wprowadzono nowe szczegóły. Ograniczenia badań i wnioskowania. Badania dotyczą całego obszaru Alp z naciskiem na ich pasma pokryte lodowcami. Baza źródłowa dotycząca narodzin zimowej turystyki górskiej w Alpach jest stosunkowo uboga, dlatego posłużono się wnioskowaniem dedukcyjnym i porównawczym, a w mniejszym stopniu indukcyjnym. Implikacje praktyczne. Tekst otwierający pole do dalszych badań i refleksji historycznej nad początkami zjawiska. Oryginalność pracy. Nie istnieje tego typu opracowanie w polskiej literaturze. Rodzaj pracy. Artykuł o charakterze przeglądowo-polemicznym. (abstrakt oryginalny)

9

Großpolnische Adlige in Spanien und Portugal des 19. Jahrhunderts. Athanasius Graf Raczyński und Hugo Graf Radoliński

75%

Kłudkiewicz K.

Turystyka Kulturowa

|

2019

|

nr 1

85-106

W XIX wieku arystokraci wielkopolscy rzadko podróżowali do Hiszpanii i Portugalii. Atanazy Raczyński i Hugo Radoliński, odwiedzili Półwysep Iberyjski w związku ze swoimi dyplomatycznymi obowiązkami. Raczyński pełnił funkcję przedstawiciela Królestwa Prus najpierw w Portugalii (w latach 1842-1848), później w Hiszpanii (1848-1852). Hugo Radoliński był sekretarzem poselstwa Cesarstwa Niemieckiego w Madrycie (od kwietnia do września 1874 r.). Obydwaj zwiedzali miasta i miasteczka Półwyspu, różniły ich jednak zainteresowania i stosunek do miejscowej kultury. Podróże Raczyńskiego, kolekcjonera i historyka sztuki, wiązały się z przygotowywaną przez niego publikacją na temat sztuki portugalskiej. Hrabia przygotowywał się do nich skrupulatnie, czytając opracowania i prowadząc (z pomocą portugalskich znawców) kwerendy archiwalne. Towarzyszyli mu rysownicy, których zadaniem było sporządzenie dokumentacji wizualnej odwiedzanych miejsc. Podróże Radolińskiego miały bardziej turystyczny i wypoczynkowy charakter. W zachowanych pismach obydwu arystokratów widać różnice w podejściu do oglądanych miejsc, czy też fascynacji niektórymi z nich. Opisy Raczyńskiego i Radolińskiego ukazują również inny sposób podróżowania, opisywania podróży i patrzenia na wojaże w pierwszej i drugiej połowie XIX wieku. (abstrakt oryginalny)

10

"Wędrowiec" jako źródło wiedzy o dziejach turystyki tatrzańskiej

75%

Cybula I.

Folia Turistica / Akademia Wychowania Fizycznego im. B. Czecha w Krakowie

|

2015

|

nr 36 Góry i turystyka

41-65

Cel. Próba identyfikacji "Wędrowca" jako źródła wiedzy o dziejach turystyki tatrzańskiej, podejścia redakcji do omawianej tematyki. Metoda. Badaniem objęto cały zebrany w "Wędrowcu" materiał bezpośrednio lub pośrednio związany z rozwojem i popularyzacją turystyki tatrzańskiej, publikowany w badanym czasopiśmie na przestrzeni 44 lat jego ukazywania się. W okresie od 1863 r. do 1906 r. ukazało się 2289 numerów. Zastosowana została metodologia historyczna. Wyniki. Analiza materiału źródłowego pozwoliła stwierdzić, że warszawski tygodnik ilustrowany "Wędrowiec" okazał się wartościowym i zaangażowanym "świadkiem" rodzącego i rozwijającego się ruchu turystycznego w Tatrach. Przez 44 lata z różnym natężeniem podejmował ten temat. Niemniej jednak publikacje zamieszczane na jego łamach pozwoliły odtworzyć kompletny obraz warunków i problemów związanych z rozwojem ruchu turystycznego pod Giewontem. Ograniczenia badań i wniosków. Wnioski oparto na analizie zebranego materiału źródłowego. Ciekawym ich dopełnieniem byłoby porównanie zebranego materiału z pozostałą zawartością czasopisma (jak wskazano w artykule, tematyka związana z turystyką tatrzańską stanowiła jedynie niewielki ułamek prezentowanych zagadnień w badanym czasopiśmie). Implikacje praktyczne. Wnioski z analizy zebranego materiału w sposób istotny wzbogacają dotychczasową wiedzę na temat dziejów turystyki tatrzańskiej. Oryginalność pracy. Ujęcie tematu z perspektywy specjalistycznego czasopisma wychodzącego poza terenem, na którym turystyka tatrzańska była uprawiana ("Wędrowiec" wychodził w Warszawie) oraz analiza materiału źródłowego, który dotychczas nie doczekał się opracowania w kontekście wpływu, jaki mógł wywrzeć na rozwój i promocję turystyki tatrzańskiej w społeczeństwie polskim w drugiej połowie XIX w. oraz na początku XX wieku. Rodzaj pracy. Artykuł monograficzny. (abstrakt oryginalny)

11

Turystyka w działalności wiejskich organizacji młodzieżowych w Polsce do 1939 roku

75%

Małolepszy E.

Folia Turistica / Akademia Wychowania Fizycznego im. B. Czecha w Krakowie

|

2008

|

nr 19 Historia turystyki

141-153

Pierwsze koła młodzieży wiejskiej powstały jeszcze przed I wojną światową. W okresie międzywojennym działało kilka ogólnopolskich związków młodzieży wiejskiej: Centralny Związek Młodzieży Wiejskiej, Centralny Związek Młodzieży Wiejskiej "Siew" i Centralny Związek Młodej Wsi, Związek Młodzieży Ludowej, Związek Młodzieży Wiejskiej Rzeczypospolitej Polskiej "Wici". Oprócz nich działały również związki o zasięgu regionalnym. Turystyka była jedną z form działalności wiejskich organizacji młodzieżowych. Miała na celu walory kształcące, wychowawcze jak również była sposobem spędzania czasu wolnego. Elementy turystyki, jak np. organizowanie wycieczek, znajdowały się w statutach, regulaminach i uchwałach działalności kół i związków młodzieży wiejskiej. Ważną rolę w rozwoju turystyki wśród młodzieży wiejskiej odegrały Wiejskie Uniwersytety Ludowe. Upowszechniającą i propagującą rolę w zakresie turystyki odgrywała prasa wiejskich organizacji młodzieżowych. (abstrakt oryginalny)

12

Tourism and Film in the Polish People's Republic in the 1950s

75%

Ciszewska E.

Turystyka Kulturowa

|

2017

|

nr 2

178-194

Artykuł rozważa związki filmu i turystyki w początkowym okresie PRL-u. Stawia pytanie o możliwości aplikowania pojęcia turystyki filmowej (film-induced toursim) dla badań nad relacjami przemysłu kinematograficznego i turystyki w Polsce lat pięćdziesiątych XX wieku. Przedstawiona teza zakłada, że rozważania w tym polu powinny bazować na analizach tekstualnych poszerzonych o recepcję materiałów dopełniających. Do badań nad fenomenem związków filmu i turystyki niezbędna jest wiedza o realiach funkcjonowania przemysłu turystycznego, stąd artykuł omawia także kluczowe problemy związane z rozwojem turystyki w Polsce i w Czechosłowacji w latach pięćdziesiątych XX wieku. Egzeplifikacją postulowanego podejścia badawczego jest omówienie relacji film-turystyka na przykładzie pierwszej powojennej koprodukcji polsko-czechosłowackiej pt. Zadzwońcie do mojej żony (Co řekne žena, 1958, r. Jaroslav Mach). Tekst rozważa jaką rolę wyznaczono filmowi w procesie budowania pozytywnych znaczeń związanych z Polską jako miejscem wyjazdów turystycznych i jak owe skojarzenia były budowane. (abstrakt oryginalny)

13

Powstanie Towarzystwa Tatrzańskiego. Analiza rozbieżności źródłowych

75%

Targosz R.

Zeszyty Naukowe Wydziału Zamiejscowego w Chorzowie Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu

|

2005

|

nr 6

243-247

W pracy przedstawiono rozważania dotyczące powstania Towarzystwa Tatrzańskiego na podstawie różnych materiałów źródłowych. Wykazano rozbieżności pojawiające się wśród autorów publikujących teksty dotyczące miejsca założenia Towarzystwa Tatrzańskiego, jego pierwszej siedziby oraz listy nazwisk Członków Założycieli. (abstrakt oryginalny)

14

Polacy w Szwajcarii w okresie II wojny światowej. Sport i rekreacja na internowaniu

75%

Smoliński J.

Studia Społeczne

|

2010

|

nr 2-3

157-165

Turystyka i rekreacja polska rozwijały się przede wszystkim na ziemiach polskich, ale tak że na innych obszarach zamieszkałych przez Polaków, w tym na byłych polskich kresach wschodnich - obecnie należących do Ukrainy, Białorusi i Litwy. Interesującym i charakterystycznym przykładem takiego rozwoju jest też terytorium Szwajcarii, gdzie Polacy gościli zwłaszcza od XIX w. - kiedy polskie ziemie były pod zaborami Rosji, Prus i Austrii. Ich szczególne natężenie miało miejsce podczas II wojny światowej. W niniejszym referacie zwrócę zatem główną uwagę na rozwój, w tym czasie, polskich kontaktów turystyczno-rekreacyjnych z ludnością kraju Wilhelma Tella. Tradycje wzajemnych związków między Polakami i Szwajcarami sięgają czasów Średniowiecza. Łączą się one ściśle z rozwojem miast i handlu w Europie, stąd prekursorami w tej dziedzinie byli kupcy. Później rozwijała się polsko-szwajcarska wymiana idei, myśli naukowej i poglądów religijnych. Sprzyjały jej ośrodki uniwersyteckie Krakowa, Bazylei, Lozanny i Genewy.(fragment tekstu)

15

Turystyka w dawnych czasach. Siedemnastowieczne pobyty szlachty polskiej w Pradze

75%

Tomczak R. T.

Turystyka Kulturowa

|

2015

|

nr 6

6-20

Artykuł porusza problematykę związaną z dziejami turystyki w Polsce; przede wszystkim w XVII wieku. Przedstawia najistotniejsze aspekty, które są charakterystyczne dla tej tematyki oraz zarys dziejów podróżnictwa polskiego w owym czasie. Główną osią konstrukcyjną artykułu są natomiast relacje polskich diarystów, którzy odwiedzili Pragę w XVII wieku i pozostawili po sobie pisemne relacje ze swojego pobytu w tym mieście. Za podstawę posłużyły relacje oraz praskie wizyty Jana Sobieskiego, Tomasza Zamoyskiego, Jerzego Ossolińskiego, Jana Tuczyńskiego, Teodora Billewicza oraz Karola Stanisława Radziwiłła, które zostały dodatkowo złączone z tematem studiów zagranicznych polskiej młodzieży na Uniwersytecie w Pradze. Dzięki przytoczeniu oraz analizie ich opisów Pragi, możliwe było odtworzenie zasadniczych elementów poznawczych i określonych składników wojaży, które były charakterystyczne dla podróży tego typu w stolicy królestwa czeskiego oraz odpowiedź na pytanie na ile ich obecność w Pradze odpowiadała klasycznym regułom peregrynacji europejskich Polaków w XVII wieku. (abstrakt oryginalny)

16

Historyczne i współczesne czynniki determinujące rozwój turystyki

75%

Meyer B.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Turystyki

|

2009

|

nr 11

205-217

Liczba czynników determinujących wielkość i strukturę ruchu turystycznego ulega dynamicznym przemianom zarówno w czasie, jak i w przestrzeni wraz ze zmianami zachodzącymi w samej turystyce. Przedstawione czynniki można uznać za kluczowe dla rozwoju współczesnej turystyki. Warto zwrócić uwagę, że zespół czynników, które determinowały rozwój turystyki w okresie historycznym, nie stracić współcześnie znaczenia, lecz zmienił się charakter jego oddziaływania i częściowo ranga niektórych czynników. Nadal kwestie świadomości, infrastruktury, finansów oraz czasu wolnego stanowią determinanty rozwoju turystyki uzupełniane przez coraz to nowe czynniki pojawiające się wraz ze zmianami sytuacji społeczno-gospodarczej, w szczególności w zakresie turystyki.(fragment tekstu)

17

Regionalna Pracownia Krajoznawcza w Krakowie - z bagażem przeszłości w przyszłość

75%

Miśkowiec P., Dobranowska-Filipczuk A., Fedas M.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Turystyki i Ekologii

|

2012

|

R. I, t. 1, nr 1

22-37

W czerwcu 2011 roku upływa 37 lat, odkąd w Krakowie powstała Regionalna Pracownia Krajoznawcza (RPK). Jest to jedna z 25 tego typu jednostek funkcjonujących w ramach Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego przy poszczególnych jego oddziałach. Niniejszy artykuł ma za zadanie przybliżyć najważniejsze wątki z historii krakowskiej RPK rzutujące pośrednio bądź bezpośrednio na jej obecne oraz przyszłe funkcjonowanie. (fragment tekstu)

18

'Go to Bieszczady!': Tourism in te Western Bieszczady Mountains in the 1930s

75%

Organ M.

Folia Turistica / Akademia Wychowania Fizycznego im. B. Czecha w Krakowie

|

2020

|

nr 55

139-165

Purpose. The aim of the study is focused on the development of tourism in the Western Bieszczady Mountains in the 1930s, the period being a turning point which started to change the perception of the region and its opportunities for further progress in the field. Method. To present a comprehensive image of the issue in question, individual subsections covered in the study are devoted to available contemporary sources of tourist information, including maps and guidebooks, the creation of an activity profile of selected organisations, institutions and societies which had undertaken various steps and made investments in the tourist infrastructure. Furthermore, the contemporary transportation network and accommodation possibilities are discussed to outline the most severe limitations of tourism in the region. A depiction of marked tourist trails allowing first trips in the Western Bieszczady Mountains to be undertaken was also provided. To convey the intended study, historical-type methodology was applied. Findings. The conducted analysis indicates that one of the most significant issues hindering the development of tourism in the region was the unsatisfactory transportation network, and especially the quality of roads and lack of means of transport which would successfully link eastern and western railroads, allowing further touristic exploration and development of tourist infrastructure, especially places of accommodation. Furthermore, analysis of the contemporary sources indicates that the previously negative perception of the Western Bieszczady Mountains among tourists and specialists in the field had started to change. Research and conclusions limitations. The final conclusion, stating that the 1930s may be treated as a turning point in the development of tourism in the Western Bieszczady Mountains, at least in terms of their perception, can be drawn thanks to analysis of the available primary sources issued in the covered period. Practical implications. The presented discussion demonstrating the development of tourism in the Western Bieszczady Mountains in the covered period of time may constitute very useful material for any further research devoted to the history of tourism in Poland, and especially for studies discussing the history of mountain tourism in the Polish Carpathians. Originality. The study offers the first comprehensive discussion provided in Polish literature solely devoted to the topic in question. Previous sources are very limited in terms of analysed primary sources or treat the subject, especially the discussed period of time, as short introductory paragraphs or subsections in the discussion of tourism in the Western Bieszczady Mountains. Type of paper. Monographic article. (original abstract)

19

Horyzonty geograficzne starożytnych turystów greckich

75%

Ślusarczyk J. M.

Turystyka Kulturowa

|

2017

|

nr 4

42-58

Celem artykułu jest zaprezentowanie rozwoju horyzontów geograficznych starożytnych turystów greckich. Trwałymi elementami kultury greckiej były podróże, ciekawość i chęć poznawania świata. Przyczyniły się one w wielkim stopniu do narodzin turystyki w okresie klasycznym. Akcja kolonizacyjna, morski handel, podróże dla poszerzenia wiedzy i zwiedzania były czynnikami rozwoju horyzontów geograficznych turystów greckich. Warto zauważyć, że podróże handlowe, poznawcze i turystyczne często się przenikały. Rezultatem podbojów Aleksandra III Macedońskiego (Wielkiego) było rozszerzenie świata kultury greckiej na Bliski Wschód. Wywarło to wielki wpływ na rozwój horyzontu geograficznego, w tym także turystycznego oraz poszerzenie obszaru destynacji turystycznych. W ciągu kilkuset lat, od VIII w. p.n.e. do epoki hellenistycznej, terenem greckiej eksploracji turystycznej stało się nie tylko Morze Śródziemne ale i tereny Azji Mniejszej oraz Afryki północnej łącznie z Egiptem. Artykuł został podzielony na kilka części. Ukazują regiony ówcześnie znanego świata czyli oikumene oraz wiedzę, jaką na ich temat posiadali Grecy. Wraz z jej poszerzaniem następował rozwój horyzontu geograficznego turystów greckich. Kolejne części poświęcono literaturze geograficzno-krajonawczej, która wywarła wielki wpływ na rozwój turystycznej wiedzy o oikumene, oraz Homerowi - twórcy narodowego eposu jakim była Odyseja i "ojcowi literatury podróżniczej" - Herodotowi. (abstrakt oryginalny)

20

Główne dziedziny badań dziejów turystyki polskiej - zarys problematyki

75%

Kurek A.

Folia Turistica / Akademia Wychowania Fizycznego im. B. Czecha w Krakowie

|

2013

|

nr 29

225-243

Artykuł ma charakter przyczynkarski. Mimo to można wysnuć kilka wniosków. Początki historiografii turystyki polskiej sięgają I połowy XIX wieku. Do czasu wybuchu I wojny światowej w zasadzie wszystkie główne dziedziny badań, do których można zaliczyć: opracowania dotyczące podróży, podróżowania i turystyki, biografie, opisy dziedzin turystyki, zagospodarowania turystycznego oraz stowarzyszeń turystycznych, były już wyodrębnione. Obecnie, poza rozwijaniem istniejących wcześniej dziedzin, pojawiły się nowe. Jedną z nich są badania dziejów hotelarstwa jako działu gospodarki oraz pojedynczych obiektów. Drugą są prace poświęcone początkom nowych rodzajów turystyki. Doszło też do zarzucenia jednego, wcześniej często podejmowanego kierunku badawczego - historii turystyki robotniczej. (abstrakt oryginalny)