Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Problemy pośrednictwa ubezpieczeniowego

100%

Kucharski S.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

1997

|

nr 5-6

24-28

Na wstępie uwaga: pośrednictwo ubezpieczeniowe nie jest działalnością ubezpieczeniową i nigdy w historii polskich ubezpieczeń za taką nie było uznawane. Zarówno w literaturze fachowej i opracowaniach naukowych, jak w przepisach prawa, poczynając od ustawy z dnia 23 czerwca 1921 roku o przymusie ubezpieczenia od ognia i Polskiej Dyrekcji Ubezpieczeń Wzajemnych, poprzez Rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 27 maja 1927 roku o przymusie ubezpieczenia od ognia i Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych i wszystkie ustawy ubezpieczeniowe w okresie 1952-1988, nigdy nie wiązano działalności ubezpieczeniowej z działalnością pośredników. Również kodeks handlowy nie zawierał żadnych postanowień o pośrednictwie, nie uważając go za działalność handlową. Z takich względów prawna regulacja pośrednictwa ubezpieczeniowego znalazła się w Rozporządzeniu Prezydenta RP z dnia 24 paździenika 1934 roku wydanym na podstawie konstytucyjnych i ustawowych jego prerogatyw.(fragment tekstu)

2

Aspekty pośrednictwa ubezpieczeniowego na rynku ubezpieczeniowym Unii Europejskiej

100%

Majtánová A., Bláhová M.

Rozprawy Ubezpieczeniowe

|

2008

|

nr 1(4)

51-60

Celem tej pracy jest wyjaśnienie warunków oraz wymogów dla pośrednictwa zarówno ubezpieczeniowego jak i reasekuracyjnego na Europejskim rynku ubezpieczeń, wraz z wdrażaniem Dyrektywy UE w każdy konkretny narodowy system prawny. Ponadto autorzy tej pracy chcą w skrócie zdefiniować poszczególne kategorie brokerów finansowych, ich zobowiązania, a także opisać różnice oraz przedstawić analizę czynności pośredniczenia w wybranych krajach UE. (fragment tekstu)

3

Nietrafiona sprzedaż a otoczenie regulacyjne pośrednictwa ubezpieczeniowego w Polsce - wybrane rozwiązania

100%

Kawiński M.

Studia Oeconomica Posnaniensia

|

2015

|

3

|

nr 12

102-121

Nietrafiona sprzedaż (mis-selling) to termin, którym określa się nie- koniecznie intencjonalne praktyki, które sprawiają, że klientowi został sprzedany produkt nieodpowiadający jego potrzebom. Można zakładać, że zjawisko nietrafionej sprzedaży występuje zawsze. Należy jednak zauważyć, że w pewnych okresach zjawisko to narasta. Pierwszym symptomem nietrafionej sprzedaży może być ponadprzeciętna zyskowność określonych linii biznesowych. Również gwałtowne zwiększenie liczby akwizytorów oraz wzmożone migracje sie ci agencyjnych między zakładami ubezpieczeń mogą wskazywać na nasilanie się zjawiska nietrafionej sprzedaży. Kolejnym etapem, który nie zawsze występuje, jest zwiększająca się liczba skarg konsumentów, szczególnie na agresywną akwizycję lub nie korzystne zapisy w ogólnych warunkach ubezpieczenia. Następnie, przeważnie na skutek zewnętrznego czynnika (np. spadki na rynku kapitałowym, rosnące bezrobocie) rośnie zainteresowanie konsumentów posiadanymi produktami finansowymi albo nastaje konieczność skorzystania z nich. Wówczas zauważone zostają skutki wcześniejszych praktyk. Do mechanizmów przeciwdziałania nietrafionej sprzedaży można zaliczyć: certyfikację pośredników ubezpieczeniowych; szkolenia zawodowe; odpowiednią co do treści, zakresu i formy informację dla klienta; regulację czynności sprzedażowych; politykę wynagradzania pośredników ubezpieczeniowych. (abstrakt oryginalny)

4

Rola pośrednictwa ubezpieczeniowego a projekt Dyrektywy IMD2

75%

Lisowski J.

Zarządzanie i Finanse

|

2013

|

R. 11, nr 2, cz. 5

105-120

Podczas kontroli wdrożenia Dyrektywy 2002/92/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie pośrednictwa ubezpieczeniowego (IMD1) przeprowadzonej przez Komisję Europejską w latach 2005-2008 stwierdzono konieczność jej zmiany. Opisywany w niniejszym artykule projekt Dyrektywy (IMD2) ma na "celu skuteczną poprawę regulacji na rynku detalicznych produktów ubezpieczeniowych. Jego celem jest zapewnienie równych zasad działania wszystkim uczestnikom zajmującym się sprzedażą produktów ubezpieczeniowych oraz zwiększenie poziomu ochrony ubezpieczających". Jego kluczowe przepisy mogą jednak wpłynąć na rolę, jaką odgrywa pośrednictwo ubezpieczeniowe w Polsce. Wprowadzenie Dyrektywy IMD2 w projektowanej postaci może zmienić rolę, jaką pośrednictwo ubezpieczeniowe dotychczas odgrywało na polskim rynku ubezpieczeniowym, w szczególności zaś zmniejszyć liczbę pośredników ubezpieczeniowych, pogorszyć ich sytuację finansową, zmniejszyć ich innowacyjność oraz zakres i jakość świadczonych usług. (abstrakt oryginalny)

5

Bancassurance in the Opinion of Individual Customer of Świętokrzyskie Voivodeship

75%

Przybytniowski J. W., Bucki D., Pacholarz W. M., Borkowski S.

Zeszyty Naukowe Małopolskiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Tarnowie

|

2017

|

36

|

nr 4

25-39

Celem niniejszego opracowania była analiza poziomu wiedzy, a co za tym idzie - świadomości klienta indywidualnego, mających wpływ na jakość usługi ubezpieczeniowej oferowanej w sektorze ubezpieczeń majątkowych przez pryzmat pośrednictwa ubezpieczeniowego, ze szczególnym uwzględnieniem usługi bancassurance. Za hipotezę przyjęto, iż metoda SWOT jest skutecznym instrumentem identyfikacji poziomu wiedzy, a co za tym idzie - świadomości klienta indywidualnego, przez pryzmat usługi bancassurance. Koncepcję metodologiczną opracowania oparto na funkcjonalnym ujęciu rynku ubezpieczeniowego i ekonomicznych uwarunkowań działalności tego rynku. Analizy badań były prowadzone z wykorzystaniem wiedzy zawartej w literaturze przedmiotu. Ponadto przeanalizowano strategię rozwoju sektora bankowo-ubezpieczeniowego w oczach klientów z województwa świętokrzyskiego z wykorzystaniem metody analizy SWOT. Przedział czasowy badania obejmował lata 2013-2016. Główna konkluzja, jaka nasuwa się z przeprowadzonej analizy, to iż na obecnym poziomie współpraca zakładu ubezpieczeń i banku w opinii klientów indywidualnych nie ma większych szans rozwoju usługi bancassurance bez wprowadzenia innowacji w produktach bankowo-ubezpieczeniowych. (abstrakt oryginalny)

6

Projekt dyrektywy w sprawie pośrednictwa ubezpieczeniowego

75%

Borkowski A.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2011

|

nr 3

55-67

Artykuł zajmuje się projektem dyrektywy w sprawie pośrednictwa ubezpieczeniowego. Punktem wyjścia jest przedstawienie historii regulacji prawnych, zarówno unijnych, jak i polskich. Następnie artykuł omawia wybrane zmiany zaprezentowane w projekcie nowej dyrektywy oraz ich możliwy wpływ na polskie prawo oraz na nasz rynek ubezpieczeniowy. Uchwalenie dyrektywy spowoduje konieczność gruntownej nowelizacji polskich przepisów. Zmiany będą dotyczyć wielu dziedzin związanych z pośrednictwem ubezpieczeniowym.Publikacja poświęcona jest m.in. definicjom zawartym w projekcie dyrektywy (w tym definicji pośrednictwa ubezpieczeniowego), działalności transgranicznej pośrednictwa ubezpieczeniowego, dystrybucji PRIPs, outsourcingowi, wymogom zawodowym). Szczególnie duży nacisk położony jest na zmiany w zakresie dyrektywy (objęcie zakresem dyrektywy kanału bezpośredniego, zmiany w dystrybucji ubezpieczeń turystycznych) oraz obowiązki informacyjne (wprowadzenie obowiązku informowania o wynagrodzeniu pośredników ubezpieczeniowych oraz o kosztach działalności ubezpieczycieli). Publikacja opiera się na dokumentach autorstwa Komisji Europejskiej, EIOPA, BIPAR oraz CEA.(abstrakt oryginalny)

7

Bankowy łącznik

75%

Dygas M.

Gazeta Bankowa

|

2008

|

nr 5

24-26

Współpraca bankowo-ubezpieczeniowa, której różne formy określane są zbiorczym mianem bancassurance, staje się coraz poważniejszym źródłem przychodów i banków, i ubezpieczycieli. Bancassurance jest korzystne ekonomicznie dla banków, które są wynagradzane przez ubezpieczycieli w związku ze zwiększeniem przypisu składki ubezpieczeniowej. Łatwo zauważyć, że stanowi ono pewne ułatwienie dla klientów banku, którzy dzięki temu zyskują łatwiejszy dostęp do ochrony ubezpieczeniowej. Z drugiej strony interesy konsumentów korzystających z ochrony ubezpieczeniowej przy udziale banku są narażone na pewne niebezpieczeństwa. (abstrakt oryginalny)

8

Recenzja książki "Znaczenie pośrednictwa ubezpieczeniowego w strukturze ubezpieczeń gospodarczych" - Jarosław W. Przybytniowski Wieś Jutra, Warszawa 2010, ss. 196

75%

Lenart T. P.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2011

|

nr 2

119-122

Uwzględniając całokształt opracowania należy wskazać, że praca jest spójna logicznie i o dużej zawartości merytorycznej. Jest także poprawna metodologicznie. Dobrze i w sposób wyczerpujący przedstawione zostało miejsce, funkcja i rola w systemie formalnoorganizacyjnym pośredników ubezpieczeniowych brokera i agenta ubezpieczeniowego. Dobry dobór literatury przedmiotu (zwłaszcza polskojęzycznej). Interesująca w pracy jest część badawcza. Wnioski prezentujące wyniki badań są poprawne. Autor zamieścił wiele interesujących tabel i wykresów, które w dobrym stopniu zostały skomentowane i przeanalizowane.(fragment tekstu)

9

Recenzja książki "Znaczenie pośrednictwa ubezpieczeniowego w strukturze ubezpieczeń gospodarczych" - Jarosław W. Przybytniowski Wieś Jutra, Warszawa 2010, ss. 196

75%

Kufel-Siemińska A.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2011

|

nr 2

123-129

W podsumowaniu książki autor pisze: "Przedmiotem pracy było zbadanie znaczenia pośrednika ubezpieczeniowego na rynku ubezpieczeń gospodarczych. Cel ten został zrealizowany (...). Efektem wykonanych badań i analiz było poznanie rzeczywistej pozycji pośredników ubezpieczeniowych i ich znaczenia umożliwiające realne porównanie poszczególnych kanałów świadczenia usług ubezpieczeniowych (...)" (s. 168). Zastanawia na ile formuła celu pracy, na ile podstawowe założenia badawcze, a na ile zaproponowany układ i treść rozprawy przyczyniły się do tego, że trudno zgodzić się z takimi wnioskami.(fragment tekstu)

10

Poziom wiedzy ekonomicznej pośredników ubezpieczeniowych w świetle badań

75%

Rodzinka J.

Studia i Prace Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie

|

2009

|

nr 7

167-176

W niniejszym artykule zaprezentowano wyniki badań przeprowadzonych w okresie styczeń-marzec 2008 r., w których wzięło udział 170 pośredników finansowych pracujących na rzecz: AXA Życie TU SA, Commercial Union TUŻ SA, TUiR Warta SA oraz ING TUŻ SA. Podstawowym celem badań było ukazanie poziomu wiedzy ekonomicznej posiadanej przez pośredników finansowych oraz potrzeb i preferencji w zakresie jej poszerzenia. (fragment tekstu)

11

Etyka brokera ubezpieczeniowego

75%

Wieteska S.

Annales : etyka w życiu gospodarczym

|

2008

|

11

|

nr 2

97-104

Jednym z ważnych elementów działalności ubezpieczeniowej jest problematyka pośrednictwa ubezpieczeniowego. Jego zadaniem jest nie tylko akwizycja ubezpieczeń, ale także czynności związane z wykonaniem umów ubezpieczeniowych. Jedynymi z uczestników pośrednictwa ubezpieczeniowego (kanału dystrybucji ubezpieczeń) są brokerzy ubezpieczeniowi. W dotychczasowej literaturze przedmiotu zbyt mało poświęcamy uwagi problematyce etyki pośrednictwa ubezpieczeniowego, w tym etyce działalności brokera ubezpieczeniowego. Celem tego artykułu jest nie tylko prezentacja podstawowych elementów działalności brokerskiej i ich efektów w Polsce, ale także przedstawienie podstawowych zasad etyki. W artykule omówione zostały nie tylko obowiązki brokerów ubezpieczeniowych, ale także zasady działalności organizacji brokerskiej. Ważnym elementem jest omówienie zasad etyki brokera w świetle uchwalonej tzw. Karty Sobiszewskiej. (fragment tekstu)

12

Analiza porównawcza funkcjonowania pośrednictwa ubezpieczeniowego w Polsce i w Niemczech po implementacji insurance mediation directive z 2002 roku

75%

Przybytniowski J. W.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2009

|

nr 3

151-164

Pomimo różnic w funkcjonowaniu rynku pośrednictwa ubezpieczeniowego w Niemczech i Polsce intencją ustawodawców było nie tylko dostosowanie rodzimych przepisów prawnych do wymogów UE, ale także daleko idąca ochrona konsumenta. Dzięki implementacji dyrektywy insurance mediation directive na europejskim rynku ubezpieczeniowym wzmocniona została pozycja konsumenta. Wprowadzenie nowych przepisów prawnych i poprzedzających je okresów przejściowych miało także na celu umożliwienie podmiotom dotychczas zajmującym się pośrednictwem ubezpieczeniowym dostosowanie do nowych warunków prowadzenia działalności. Szczególnie wprowadzenie obowiązku posiadania ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej dla pośredników niezależnych i prowadzących działalność na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń stało się istotną przyczyną zmian liczebności tej grupy pośredników.(abstrakt oryginalny)

13

Pośrednictwo ubezpieczeniowe w Niemczech : wybrane zagadnienia. Część I

75%

Przybytniowski J. W.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2009

|

nr 6

103-114

Zasadniczą zmianą w prawie niemieckim jest likwidacja dotychczas istniejącej nieograniczonej wolności wykonywania zawodu pośrednika ubezpieczeniowego zgodnie, z którą nie występowały ograniczenia w dostępie lub wykonywaniu zawodu (tzn. każdy mógł być pośrednikiem ubezpieczeniowym). Zgodnie z nowymi regulacjami pośrednictwo ubezpieczeniowe jako działalność gospodarcza wymaga pozwolenia (§ 34d GewO). Przepis podąża, zatem za istniejącym obowiązkiem pozwolenia na pośrednictwo w handlu nieruchomościami, w pożyczkach i lokatami kapitału (§ 34c GewO). Pośrednicy ubezpieczeniowi muszą spełnić szereg wymogów formalno - prawnych z zakresu posiadanych kwalifikacji, rękojmi należytego wykonywania działalności, ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, aby uzyskać pozwolenie i wpis do rejestru. Podczas wykonywania czynności pośredniczenia w zawieraniu umów ubezpieczenia ciążą na pośrednikach obowiązki informowania, doradzania i dokumentowania udzielanych porad. Za nie wywiązywanie się z powyższych obowiązków pośrednikowi grożą sankcje. (abstrakt oryginalny)

14

Pośrednik ubezpieczeniowy w Niemczech : wybrane zagadnienia. Część II.

75%

Przybytniowski J. W.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2009

|

nr 7

88-98

Rok 2007 nałożył na pośredników ubezpieczeniowych w Niemczech konieczność samookreślenia i odpowiedzi na pytania związane ze statutem pośrednika lub brokera. Odpowiedź na powyższe pytanie jest istotna ze względu na obowiązek umieszczenia w pozwoleniu na wykonywanie działalności, informacji, czy jest ono wydane pośrednikowi czy brokerowi ubezpieczeniowemu. Związane jest to z faktem, iż na pośredniku ubezpieczeniowym ciąży obowiązek informowania klientów odnośnie swojego statutu. (fragment tekstu)

15

Analiza projektu ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym

75%

Maliszewska M.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2000

|

nr 9-10

48-55

Projekt ustawy określa zasady podejmowania i wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych. Pośrednictwo ubezpieczeniowe jest typowym przykładem działalności gospodarczej o charakterze usługowym, które pozostaje w nierozerwalnym związku funkcjonalnym z działalnością ubezpieczeniową. Zwrócić jednak należy uwagę na to, iż pośrednictwo ubezpieczeniowe nie jest podtypem działalności ubezpieczeniowej podejmowanej i prowadzonej przez zakłady ubezpieczeń działające w prawnej formie spółki lub towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, lecz samodzielnym rodzajem aktywności gospodarczej. W obecnym stanie prawnym nie istnieje ogólne prawo o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Jego namiastka funkcjonuje w rozdziale 3a aktualnie obowiązującej ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. "O działalności ubezpieczeniowej".(abstrakt oryginalny)

16

Świadczenie usług ubezpieczeniowych przez kanały dystrybucji usług ubezpieczeniowych w wybranych krajach Unii Europejskiej

75%

Przybytniowski J. W.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2010

|

nr 11

98-106

Funkcjonowanie pośrednictwa ubezpieczeniowego w Unii Europejskiej regulowane jest zapisami dyrektywy z 92/WE/ 2002 r. dyrektywa przewiduje istnienie dwóch rodzajów pośredników w zakresie ubezpieczeń: zależnych i niezależnych. kraje członkowskie w ramach implementacji dyrektywy mogą stosować własny podział i nazewnictwo pośredników. pośrednictwo ubezpieczeniowe w poszczególnych krajach jest zróżnicowane. Jego rozwój warunkują czynniki ekonomiczne, społeczne i psychologiczne. Pozycja pośredników ubezpieczeniowych jest wyrazem stopnia rozwoju poszczególnych rynków lokalnych i jednym z elementów różnicujących te rynki. Analiza uwarunkowań pośrednictwa ubezpieczeniowego dostarcza odpowiedzi na pytania dotyczące kierunków jego dalszego rozwoju. Tym samym celem niniejszego artykułu jest przeprowadzenie analizy pozycji poszczególnych kanałów dystrybucji w świadczeniu usług ubezpieczeniowych. Powiązania rynku ubezpieczeniowego z całością rynku kapitałowego powodują jego dużą wrażliwość na wahania koniunkturalne i podatność na emocje rynkowe. (abstrakt oryginalny)

17

Zakaz otrzymywania przez ubezpieczającego oraz osoby reprezentujące ubezpieczającego wynagrodzenia lub innych korzyści w ubezpieczeniu na cudzy rachunek

75%

Pokrzywniak J.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2016

|

nr 3

41-53

Przepis art. 18 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej wprowadził zakaz wynagradzania ubezpieczającego oraz osób reprezentujących ubezpieczającego w ubezpieczeniu na cudzy rachunek, w szczególności w ubezpieczeniu grupowym, w związku z oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej lub czynnościami związanymi z wykonywaniem umów ubezpieczenia. Przepis ten zrodził wiele wątpliwości w praktyce oraz stał się źródłem dyskusji w nauce prawa. Jego właściwa interpretacja wymaga uwzględnienia genezy tej regulacji prawnej, a w szczególności stanowisk prezentowanych przez Rzecznika Ubezpieczonych i Komisję Nadzoru Finansowego w okresie poprzedzającym uchwalenie wspomnianej ustawy, jak również przebiegu prac legislacyjnych. Dopiero przez pryzmat intencji leżących u podstaw tego przepisu możliwe jest dokonanie jego właściwej interpretacji. Celem deklarowanym przez prawodawcę było bowiem wyeliminowanie z praktyki obrotu rozwiązania polegającego na pobieraniu wynagrodzenia przez ubezpieczającego w sytuacji, w której faktyczna rola ubezpieczającego postrzegana mogłaby być jako zbliżona do roli pośrednika ubezpieczeniowego. Paradoksalnie jednak wprowadzenie w ustawie o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej art. 18 pozwala stawiać tezę, że prawodawca przesądził, iż praktyka wynagradzania ubezpieczającego w ubezpieczeniu grupowym nie pozwala sama przez się na kwalifikowanie jego działalności jako pośrednictwa ubezpieczeniowego. Gdyby tak bowiem było, do zakwestionowania tej praktyki wystarczałyby obowiązujące już przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym i nie byłaby potrzebna kolejna regulacja prawna powtarzająca zakaz wynikający ze wspomnianych przepisów. Niniejszy artykuł stanowi również analizę kluczowych problemów interpretacyjnych powstających na gruncie art. 18, a w szczególności zagadnienia rozumienia "innych korzyści", problemu związku "innych korzyści" z "czynnościami polegającymi na oferowaniu możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej lub z wykonywaniem umowy ubezpieczenia", dopuszczalnością wypłacania kurtażu z tytułu umów ubezpieczenia grupowego brokerom ubezpieczeniowym, którzy pośredniczyli przy ich zawarciu, a także interpretacji wyjątków od zakazu wynikającego z art. 18 ust. 1 i 2 przewidzianego w ust. 3 tego artykułu. (abstrakt oryginalny)

18

Francuski nadzór ubezpieczeniowy

75%

Sterzyński M.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2002

|

nr 1-2

47-51

Francuskie prawo ubezpieczeń należy do jednych z najstarszych tego typu regulacji na święcie. Pierwsza ustawa - tzw. Ubezpieczenia morskie (Guidon des marchands de mer) pojawiła się już w 1600 r. Regulacja ta została uzupełniona w 1673 r. poprzez Ordonnance du Commerce, które w znaczący sposób wpłynęło na kształt sławnego francuskiego Codę de Commerce (kodeks handlowy) i było wzorcem dla wielu później powstałych europejskich ustaw handlowych. Pierwszy francuski zakład ubezpieczeń na życie założono w 1788 r. i już po pięciu latach został zlikwidowany (1793 r.) na mocy rozporządzenia wydanego podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Dalszy rozwój ubezpieczeń na życie datowany jest od 1819 r. poprzez powołanie Compagne d'assurances generalesvie, po powstaniu której obserwuje się dynamiczny wzrost liczby zakładów ubezpieczeniowych na obszarze Francji. Możliwość założenia zakładu ubezpieczeń uzależniona została od uprzedniego wydania specjalnej zgody przez radę państwową (Conseil d'Etat) na podstawie złożonego wniosku.(fragment tekstu)

19

Coverholder i jego rola w dystrybucji ubezpieczeń

75%

Balcerowski M.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2017

|

nr 1

23-31

Przedmiotem artykułu są kluczowe zagadnienia dotyczące funkcjonowania coverholdera jako pośrednika ubezpieczeniowego w polskim porządku prawnym. Autor zwraca uwagę na problematykę funkcjonowania rozwiązań wykształconych na gruncie rynku Lloyds w polskich realiach prawnych. W treści omówione zostały kwestie związane z wykonywaniem klasycznych czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, jak również działaniami takimi jak organizacja i administrowanie siecią dystrybucji czy likwidowanie szkód ubezpieczeniowych. (abstrakt oryginalny)

20

Zawodowiec koncesjonowany

75%

Urbaniak M.

Gazeta Bankowa

|

1995

|

nr 22

1, 26

W artykule poruszono problem koncesji dla pośredników w obrocie nieruchomościami i działalności ubezpieczeniowej.