Analiza codziennych wartości temperatury minimalnej i temperatury z godz. 00 UTC z lat 1991-1995 ze stacji Kraków-Ogród Botaniczny, Kraków-Balice, Garlica Murowana, Miechów, Igołomia, Libertów i Gaik-Brzezowa pozwoliła stwierdzić, że na północnym skłonie Pogórza Wielickiego (graniczącym z południową częścią miasta) w ciągu całego roku dominują nocą sytuacje inwersyjne (50,7-66,5% nocy w roku, w zależności od porównywanej pary stacji), o większym natężeniu w półroczu ciepłym niż chłodnym, zaś na południowym skłonie Wyżyny Krakowskiej (graniczącym z północną częścią miasta) - normalne uwarstwienie termiczne powietrza (49,6-74,6%). Inwersje temperatury między doliną a stacjami pogórskimi występują najczęściej latem, zaś między doliną a stacjami wyżynnymi zimą lub wiosną. Pomiary ze stacji naziemnych, usytuowanych na różnych wysokościach nad dnem doliny, dają tylko przybliżony obraz zróżnicowania temperatury powietrza w profilu pionowym. Mając na uwadze te zastrzeżenia, można jednak stwierdzić, że przez 25% nocy w roku w okolicy Krakowa występuje inwersja dolna o głębokości około 100 m, przez 28% inwersje temperatury o głębokości do 70 m, przez około 14% nocy w roku występuje zjawisko ciepłej strefy na stoku na skłonie Wyżyny, a przez 33% normalne uwarstwienie termiczne. Największa średnia intensywność m.w.c. (1,4°C) związana była z inwersją o głębokości do 70 m. Dla miast położonych we wklęsłych formach terenu intensywność m.w.c. powinno się wyznaczać osobno dla poszczególnych jego części usytuowanych na różnej wysokości względnej. (abstrakt oryginalny)