Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 26

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Kodeks celny
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
1
100%
Celem artykułu jest odpowiedź na dwa zasadnicze z perspektywy unii celnej państw członkowskich UE pytania, tj.: Czy nowe regulacje prawne wprowadzone przepisami Unijnego Kodeksu Celnego (UKC) w istocie wpłyną na poprawę funkcjonowania unii celnej UE jako całości? Czy UKC zagwarantuje jednolite stosowanie przepisów celnych na całym obszarze celnym UE przez krajowe służby celne państw członkowskich? Poszukując odpowiedzi na te pytania, w artykule przeprowadzono analizę przesłanek modernizacji unijnego prawa celnego oraz wskazano na główne cele przeprowadzonych zmian. Pogłębiona analiza nowych rozwiązań i regulacji, szczególnie dotyczących uproszczeń w obsłudze celnej podmiotów gospodarczych oraz realizacji procedur celnych, dowodzi, że w nowym kodeksie celnym uwzględniono wiele rozwiązań regulowanych dotychczas krajowymi aktami prawnymi na poziomie państw członkowskich. Powodowało to brak transparentnych i jednolitych dla wszystkich administracji celnych krajów UE wytycznych dla obsługi celnej. UKC zapewnia równe traktowanie podmiotów gospodarczych, w tym jednolite zasady dostępu do uproszczeń i ułatwień w obsłudze celnej. Analiza przeprowadzona w artykule pozwala na sformułowanie następujących wniosków: 1. Szeroki zakres regulacji zawartych w nowych przepisach prawa celnego, tak w rozporządzeniu ustanawiającym UKC, jak i w aktach wykonawczych i delegowanych, z dużym prawdopodobieństwem przyczyni się do poprawy funkcjonowania unii celnej i zapewnienia bezpieczeństwa w UE. 2. Z uwagi na zbyt krótki czas obowiązywania nowych przepisów nie można jednoznacznie oce nić wpływu nowych regulacji na funkcjonowanie unii celnej. Konieczna jest dalsza obserwacja procesu wdrażania postanowień kodeksowych do praktyki gospodarczej oraz badania ilościowe w obszarach regulowanych nowymi przepisami. Ze względu na brak zbiorczych danych statystycznych za okres od maja 2016 r. do marca 2017 r. dotyczących wykorzystania nowych narzędzi obsługi celnej oraz procedur celnych wprowadzonych do praktyki gospodarczej przepisami UKC niemożliwa była analiza statystyczna wskazująca na efektywność dokonanych zmian. W związku z powyższym w artykule wykorzystano metodę badania dokumentów, metodę monograficzną oraz metodę wywiadu bezpośredniego. (abstrakt oryginalny)
Tematem niniejszych rozważań jest pojecie winy "w teorii" - w kształcie, w jakim termin ten został przewidziany przez ustawodawcę, a następnie wyjaśniony przez naukę prawa oraz "w praktyce" - w której analiza orzecznictwa sądów polskich wyraźnie wskazuje na wyłaniające się wątpliwości. Jest to kluczowy termin z zakresu prawa cywilnego. Z jednej strony stanowi ona najstarszą zasadę odpowiedzialności cywilnej, która do chwili obecnej odgrywa kluczową rolę zarówno na gruncie odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych, jak i odpowiedzialności z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania. Wina jest generalną okolicznością eskulpacyjną, co może mieć szczególne znaczenie w przypadku stwierdzenia odpowiedzialności konkretnego podmiotu na zasadzie domniemania winy. Wina określonych osób, obok siły wyższej, należy również do podstawowych okoliczności egozneracyjnych. Wykazanie, że szkoda powstała z wyłącznej winy poszkodowanego lub z wyłącznej winy osoby trzeciej, za którą nie ponosi się odpowiedzialności, pozwala sprawcy na uwolnienie się od obowiązku naprawienia szkody w sytuacji, gdy jego odpowiedzialność opiera się na zasadzie ryzyka. W ubezpieczeniach OC uwolnienie ubezpieczonego z obowiązku naprawienia szkody z powodu wyłącznej winy poszkodowanego (lub osoby trzeciej) prowadzi do zwolnienia z odpowiedzialności jego ubezpieczyciela.(abstrakt oryginalny)
Od 1 maja 2016 roku zaczną obowiązywać nowe przepisy unijne w zakresie prawa celnego. Zmienią one znacząco rzeczywistość związaną z obrotem towarowym z zagranicą. Regulacje te dotkną również sektor transportowy, który nie tylko uczestniczy w przewozie towarów na terenie i poza Unią Europejską, ale często prowadzi dodatkowe usługi związane z magazynowaniem towarów, importem, eksportem, jak i występowaniem jako uprawniony podmiot przed Urzędem Celnym w imieniu klienta.(fragment tekstu)
Wejście w życie, w styczniu 1998 r., przepisów Kodeksu celnego znacznie ułatwiło funkcjonowanie firm dokonujących obrotu z zagranicą. Od tego czasu dokonano trzynastu nowelizacji kodeksu. Dotyczyły one głównie zasad udzielania informacji o stosowaniu przepisów celnych, wydawania wiążącej informacji o pochodzeniu towarów, funkcjonowania kontyngentów taryfowych, procedur uproszczonych oraz gospodarczych procedur celnych a także zwolnień celnych. Zmiany te przyczyniły się do ułatwienia obrotu towarowego z zagranicą, promocji polskiego eksportu, tworzenia skutecznych instrumentów jego kontroli a także do zwiększenia sprawności egzekwowania podatków należnych państwu. Są także ważnym krokiem w negocjacjach członkowskich Polski z Unią Europejską. (abstrakt oryginalny)
Od początku transformacji systemu gospodarczego w Polsce mamy do czynienia ze zjawiskiem korupcji w systemie celnym. Jest to najpoważniejszy problem Służby Celnej. Korupcja nie tylko zakłóca aktywność gospodarczą w sferze handlu zagranicznego, ale także negatywnie wpływa na wizerunek Polski. Celem artykułu jest omówienie wybranych przepisów prawnych w dziedzinie prawa celnego, które poprzez brak precyzji lub niespójność sprzyjają działaniom korupcyjnym, oraz identyfikacja mechanizmów korupcjogennych w funkcjonowaniu administracji celnej Polski po wejściu do UE. (fragment tekstu)
Na obszarze Unii Europejskiej są stosowane wspólne przepisy celne, co wynika z faktu, że kraje członkowskie tworzą unię celną. Zgodnie z systemem prawnym obowiązującym na obszarze UE regulacje prawne wydane w formie rozporządzeń obowiązują wszystkie państwa członkowskie państwa członkowskie i powinny być one opublikowane w unijnym Dzienniku Ustaw. Drugim źródłem unijnego prawa celnego są akty prawa wtórnego, czyli decyzje organów |Wspólnot - Rady i Parlamentu oraz Komisji w randze rozporządzeń. Ponadto wspomnieć należy również o istotnych pozostałych regulacjach wspólnotowych, obejmujących problematykę celną np. dotyczącą zwolnień celnych, wspólną taryfę celną, regulacje wprowadzające środki pozataryfowe.(fragment tekstu
Omówiono ustawę z 23 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy Kodeks celny oraz o zmianie ustawy o służbie celnej. Stanowi ona ostatni etap dostosowania polskiego prawa celnego do wymogów Unii Europejskiej. Uwzględniono aktualne przekształcenia w unijnym prawie celnym. Wprowadzono kilka zmian nie związanych z procesem przystępowania Polski do UE.
Przedmiotem artykułu jest zagadnienie zmiany roli ceł w konsekwencji reform ekonomiczno-ustrojowych w Polsce z uwagi na perspektywę członkostwa Polski w UE. Najbardziej istotne dla Polski jest zbliżenie systemu handlu zagranicznego do zasad obowiązujących w Unii, której system celny ewoluuje w kierunku zgodnym z zasadami GATT/WTO. Autor omawia postanowienia polskiego Kodeksu Celnego, którego ostateczna wersja została przyjęta przez Sejm 9.01.1997 r.
Omówiono artykuł 21 nowych zasad dotyczących opodatkowania VAT po 1 maja 2004 r. Dotyczy on miejsc powstawania obowiązku podatkowego.
O uzyskanie statusu eksportera upoważnionego mogą się starać sprzedający towary do państw Unii Europejskiej, EFTA, CEFTA i kilku innych, z którymi Polska zawarła umowy o wolnym handlu (m.in. Litwa, Izrael).
Unijny kodeks celny jest obecnie podstawą unijnego systemu celnego i najważniejszym źródłem prawa celnego w Unii Europejskiej. Kodeks uruchomił szereg zmian, wprowadził nowe instytucje prawne a wiele funkcjonujących wcześniej pojęć zdefiniował na nowo. Wśród nich znajdują się również takie, które mogą odegrać istotną rolę w zwiększaniu konkurencyjności unijnych przedsiębiorstw na rynkach zewnętrznych. Identyfikacja i charakterystyka zmian mających wpływ na konkurencyjność unijnych przedsiębiorstw jest celem artykułu. Przeprowadzone rozważania pozwoliły wysunąć wniosek, że ujednolicone procedury celne oraz wspieranie rzetelnych podmiotów gospodarczych m.in. poprzez rozszerzenie katalogu uprawnień dla Upoważnionych Przedsiębiorców AEO, to najważniejsze rozwiązania, które już dziś nie tylko przyczyniają się do ułatwienia legalnej wymiany handlowej ale znacznie poprawiają konkurencyjność uczestników obrotu międzynarodowego.(abstrakt oryginalny)
Omówiono zagadnienie obowiązku podatkowego jako elementu konstrukcji podatku od towarów i usług zawartego w projekcie nowej ustawy o VAT. Regulacje ustawowe zawarte w nowej ustawie o VAT podzielono na dwie części: pierwsza obejmuje przepisy określające moment, z którego zaistnieniem dochodzi do powstania obowiązku podatkowego, druga dotyczy wskazania miejsca jego powstania.
Nowa jakość w handlu zagranicznym, jaką stanowią świadectwa celne Authorised Economic Operator, nie cieszy się dużą popularnością ani wśród polskich przedsiębiorców, ani z innych krajów UE. Zdaniem autorki powodem jest brak wyraźnych korzyści dla przedsiębiorców, oraz restrykcyjne procedury ich przyznawania. Sprawdzają się przestrogi przeciwników, iż w praktyce będzie to raczej etap furtki z licznymi przeszkodami w dziedzinie przemieszczania się ładunku, bez żadnych wymiernych korzyści. (abstrakt oryginalny)
Międzynarodowy towarowy obrót handlowy przedsiębiorców z krajów członkowskich UE jest od niedawna regulowany przez nowe unijne przepisy celne. W ślad za tym nastąpiła nowela prawa krajowego - celnego i podatkowego. Obszerne zmiany mają głównie charakter dostosowawczy do prawa unijnego. (fragment tekstu)
Handlowcy działający w Unii Europejskiej muszą składać zgłoszenia do objęcia towarów daną procedurą celną i wysyłać elektroniczne dokumenty do administracji państwa, w którym towary są lub będą przedstawione. Nie istnieje żaden pojedynczy, europejski interfejs dla przedsiębiorstw operujących w kilku krajach członkowskich. Planowany europejski Pojedynczy Elektroniczny Punkt Dostępu prawdopodobnie nie będzie dostępny w ciągu najbliższych 10 lat. Artykuł opisuje zagadnienie braku harmonizacji procedur elektronicznego cła i pokazuje jedno z rozwiązań, które redukuje ten problem. (abstrakt oryginalny)
Procedura składu celnego jest jedną z ośmiu procedur celnych przewidzianych wspólnotowym kodeksem celnym. W artykule podano definicję procedury składu celnego, a także zdefiniowano skład celny jako miejsce zatwierdzone przez organy celne i podlegające ich dozorowi, w którym towary mogą być składowane zgodnie z ustalonymi warunkami. Autorka wskazuje, kto i w jaki sposób może się ubiegać o pozwolenie korzystania z procedury składu celnego, co powinno znaleźć się we wniosku o wydanie pozwolenia, a także omawia inne istotne kwestie związane z tym zagadnieniem.(abstrakt oryginalny)
Autor przypomina, że systemy informatyczne w administracji celnej mają na celu usprawnienie dokonywania odpraw celnych, zwalczanie oszustw, przestępczości zorganizowanej i terroryzmowi, mają zapewniać ochronę własności intelektualnej i dziedzictwa kulturowego, zwiększać bezpieczeństwo towarów i handlu międzynarodowego, zapewniać poprawę ochrony zdrowia i środowiska, jak również pozwalać na płynny przepływ danych pomiędzy krajami UE. Autor zaznacza, że dzięki tym narzędziom administracje celne w UE będą działać jak jedna skonsolidowana administracja. Program "Elektroniczne Cło" ma zapewnić usługi w zakresie e-administracji celnej na szczeblu Unii Europejskiej dla skutecznej, bezpiecznej i efektywnej wymiany komunikacji pomiędzy administracjami celnymi w krajach członkowskich.
Warunkiem integracji Polski za strukturami europejskimi jest stworzenie solidnych podstaw pełnoprawnego udziału podmiotów gospodarczych w międzynarodowej wymianie handlowej. Zbliżenie ustawodawstwa celnego do unormowań prawa unijnego wymieniono jako kluczowy czynnik, od którego zależy bezpośrednia realizacja starań Polski o członkostwo w Unii Europejskiej. Kompatybilność z Kodeksem celnym Wspólnoty2 zapewnia, obowiązująca od 1 stycznia 1998 r., ustawa Kodeks celny3 która, wraz z licznymi przepisami wykonawczymi stanowi jedno z najważniejszych polskich dokonań legislacyjnych w procesach dostosowawczych do warunków jednolitego rynku europejskiego. Przejawem dążenia do otwarcia polskiego rynku dla inwestorów zagranicznych oraz intensyfikacji handlu zagranicznego jest wprowadzenie w ustawie ułatwień i uproszczeń w stosowaniu procedur celnych. Ograniczenie formalności administracyjnych do niezbędnego minimum powinno się stać podstawową zasadą działania nowoczesnej administracji celnej, której funkcje ulegają przeobrażeniom od czysto fiskalnych do zadań mających na celu ochroną bezpieczeństwa państwa i porządku społecznego, życia i zdrowia ludzi, zwierząt i roślin oraz ochronę środowiska, a także praw własności intelektualnej i dóbr kultury. Akceptacja międzynarodowych porozumień zwiększa szansę na możliwość obniżenia kosztów postępowania celnego oraz zabezpieczenia interesów skarbu państwa poprzez sprawne dochodzenie roszczeń z tytułu należności celnych i podatkowych. Układ Europejski oraz liczne konwencje celne zarekomendowały konieczność harmonizacji formalności związanych z przemieszczaniem towarów przez granicę celną. Również takie wymogi, jak przystąpienie do Konwencji o uproszczeniu formalności w obrocie towarowym (SAD) oraz do Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej (WPT), uwzględnienie nomenklatury scalonej w taryfie celnej, a także zastosowanie systemu ulg celnych i postanowień w sprawie kumulacji pochodzenia towarów zostały przez Polskę spełnione. (fragment tekstu)
Procedura odprawy czasowej jest procedurą gospodarczą, co oznacza, że korzystanie z niej jest uzależnione od uzyskania pozwolenia organów celnych. Procedura ta jest jednocześnie procedurą zawieszającą, co z kolei wiąże się z tym , że organy celne mogą uzależnić objęcie towarów tą procedurą od złożenia zabezpieczenia w celu zapewnienia uiszczenia długu celnego mogącego powstać w stosunku do tych towarów. Procedura odprawy czasowej uregulowana jest m.in. w art. 84-90 i art. 137-144 Wspólnotowego Kodeksu Celnego.
Wprowadzenie towaru transportem kolejowym z kraju trzeciego na polski obszar celny, stanowiący część obszaru celnego WE następuje przez otwarte kolejowe przejścia graniczne, na których dokonywane są nie tylko procedury kontrolne organów granicznych i celnych, ale również ewentualne kontrole specjalistyczne. W zależności od wyniku kontroli granicznej wprowadzany towar zgodnie z art. 58 wspólnotowego kodeksu celnego może otrzymać w każdym czasie na określonych warunkach przeznaczenie celne.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.