Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Kompleksowa umowa gospodarczo-handlowa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available remote Perspektywy rozwoju stosunków handlowych Polski z Kanadą w świetle umowy CETA
100%
Trwające ponad pięć lat negocjacje w sprawie umowy CETA (Comprehensive Economic Trade Agreement) między UE a Kanadą zaowocowały podpisaniem porozumienia z końcem 2016 r. Wynikająca z umowy planowana eliminacja barier taryfowych oraz pozataryfowych w przywozie do Kanady może okazać się bardzo korzystna dla unijnych, w tym polskich, eksporterów i przyczynić się do rozwoju polsko-kanadyjskich stosunków handlowych. Przemawia za tym fakt, że wielkość wymiany handlowej Polski z Kanadą sukcesywnie wzrasta, a pozycja Polski jest w tym zakresie bardziej znacząca niż pozostałych państw członkowskich UE z Europy Środkowo-Wschodniej. Dla Polski Kanada jest zatem istotnym partnerem handlowym, szczególnie ze względu na potencjalny wzrost polskiego eksportu. Na uwagę zasługuje również fakt, że w strategii Global Markets Action Plan na lata 2015-2017 Polska została wskazana przez rząd Kanady jako priorytetowy oraz perspektywiczny rynek w zakresie możliwości rozwoju dwustronnej współpracy gospodarczej.(abstrakt oryginalny)
CETA jest pierwszą umową handlową UE z Kanadą, a zarazem jedną z nowoczesnych i najszerzej zakrojonych dwustronnych umów handlowych wynegocjowanych do tej pory na świecie. Porozumienie dotyczy szerokiego zakresu zagadnień mających wpływ na wzajemny handel UE i Kanady oraz na lokowanie inwestycji w tych krajach. Celem artykułu jest rozpatrzenie korzyści i zagrożeń wynikających z CETA oraz konsekwencji ostatecznego przyjęcia bądź odrzucenia tego porozumienia(abstrakt oryginalny)
European Union intends to enhance its economic ties with the third countries through the Free Trade Agreements. With the FTA's with Canada (CETA), United States (TTIP) and Singapore, EU wanted to upgrade the level of mutual cooperation, introducing so called "new generation" of FTA's. Such agreements are intended to broadly facilitate bilateral trade between the stakeholders, significantly exceeding issues of purely customs nature. The process has been slowed down due to the unclear division of competences between the EU and its Member States. In a longer perspective it may occur that the European Union will have to amend the desired economic relations creation model, to engage in a broader way all of the EU Member States into the decision-making process. For example it can be derived from the recent opinion of the Court of Justice of the EU on the FTA with Singapore.(original abstract)
Has the high-profile public opposition to recent EU trade agreements supplanted the traditional socio-economic pattern of competition in European trade policy with a value-driven one? This article draws on new data analysing the outcome of the ratifi cation process of a mixed free trade agreement (CETA) in the European Parliament and in all national parliaments that have so far completed ratification. With help of a logistic regression model analysing the vote-outcome, this article demonstrates that despite high social salience, economic considerations remain prominent. Values (TAN-GAL cleavage) were relevant but played a diff erent role than expected. Against the expectation, green parties associated with the GAL-spectrum voted against CETA demonstrating that party preferences on specific values do not necessarily coincide or generate the same policy preference. (original abstract)
Regionalne porozumienia handlowe (RTAs) są często wykorzystywanym instrumentem regulującym warunki dostępu do rynków zagranicznych nie tylko oddziałującym na kształtowanie się wielkości i struktury handlu zagranicznego pomiędzy zawierającymi je partnerami, lecz także wywierającym wpływ na relacje handlowe z państwami pozostającymi poza porozumieniami. Są one zawierane z partnerami należącymi do tego samego regionu geograficznego, choć coraz częściej zauważa się, że regulują warunki wymiany handlowej pomiędzy krajami znacznie od siebie oddalonymi. Jednym z tego rodzaju porozumień jest kompleksowa umowa gospodarczo-handlowa (CETA) zawarta pomiędzy Unią Europejską (UE) a Kanadą. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest dokonanie analizy zróżnicowania poziomu rozwoju społeczno-ekonomicznego 28 krajów Unii Europejskiej oraz 10 prowincji Kanady w okresie 2013-2015 przy użyciu metod taksonomicznych (grupowanie obiektów w przestrzeni wielowymiarowej w oparciu o metodę aglomeracyjną Warda). Przeprowadzenie takiej analizy wydaje się uzasadnione w kontekście podpisania przez UE oraz Kanadę umowy CETA. Wynika to z faktu, że stopień tegoż zróżnicowania można uznać za jeden z czynników determinujących intensywność wzajemnych relacji stron umowy. Analiza prowadzona w artykule bazuje na sześciu miernikach poziomu rozwoju społeczno-ekonomicznego, których wartości uzyskano w bazach danych Eurostatu oraz Kanadyjskiego Urzędu Statystycznego. (abstrakt oryginalny)
Kanada i Unia Europejska cechują się odmiennym podejściem do żywności genetycznie modyfikowanej. Celem artykułu jest przenalizowanie postanowień Kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej (CETA) w zakresie biotechnologii, wskazanie na rozbieżności wynikające ze stosowania zasady zasadniczej równoważności i zasady przezorności oraz przedstawienie możliwych skutków zapisów umowy CETA w zakresie biotechnologii dla rynku Unii Europejskiej, w tym w zakresie zanieczyszczenia niezatwierdzonymi organizmami genetycznie modyfikowanymi. W artykule dokonano przeglądu dostępnych źródeł literaturowych oraz aktów prawnych. (abstrakt oryginalny)
Tzw. umowy handlowe nowej generacji, takie jak podpisane przez Unię Europejską i Kanadę porozumienie CETA obejmują nie tylko liberalizację handlu towarami i utworzenie strefy wolnego handlu, ale również wiele innych obszarów. Należą do nich m.in.: liberalizacja rynku usług, w tym usług o charakterze publicznym, wzajemne uznawanie kwalifikacji zawodowych, deregulacja i liberalizacja rynków finansowych, zacieśnienie współpracy w ramach ochrony własności intelektualnej, czy wzajemna ochrona inwestycji. Z rozważań przeprowadzonych w niniejszej pracy wynika, że analiza konsekwencji tego typu umów powinna być przeprowadzana nie tylko na poziomie całego ugrupowania integracyjnego jakim jest UE, ale też z punktu widzenia pojedynczych państw członkowskich, których poziom rozwoju gospodarczego oraz struktury gospodarek znacznie się od siebie różnią. Jest to istotne dla odpowiedniego przygotowania się do wejścia w życie takiego porozumienia, stworzenia warunków do pełnego wykorzystania wynikających z niego szans i dostosowania się do nowej, specyficznej dla danego państwa sytuacji rynkowej oraz uniknięcia największych możliwych zagrożeń.(abstrakt oryginalny)
Dynamika zmian w gospodarce światowej, zwłaszcza system handlu światowego, podlega współcześnie głębokim przekształceniom. Jednym z kierunków są nasilające się tendencje integracyjne jako skutek m.in., niepowodzeń na forum WTO. Nowego charakteru nabiera w tym kontekście handlowy wymiar stosunków transatlantyckich UE z USA i Kanadą. Unia Europejska i Stany Zjednoczone jako główne podmioty gospodarki światowej są dla siebie kluczowymi partnerami handlowymi. Od lat wpływają na negocjacje w ramach systemu GATT/WTO. Budowa multilateralnego systemu handlowego w sytuacji narastającej wielobiegunowości gospodarki światowej ma wiele uwarunkowań. Bez integracji partnerów po obu stronach Atlantyku i umocnienia ich pozycji konkurencyjnej w stosunku do pozostałych państw, utrzymanie dominującej roli duetu USA - UE w gospodarce światowej będzie bardzo trudne. Umocnieniu ich pozycji może pomóc negocjowane porozumienie Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP), które oprócz pobudzenia wzrostu w UE i USA ma przyczynić się do zwiększenia oddziaływania na wielostronny system handlowy. Stosunki gospodarcze USA i UE są podstawą partnerstwa transatlantyckiego. Kanada, mimo że zajmuje ostatnią pozycję wśród dziesięciu najważniejszych partnerów handlowych UE, z racji podpisania porozumienia Comprehensive Economic Trade Agreement (CETA), została zaproszona do współpracy z ramach nowego etapu we wzajemnych stosunkach. Jest to pierwsze porozumienie nowej generacji, które UE zawarła z państwem uprzemysłowionym. Umowa CETA dla współpracy transatlantyckiej to jeden z kluczowych elementów przyjętego harmonogramu. Może ona utorować drogę negocjowanemu porozumieniu TTIP, które wyznaczy nowe ramy współpracy gospodarczej między dwoma największymi gospodarkami światowymi i będzie stanowić istotny przełom w stosunkach po obu stronach Atlantyku. (abstrakt oryginalny)
We wrześniu 2014 r. Unia Europejska i Kanada ogłosiły zakończenie rozmów nad Kompleksowym porozumieniem gospodarczym i handlowym (CETA). Jednym z najważniejszych, o ile nie najważniejszym celem Unii Europejskiej w negocjacjach był możliwie najlepszy dostęp do kanadyjskiego rynku zamówień publicznych na wszystkich poziomach administracyjnych (krajowym, regionalnym i lokalnym) oraz w sferze użyteczności publicznej. Umowa CETA miała zapewnić unijnym dostawcom traktowanie nie mniej korzystne niż dostawców lokalnych. W artykule podjęto próbę oceny znaczenia oferty kanadyjskiej dla firm unijnych, przez pokazanie wartości kanadyjskiego rynku zamówień rządowych oraz porównanie warunków tej oferty z warunkami przyznanymi przez Kanadę firmom z krajów trzecich na mocy porozumień międzynarodowych. Wskazano również szanse wynikające z nowych warunków dostępu do kanadyjskiego rynku zamówień rządowych dla firm unijnych, w tym polskich. (abstrakt oryginalny)
Kompleksowa umowa gospodarczo-handlowa (CETA) to umowa o wolnym handlu, której celem jest wyeliminowanie 98% taryf w handlu między Kanadą a państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Porozumienie CETA i zawarta w nim klauzula dwustronnego dialogu w sprawie surowców mogą stworzyć szansę na dywersyfikację kierunku pozyskiwania ropy naftowej i gazu ziemnego dla krajów Grupy Wyszehradzkiej, zmniejszając w ten sposób zależność importową od rosyjskiego surowca dla tych krajów. Celem tego artykułu jest próba odpowiedzi na następujące pytania badawcze: - jakie jest pochodzenie i istota porozumienia CETA? - według CETA, na jakich zasadach jest importowany przez UE nośnik energii (ropa i gaz ziemny) z Kanady? - czy realizacja umowy CETA stworzy znaczne możliwości dywersyfikacji importu ropy i gazu ziemnego dla krajów Grupy Wyszehradzkiej? Ze względu na przedmiot badań oraz zakres celów badawczych Autorka wykorzystała kilka zróżnicowanych metod. W procesie badawczym przede wszystkim dokonała krytycznej i wieloaspektowej analizy treści umowy CETA, jej postanowień odnoszących się do surowców energetycznych. Pomocne w realizacji celów badawczych okazały się również liczne międzynarodowe raporty, dane Eurostatu oraz opracowania dotyczące sytuacji energetycznej Unii Europejskiej i krajów Grupy Wyszehradzkiej. W wielu sytuacjach Autorka posłużyła się ponadto metodą porównawczą oraz metodą opartą na krótkim studium przypadku. (abstrakt oryginalny)
12
63%
W terminologii WTO zinstytucjonalizowana forma liberalizacji określana jest jako regionalne porozumienia handlowe. Region jest tu rozumiany szeroko, odwołujemy się tu do wspólnoty wartości demonstrowanej m.in. przez przynależność do NATO, nie zaś położenia geograficznego. Przedmiotem badania jest TTIP (RTA UE-USA), którego negocjacje zostały zawieszone, jak również CETA pomiędzy UE i Kanadą. W dalszej części opracowania sprawdzamy, czy RTA UE-USA i CETA są typowymi składnikami trzeciej fali regionalizmu, czy też należy je traktować jako unikalne. Analizujemy ich najważniejsze elementy, umieszczając je w kontekście udziału UE, USA i Kanady w dyskryminacyjnej liberalizacji współpracy gospodarczej. Porównujemy podejście UE, USA i Kanady do regionalizmu oraz umowy zawierane przez te podmioty z innymi partnerami. (abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawiono wyniki symulacji efektu kreacji handlu, który może ujawnić się w wyniku wejścia w życie kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej między Unią Europejską a Kanadą (Comprehensive Economic Trade Agreement - CETA). Analizy dokonano z wykorzystaniem modelu równowagi cząstkowej SMART. Badanie wykazało, iż wartość efektu kreacji wynikająca z tytułu liberalizacji ceł na mocy umowy CETA w polskim eksporcie do Kanady i w polskim imporcie z Kanady będzie relatywnie nieduża (odpowiednio 22 min USD i 15 min USD). Polski eksport na rynek kanadyjski wzrośnie o niespełna 1,5%, a import z Kanady do Polski o blisko 4%. Wyraźne różnice w znaczeniu efektów handlowych w polskiej wymianie z Kanadą będą m.in. wynikiem wyższego poziomu protekcji celnej w przywozie do Unii Europejskiej niż do Kanady oraz nieco mniejszego otwarcia kanadyjskiego rynku na produkty pochodzące z UE niż rynku unijnego na produkty z Kanady. (abstrakt oryginalny)
Ochrona oznaczeń geograficznych stanowi ważną i zarazem kontrowersyjną kwestię negocjacyjną w umowach handlowych nowej generacji, zawieranych przez Unię Europejską. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie i ocena najważniejszych uzgodnień przyjętych w obszarze oznaczeń geograficznych w Kompleksowej Umowie Gospodarczo-Handlowej między Unią Europejską a Kanadą (CETA), z perspektywy interesów handlowych Europy. Badania zostały przeprowadzone w oparciu o studia literaturowe oraz analizę aktów prawnych; wykorzystano również dane na temat chronionych nazw pochodzenia z unijnych baz danych: DOOR, e-Bacchus oraz e-Spirits-Drinks.Kompromis dotyczący oznaczeń geograficznych osiągnięty w negocjacjach CETA można uznać za satysfakcjonujący dla Unii Europejskiej, która w polityce zagranicznej dąży do zapewnienia ścisłej ochrony unijnych oznaczeń pochodzenia. Jednocześnie umowa zawiera liczne wyjątki od zobowiązań, które w przypadku niektórych oznaczeń geograficznych skutkują obniżeniem poziomu ich ochrony. (abstrakt oryginalny)
15
Content available remote Integration Character of the CETA Agreement
51%
Jednym z przejawów globalizacji gospodarczej jest w ostatnich latach powstawanie tzw. umów handlowych nowej generacji, takich jak TPP, CETA i TTIP. Ich celem jest liberalizacja handlu, jednak ich zakres jest szerszy i obejmuje również inne sfery życia społeczno-gospodarczego, bezpośrednio lub pośrednio związane z handlem, jak np. liberalizacja usług o charakterze publicznym, wzajemne uznawanie kwalifikacji zawodowych, deregulacja i liberalizacja rynków finansowych, ochrona praw własności intelektualnej, współpraca w tworzeniu nowych przepisów czy ochrona wzajemnych inwestycji. Z powyższych względów w niniejszym artykule przeprowadzona została analiza zakresu i treści podpisanego przez Unię Europejską i Kanadę w 2016 r. porozumienia CETA z punktu widzenia etapów integracji gospodarczej zdefiniowanych przez B. Balassę oraz dotychczasowego doświadczenia UE - w celu podjęcia próby odpowiedzi na pytanie, czy nazywanie tego typu umów umowami handlowymi, nawet wzbogaconymi o określenie "nowej generacji", jest uzasadnione. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że umowa CETA powinna zostać raczej uznana za porozumienie o charakterze integracyjnym. Większość jej ustaleń charakteryzuje się bowiem podobnym stopniem złożoności, jaki był osiągany przez państwa członkowskie UE na etapie budowy jednolitego rynku, a więc etapie integracji zdefiniowanym przez B. Balassę jako wspólny rynek, a niektóre z nich na etapie tworzenia unii gospodarczej czy monetarnej. Zakres omawianego porozumienia, tzn. liczba obszarów życia społeczno-gospodarczego przez nie regulowanego oraz poziom zaawansowania i kompleksowość zapisów, wykracza daleko ponad powszechne rozumienie umowy handlowej oraz ponad jej oficjalny cel - utworzenie strefy wolnego handlu między UE i Kanadą. Prowadzi bowiem do znacznie głębszej integracji gospodarczej niż strefa wolnego handlu w klasycznym ujęciu i potocznym znaczeniu.(abstrakt oryginalny)
Expectations run high about the cornucopia of riches which are supposed to flow from the Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP). TTIP is a proposed free trade agreement between the United States and the European Union. It aims to build upon the already sweeping scope of the North American Free Trade Agreement concluded two decades earlier and the 2013 Comprehensive Economic and Trade Agreement (CETA), which removes 99 % of tariffs between the EU and Canada.1 The TTIP negotiations were launched in July 2013 with an initial time frame of completion within two years. It is too early to pass judgment about the benefits of the deal simply because its scope is still being framed as of this writing. However, it's possible to shed light on the most likely sticking points during the negotiations, particularly those seen from the U.S. negotiating side. Likewise, it's not too early to draw up interests and concerns of U.S. business. Both are discussed in this paper. The first section takes stock of the likely scope of negotiations. The second section summarizes the view of business gleaned from a survey of corporate executives. The survey was conducted among members of the Manufacturers Alliance for Productivity and Innovation, an education forum for senior managers of large industrial companies. (original abstract)
W artykule przeanalizowano wyniki negocjacji unijno-kanadyjskiej Kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej (CETA) w zakresie biotechnologii rolniczej pod kątem unijno-amerykańskich rokowań Transatlantyckiego partnerstwa w dziedzinie handlu i inwestycji (TTIP). Stany Zjednoczone są największym, a Kanada piątym na świecie producentem roślin genetycznie zmodyfikowanych (GM). Lepszy dostęp towarów rolno-spożywczych do rynku Unii, największego ich importera na świecie, był jednym z głównych celów negocjacyjnych Kanady. Jest także priorytetem Stanów Zjednoczonych. Punktem wyjścia do oceny postanowień umowy CETA i wniosków z niej płynących dla rokowań umowy TTIP jest omówienie rolnictwa Kanady i jej polityki w dziedzinie zielonej biotechnologii. W artykule przeanalizowano także rozbieżności w przepisach UE i Kanady regulujących kwestie organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO) oraz propozycje strony amerykańskiej dotyczące dostępu do rynku produktów "nowoczesnej technologii rolniczej" w umowie TTIP. Pogodzenie ofensywnych interesów Kanady (eksport artykułów rolnych, w większości GMO) z oficjalnym, ostrożnościowym podejściem UE nie mogło być łatwe, tym bardziej, że umowę CETA postrzegano jako "przedsionek" do TTIP. W efekcie postanowienia umowy w tej materii są dość lakoniczne, choć zawierają zapisy otwierające drzwi do dalszych pertraktacji. W przypadku podpisania umowy TTIP kwestie biotechnologii rolniczej nabiorą jeszcze większego znaczenia. Biorąc pod uwagę determinację koncernów agro-biotechnologicznych w promowaniu żywności biotechnologicznej można obawiać się, że strona unijna ulegnie ich presji, a aspekty pozaekonomiczne przegrają z czysto ekonomicznymi. (abstrakt oryginalny)
18
Content available remote Kompleksowa umowa gospodarczo-handlowa (CETA) : wybrane zagadnienia prawne
51%
Celem artykułu jest przedstawienie wybranych zagadnień prawnych kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej zawartej w dniu 30 października 2016 r. pomiędzy Kanadą a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi. Do czasu jej ratyfikacji będzie ona tymczasowo stosowana - za wyjątkiem kilku istotnych obszarów, np. ochrony inwestycji i rozstrzygania sporów inwestycyjnych między inwestorami a państwami. Z uwagi na krótki okres, jaki minął od podpisania umowy, realizację celu oparto głównie na omówieniu stosownych dokumentów formalnych organów Unii Europejskiej w zakresie CETA. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.