Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Management of strategic alliances
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Podjęcie tematu zostało zainspirowane badaniami prowadzonymi w ośrodkach naukowych w Stanach Zjednoczonych Ameryki, Hiszpanii, Niemczech oraz w Wielkiej Brytanii. Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie: na ile istniejące teorie organizacji wyjaśniają potrzebę, przyczynę utworzenia aliansu strategicznego i opisują zdarzenia z tym związane? (fragment tekstu)
W aliansach opartych na wiedzy następuje wzajemna wymiana, tworzenie oraz wykorzystywanie wiedzy i własności intelektualnej. Alians strategiczny może przybrać różną formę w zależności od przyjętego kryterium wyboru. Stąd, w literaturze przedmiotu, istnieje wiele heterogenicznych typologii, których kryteria mogą stanowić rozmaite zmienne. Co więcej, znamienną cechą tego rodzaju porozumień jest ich zdolność do ewoluowania, a więc wraz ze zmianą celów, zadań czy okoliczności funkcjonowania konkretne typy aliansów, mogą przeistoczyć się w inne, bardziej adekwatne do nowych uwarunkowań działalności. Dlatego też nie można wskazać jednej, uniwersalnej klasyfikacji znajdującej zastosowanie bez względu na osobliwość konkretnego sojuszu. W konsekwencji, wśród propozycji typologii aliansów strategicznych można wyróżnić ujęcie jednokryterialne, dwukryterialne i wielokryterialne. W artykule omówione są kolejno wszystkie ujęcia. (fragment tekstu)
3
Content available remote Metodyka zarządzania aliansem
75%
Nacisk na wzrost efektywności firm, silne tendencje globalizacyjne, wysoka niepewność gospodarcza powodują, że równocześnie można wyraźnie zaobserwować presję w zakresie zawierania aliansów strategicznych. Firmy budują alianse nie tylko z jednym partnerem, ale poszukują równoczesnych aliansów, ustalając odrębne cele w każdym z nich. Wiele z tych porozumień jednak kończy się fiaskiem. Zalienowane przedsiębiorstwa nie wykazują efektu synergii, w wielu przypadkach porównanie ceny akcji firm przed transakcją z ceną po transakcji nie wykazuje wzrostu, a nawet pojawia się spadek cen . Spowodowane to jest tym, iż alianse strategiczne stają się celem samym w sobie, a nie narzędziem - platformą do rozwoju. Niniejszy artykuł jest próbą opisania tematu dotyczącego zarządzania aliansem, bowiem od poprawnie skonstruowanej strategii aliansu zależy, czy dane porozumienie się powiedzie, czy ustalone przez zarządzających bądź właścicieli cele zostaną wypełnione, a efekty będzie można policzyć. (fragment tekstu)
Artykuł jest próbą identyfikacji na bazie wyników badań empirycznych wybranych charakterystyk aliansów strategicznych polskich przedsiębiorstw, a w szczególności: powodów wchodzenia w alianse i głównych obszarów współpracy, form organizacyjno-prawnych aliansów, ich efektów oraz niebezpieczeństw i trudności w zarządzaniu aliansami. (abstrakt oryginalny)
5
Content available remote Zarządzanie aliansami na podstawie wyników najnowszych badań
75%
Celem artykułu jest analiza współczesnych aliansów strategicznych, w tym technologicznych. Analiza zostanie przeprowadzona na podstawie danych z bazy CATIMERIT z Uniwersytetu w Maastricht oraz danych uzyskanych z National Science Board (2006, 2008, 2010), a także najnowszych danych uzyskanych z ASAP (Association of Strategic Alliance Professionals) zaprezentowanych na konferencji międzynarodowej ASAP Annual Global Alliance Summit 2012 - Mastering the Art and Science of Alliance, zorganizowanej przez ASAP w Las Vegas. Zagadnienia związane ze strategicznymi partnerstwami technologicznymi były również konsultowane ze specjalistami z tej dziedziny: prof. Geertem Duystersem z Politechniki w Eindhoven oraz prof. Ard-Pieterem de Manem z Uniwersytetu VU w Amsterdamie. Analiza wyników badań dotyczących zarządzania aliansami strategicznymi, w tym technologicznymi, przeprowadzonych w 2009 (The Third State of Alliance Management Study) oraz w 2011 roku (The Fourth State of Alliance Management Study) wykazała, że wskaźnik sukcesu realizacji aliansów w ostatnich latach wynosi ok. 53% (spadek z 57% w 2009 roku). Udział dochodów z aliansów w wartości firmy wzrósł znacząco i oczekuje się, że będzie nadal wzrastał w najbliższych latach. Dodatkowo można zauważyć istotne inwestycje firm w strategie zarządzania aliansami oraz większe zastosowanie narzędzi do ich zarządzania.(abstrakt oryginalny)
W literaturze dokonano już szeregu klasyfikacji aliansów; wynika z nich, ze formy organizacyjno-prawne i zasady ich funkcjonowania są tak zróżnicowane, że bardzo trudno jest znaleźć uniwersalną metodę zarządzania aliansami przedsiębiorstw. Wypróbowana metoda zarządzania w jednej postaci może się okazać nieprzydatna w innym aliansie. Niemniej można pokusić się o wskazanie węzłowych etapów zarządzania aliansami przedsiębiorstw, zaś w ich ramach fazy i zasady wynikać będą z zarządzania konkretnymi przypadkami. (fragment tekstu)
Omówiono najnowsze trendy w zarządzaniu organizacją, w tym rosnące zainteresowanie problematyką zasobów niematerialnych (idei, informacji i relacji). Wzięcie ich pod uwagę może być decydujące w ustaleniu pozycji konkurencyjnej organizacji sieciowych XXI w. Globalizacja i zainteresowanie zasobami niematerialnymi wiąże się z aliansami strategicznymi. Wynikają one z umiędzynarodowienia działalności i są wskazywane jako jeden ze sposobów pozyskiwania i pomnażania zasobów niematerialnych. Artykuł koncentruje się na prezentacji ośmiostopniowego modelu wyboru współpracujących przedsiębiorstw w oparciu o ich zasoby niematerialne.
W opracowaniu zgłoszono tezę, że w czasach globalnego kryzysu przedsiębiorstwa zmuszone są poszukiwać i implementować rozwiązania pozwalające na ich skuteczne funkcjonowanie. Takiej szansy można upatrywać w zawiązywaniu aliansów i fuzji oraz podejmowania prób na przejęcie innych podmiotów. Tak widziane, nowe pod względem potencjału (organizacyjnego, technicznego, finansowego) rozwiązania strukturalne przedsiębiorstw dają szansę na przetrwanie i rozwój względem wypełnianych funkcji i przyjętych rozwiązań organizacyjnych. W opracowaniu pokazano również praktyczne przykłady zawiązywania aliansów na poziomie rynku globalnego oraz - w konkluzji - zgłoszono postulaty o charakterze wskazań odnośnie do zasad przydatnych w funkcjonowaniu utworzonych w ten sposób ugrupowań. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest prezentacja wyników analizy współczesnych aliansów strategicznych, w tym technologicznych. Analiza została przeprowadzona na podstawie danych z bazy CATI-MERIT z Uniwersytetu w Maastricht oraz na podstawie danych uzyskanych z National Science Board [2006, 2008, 2010], a także ASAP (Associaton of Strategie Alliance Professionals). Zagadnienia związane ze strategicznymi partnerstwami technologicznymi były również konsultowane ze specjalistami z tej dziedziny: prof. Johnem Hagedoornem z Uniwersytetu w Maastricht, prof. Geertem Duystersem z Politechniki w Eindhoven oraz dr. Ard-Pieterem de Manem z Centre for Global Corporate Positioning w Amsterdamie. Analiza wyników badań dotyczących zarządzania aliansami strategicznymi, w tym technologicznymi, przeprowadzonych w 2007 (The Second State of Alliance Management Study) oraz w 2009 roku (The Third State of Alliance Management Study) wykazała, iż wskaźnik sukcesu realizacji aliansów w ostatnich latach wzrasta i wynosi ok. 55-60% (wzrost z ok. 50% w 2007 roku do 57% w 2009 roku). Udział dochodów z aliansów w wartości firmy wzrósł znacząco i oczekuje się, że będzie nadal wzrastał. Dodatkowo można zauważyć większe inwestycje firm w strategie zarządzania aliansami. Obecnie firmy europejskie przeznaczają na te kwestie więcej środków niż firmy amerykańskie. Specjalizacja w odpowiednich obszarach aliansu, a także większa centralna koordynacja aliansem mogą przyczynić się podniesienia wskaźnika sukcesu realizacji aliansów technologicznych. (abstrakt oryginalny)
Za główną przesłankę rozwoju aliansów strategicznych należy uznać rozwój procesów internacjonalizacji i globalizacji. Ma to związek w ujęciu ogólnym z rozwojem strategii relacyjnych współczesnych przedsiębiorstw. Alians strategiczny jest czymś pośrednim między konkurencją a fuzją, zawiera w sobie zarówno elementy walki, jak i współpracy. Alianse strategiczne mogą być rozpatrywane na gruncie wielu teorii: teorii kosztów transakcyjnych, teorii gier, teorii produkcji międzynarodowej, teorii sieci oraz teorii organizacyjnego uczenia się. (fragment tekstu)
Współczesne warunki konkurowania przeobraziły międzynarodowe otoczenie biznesowe i postawiły przed przedsiębiorstwami nowe, konkurencyjne wyzwania. Tradycyjna rywalizacja rynkowa zostaje zastępowana ostrą hiperkonkurencją w skali globalnej. W takich warunkach oraz niezależnie od branży i zakresu działalności przedsiębiorstwa poszukują i będą poszukiwać sposobów zdobycia nowych źródeł przewagi konkurencyjnej i zwiększenia zrównoważonej przewagi konkurencyjnej. Realizacja tego zadania może polegać na zawiązaniu sojuszu strategicznego z innym przedsiębiorstwem i poszukiwaniu zasobów opartych na wiedzy. Celem niniejszego tekstu jest przedstawienie komplementarnego ujęcia zarządzania łańcuchem wartości wiedzy i organizacyjnym łańcuchem wiedzy w ramach aliansów strategicznych. W opracowaniu dokonano charakterystyki kluczowych aspektów związanych z zarządzaniem wiedzą w aliansie strategicznym w kontekście łańcuchów wartości przedsiębiorstw partnerskich, łańcucha wiedzy i łańcucha wartości wiedzy. Wykorzystanie modelu łańcucha wartości wiedzy w zawieraniu i funkcjonowaniu aliansów strategicznych może przyczynić się do wzmocnienia porozumienia oraz poprawy transferu wiedzy. Konceptualizacja tego modelu stwarza podstawy do poszukiwania opartych na wiedzy trwałych źródeł przewagi konkurencyjnej współczesnych przedsiębiorstw funkcjonujących w warunkach gospodarki opartej na wiedzy. (abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawiono przyczyny powstawania powiązań sieciowych we współczesnej gospodarce oraz zarządzanie siecią aliansów. Główną częścią opracowania jest prezentacja kompetencji i ról pełnionych przez menedżerów sieci aliansów. (abstrakt oryginalny)
W artykule wskazano na problem zawierania skutecznych aliansów strategicznych w czasie kryzysu. Autor prezentuje działalność państwowych funduszy majątkowych i firm lobbystycznych, która może być wzorcem dla prywatnych przedsiębiorstwa w pozyskiwaniu finansowania na wybrane projekty lub wchodzenia na nowe rynki zbytu. (abstrakt oryginalny)
Strategia aliansu stała się obecnie jedną z najczęściej wykorzystywanych przez organizacje opcji rozwojowych przedsiębiorstwa. Na podstawie analizy literatury przedmiotu oraz przeglądu praktyk omówiono alianse strategiczne. W dalszej części przedstawiono miejsce aliansu na mapie powiązań międzynarodowych przedsiębiorstw - koncepcje przedstawione przez B. Gomes-Casseres, A. Sulejewicz, MY Yoshino, USA Rangan, JR Harbison, P. Pekar Jr i T. Lendrum. W podsumowaniu zaprezentowano powody zawierania sojuszy strategicznych, które wynikają z konieczności opracowania długoterminowej przewagi konkurencyjnej.
Celem artykułu jest weryfikacja i analiza empiryczna współczesnych aliansów technologicznych między firmami. Analiza zostanie przeprowadzona na podstawie danych z bazy CATI-MERIT z Uniwersytetu w Maastricht oraz danych uzyskanych z National Science Board (2006, 2008) i firmy Thomson Financial. Dostępne dane empiryczne zaprezentowane zostaną dla krajów Triady: USA, UE i Japonii, a także dla Polski, w latach 1980-2008. Zagadnienia związane ze strategicznym partnerstwem technologicznym były również konsultowane ze specjalistami z tej dziedziny: prof. Johnen Hagedoornem z Uniwersytetu w Maastricht, prof. Geertem Duystersem z Politechniki w Eindhoven oraz dr. Ard-Pieerem de Manem z Centre for Global Corporate Positioning w Amsterdamie. Aspekt współpracy technologicznej jest szczególnie interesujący, a w dobie globalizacji gospodarki światowej, pogłębionej integracji oraz kształtowania gospodarek opartych na wiedzy nabiera coraz większego znaczenia. (fragment tekstu)
Innowacje stanowią kluczowy wymiar konkurencyjności w branżach zaawansowanych technologicznie. Odniesienie innowacyjnego sukcesu coraz częściej uzależnione jest od zewnętrznych zasobów wiedzy oraz partnerstwa strategicznego w zakresie realizacji projektów badawczo-rozwojowych (B+R). W efekcie, radykalnie zwiększa się liczba zawieranych porozumień o współpracy w zakresie B+R. Pomimo rosnącej popularności aliansów technologicznych, prawie połowa z nich nie uzyskuje założonych rezultatów. Istotne jest więc zrozumienie, w jaki sposób firmy mogą zwiększyć prawdopodobieństwo sukcesu międzynarodowej kooperacji w ramach sojuszy technologicznych. Dlatego celem opracowania jest prezentacja i analiza czynników sukcesu aliansów w sferze B+R. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.