Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Methodology of finance
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Artykuł jest próbą przedstawienia w nowym świetle zjawiska dźwigni operacyjnej. Autor opisuje wstępnie poglądy różnych ekonomistów, a następnie wyjaśnia istotę dźwigni operacyjnej na podstawie tzw. „atrybutów" dźwigni. Nawiązuje także do różnych koncepcji metodologicznych, proponowanych w literaturze ekonomicznej. (abstrakt oryginalny)
Głównym celem artykułu jest przedstawienie wybranych kwestii związanych z teoriami tworzonymi na gruncie nauk o finansach. W artykule przedstawione zostały funkcje nauk o finansach, ich główne osobliwości, ponadto zdolność teorii do objaśniania i prognozowania zjawisk finansowych. Wobec różnorodności zjawisk, przy tym w warunkach niepewności, ryzyka i niedoskonałości informacji, wątpliwe jest opracowanie jednej uniwersalnej konstrukcji teoretycznej, odnoszącej się do wszystkich subdyscyplin nauk o finansach. W praktyce nadal funkcjonować będzie wiele szczegółowych modeli (teorii "średniego zasięgu"), w pewnym stopniu uzupełniających się, częściowo zaś konkurencyjnych wobec siebie.(abstrakt oryginalny)
Celem opracowania jest identyfikacja najważniejszych zmian w statystyce bilansu płatniczego spowodowanych wprowadzeniem w 2009 roku nowego podręcznika bilansu płatniczego BPM6, który zastąpił obowiązujący od 1993 roku BPM5. Jako problem badawczy przyjęto próbę odpowiedzi na pytanie, jakie są różnice w wartości poszczególnych pozycji bilansu płatniczego zestawionych według nowego i starego podręcznika. Opracowanie składa się z dwóch części. W pierwszej scharakteryzowano zmiany wprowadzone w BPM6 w statystyce bilansu płatniczego, w drugiej ich wpływ na poszczególne pozycje bilansu płatniczego Polski w 2013 roku. Wyniki badań wskazują, że po zmianie metodologii największe różnice w bilansie płatniczym Polski odnotowano na rachunku finansowym oraz w saldzie błędów i opuszczeń.(abstrakt oryginalny)
Artykuł jest próbą przedstawienia w nowym świetle zjawiska dzwigni finansowej. Autor cytuje poglądy rożnych ekonomistów oraz opisuje istotę dźwigni finansowej na podstawie tzw. ,,atrybutów" dzwigni, a także prezentuje krytyczne spojrzenie na inne propozycje metodologiczne. Z kolei autor proponuje nowe spojrzenie na zjawisko dzwigni finansowej, które wyraża hipoteza o warunku koniecznym i dostatecznym istnienia dzwigni finansowej. (abstrakt oryginalny)
W literaturze przedmiotu w Polsce obszernie i przejrzyście naświetlono dwie, bodaj najczęściej stosowane, metody konsolidacji: metodę pełną oraz metodę praw własności. Metodzie konsolidacji proporcjonalnej poświęcono sporo uwagi w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości, a także w ustawie o rachunkowości w Polsce. Ponieważ jednak jednostki współzależne nie będące spółkami handlowymi rzadko pojawiają się w strukturach jednostek powiązanych w Polsce należy się liczyć z tym, że problematyka metody konsolidacji proporcjonalnej nieczęsto wystąpi w systemach rachunkowości przedsiębiorstw. Nie uzasadnia to jednak braku zainteresowania metodą, co obserwuje się wśród autorów zajmujących się systemami rachunkowości jednostek powiązanych. Celem tego artyku jest zatem analiza węzłowych problemów konsolidacji sprawozdań finansowych pojawiających się w związku z koniecznością zastosowania metody konsolidacji proporcjonalnej.
Poziom deficytu budżetowego traktowany jest dość powszechnie jako kryterium oceny stanu finansów publicznych i prowadzonej polityki fiskalnej (budżetowej). Wysoki, a tym bardziej rosnący deficyt to podstawa dla oceny negatywnej, natomiast obniżenie deficytu stanowi przesłankę dla oceny pozytywnej. Jednakże, choć do deficytu i jego wielkości przywiązuje sie tak wielkie znaczenie, nie ma pełnej jasności co do tego, czym jest w rzeczywistości deficyt budżetowy i jak należy go liczyć.
7
Content available remote Wybrane procedury badawcze w nauce o finansach a metodologia nauk ekonomicznych
100%
Metodologia oraz odpowiedni dobór metod badawczych w naukach ekonomicznych, w tym w finansach, odgrywają niezwykle ważną rolę. Wynika to z faktu, że wybór odpowiednich procedur, a także założeń badawczych rzutuje na jakość przeprowadzanego badania. Celem artykułu jest odniesienie metodologii fnansów do szerszej metodologii nauk ekonomicznych oraz przedstawienie podstawowych metod badawczych, które mogą znaleźć zastosowanie w nauce finansów, na podstawie przeglądu literatury z tego zakresu. W artykule zostały zaprezentowane zasadnicze pojęcia związane z metodologią nauk o finansach. Ukazano również rys historyczny oraz najważniejsze prace związane z kształtowaniem się metodologii nauk ekonomicznych. W ramach metod, które mogą być wykorzystywane w naukach finansowych, szczegółowo omówiono: metody prakseologiczne, metody porównawcze, metody ilościowe i jakościowe oraz metody eksperymentalne. (abstrakt oryginalny)
W niniejszym artykule podjęto próbę uporządkowania systemu pomiaru jednego z najważniejszych elementów decentralizacji, tj. decentralizacji finansów publicznych. Zaproponowano pewien kanon wskaźników oraz procedur, które umożliwiłyby kompleksową analizę oraz ocenę tego procesu. Przedstawiono rodzaje i poziomy decentralizacji finansów publicznych. Opisano metodykę pomiaru i wskaźniki decentralizacji finansów publicznych.
Coraz bardziej zmienne warunki prowadzenia działalności gospodarczej i funkcjonowania społeczeństw są istotną przesłanką do eksplorowania kategorii odporności (resilience). Celem artykułu jest przedstawienie i uporządkowanie wybranych problemów teoretycznych orazmetodologicznych dotyczących odporności w rolnictwie. Wyniki analizy bibliometrycznej wskazują, że istnieje luka badawcza odnosząca się do kategorii odporności finansowej. Kategoria resilience opiera się na stosunkowo nowoczesnych koncepcjach z zakresu zarządzania przedsiębiorstwem, w szczególności tych, które są bliskie teorii zarządzania ryzykiem. Identyfikacja i mierzenie zdolności do budowania wzmocnienia odporności wydaje się być bardzo ważne. Zarówno metody ilościowe, jak i jakościowe mogą być wykorzystane do badania kategorii odporności finansowej w rolnictwie. W finansach rolnictwa zauważalna jest luka badawcza związana z pomiarem i oceną odporności finansowej. System miar i wskaźników do pomiaru odporności przedsiębiorstw/gospodarstw rolnych ma pewne ograniczenia związane z zagregowanym charakterem niektórych kategorii finansowych. Wskazane byłoby równoległe opracowanie miary całkowitej odporności na ryzyko, np. w postaci syntetycznego indeksu. (abstrakt oryginalny)
10
Content available remote Ogólny model rachunku kosztów klienta
84%
Przedsiębiorstwo w relacjach z klientami można w sposób bardzo uproszczony przedstawić jako miejsce generowania kosztów a klienta jako źródło dostarczania przychodów. Uproszczenie to znajduje uzasadnienie w roli jaką pełni klient w stosunku do przedsiębiorstwa, bowiem to dzięki klientowi przedsiębiorstwo generuje niezbędne zyski do prowadzenia i kontynuowania działalności oraz swojego rozwoju. Rodzi to konieczność nawiązywania i utrzymywania optymalnych, pod względem ekonomicznym relacji z klientami. W dużej mierze związane jest to stricte z procesem sprzedaży klientom produktów i/lub towarów, które oferuje lub zamierza oferować przedsiębiorstwo. Podstawowym ryzykiem prowadzenia działalności gospodarczej jest ryzyko związane z opłacalną sprzedażą efektów działalności danego przedsiębiorstwa. Ryzyko to związane jest z jednej strony z faktem możliwości dokonania sprzedaży. A z drugiej strony z możliwością sprzedaży z zyskiem. Rentowność relacji z klientami jest kluczowa dla prowadzenia i kontynuowania działalności gospodarczej. Przychody uzyskiwane dzięki relacjom z klientami są łatwe do identyfikacji oraz wyceny. System rachunkowości finansowej w pełni spełnia swoja rolę w tym obszarze. Jednak określenie wszystkich kosztów relacji z danym klientem nie jest sprawą prostą. Rachunkowość finansowa nie jest w stanie w pełni zaspokoić tych potrzeb. Z tego powodu przedsiębiorstwa potrzebują dedykowanego rachunku kosztów, który umożliwi zarządzającym tym przedsiębiorstwami na określenie rzeczywistych kosztów relacji z poszczególnymi klientami. Celem artykułu jest przedstawienie definicji oraz ogólnego modelu rachunku kosztów klienta sprzyjającego nawiązywaniu i utrzymywaniu rentownych relacji z klientami. (abstrakt oryginalny)
Przdstawiono wyniki testu modelu wyceny aktywów kapitałowych (Capital Asset Pricing Model - CAMP) metodą Famy i MacBetha w polskich realiach. W badaniach empirycznych wykorzystano dane historyczne z Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie.
Artykuł dotyczy modelu wyceny aktywów rynku kapitałowego CAPM (Capital Asset Pricing Model). Opiera się on na następujących założeniach: 1. Braku kosztów transakcyjnych; 2. Nieskończonej podzielności aktywów; 3. Braku podatków od dochodów osobistych; 4. Kursy akcji są wynikiem działań ogółu racjonalnych inwestorów; 5. Decyzje inwestorów są podejmowane wyłącznie na podstawie wartości oczekiwanych oraz odchyleń standardowych stóp zwrotu swoich walorów; 6. Dozwolona jest nieograniczona krótka sprzedaż; 7. Brak ograniczeń w zaciąganiu i udzielaniu pożyczek przy stopie wolnej od ryzyka; 8. Jednorodność oczekiwań inwestorów (kierowanie się średnią i wariancją stóp zwrotu); 9. Oczekiwania inwestorów są jednorodne; 10. Na rynku można handlować wszystkimi aktywami. Zdefiniowano dalej trzy najczęściej używane podejścia do modelu: według CAPM Pozytywnego, Normatywnego i Użytecznego.
Przedsiębiorstwa na Ukrainie poszukują obecnie optymalnych form kapitału oraz realizacji bieżących płatności i w celu rozwiązywania problemów finansowych wykorzystują ilościową ocenę rzeczywistej zdolności finansowej. Wielowymiarowy charakter potencjału finansowego i bardzo liczny zbiór wskaźników go opisujących powodują, że często nie jest możliwe wybranie tylko jednego właściwego wskaźnika. W takich przypadkach konieczne jest wykorzystanie grupy wskaźników, które są ze sobą powiązane i tworzą pewien układ. Natomiast badanie tego potencjału za pomocą jednowymiarowej metody statystycznej nie pozwala na uwzględnienie wszystkich różnic i powiązań występujących między wskaźnikami. Możliwe jest rozwiązanie powyższego problemu poprzez agregację wskaźników i utworzenie indeksu złożonego, który będzie wykorzystywany w dalszych badaniach oraz do oceny uzyskanych wyników, podejmowania decyzji i wyciągania wniosków. W niniejszej pracy przedstawiono propozycję metody wyznaczania indeksu złożonego, który pozwala na obiektywną ocenę wyników działalności przedsiębiorstwa i może być wykorzystany do racjonalnego wyboru strategicznych kierunków jego rozwoju. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.