Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Międzynarodowe konwencje dotyczące ochrony środowiska Morza Bałtyckiego

100%

Lassmann P.

Gospodarka Materiałowa i Logistyka

|

2017

|

nr 12 (CD)

553-564

Morze Bałtyckie uzyskało status Szczególnie Wrażliwego Obszaru Morskiego (PSSA) zgodnie z decyzją Międzynarodowej Organizacji Morskiej - wyspecjalizowanemu oddziałowi ONZ ds. mórz i oceanów. Ochrona ekosystemu Bałtyku, w tym zapobieganie procesowi eutrofizacji, zostało uznane za jeden z kluczowych aspektów programu walki ze wzrastającym zagrożeniem środowiskowym. W związku z postępującymi zmianami klimatycznymi i coraz częstszym występowaniem ekstremalnych zjawisk pogodowych, jak powodzie i susze, niezbędne było podjęcie działań mających na celu złagodzenie negatywnych skutków zmian. (abstrakt oryginalny)

2

China and Asia-Pacific Region in China's Military Strategy

100%

Adamczyk M., Rutkowska P.

Torun International Studies

|

2017

|

nr 1(10)

83-99

The growing power of the PRC implies a change in the international and security policy of the country, and even the perception of the international environment by the members of the CPC. The White Paper of Defence, published every two years by the Ministry of National Defence of the People's Republic of China aims to explain the ongoing evolution. The present paper studies in depth the Chinese point of view of the potential challenges for security in the region of Asia and the Pacific. (original abstract)

3

Negocjowanie Protokołu z Kioto

63%

Pietraś M.

Stosunki Międzynarodowe

|

2014

|

50

|

nr 2

217-237

Protokół z Kioto jest uzupełnieniem Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu z 1992 r. Należy pamiętać, że jest to konwencja ramowa, inicjująca rozwiązywanie globalnego problemu zmian klimatu i tworząca "ogólną architekturę" reżimu zmian klimatu, jednak bez nakładania na państwa-strony zobowiązań w sprawie redukcji emisji gazów szklarniowych, a przecież tylko w ten sposób można zrealizować cel konwencji w postaci stabilizacji koncentracji gazów szklarniowych. Regulacje takie bywają metaforycznie nazywanymi "bez zębów". Z kolei w Protokole z Kioto, który został przyjęty w 1997 r. i wszedł w życie 16 lutego 2005 r., na grupę państw rozwiniętych, określonych w aneksie nr I do wymienionej konwencji, nałożono zobowiązania w zakresie redukcji emisji gazów szklarniowych. Cele te miały być zrealizowane w latach 2008-2012, a Protokół z Kioto po tym okresie miał być zastąpiony nowym protokołem. Jednakże do końca 2012 r. nie udało się wynegocjować "następcy" Protokołu z Kioto, stąd też w czasie konferencji stron konwencji klimatycznej (COP-18) w Durbanie w 2012 r. podjęto decyzję o przedłużeniu jego obowiązywania do 2020 r. Oznacza to dodatkowy czas na wynegocjowanie nowych regulacji. (fragment tekstu)

4

Konsekwencje XIX konferencji w sprawie ustanowienia międzynarodowego reżimu ochrony klimatu (COP 19)

63%

Księżopolski K. M., Stefanowicz U., Niewola T.

Stosunki Międzynarodowe

|

2014

|

49

|

nr 1

103-122

Początek budowy międzynarodowego reżimu ochrony klimatu wiąże się z powołaniem w 1988 r. pod auspicjami Programu Narodów Zjednoczonych ds. Środowiska (The United Nations Environment Programme - UNEP) i Światowej Organizacji Meteorologicznej (The World Meteorological Organization - WMO), Międzyrządowego Panelu Klimatycznego (The Intergovernmental Panel on Climate Change - IPCC). Celem ustanowienia tego panelu była budowa międzynarodowego konsensusu naukowców zajmujących się zmianami klimatu i ich konsekwencjami, diagnoza problemu oraz poszukiwanie strategii mającej to zagadnienie rozwiązać. (fragment tekstu)

5

Rio - Kioto - Paryż - Katowice : czy mamy szansę na sukces?

63%

Skubała P.

Aura

|

2018

|

nr 10

9-11

Prawdopodobnie nikt jeszcze nie przeprowadził ankiety, dotyczącej pytania: Jakie jest najważniejsze przesłanie w historii ludzkości? Na pewno otrzymalibyśmy całą gamę odpowiedzi. Jestem przekonany, że bardzo niewielu pomyślałoby o kwestii, która jest przedmiotem poniższego artykułu. Żyjemy w czasach wielkiego plejstoceńskiego-holoceńskiego wymierania. Wcześniejsze okresy wielkich wymierań miały przyczyny naturalne. Były one spowodowane prawdopodobnie przez fluktuacje klimatyczne, aktywność wulkaniczną, zmiany poziomu morza, niedobór tlenu w oceanach, uderzenia meteorytów bądź komety. Obecnie na Ziemi trwa wielkie wymieranie, nazywane szóstym, ale pierwsze spowodowane przez jeden z żyjących gatunków. W jakim stopniu na współczesne wymieranie gatunków wpływają zmiany klimatu? W opinii naukowców, zmiany klimatu nie są dzisiaj najważniejszym czynnikiem, który przyczynia się do wymierania, ale tym, który wykazuje największą dynamikę i wkrótce może być kluczowym. Świat podjął walkę ze skutkami zmian klimatu w 1992 roku, przyjmując w trakcie Szczytu Ziemi w Rio de Janeiro Ramową Konwencję Narodów Zjednoczonych ws. Zmian Klimatu (UNFCCC - United Nations Framework Convention on Climate Change). Jej celem jest zapewnienie, że średnia temperatura Ziemi utrzyma się na poziomie bezpiecznym dla środowiska i ludzi. (fragment tekstu)

6

Międzyrządowy Komitet Negocjacyjny w procesie negocjacji klimatycznych

63%

Gnaś H.

Stosunki Międzynarodowe

|

2011

|

43

|

nr 1/2

199-217

Zjawisko globalnego ocieplenia jest jednym z wyzwań, przed jakim stoi ludzkość. Problem ten został dostrzeżony już w latach 70. XX w., zaś na przełomie dwóch kolejnych dekad środowisko międzynarodowe podjęło próbę przyjęcia rozwiązań mających na celu zredukowanie skali przyczyny tego zjawiska - emisji gazów cieplarnianych do atmosfery. Za cel postawiono przyjęcie efektywnego dokumentu, którego zobowiązania miały w procesie ich realizacji doprowadzić do ograniczenia przez rozwinięte państwa wspomnianej emisji. Zadanie to zostało postawione przed Międzyrządowym Komitetem Negocjacyjnym ds. Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (Intergovenmental Negotiating Committee - INC - for a Framework Convention on Climate Change - FCCC), zwanej także Ramową Konwencją Klimatyczną, która miała stać się dokumentem przygotowanym w procesie negocjacji. Wraz z podjętymi w ramach Komitetu pracami rozpoczął się proces negocjacji klimatycznych, mający na celu stałą adaptację środowiska międzynarodowego do postępujących zmian klimatycznych: nakładania na państwa nowych zobowiązań, negocjowania ich oraz tworzenia nowych mechanizmów działania i współpracy. (fragment tekstu)

7

Integratsiya Ukrainy v mezhdunarodnoye finansovoye prostranstvo: tendentsii i perspektivy

63%

Radyeva M.

Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy

|

2016

|

z. nr 48

46-55

Przedmiotem badań w opracowaniu jest współpraca Ukrainy z międzynarodowymi instytucjami finansowymi, jak: Organizacja Narodów Zjednoczonych, Bank Światowy, Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju, Unia Europejska, Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Określono podstawowe mechanizmy tej współpracy, formy i zasady udzielania Ukrainie pożyczek oraz kredytów przez międzynarodowe instytucje finansowe. Podjęto próbę określenia wpływu działalności tych instytucji na kondycję ukraińskiej gospodarki. W oparciu o analizę przebiegu procesów globalizacyjnych wskazano pozytywne oraz negatywne następstwa integracji Ukrainy z otoczeniem międzynarodowym. Potencjalne korzyści związane są z możliwościami produkcji i implementacji innowacyjnych produktów. Ponadto Ukraina może odnieść korzyści płynące z: międzynarodowego podziału pracy, uzyskania pomocy ze strony międzynarodowych instytucji finansowych, dostępu do światowych rynków produktów high-tech, wykorzystania doświadczeń transformacji gospodarczej w innych krajach. Przewidywane negatywne następstwa obejmują: ograniczenie swobody działalności gospodarczej i politycznej, wzrastające uzależnienie od zewnętrznych wierzycieli, wzrost zadłużenia zagranicznego i deficytu budżetowego, utrwalenie peryferyjnego położenia Ukrainy w gospodarce światowej, upadek niekonkurencyjnych gałęzi przemysłu, utratę części kultury narodowej. W opracowaniu określono ponadto priorytety integracji Ukrainy z międzynarodowym otoczeniem finansowym. Przedstawiono propozycje strategicznych kierunków rozwoju ukraińskiej gospodarki w celu wykorzystania szans i uniknięcia globalnych zagrożeń. (abstrakt oryginalny)

8

Wpływ międzynarodowych porozumień ekologicznych na konkurencyjność międzynarodową na przykładzie redukcji emisji dwutlenku węgla

63%

Peszko G.

Zeszyty Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Krakowie

|

1997

|

nr 472

85-96

Autor próbuje uchwycić wpływ polityki ekologicznej na zmianę konkurencyjności międzynarodowej krajowego przemysłu. Za pomocą modeli jednostronnej i koalicyjnej redukcji emisji zanieczyszczeń przedstawia prognozy wpływu międzynarodowych porozumień ekologicznych na konkurencyjność krajowych producentów.

9

Oddziaływanie regulacji ekologicznych na proeksportowe możliwości polskiej gospodarki

63%

Graczyk A.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Ekonomia i Międzynarodowe Stosunki Gospodarcze

|

1996

|

1

|

nr 713

49-61

Autor posługując się przykładami dotyczącymi produktów typowych dla polskiego eksportu (np. węgiel, cement) omawia najważniejsze z punktu widzenia jego struktury ograniczenia i zagrożenia, a także szanse wynikające z konieczności podporządkowania się międzynarodowym porozumieniom ekologicznym a także z zaostrzenia polskich regulacji ekologicznych.

10

Od iluzji do iluzji

51%

Sadowki M.

Aura

|

2018

|

nr 10

7-9

Celem tego eseju nie jest próba zdeprecjonowania idei ochrony klimatu ani wysiłków dziesiątków tysięcy ludzi, pracujących nad przygotowaniem, wdrożeniem i realizacją postanowień Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i towarzyszących umów międzynarodowych. Uwypukliłem trudności i niepowodzenia, aby uświadomić niezorientowanym, jak trudny i skomplikowany to proces negocjacyjny i czemu postępy są bardzo wolne. Ożywienie zainteresowania sprawami środowiska, w tym klimatu, zaczęło się od powstania Klubu Rzymskiego (1968), który uaktywnił ruchy proekologiczne, co miało oddźwięk w organizowaniu dziesiątków mniejszych i większych konferencji globalnych, regionalnych, branżowych i innych, na których prelegenci roztaczali niepokojące wizje przeludnienia świata, klęsk głodu, a przy okazji katastrofy klimatycznej. Na konferencjach światowych i regionalnych ONZ, WMO, UNEP, FAO i wielu innych, prominentni przywódcy państw i organizacji międzynarodowych wygłaszali złote sentencje, zapewniali o gotowości do działań, apelowali o pomoc, straszyli i obiecywali. Najczęściej kończyło się na słowach. Trzeba było czekać do końca lat 1980., kiedy premier Malty Edward Fenech-Adami zaproponował Zgromadzeniu Ogólnemu NZ, aby skoordynować wysiłki podejmowane przez środowiska naukowe i polityczne w zakresie zmian klimatu. (fragment tekstu)

11

Umowy międzynarodowe w dziedzinie ochrony środowiska : przyczynek do systematyki umów

51%

Banach M.

Zeszyty Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Krakowie

|

1996

|

nr 481

5-15

Przedstawiono umowy międzynarodowe (wielostronne i dwustronne) jako główne źródło prawa w dziedzinie ochrony środowiska, międzynarodowe zobowiązania Polski w tym zakresie i zobowiązania wynikające dla Polski z Układu Stowarzyszeniowego z WE.

12

Ecological dimension of the Polish - EC relations

51%

Budnikowski A.

Biblioteka Ekonomia i Środowisko

|

1993

|

nr 11

150-165

13

Unia Europejska i ChRL w międzynarodowej polityce ochrony klimatu

38%

Księżopolski K. M.

Stosunki Międzynarodowe

|

2013

|

47

|

nr 1

147-165

Unia Europejska jest uznawana za lidera międzynarodowej polityki ochrony klimatu, a ChRL za państwo ją blokujące. Efektem prowadzonej przez państwa międzynarodowej polityki ochrony klimatu jest powstanie i funkcjonowanie międzynarodowego reżimu ochrony klimatu. Międzynarodowa polityka ochrony klimatu to działania o charakterze politycznym i prawnym podejmowane przez państwa na forum międzynarodowym dotyczące ochrony klimatu. Natomiast międzynarodowy reżim ochrony klimatu to zespół regulacji prawnych - zobowiązań i deklaracji, instytucji regulujących działania państw w zakresie ochrony klimatu, a także dalszych porozumień tworzących pewien porządek międzynarodowy. W znaczeniu wąskim reżim stanowi Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (United Nations Framework Convention on Climate Change, UNFCCC) oraz Protokół z Ki oto wraz z jego mechanizmami. W ujęciu szerokim to również uzgodnienia polityczne, które prowadzą do późniejszych porozumień o charakterze prawnym, rozwijające reżim w znaczeniu wąskim. Wprowadzanie międzynarodowego reżimu ochrony klimatu, czyli regulacji chroniących klimat, powoduje skutki: ekonomiczne, polityczne i społeczne, a ich skala często zniechęca państwa do podejmowania wiążących prawnie zobowiązań. Celem opracowania jest pokazanie różnorodnych uwarunkowań, wpływających na decyzje dwóch najważniejszych graczy w międzynarodowej polityce ochrony klimatu - Unii Europejskiej i ChRL, a następnie na tej podstawie podanie prognozy przyszłych efektów Konferencji Państw-Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, która odbędzie się w 2013 r. w Warszawie (COP 19). Wybór Unii Europejskiej oraz ChRL wynika z zajmowania przez nie przeciwstawnych stanowisk dotyczących przeciwdziałania zmianom klimatu, w tym sensie ich polityka w istotny sposób wpływa na kształt regulacji, tworzących międzynarodowy reżim ochrony klimatu. (fragment tekstu)