Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Teorie wzrostu gospodarczego : ujęcie modelowe i rekomendacje pod adresem polityki ekonomicznej

100%

Kawa P.

Zeszyt Naukowy / Wyższa Szkoła Zarządzania i Bankowości w Krakowie

|

2004

|

nr 1

51-80

Celem artykułu było przedstawienie teorii i modeli wzrostu gospodarczego (model Harroda-Domara, model wzrostu Solowa, rozszerzony model neoklasyczny, model AK, model Uzawy-Lucasa). Wskazano rekomendacje wypływające z analizy teoretycznej pod adresem polityki ekonomicznej.

2

Review Of Theories And Models Of Economic Growth

100%

Piętak Ł.

Comparative Economic Research

|

2014

|

17

|

nr 1

45-60

Celem artykułu jest przegląd teorii oraz modeli wzrostu gospodarczego. W pierwszej części autor dokonuje analizy teorii wzrostu gospodarczego autorstwa: Schummpetera, Lewisa oraz Rostowa. W drugiej części opracowania zawarty jest przegląd modeli wzrostu gospodarczego. Autor analizowane modele dzieli na dwie grupy; modele egzogeniczne oraz modele endogeniczne. Artykuł kończy lista wniosków dotyczących przeprowadzonych analiz. Autor przygotowując artykuł wykorzystał metodę analizy literatury angielskiej i polskiej. (abstrakt oryginalny)

3

Wzrost gospodarczy w Unii Europejskiej

100%

Zielińska-Głębocka A.

Gospodarka Narodowa

|

2001

|

nr 7-8

39-62

Artykuł podejmuje problem przyczyn i uwarunkowań procesów wzrostu gospodarczego na obszarze zintegrowanym w świetle doświadczeń ostatnich lat i średniookresowych prognoz na przyszłość. Postawiono trzy pytania: 1. jakie czynniki determinują wzrost gospodarek europejskich?, 2. jak kształtuje się struktura wzrostu gospodarczego z punktu widzenia zatrudnienia?, 3. jaką rolę odgrywa europejska polityka prowzrostowa?

4

Szacunek kapitału ludzkiego

100%

Florczak W., Sabanty L., Welfe W.

Wiadomości Statystyczne

|

2001

|

nr 5

15-24

W artykule podjęto próbę endogenizacji inwestycji w człowieka. Przedstawiono koncepcję i mierniki kapitału ludzkiego w modelach endogenicznego wzrostu gospodarczego, opisano źródła informacji oraz metody szacunku kapitału ludzkiego dla Polski.

5

Uwarunkowania wzrostu gospodarczego Polski w latach 2001 - 2010, w kontekście modelu wzrostu Solowa

75%

Marks-Bielska R., Nazarczuk J. M.

Optimum : studia ekonomiczne

|

2012

|

nr 2 (56)

21-33

Celem artykułu była identyfikacja głównych składowych i tendencji procesu wzrostu polskiej gospodarki w latach 2001 - 2010. Analizę oparto na dekompozycji PKB z wykorzystaniem jednego z modeli neoklasycznego wzrostu gospodarczego, tj. modelu wzrostu Solowa. Dane źródłowe zaczerpnięto z Raportów o stanie gospodarki, publikowanych przez Ministerstwo Gospodarki i danych GUS. Wyniki otrzymanych analiz wykazały, że w latach 2001 - 2010 podstawowym czynnikiem popytowym, wpływającym na wzrost gospodarczy Polski, był wzrost spożycia ogółem, w tym w szczególności spożycia indywidualnego, oraz wzrost akumulacji w gospodarce, uzależniony od koniunktury gospodarczej. Wśród determinant podażowych decydujące znaczenie przypisano wzrostowi ogólnej produktywności czynników produkcji oraz wzrostowi kapitału trwałego. Oddziaływanie zasobów pracy przyjęło natomiast zróżnicowany charakter, uwarunkowany sytuacją społeczno-gospodarczą kraju. (abstrakt oryginalny)

6

Ścieżki wzrostu w modelu Solowa przy alternatywnych trajektoriach liczby pracujących

75%

Filipowicz K., Syrek R., Tokarski T.

Przegląd Statystyczny

|

2017

|

64

|

z. 1

21-40

Celem prezentowanego opracowania jest analiza porównawcza kształtowania się ścieżek wzrostu podstawowych zmiennych makroekonomicznych (wydajności pracy i technicznego uzbrojenia pracy) w modelu wzrostu Solowa przy 3 alternatywnych założeniach dotyczących trajektorii liczby pracujących. Trajektoriami tymi są trajektoria standardowa (tj. rosnąca wykładniczo liczba pracujących), trajektoria logistyczna (na której liczba pracujących rośnie do pewnej asymptoty) oraz tzw. trajektoria gaussowska (na której liczba pracujących przypomina kształtem funkcję gęstości rozkładu normalnego Gaussa). Uzyskane, niestandardowe ścieżki wzrostu owych zmiennych makroekonomicznych określone są przez pewne funkcje złożone m.in. z funkcją hipergeometryczną i funkcją błędu Gaussa (należące do tzw. funkcji specjalnych Gaussa). Co więcej, na wyznaczonych przez autorów ścieżkach wzrostu wydajność pracy i techniczne uzbrojenie pracy przy logistycznej ścieżce wzrostu rosną do asymptoty wyżej położonej, niż w oryginalnym modelu Solowa, zaś przy gaussowskiej ścieżce wzrostu liczby pracujących wydajność pracy oraz techniczne uzbrojenie pracy rosną do nieskończoności. (abstrakt oryginalny)

7

Dynamika dwusektorowego modelu wzrostu gospodarczego

75%

Krawiec A.

Roczniki Kolegium Analiz Ekonomicznych / Szkoła Główna Handlowa

|

2000

|

z. 9

19-24

Autor rozważył model wzrostu gospodarczego z technologią Leontiefa. W tym celu wykorzystał metody badań układów dynamicznych i pokazał, że źródło złożonego zachowania cyklicznych fluktuacji może tkwić w opóźnieniu, które wiążę się z czasem upływającym pomiędzy podjęciem decyzji inwestycyjnych i dostarczenia gotowych dóbr konsumpcyjnych.

8

Cykliczność inwestycji w modelu wzrostu gospodarczego - ujęcie teoretyczne oraz symulacje numeryczne

75%

Dykas P., Misiak T.

Studia Prawno-Ekonomiczne

|

2016

|

100

197-209

Celem prezentowanego opracowania jest próba rozszerzenia neoklasycznego modelu wzrostu gospodarczego Solowa przez uchylenie założenia o stałej stopie inwestycji, wprowadzając funkcję inwestycji zależną sinusoidalnie od czasu. Przyjęcie sinusoidalnej funkcji inwestycji tłumaczyć można tym, iż inwestycje (podobnie jak produkcja) w dużej mierze zależne są od koniunktury gospodarczej, która podlega okresowym fluktuacjom. W analizie empirycznej autorzy dokonali kalibracji parametrów otrzymanego modelu. Bazując na danych panelowych dla krajów grupy Schengen w latach 2000-2013, najpierw oszacowano parametr (elastyczność produkcji względem kapitału) na poziomie 0,4, którego wartość przyjęto do dalszych analiz numerycznych. W drugim etapie dokonano symulacji numerycznych skalibrowanych ścieżek czasowych kapitału oraz produktu na jednostkę efektywnej pracy. Przy analizach numerycznych rozważano wpływ różnych stóp inwestycji (15%, 20%, 30%) oraz okresów wahań cyklicznych (4 lub 10 lat) na kształtowanie się owych ścieżek. Analiz numerycznych dla gospodarek grupy Schengen dokonano w 100-letnim horyzoncie czasowym.(abstrakt oryginalny)

9

O predyktancie zerojedynkowej

75%

Gruszczyński M.

Przegląd Statystyczny

|

1987

|

34

|

z. 3

207-217

W modelach ekonometrycznych rozwoju gospodarczego, w szczególności tych budowanych dla gospodarek krajów socjalistycznych, nagminna staje się reguła włączania do listy takich zmiennych egzogenicznych, których "zadaniem" jest określenie efektów pewnych jakościowych procesów i zjawisk, niekoniecznie o charakterze sezonowym czy periodycznym. Zmiennymi tymi są zwykle zmienne zerojedynkowe. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na niektóre aspekty takich zabiegów dla procedur związanych z kolejnymi etapami konstrukcji i wykorzystania modelu ekonometrycznego. Dla uproszczenia zajmować się będziemy liniowym modelem o jednym równaniu a główny tok rozważań dotyczyć będzie kwestii interakcji jednej zmiennej zerojedynkowej ze zbiorem pozostałych zmiennych. (fragment tekstu)

10

Empiryczne modele wzrostu gospodarczego

75%

Welfe W.

Ekonomista

|

2000

|

nr 4

483-497

Nowe, endogeniczne teorie wzrostu gospodarczego dały impuls dla rozwoju badań empirycznych nacelowanych na identyfikację czynników wzrostu gospodarczego, a zwłaszcza roli postępu technicznego. W artykule przedstawiono wyniki badań opartych na rozbudowanej funkcji produkcji Solowa, zmierzających do wyodrębnienia efektów łącznej produktywności czynników produkcji. Przedstawiono następnie dekompozycję tych efektów ze względu na postęp techniczny zmaterializowany w majątku trwałym, połączony z nakładami na B+R. Z drugiej strony, wyodrębniono efekty wynikające z inwestycji w kapitał ludzki. Przytoczono w obu przypadkach, w syntetyczny sposób wyniki badań empirycznych, zawarte w literaturze światowej, świadczące o rosnącej roli tych efektów.

11

Optymalne stopy inwestycji w modelu Mankiwa-Romera-Weila

75%

Tokarski T.

Ekonomista

|

2000

|

nr 3

339-367

Celem opracowania jest próba teoretycznej analizy determinantów wzrostu gospodarczego oraz optymalnej struktury stóp inwestycji w kapitał rzeczowy i ludzki. Podstawą tej analizy jest neoklasyczny model wzrostu gospodarczego N.G.Mankiwa, D. Romera i D.N.Weila [1992], będący rozszerzeniem podstawowego, neoklasycznego modelu wzrostu R.M.Solowa [1956].

12

Solow's Model and a New Approach to Economic Growth Factors

75%

Rosić I.

Zeszyty Naukowe / Polskie Towarzystwo Ekonomiczne

|

2003

|

nr 1

31-39

Economists have long believed that higher accumulation rates lead to economic growth. Solow's approach questioned the reliability of this statement. Solow states quite explicitly that the level of accumulation has no lasting impact on the economic growth of a country which is in the phase of sustainable development. According to Solow's assumptions, the rate of economic growth in the long term, independently of the level of accumulation, is equal to n. (fragment of text)

13

Optymalne stopy oszczędności w modelu wzrostu gospodarczego z czynnikiem migracji ludności

75%

Kruszewski R.

Roczniki Kolegium Analiz Ekonomicznych / Szkoła Główna Handlowa

|

2004

|

nr 13 Metody badań procesów społeczno-ekonomicznych

99-109

Celem pracy jest próba teoretycznej analizy wpływu zjawiska migracji siły roboczej na długookresowe optymalne stopy inwestycji w zasoby kapitału ludzkiego i fizycznego. Rozpatry¬wane jest rozszerzenie modelu Mankiwa-Romera-Weila (Mankiw-Romer-Weil 1992) uzupełnionego o oddziaływanie egzogenicznego strumienia migracji. Przy założeniu racjonalności podmiotów mikroekonomicznych rozpatrywana jest maksymalizacja zdyskontowanej konsumpcji, w tak rozszerzonym modelu, która prowadzi do określenia optymalnych stóp inwestycji w każdy rodzaj kapitału. (abstrakt oryginalny)

14

A Note on Optimized Growth Model with Public Capital

75%

Krawiec A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica

|

2005

|

190 Macromodels 2004 : Problems of Building and Estimation of Econometic Models

31-36

W pracy rozważany jest prosty model wzrostu gospodarczego, w którym wykorzystywane są dwa czynniki wytwórcze, prywatny i publiczny kapitał fizyczny. Zakładamy, że zwiększenie przez producenta ilości kapitału prywatnego "umniejsza" ilość kapitału publicznego dostępnego innym producentom. Badany model wzrostu gospodarczego opisywany jest przez trzy zmienne, kapitał prywatny, kapitał publiczny i konsumpcję. Pokazano, że w stanie stacjonarnym stosunek konsumpcji do kapitału prywatnego nie zależy od polityki podatkowej. (abstrakt oryginalny)

15

Neoklasyczny model wzrostu gospodarczego z cykliczną liczbą pracujących1

75%

Dykas P.

Studia Oeconomica Posnaniensia

|

2018

|

6

|

nr 9 Matematyka i informatyka na usługach ekonomii

23-38

Celem niniejszego opracowania jest próba rozszerzenia modelu wzrostu gospodarczego Solowa o uchylenie założenia o stałej stopie wzrostu liczby pracujących. W artykule przyjęto założenie, że liczba pracujących zmienia się cyklicznie w czasie, zmierzając w nieskończonym horyzoncie do stałej asymptoty. W części empirycznej dokonano kalibracji parametrów otrzymanego modelu teoretycznego. W pierwszej kolejności, opierając się na danych panelowych dla polskiej gospodarki, oszacowano elastyczność produkcji względem kapitału na poziomie 0,354. Następnie dokonano symulacji numerycznych skalibrowanych ścieżek wzrostu kapitału oraz produktu na jednostkę efektywnej pracy. W analizach rozważano wpływ różnych stóp inwestycji, które zostały przyjęte na poziomie 15%, 20% i 25%. Analiz numerycznych dokonano dla polskiej gospodarki w 35-letnim horyzoncie czasowym.(abstrakt oryginalny)

16

Funkcje hipergeometryczne i ich zastosowanie w modelowaniu wzrostu gospodarczego

75%

Zawadzki H.

Prace i Materiały Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Gdańskiego

|

2009

|

nr 4/2

237-246

Funkcje hipergeometryczne definiuje się zazwyczaj jako rozwiązania pewnych równań różniczkowych, najczęściej równań fizyki matematycznej. Można je przedstawić w postaci szeregów lub całek. Obiecującym obszarem zastosowań tych funkcji stała się ostatnio szeroko rozumiana dynamika ekonomiczna. Za pomocą funkcji hipergeometrycznych można bowiem (w pewnych przypadkach) przedstawić w zamkniętej formie rozwiązania równań różniczkowych występujących w matematycznych modelach wzrostu. Ponieważ formuły, którymi wyrażają się wspomniane rozwiązania (a nawet same funkcje hipergeometryczne) są zazwyczaj bardzo złożone, w analizie własności rozwiązań (ścieżek wzrostu, optymalnych sterowań etc.) bardzo pomocne są systemy algebry komputerowej. W artykule zamieszczono podstawowe informacje na temat pewnych klas funkcji hipergeometrycznych oraz ich własności. Przedstawiono również wybrane przykłady zastosowań tych funkcji w matematycznych modelach wzrostu gospodarczego (m. in. w modelu Solowa-Swana i dwusektorowym, endogenicznym modelu Lucasa-Uzawy) oraz niektóre możliwości programu Mathematica w zakresie rozwiązywania i analizy równań teorii wzrostu. (abstrakt oryginalny)

17

Czynniki wzrostu gospodarczego Polski w świetle neoklasycznego modelu wzrostu

75%

Nazarczuk J. M., Marks-Bielska R.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2009

|

nr 39, t. 1 Problemy ekonomii, polityki ekonomicznej i finansów publicznych

266-273

Celem niniejszego artykułu jest określenie głównych czynników i tendencji wzrostu polskiej gospodarki, jak również jej potencjalnych kierunków rozwoju w czasach kryzysu finansowego. Analiza oparta jest na jednym z neoklasycznym modeli wzrostu opracowanym przez Roberta Mertona Solowa i Trevora Swana oraz na danych opublikowanych w Raporcie o stanie Gospodarki.

18

Równowaga Solowa przy alternatywnych trajektoriach liczby pracujących

75%

Filipowicz K., Grodzicki M., Tokarski T.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica

|

2016

|

vol. 6, t. 326

181-202

Celem opracowania jest zbadanie równowagi modelu wzrostu gospodarczego Solowa przy zmodyfikowanym założeniu dotyczącym stopy wzrostu liczby pracujących. W pierwszym wariancie przyjmuje się, że liczba pracujących zmienia się po trajektorii określonej przez funkcję logitową. Natomiast w drugim wariancie zakłada się, że stopa wzrostu liczby pracujących jest pewną malejącą funkcją wydajności pracy (tzw. post-maltuzjańska ścieżka wzrostu). Przy logitowej ścieżce wzrostu liczby pracujących trajektorie technicznego uzbrojenia pracy i wydajności pracy określone są przez pewne funkcje złożone z funkcją hipergeometryczną Gaussa. Natomiast przy post-maltuzjańskiej ścieżce wzrostu liczby pracujących rozwiązanie równania Solowa zależne jest od przyjętej wartości parametru α (elastyczności produkcji względem nakładów kapitału) - może ono nie posiadać żadnego punktu stacjonarnego, posiadać jeden lub dwa nietrywialne punkty stacjonarne. W przeprowadzonych w opracowaniu symulacjach numerycznych elastyczność produkcji względem nakładów kapitału skalibrowano na poziomie równym 0,68216. We wszystkich symulowanych wariantach stóp inwestycji, przy standardowej, logitowej oraz post-maltuzjańskiej trajektorii liczby pracujących, wydajność pracy rośnie do pewnej asymptoty. Asymptoty funkcji wydajności pracy dla trajektorii logitowej i post-maltuzjańskiej położone są na zbliżonym (nieznacznie wyższym dla trajektorii logitowej) poziomie. Obie położone są zdecydowanie wyżej niż asymptota funkcji wydajności pracy z oryginalnego modelu wzrostu gospodarczego Solowa. (abstrakt oryginalny)

19

Uogólnienie N-kapitałowego modelu wzrostu gospodarczego Nonnemana-Vanhoudta

75%

Dykas P., Edigarian A., Tokarski T.

Zeszyty Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu

|

2011

|

nr 176

161-177

W prezentowanym opracowaniu znajduje się uogólnienie modelu wzrostu Nonnemana-Vanhoudta. Szczególny przypadek neoklasycznej funkcji produkcji, jaką jest funkcja produkcji Cobba-Douglasa, jest zastąpiony ogólną neoklasyczną funkcją produkcji. Ponadto w opracowaniu wykazano, że w tak sformułowanym modelu wzrostu gospodarczego istnieje punkt stacjonarny modelu typu Nonnemana-Vanhoudta. Punkt ten wyznacza stabilne, długookresowe rozwiązanie analizowanego modelu wzrostu gospodarczego. W opracowaniu bada się także ekonomiczne właściwości owego punktu równowagi. (abstrakt oryginalny)

20

O pewnym uogólnieniu twierdzenia o magistrali J. Tsukui

75%

Kiedrowski R.

Przegląd Statystyczny

|

2000

|

47

|

z. 1-2

131-144

Artykuł nawiązuje do jednego z najbardziej znanych twierdzeń o magistrali udowodnionego przez J. Tsukui dla zamkniętego, dynamicznego modelu Leontiefa i przedstawionego w pracach [6,7]. W artykule przedstawiono: uogólniony, zamknięty, dynamiczny model Leontiefa, twierdzenie o magistrali J. Tsukui oraz twierdzenie o magistrali dla trajektorii fi-optymalnych.