Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 152

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 8 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Nawożenie gruntów
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 8 next fast forward last
Celem badań było wskazanie ekonomiczno-środowiskowych aspektów nawożenia gleby, a w szczególności zwrócenie uwagi na koszty ponoszone przez rolników w związku z nawożeniem oraz obciążenie środowiska następujące wskutek nawożenia gleby. Wymieniono wybrane innowacyjne produkty wykorzystywane do nawożenia gleby. Szczególną uwagę poświęcono popiołom paleniskowym oraz możliwościom zastosowania ich do wapnowania gleb. (abstrakt oryginalny)
Artykuł porusza problematykę rekultywacji i ponownego zagospodarowania zdegradowanych gruntów w Polsce. Prowadzenie działań naprawczych związanych z rekultywacją jest wyrazem dbałości o środowisko i ma wpływ na ograniczenie negatywnego wpływu człowieka na otoczenie. Stosowane w tym celu środki powinny rekompensować utracone wartości. W celu prawidłowego funkcjonowania procesów rekultywacyjnych, planowanie wszelkich działań naprawczych na terenach zdegradowanych powinno odbywać się na jak najwcześniejszym etapie. Na podstawie dostępnych danych o wielkościach powierzchni zdegradowanych szczegółowo przeanalizowano zagadnienia związane z terenami zdegradowanymi i zdewastowanymi, wymagającymi rekultywacji oraz zrekultywowanymi i w dalszej kolejności zagospodarowanymi. Zwrócono uwagę na wielkość występowania omawianego zjawiska w celu określenia skali problemu z uwzględnieniem aspektu przestrzennego. Prowadzona analiza polegała również na określeniu działalności, w wyniku której powstaje największa ilość terenów zdegradowanych, jak również na wyznaczeniu dominujących kierunków prowadzenia rekultywacji. Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie jak kształtuje się podejście do prowadzenia działań rekultywacyjnych w ostatnich latach w Polsce.(abstrakt oryginalny)
W pracy przedstawiono wyniki badań zawartości fosforu związków organicznych i fosforu przyswajalnego oraz aktywności fosfatazy kwaśnej i alkalicznej gleby płowej typowej. Próbki glebowe zostały pobrane z międzyrzędzi oraz strefy rizosferowej, z poletek, na których uprawiano pszenicę ozimą. Doświadczenie prowadzone jest przez IUNG w Puławach na terenie RZD w Grabowie. Zastosowano w nim nawożenie różnymi dawkami obornika i azotu mineralnego. Zawartość badanych form fosforu oraz aktywność fosfatazowa była większa w glebie nawożonej wyższymi dawkami obornika oraz azotu mineralnego. Stwierdzono wyższą aktywność fosfatazy kwaśnej i alkalicznej w próbkach glebowych pobranych z rizosfery. Zawartość wybranych frakcji fosforu oraz aktywność fosfatazowa była zróżnicowana w zależności od terminu pobierania próbek glebowych. (abstrakt oryginalny)
Wymieszane z glebą CaHPO4 ∙ 2H2O, FePO4 ∙ 2H2O lub AlPO4 ∙ 2H2O inkubowano w roztworze wodnym z różnymi ilościami NH4NO3, K2SO4 lub CaSO4 ∙ 2H2O w ciągu dwóch tygodni w temperaturze 20°C. Stopień oddziaływania soli nieorganicznych na rozpuszczalność w wodzie badanych fosforanów rosła w kolejności Fe-P < Al-P < Ca-P i była różna w zależności od rodzaju i ilości dodanej soli nieorganicznej. Największy wpływ na rozpuszczalność fosforanu Car Fe i Al miały w kolejności NH4NO3 - K2SO4 > CaSO4 ∙ 2H2O. (abstrakt oryginalny)
W trzyletnim doświadczeniu polowym założonym na glebie brunatnej o składzie granulometrycznym piasku gliniastego lekkiego badano wpływ nawozu NPK (KH2PO4) na plon i skład chemiczny roślin. Na tych samych poletkach uprawiano kolejno: fasolę, jęczmień jary i pszenżyto ozime. Nawóz NPK (KH2PO4) działał korzystniej na plon nasion fasoli i pszenżyta niż superfosfat + K2SO4 lub superfosfat + KCl. Nasiona fasoli, jęczmienia i pszenżyta zawierały więcej fosforu niż w obiektach z nawożeniem tradycyjnym. Koncentracja azotu, potasu, wapnia i magnezu nie zależała od formy nawozu PK. (abstrakt oryginalny)
W studiach nad oceną przydatności izotermy adsorpcji wg Langmuir'a do oszacowania dostępności fosforu użyto 10-ciu gleb z trzech doświadczeń wieloletnich (5 obiektów) . Wpływ obornika na właściwości gleby i parametry adsorpcji fosforu zwiększał się w kolejności: glina lekka pylasta < piasek gliniasty mocny < piasek słabogliniasty. Gleby nawożone obornikiem w porównaniu do nawożonych HPK wymagały zastosowania większej dawki fosforu dla istotnej zmiany jego zawartości w roztworze równowagowym. Dostępność fosforu oszacowana na podstawie parametrów adsorpcji zależała w pierwszej kolejności, od jego dawki, następnie właściwości gleby oraz agrotechniki kształtującej zawartość przyswajalnego składnika glebie. (abstrakt oryginalny)
W przeprowadzonych badaniach (laboratoryjnych i polowych) określono właściwości fizyko-chemiczne oraz przydatność nawozową 5-ciu kompleksów mocznikowych do dolistnego dokarmiania pszenicy i rzepaku. Stwierdzono, że dla pszenicy najbardziej korzystny był roztwór NPKMg oraz NPKMgCu, natomiast dla rzepaku NPKMg i NPMg. (abstrakt oryginalny)
W pracy stwierdzono, że ilość jonów fosforanowych wprowadzonych uprzednio do czarnej ziemi, z wodnych roztworów różnych związków fosforanowych, zdesorbowanych elektrodialitycznie zależy od: 1) ilości użytej energii elektrycznej, 2) "porcji" (ilości) jonów fosforanowych wprowadzonych do gleby, 3) rodzaju związku, z którego te jony pochodziły. (abstrakt oryginalny)
Przedstawione opracowanie jest kontynuacją badań prowadzonych na 4 polach, z których 3 systematycznie nawożono gnojowicą trzody chlewnej f a 1 kontrolne w ogóle gnojowicą nie nawożone. Po 20-letnim okresie systematycznego nawożenia pól gnojowicą dokonano oceny pH, zawartości C-organicznego, przyswajalnych form fosforu, potasu i magnezu, a z mikroelementów boru, miedzi, manganu i cynku w warstwach gleby od 0 do 50 cm. Pod wpływem wieloletniego stosowania gnojowicy nastąpił w glebie wzrost zawartości przyswajalnych form fosforu, a z mikroelementów miedzi i cynku. (abstrakt oryginalny)
Badano wpływ wzrastających dawek magnezu oraz fosforu na zawartość mineralnych frakcji fosforu w glebie bardzo kwaśnej i poddanej wapnowaniu. Czynniki doświadczalne w największym stopniu decydowały o przechodzeniu fosforu we frakcję fosforanów łatwo rozpuszczalnych i wapniowych. Superfosfat potrójny wpływał w głównej mierze na przechodzenie P we frakcję fosforanów łatwo rozpuszczalnych i glinowych, mączka fosforytowa we frakcję fosforanów wapniowych, a magnez we frakcję fosforanów łatwo rozpuszczalnych. (abstrakt oryginalny)
W trzyletnim doświadczeniu polowym badano reakcję bobiku na dolistne dokarmianie fosforem w formie 1% roztworu H3PO4 w dawkach 0; 2,73 i 5,46 kg P/ha na tle wzrastających dawek tego składnika stosowanych doglebowo (0; 10,9 i 21,8 kg P/ha). Stwierdzono, że w warunkach gleby zasobnej w przyswajalny fosfor zarówno dolistne dokarmianie jak i różnicowanie doglebowych dawek tego składnika nie miało istotnego wpływu na produkcyjność roślin. Istotne działanie natomiast wykazał fosfor zastosowany doglebowo na przyrost masy 1000 nasion, jak również na zawartość tego pierwiastka w nasionach. Dolistne zaś żywienie roślin fosforem zwiększyło prawie dwukrotnie jego stopień wykorzystania z nawozu przez rośliny bobiku. (abstrakt oryginalny)
W trzyletnim doświadczeniu polowym badano wpływ nawozu NPK, którego głównymi składnikami były KH2PO4, NH4H2PO4 i K2SO4 na plon i skład chemiczny roślin. Na glebie brunatnej o składzie granulometrycznym piasku słabo gliniastego uprawiano kolejno na tych samych poletkach: jęczmień jary, fasolę i pszenżyto ozime. Badany nawóz wpływał na plon badanych roślin statystycznie równorzędnie, ale z dużą tendencją zwyżkową, w porównaniu z superfosfatem + K2SO4 lub superfosfatem + KCl Zawartość w roślinach azotu, fosforu, potasu, wapnia i magnezu nie zależała od formy PK. (abstrakt oryginalny)
Przedmiotem badań była kostrzewa trzcinowa (Featuca arundinacea Schreb.). Analizowano pobieranie fosforu przez rośliny w warunkach niżowych i podgórskich. Przedstawiono kumulowanie fosforu przez poszczególne organy pędów wegetatywnych i generatywnych. Największy wpływ na zawartość fosforu w roślinach miały warunki siedliskowe (temperatura i opady). (abstrakt oryginalny)
W latach 1970-1989 przeprowadzono ścisłe doświadczenie nawozowe na użytku zielonym, w którym stosowano dawki azotu w przedziale 120-600 kg N/ha na tle 90 kg P2O5 + 240 kg K2O/rok. Na skutek wyczerpywania z gleby Ca, Mg, Na, Cu i Zn, na części obiektów zastosowano w drugim dziesięcioleciu regeneracyjne nawożenie tymi składnikami. Po 20 latach prowadzenia doświadczenia, wytypowano wiechlinę łąkową /Poa pratensis/ jako trawę występującą na wszystkich obiektach, do oceny zmian w zawartości w niej składników. Trawa ta okazała się dobrą rośliną wskaźnikową do oceny skutków nawożenia w kryteriach wzajemnych relacji ilościowych w zawartości pierwiastków. Nawożenie regeneracyjne okazało się w pełni uzasadnione. (abstrakt oryginalny)
W dwuletnim doświadczeniu wazonowym ze stokłosą obiedkowatą (Bromus unioloides H.B.K.) badano dostępność fosforu z siedmiu nawozów różniących się rozpuszczalnością: Ca(H2PO4)2, CaHPO4, Ca3PO4)2, Na4P2O7, Ca(PO3)2, NH4H2PO4 oraz polifoskę. Najlepszym źródłem fosforu dla badanych roślin okazały się: Ca(H2PO4)2, NH4H2PO4 oraz polifoska, a wykorzystanie tego składnika kształtowało się w granicach 16,2-18,8%. Trudno dostępnymi nawozami były natomiast Ca3(PO4)2 oraz meta- i pirofosforany. (abstrakt oryginalny)
W dwuletnim doświadczeniu wazonowym na tle stałego nawożenia azotem, potasem i magnezem badano wpływ fosforu w formie Ca(H2PO4)2; CaHP PO4; Ca3(PO4)2; Na4P2O7; Ca(PO3)2; NH4H2PO4 i polifoski na wzrost i rozwój soi. Doglebowo zastosowano: 0,5 g N; 0,82 g K; 0,5 g Mg i 0,43 g P na wazon. Największy przyrost masy nasion (19%) uzyskano pod wpływem CaHPO4 i Ca(PO3)2. Zastosowana polifoska spowodowała spadek plonu nasion o 21,4%. Najtrudniej dostępnym związkiem fosforu dla soi okazał się Ca3(PO4)2. (abstrakt oryginalny)
Przedstawiono program umożliwiający obliczenie współczynników nierównomierności rozsiewu dla różnych sposobów prowadzenia agregatu ciągnik-rozsiewacz na polu. Przeprowadzone obliczenia pozwalają na poszukiwanie optymalnej szerokości roboczej z zastosowaniem kryterium najmniejszej liczby przejazdów przy zadanym współczynniku nierównomierności. (abstrakt oryginalny)
Tradycyjne systemy nawożenia roślin uprawnych fosforem w Polsce obarczone są dużym ryzykiem ekologicznym związanym z łatwością przenikania fosforanów (V) do wód powierzchniowych, a także wysokimi kosztami produkcji takich nawozów. Nakłada to konieczność poszukiwania nowych rozwiązań nawozowych, które z jednej strony stanowiłyby mniejsze zagrożenie dla środowiska naturalnego, a z drugiej byłyby równie dostępnym dla roślin źródłem fosforu. Jednym z nich może być stosowanie mieszanek fosforytowo - siarkowych (FS), charakteryzujących się stopniowym uwalnianiem łatwo przyswajalnych fosforanów (V), a przez to również ich mniejszą migracją do wód. Dodatek siarki zwiększając dostępność fosforu z fosforytów, stanowi również źródło siarki jako składnika pokarmowego dla roślin. Celem badań było określenie wpływu dodatku siarki elementarnej do mielonego fosforytu na przenikanie jonów fosforanowych (V) i siarczanowych (VI) do wód. w doświadczeniach wegetacyjnych badano w jaki sposób nawożenie mieszankami fosforytowo - siarkowymi wpływa na przemieszczanie się jonów fosforanowych (V) i siarczanowych (VI) do wód. Przeprowadzono dwa dwuletnie doświadczenia wazonowe, na których testowano działanie 6 wariantów mieszanek fosforytowo - siarkowych, różniących się stopniem przemiału fosfory tu (F1 i F2) oraz dodatku siarki (S1, S2, S3). Przeprowadzone badania nie wykazały zagrożenia przenikania znaczących ilości jonów fosforanowych (V) oraz siarczanowych (VI) do wód podziemnych w przypadku stosowania nawozów o stosunku fosforytu do siarki większym niż 7:1.(abstrakt oryginalny)
Przedstawiono analizę sytuacji popytowo-podażowej na rynku nawozów mineralnych oraz, czynników, które wpłynęły na wielkość zużycia nawozów na przestrzeni lat 2000-2007. Ukazano zmiany struktury sortymentowej stosowanych nawozów mineralnych. (abstrakt oryginalny)
Na Polu Doświadczalnym SGGW w Skierniewicach przez 10 lat (1976-85) badano działanie 4 form nawozów fosforowych - superfosfatu pojedynczego, potrójnego, supertomasyny i mączki fosforytowej. Przez kolejne 10 lat (1986-95) badano działanie corocznie stosowanego superfosfatu pojedynczego oraz działanie tego nawozu po zastosowaniu raz lub dwa razy na 5-cio letnią rotację. Badania te prowadzono na piasku gliniastym gleby płowej, lekko kwaśnej, zawierającej w warstwie ornej 1,5% próchnicy oraz 17% części spławialnych.Na glebie lekko kwaśnej można stosować superfosfat w sposób zmasowany dwa razy na 5-cio letnią rotację. Przy stosowaniu tego nawozu co 5 lat można się liczyć z nieco gorszym działaniem w ostatnich latach po zastosowaniu fosforu. Zawartość siarki ogólnej i dostępnej większa jest w glebie przy stosowaniu superfosfatu pojedynczego niż na poletkach bez superfosfatu lub przy stosowaniu superfosfatu potrójnego. Zawartość kadmu w ziarnie i w słomie zbóż mniejsza jest na poletkach nie nawożonych niż na nawożonych nawozami fosforowymi. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 8 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.