Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Jednostki notyfikacyjne - kluczowy element funkcjonowania jednolitego rynku towarów

100%

Pich B.

Wspólnoty Europejskie

|

2002

|

nr 3 (126)

33-43

Rozwój rynku wewnętrznego Unii Europejskiej. Prawa i obowiązki jednostek notyfikowanych oraz obowiązki władz państwowych w systemie notyfikacji. Przykładowe systemy notyfikacji jednostek oceny zgodności krajów członkowskich UE (system francuski i system niemiecki). System notyfikacji jednostek w odniesieniu do państw trzecich. System notyfikacji jednostek oceny zgodności państw kandydujących do członkostwa UE. Ostatnie osiągnięcia Kmisji w kierunku usprawnienia polityki dotyczącej notyfikacji jednostek oceny zgodności.

2

Wzajemne uznawanie wyników ocen zgodności

84%

Pich B.

Wspólnoty Europejskie

|

2001

|

nr 9 (121)

42-48

Wzajemne uznawanie jest postrzegane jako jedno z najważniejszych instrumentów przyczyniających się do swobodnego przepływu towarów w ramach rynku wewnętrznego Unii Europejskiej. W artykule przedstawiono istotę wzajemnego uznawania oraz przykłady problemów z funkcjonowaniem tych zasad i próby ich rozwiązania.

3

Harmonizacja przepisów technicznych w Unii Europejskiej - reforma nowego podejścia

84%

Hutyra A.

Wspólnoty Europejskie

|

2007

|

nr 3 (184)

5-10

W drugiej połowie lat osiemdziesiątych ze względu na decyzję o wprowadzeniu w życie z dniem 1 stycznia 1993 r. przepisów o jednolitym rynku europejskim konieczne stało się usunięcie barier ograniczających swobodny przepływ towarów. Narzędziem, które miało ten proces ułatwić, była zaproponowana przez Komisję Europejską nowa metoda regulacyjna określana jako tzw. nowe podejście do harmonizacji przepisów technicznych. Podstawowe zasady tej metody zawarte zostały w Uchwale Rady z 7 maja 1985 r. w sprawie nowego podejścia do harmonizacji technicznej i normalizacji. Nowe podejście zostało w 1989 r. uzupełnione o tzw. globalne podejście do oceny zgodności, które określa metody stwierdzania zgodności wyrobów z przepisami technicznymi. Opisano je w Uchwale Rady z 21 grudnia 1989 r. w sprawie globalnego podejścia do oceny zgodności. (fragment tekstu)

4

Dwudziestolecie nowego podejścia do harmonizacji technicznej i norm

84%

Pich B.

Wspólnoty Europejskie

|

2005

|

nr 12 (169)

26-33

W lipcu 2005 r. minęło dwadzieścia lat od wprowadzenia przełomowej dla Unii Europejskiej techniki regulacyjnej, jaką jest tzw. nowe podejście do harmonizacji technicznej i norm. Polega ono na określaniu w dyrektywach przez Wspólnotę jedynie zasadniczych wymogów bezpieczeństwa wyrobu dla konsumenta i użytkownika i zawieraniu w nich tylko ogólnego odniesienia do norm. Stare podejście polega na przyjmowaniu dyrektyw sektorowych, szczegółowo określających wymogi techniczne towarów. Stosowane jest ono nadal do produktów, dla których wymagania nie mogą być sformułowane w sposób ogólny (np. dla substancji niebezpiecznych). Eliminacja barier technicznych w handlu poprzez wprowadzenie zasady wzajemnego uznawania lub harmonizację techniczną na poziomie wspólnotowym ma zapewnić swobodny przepływ towarów na rynku wewnętrznym Unii Europejskiej. Różne normy i przepisy techniczne powodują dodatkowe koszty związane z koniecznością różnicowania produkcji, marketingu i dystrybucji na poszczególnych rynkach. Jest to szczególnie dotkliwe dla przedsiębiorstw małych i średnich. Barierom w handlu, powodowanym przez krajowe normy lub krajowe przepisy techniczne, zapobiega się poprzez ich ujednolicanie w ramach całej Unii Europejskiej lub wydawanie zharmonizowanych przepisów europejskich, nadrzędnych w stosunku do prawa krajowego państw członkowskich. Zainicjowana w połowie lat osiemdziesiątych polityka nowego podejścia miała stanowić jeden z instrumentów usprawniających tworzenie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Początkowo harmonizacja techniczna przebiegała bardzo wolno i w sposób mało efektywny, a przepisy były niezwykle szczegółowe. Miały one techniczny charakter, a wprowadzane wymagania były ukierunkowane zbyt wąsko, bo na poszczególne kategorie wyrobów. Ich opracowanie zajmowało wiele czasu. Długotrwałe uzgodnienia spowodowane były m.in. koniecznością akceptacji przez środowiska inżynierskie. Wraz z przyjęciem w maju 1985 r. uchwały Rady w sprawie nowego podejścia do harmonizacji technicznej i normalizacji, proces harmonizacji zaczął przebiegać znacznie sprawniej. (fragment tekstu)

5

Notyfikacja przepisów technicznych w Unii Europejskiej

67%

Pich B.

Wspólnoty Europejskie

|

2000

|

nr 10

48-54

Od 1984 r. w oparciu o postanowienia Dyrektywy 83/189/EWG (zwanej Dyrektywą informacyjną) na państwa członkowskie UE nałożony został obowiązek powiadamiania Komisji Europejskiej i innych krajów członkowskich o projektach przepisów technicznych dotyczących wyrobów. Od 5 sierpnia 1999 r. procedura ta objęła także system Społeczeństwa Informacyjnego (Dyrektywa 98/48/WE). Głównym zadaniem stworzonego systemu informowania o przepisach technicznych jest zapobieganie tworzeniu barier technicznych w handlu w ramach rynku wewnętrznego oraz zapewnienie przejrzystości środków ochronnych oraz wzajemnej kontroli w tym sektorze. W artykule omówiono struktury odpowiedzialne za realizację procedur notyfikacyjnych przepisów technicznych, ewolucję tych procedur oraz ich realizację w latach 1995-1998.